Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 406 ไม่เกรงกลัวต่อความยากลำบาก

บทที่406 ไม่เกรงกลัวต่อความยากลำบาก

ช่วงนี้ได้ยินซู่จี้งยี้บอก ว่างานของลี่จุนถิงนั้นหนักมาก ช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับงานของบริษัทหนันซื่อ

เรื่องของการทำงานนั้น ลี่จุนถิงไม่ปกปิดเจียงหยุนเอ๋อเลย

“ใช่แล้วล่ะ”

ช่วงนี้บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปกับบริษัทหนันซื่อมีโปรเจคใหญ่ที่ทำร่วมกัน

บริษัทหนันซื่อเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงมากในประเทศ เลยเข้าถึงกลุ่มการตลาดมากมาย แต่ก็ยังห่างจากบริษัทลี่ซื่ออยู่สักหน่อย

เพียงแต่เห็นว่าช่วงนี้บริษัทหนันซื่อเหมือนสนใจจะเปิดบริษัทย่อยที่เมืองจิ่งเฉิง ลี่จุนถิงเองก็ชอบความสามารถของบริษัทหนันซื่ออยู่ไม่น้อย ดังนั้นเลยอยากร่วมโปรเจคนี้ด้วย

“งั้นคุณตั้งใจทำงานล่ะ ถ้าหิวก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันจะส่งข้าวไปให้คุณเอง” เจียงหยุนเอ๋อทนไม่ได้ที่ต้องเห็นลี่จุนถิงเหนื่อยขนาดนี้

“โอเค” หลังจากที่ลี่จุนถิงจูบลาเจียงหยุนเอ๋อ ก็รีบไปทำงานที่บริษัทต่อ

วันนี้ เป็นวันรวมญาติของตระกูลลี่

ตอนแรกลี่จุนถิงอยากจะพาเจียงหยุนเอ๋อไปด้วย แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อไม่ค่อยสบายในวันนั้น อีกอย่างลี่จุนถิงกลัวว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยจะทำให้เจียงหยุนเอ๋อลำบากใจอีก เลยให้เธออยู่ที่บ้าน

อันที่จริงสำหรับลี่จุนถิงแล้วการรวมญาตินั้นจะไปหรือไม่ไปก็ได้ เพียงแค่ช่วงนี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นมากมาย ลี่จุนถิงเลยจำเป็นต้องไป เพื่อไม่ให้ตัวเองออกห่างจากครอบครัวมากเข้าไปอีก

เพราะเป็นวันรวมญาติ ดังนั้นลี่เจี้ยนหวาที่ไม่ได้กลับมาหลายวันเลยกลับมา

ตอนที่ลี่เจี้ยนหวาเดินเข้าไปในห้องรับแขก โม่เสี่ยวฮุ่ยไม่มองเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ตอนนี้เธอเห็นตัวตนจริงๆ ของผู้ชายคนนี้แล้ว มันต่างจากที่ตัวเองจินตนาการเอาไว้มากเลยล่ะ

เพียงแต่ว่ายังต้องใช้ชีวิตแบบนี้อยู่ โม่เสี่ยวฮุ่ยเลยไม่อยากเอาเรื่องมากเกินไป

“พ่อ” ลี่เจี้ยนหวาทักทายท่านปู่ลี่สักหน่อย

ท่านปู่ลี่นั้นไม่พอใจกับการที่ลูกชายไม่กลับบ้านมาหลายวันเป็นอย่างมาก เลยพยักหน้าเพียงเล็กน้อย “อือ”

โม่เสี่ยวฮุ่ยลากลี่จุนซินไปอีกทางพลางพูดคุยสนุกสนาน ส่วนหนึ่งก็อยากจะทลายความประหม่านี้ อีกส่วนหนึ่งก็เพื่อให้ลี่เจี้ยนหวาเข้าใจ ว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ใช่จะขาดเขาไม่ได้

อันที่จริงลี่เจี้ยนหวาก็เป็นพวกเชื่อในความติดชายเป็นใหญ่ และคิดว่าผู้หญิงต้องว่าตามผู้ชายตลอดเวลา

แต่ว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ได้คิดแบบนั้น เพียงแต่ในเมื่อแต่งงานกับลี่เจี้ยนหวาแล้ว บางทีเลยต้องทน อีกอย่างคนของตระกูลลี่ก็ทำดีกับเธอไม่น้อย ดังนั้นหลายปีมานี้โม่เสี่ยวฮุ่ยเลยพยายามทำตัวให้ดีที่สุด

แต่ว่าใครจะรู้ว่าลี่เจี้ยนหวาจะหักหลังเธอแบบนี้

เพียงไม่นาน คนรับใช้ก็มารายงาน ว่าเตรียมกับข้าวกับปลาเอาไว้หมดแล้ว

ท่านปู่ลี่เรียกทุกคนไปกินข้าวด้วยความอารมณ์ดี

ระหว่างกินข้าวนั้น ท่านปู่ลี่ก็เปิดปากพูดขึ้น： “จุนถิง ช่วงนี้การร่วมงานกับบริษัทหนันซื่อเป็นอย่างไรบ้าง？”

ลี่จุนถิงกินไปตอบไปว่า： “ก็ไม่เลวเลย ที่สำคัญคือคนของบริษัทหนันซื่อค่อนข้างจริงใจ ดังนั้นเลยไม่ได้ยากมาก”

“ห๊ะ？” ท่านปู่ลี่ใส่ใจกับเรื่องของบริษัทอยู่ไม่น้อยเลย “คุณกำลังจะบอกว่ามีเรื่องที่ยากอยู่อีกเหรอ？”

ลี่จุนถิงยิ้มขึ้น： “คุณปู่ ทำธุรกิจจะมีช่วงที่ไม่ยากลำบากด้วยเหรอ แต่หลานของคุณก็ต้องแก้ไขได้ง่ายๆ อยู่แล้วล่ะ พวกเรากับบริษัทหนันซื่ออาจจะมีการจัดการที่ไม่เหมือนกันบ้าง ดังนั้นเลยต้องปรึกษากันดีๆ เพราะถึงอย่างไรนี่ก็เป็นโปรเจคใหญ่เลยล่ะ”

เมื่อได้ยินลี่จุนถิงพูดออกมาแบบนั้น ท่านปู่ลี่ก็หัวเราะออกมา： “ไม่เลวเลยล่ะ คุณเองทำได้ดีขนาดนั้นปู่เองก็จะไม่ถามแล้วล่ะ”

หลานของตัวเองเก่งขนาดนี้ เขาคงไม่มีเรื่องยากอะไรเท่าไหร่

คนที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง น่าจะไม่กลัวเรื่องยากลำบากอะไร และก็น่าจะมั่นใจอยู่ไม่น้อยเลย

ในตอนแรกเขาเองก็มีจิตวิญญาณแบบนี้เหมือนกัน เลยสามารถขึ้นนั่งตำแหน่งผู้บริหารของตระกูลลี่ได้ แต่ตอนนี้แก่แล้ว เดี๋ยวนี้มีแต่พวกวัยรุ่นกันหมดแล้วล่ะ

ในเวลาที่คาดไม่ถึงนั้น จู่ๆ ลี่เจี้ยนหวาก็เปิดปากพูดขึ้น： “พ่อ ฉันได้ยินเฟยเฟยบอกว่า อาหุยกับคุณหนูผู้ร่ำรวยของบริษัทหนันซื่อนั้นสนิทกันไม่น้อยเลย ให้อาหุยลองดูก็ได้นะ”

ลี่เจี้ยนหวาอยากจะพาสองแม่ลูกเข้ามาอยู่ด้วย และให้ลี่หุยได้แสดงฝีมือต่อหน้าท่านปู่ลี่

สำหรับท่านปู่ลี่แล้ว วิธีที่ดีที่สุดก็คือการคุยเรื่องโปรเจค

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของโม่เสี่ยวฮุ่ยก็เย็นชาขึ้นมา

เธอหันไปมองลี่เจี้ยนหวาด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็พูดขึ้นเสียงเย็นชาว่า： “เรื่องส่วนตัวของพวกเราตระกูลลี่ ไม่ต้องให้สารเลวเนรคุณข้างนอกเข้ามายุ่งหรอก”

อารมณ์ของลี่เจี้ยนหวานั้นดูแย่เข้าไปใหญ่ เขามองโม่เสี่ยวฮุ่ยด้วยความโกรธ พลางคิดว่าการที่โม่เสี่ยวฮุ่ยพูดแบบนี้มันไม่ไว้หน้าเขาเลย

นั้นเป็นพี่น้องแท้ๆ ของลี่จุนถิงเลยนะ ทำไมพอโม่เสี่ยวฮุ่ยพูด ถึงได้เรียกว่าสารเลวเนรคุณแบบนั้นล่ะ？

“คุณว่าใครเป็นคนสารเลวเนรคุณ！ลี่หุยเป็นลูกชายแท้ๆ ของฉันเลยนะ！”

เมื่อเห็นทั้งสองคนเหมือนกำลังจะทะเลาะขึ้นมา ลี่จุนถิงก็ขมวดคิ้ว พลางเดินเข้าไปข้างโม่เสี่ยวฮุ่ยแล้วโอบไหล่ของเธอเอาไว้ พลางพูดเสียงทุ้มว่า： “แม่ อย่าโกรธเลย คุณเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลนะ ร่างกายยังพักฟื้นได้ไม่ดีเลย”

โม่เสี่ยวฮุ่ยสูดหายใจอยู่หลายรอบ จากนั้นก็ยื่นมือมาจับหน้าอกของตัวเอง แต่ก็ยังยากที่จะกดความโกรธเอาไว้ในจิตใจ

เธอจินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ ว่าโลกนี้จะมีคนที่ไร้ยางอายเหมือนลี่เจี้ยนหวาด้วยเหรอ？อยู่ต่อหน้าเธอ แต่ยังพูดออกมาได้ว่าจะเอาสองแม่ลูกนั่นเข้ามาอยู่ในบ้าน！

ไม่เห็นหัวเธอเลยงั้นเหรอ！

“ลี่เจี้ยนหวา ฉันจะบอกคุณเอาไว้ให้ชัดเจนเลยนะ ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ นังสองแม่ลูกนั่นไม่มีทางได้เข้ามาเหยียบในบ้านหลังนี้แน่นอน！”

ปกติที่โม่เสี่ยวฮุ่ยเป็นคนหงิมๆ นั้น แต่หลังจากที่เห็นธาตุแท้ของลี่เจี้ยนหวา ถึงแม้ว่าตอนแรกจะยังพอไว้หน้าอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มันน่าผิดหวังจนไม่เหลืออะไรแล้ว

ท่าทีของลี่เจี้ยนหวานั้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ บนตัวของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านั้น เขาหาท่าทีอ่อนโยนที่เขาชอบไม่เจออีกแล้ว เลยทำให้ยิ่งคิดถึงจ้าวเฟยเฟยขึ้นมา

“หึ คุณคิดว่าคุณเป็นใครงั้นเหรอ？ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณจะได้มารู้จักกับตระกูลลี่หรือไง？”

ตอนนี้ลี่เจี้ยนหวาเองก็ไม่สนใจความสัมพันธ์สามีภรรยาอะไรแล้ว ทำให้เขาพูดออกมาจนหมด

สีหน้าของโม่เสี่ยวฮุ่ยนั้นซีดเผือดไป พลางทำให้ชี้ไปหาลี่เจี้ยนหวาโดยที่พูดอะไรออกมาจนหมดไม่ได้สักที

“คุณ——คุณ……”

“พ่อ คุณอย่าพูดให้มันใจร้ายเกินไปหน่อยเลย” ลี่จุนถิงมองลี่เจี้ยนหวาด้วยความไม่พอใจ

เรื่องนี้ไม่ว่าอย่างไรลี่เจี้ยนหวาก็ทำผิดไปแล้วจริงๆ ดังนั้นทั้งความรู้สึกและเหตุผล ลี่จุนถิงเลยเข้าข้างแม่ของตัวเองมากกว่า

ถึงแม้ว่าช่วงนี้โม่เสี่ยวฮุ่ยจะทำให้เจียงหยุนเอ๋อเจอเรื่องลำบากใจมามากมาย เขาเองก็ไม่อยากเปลี่ยนไปเพราะเรื่องพวกนั้น

“แม่ คุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ ฉันอยู่ข้างคุณอยู่แล้ว” ลี่จุนถิงก้มหัวลงพลางพูดกับโม่เสี่ยวฮุ่ย

เขาพูดออกมาแบบนี้ก็มีสองความหมาย ความหมายแรกคืออยากให้โม่เสี่ยวฮุ่ยสบายใจ ความหมายที่สองคือเพื่อบอกลี่เจี้ยนหวา ว่าตอนนี้สิ่งที่เขาต้องเผชิญไม่ใช่โม่เสี่ยวฮุ่ยเพียงคนเดียว แต่ยังมีเขาอยู่ด้วย

เป็นไปตามคาด หลังจากที่ได้ยินลี่จุนถิงพูดแบบนั้น โม่เสี่ยวฮุ่ยสบายใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่สีหน้าของลี่เจี้ยนหวากลับดูอ่อนแอเล็กน้อย