Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 469 มีความสามารถอะไรมาสู้กับเขา

เพราะลี่จุนถิงติดพันเรื่องงานอยู่ตลอด ดังนั้นหลังจากที่ส่งเจียงหยุนเอ๋อไปโรงพยาบาลแล้ว ลี่จุนถิงก็ไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล

เจียงหยุนเอ๋อฝืนทนเอาไว้ เพื่อเร่งให้ลี่จุนถิงรีบกลับไปบริษัท

“ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ นายรีบกลับไปเถอะ ไว้เสร็จงานแล้วค่อยมาหาฉัน” เจียงหยุนเอ๋อนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเอ่ยพูดกับลี่จุนถิง

ลี่จุนถิงขมวดคิ้ว แล้วกลับไปตามคำเรียกร้องของเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนที่จะไปได้กำชับหมอว่าต้องตรวจร่างกายเจียงหยุนเอ๋อให้ครบถ้วนทุกส่วน

ถึงยังไง เจียงหยุนเอ๋อก็อยู่ที่อันซีหนีนั่นเป็นเวลานาน ลี่จุนถิงไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าอันซีหนีจะจิตใจคับแคบเล่นสกปรก ฉีดยาอะไรให้กับเจียงหยุนเอ๋อหรือเปล่า

โชคดีที่ตอนนั้นอันซีหนีมัวแต่ห่วงความปลอดภัยของAnthony จึงไม่ได้คิดจะทำร้ายอะไรเจียงหยุนเอ๋อ เพียงแต่ให้ลูกน้องของตัวเองลงไม้ลงมือกับเจียงหยุนเอ๋อนิดหน่อยเพื่อสั่งสอนเท่านั้น

แต่ถึงแม้ดูแบบนี้จะไม่ใช่เรื่องรุนแรงอะไร แต่ก็ส่งผลกระทบต่อเจียงหยุนเอ๋อที่กำลังท้องอยู่เหมือนกัน

ดังนั้น หลังจากที่ลี่จุนถิงรีบมาถึงโรงพยาบาล ก็ได้ทราบข่าวจากคุณหมอ

ร่างกายของเจียงหยุนเอ๋อมีบาดแผลมากมาย น่าจะถูกทุบตีมา ตอนนี้ทารกในครรภ์เกาะติดไม่มั่นคง มีโอกาสแท้งสูงมาก ช่วงระยะเวลานี้จำเป็นต้องพักฟื้น

“หยุนเอ๋อ พวกมันทำกับเธอเกินไปขนาดนี้เลยเหรอ!” ลี่จุนถิงเดินเข้าไปข้างเตียงเจียงหยุนเอ๋อด้วยความโกรธแค้น มองใบหน้าที่ขาวซีดของเจียงหยุนเอ๋อด้วยความปวดใจ

เจียงหยุนเอ๋อก็คิดไม่ถึงว่าจะสาหัสขนาดนี้ ก่อนหน้าถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะไม่อยากให้ลี่จุนถิงเป็นห่วง เธอจึงไม่ได้คิดอยากจะพูดอะไรออกมา

คิดไม่ถึงเลยว่า……จะสาหัสถึงเพียงนี้

จนถึงตอนนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็นึกดีใจขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะลี่จุนถิงรบเร้าพาตัวเองมาโรงพยาบาล ไม่แน่ว่าตัวเองอาจสูญเสียลูกคนนี้ไปแล้วก็ได้

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ตัวเองต้องรู้สึกผิดมากแน่ ๆ!

“หยุนเอ๋อ อันซีหนีมันทำใช่ไหม? ไอสารเลว โทษฉันที่ไปช้าเกิน” ลี่จุนถิงกำหมัดแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บใจ

เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองได้ทำให้เจียงหยุนเอ๋อตกอยู่ในอันตรายอย่างนี้ ไอเลว……ไออันซีหนี……กล้าทำร้ายเจียงหยุนเอ๋อ

“จุนถิง ไม่ใช่ความผิดของนายเลยสักนิด เป็นฉัน……ที่ประมาทเลินเล่อมากไป” เจียงหยุนเอ๋อเม้มปาก เอ่ยพูดเสียงเบา

ตอนนั้นเธอน่าจะระวังตัวเอาไว้ ลี่เจี้ยนหวาโทรศัพท์หาเธอกะทันหัน ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่นอน

แต่ว่า……เรื่องลี่เจี้ยนหวา เจียงหยุนเอ๋อไม่รู้ว่าควรบอกลี่จุนถิงดีไหม ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างลี่จุนถิงกับลี่เจี้ยนหวาแย่มาก……

ช่างเถอะ

คิดไปคิดมา เพราะไม่อยากให้ลี่จุนถิงมีเรื่องรำคาญใจมากขึ้นไปอีก เจียงหยุนเอ๋อจึงไม่ได้พูดอะไรออกไป คิดแค่ว่าต่อไปตัวเองระวังให้มากกว่านี้หน่อยแล้วกัน

เรื่องที่เจียงหยุนเอ๋อเข้าโรงพยาบาล ไม่นานโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ทราบเรื่อง

ลี่จุนซินเป็นห่วงเจียงหยุนเอ๋ออย่างมาก มีครั้งหนึ่งจึงเผลอหลุดปากพูดต่อหน้าโม่เสี่ยวฮุ่ย

เธอรู้ดีว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ชอบได้ยินชื่อของเจียงหยุนเอ๋อ ลังเลอยู่สักพัก ก็ได้ยินโม่เสี่ยวฮุ่ยเอ่ยปากพูดออกมาเองว่าจะไปเยี่ยมเจียงหยุนเอ๋อที่โรงพยาบาล

“ในเมื่อหล่อนเข้าโรงพยาบาล งั้นพวกเราก็ไปเยี่ยมหล่อนด้วยกันเถอะ”

“แม่คะ แม่……” ลี่จุนซินตาโตด้วยความตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยจะพูดอย่างนี้ออกมา

แต่สุดท้าย ลี่จุนซินก็ไม่ได้พูดอะไรมา ได้แต่ตามโม่เสี่ยวฮุ่ยไปโรงพยาบาล

เดิมทีลี่จุนซินคิดว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยจะคิดได้แล้ว เลยแสดงความห่วงใยลูกสะใภ้ของตัวเองสักหน่อย แต่นึกไม่ถึงว่าเมื่อมาถึงโรงพยาบาล โม่เสี่ยวฮุ่ยยังคนแสดงท่าทีแย่ ๆ ต่อเจียงหยุนเอ๋อเหมือนอย่างที่ผ่านมา

“เจียงหยุนเอ๋อ เธอดูเธอสิ มีประโยชน์อะไรบ้างเนี่ย? ไม่มีปัญญาช่วยเหลือจุนถิงก็พอแล้ว นี่ยังหาเรื่องให้เขาลำบากอีก!”

เห็นโม่เสี่ยวฮุ่ยเดินมาตรงหน้าตัวเองด้วยท่าทางน่ากลัว สีหน้าเจียงหยุนเอ๋อก็ยิ่งซีดเผือด ได้ยินคำพูดเหล่านั้นของโม่เสี่ยวฮุ่ย ในใจก็เริ่มรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีก

“แม่ พูดให้น้อย ๆ หน่อยเถอะค่ะ”

ลี่จุนซินที่อยู่ข้าง ๆ ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เลยเดินเข้าไปพูดโน้มน้าว

“เธอพูดมาสิ นี่มันใช้ได้ที่ไหนกัน? วันวันเอาแต่คอยหาเรื่องอยู่ด้านนอก ถ้าไม่ใช่เพราะจุนถิงทำเพื่อช่วยเธอในครั้งนี้ จะเสียหายหนักขนาดนั้นเหรอ? ไปตกเป็นตัวประกันในเงื้อมมือคนอื่น เธอนี่มันใช้ได้จริง ๆ”

โม่เสี่ยวฮุ่ยพูดจาถากถางดูถูก

เจียงหยุนเอ๋อได้แต่ก้มหน้า ไม่พูดอะไร น้ำตาเอ่อล้นเต็มเบ้าตา แต่ยังคงอดกลั้นข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

ถ้าเธอร้องไห้ตอนนี้ โม่เสี่ยวฮุ่ยจะยิ่งไม่พอใจเธอมากขึ้นไปอีกสินะ?

เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อไม่กล้าพูดอะไร โม่เสี่ยวฮุ่ยก็เดินออกไปด้วยท่าทางโอหัง ลี่จุนซินได้แต่ยืนอยู่ในห้องผู้ป่วยโดยทำตัวไม่ถูก คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยจะมาทำอย่างนี้

“หยุนเอ๋อ……” เธอมองเจียงหยุนเอ๋อที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยความรู้สึกผิด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความระวัง “เธอ……เธออย่าเสียใจเลยนะ ฉันจะไปพูดกับแม่เอง”

“ค่ะ” เจียงหยุนเอ๋อตอบกลับเสียงต่ำ ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก

ทว่าหลังจากที่ลี่จุนซินกลับไป เจียงหยุนเอ๋อก็ร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

เธอต้องทำยังไงกันแน่ โม่เสี่ยวฮุ่ยถึงจะพอใจตัวเอง?

ทันใดนั้นเจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกจิตใจเลื่อนลอยไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

……

เพราะสภาพของAnthony ทำให้อันซีหนีอดไม่ได้ที่จะหาเรื่องลี่จุนถิงอีกหลายต่อหลายครั้ง

แต่เขาลืมไปแล้ว ว่าเพราะเรื่องเอกสารการโอน ทำให้เขาได้รับความเสียหายหนักมาก จนตอนนี้จะมีความสามารถอะไรไปสู้กับลี่จุนถิงได้?

“อะไรนะ? เกิดอะไรขึ้น? โครงการนั้นเสร็จสิ้นไปแล้วนี่ ทำไมจู่ ๆ อีกฝ่ายถึงได้ถอนการลงทุน?” ได้ยินคำพูดของซาติง อันซีหนีก็รู้สึกช็อคมาก

ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายสามัคคีปรองดองกันมาก คิดไม่ถึงเลยว่าหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ผู้รับผิดชอบของฝ่ายนั้นกลับยื่นข้อเรียกร้องอย่างนี้กะทันหัน

อีกอย่าง เรื่องแบบนี้ไม่เพียงมีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น ไม่นาน ภายในประเทศอันซีหนีก็ได้รับความเสียหายอย่างหนัก

“ลูกพี่ครับ สถานการณ์ตอนนี้ไม่เป็นผลดีต่อพวกเราเลยครับ……”

ตอนแรกอันซีหนียังเตรียมที่จะหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ แต่ต่อมา เขาค่อย ๆ พบว่า ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะสามารถแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้ง่าย ๆ

และคำพูดตัดพ้อที่ซาติงพูดออกมานั้น

ทำให้อันซีหนีรู้สึกเจ็บใจเป็นอย่างมาก ฉะนั้นวางท่าของตัวเองลงเป็นครั้งแรก เขาได้ติดต่อไปยังบริษัทแห่งหนึ่งในประเทศ บริษัทแห่งนี้เมื่อก่อนประจบเอาใจอันซีหนีมาโดยตลอด อันซีหนีคิดว่าพวกเขาต้องยื่นมือช่วยเหลือแน่นอน

แต่ทว่า โทรศัพท์ไปไม่นาน ก็ถูกอีกฝ่ายตัดสายใส่