Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 472 พิสุทธิ์ความบริสุทธิ์ของเธอได้

ลี่จุนถิงพาเจียงหยุนเอ๋อไปยังคฤหาสน์ตระกูลลี่ด้วยความดีอกดีใจ แต่เจียงหยุนเอ๋อกลับเดินเข้าประตูใหญ่ของตระกูลลี่ด้วยความกังวล

โม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ได้อยู่ในห้องรับแขกแต่อยู่ในห้อง ลี่จุนถิงพาเจียงหยุนเอ๋อไปยังห้องชั้นบน

โม่เสี่ยวฮุ่ยกับลี่จุนซินกำลังพูดหยอกล้อกันอยู่ในห้อง

“แกมาทำอะไร？”ครั้นเมื่อโม่เสี่ยวฮุ่ยเจอเจียงหยุนเอ๋อในใจก็รู้สึกไม่สบาย ใบหน้าที่มีแต่ยิ้มกลับชักสีหน้าขึ้นมาทันทีทันใด

หลังจากออกจากโรงพยาบาล สภาพจิตใจของโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ดีขึ้นมาก ลี่จุนซินใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่เป็นเพื่อนหล่อน อีกทั้งเคธี่ก็กลับมาเยี่ยมหล่อนอยู่บ่อยๆด้วย

เจียงหยุนเอ๋อฝืนหัวเราะอย่างอึดอัด เธอคิดว่ารออีกสักครู่แล้วค่อยพูด ไม่แน่ว่าโม่เสี่ยวฮุ่ย อาจไม่ปฏิบัติต่อตัวเองในลักษณะนี้อีก ในใจเธอรู้สึกดีขึ้นมาก

“แม่คะ แม่ทำอะไรอยู่เจียงหยุนเอ๋อมาเยี่ยมแม่ค่ะ”เมื่อลี่จุนซินเห็นเจียงหยุนเอ๋อทำตัวไม่ถูก จึงรีบเข้าไปขัดจังหวะ

แม้ว่าเรื่องรถชนครั้งนี้ ลี่จุนซินจะเชื่อใจในตัวของเจียงหยุนเอ๋อหกสิบหรือเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ในใจก็ยังรู้สึกไม่วางใจ

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามลี่จุนซินก็เกลียดเจียงหยุนเอ๋อคนนี้ไม่ลง อีกอย่างเธอเป็นคนที่ลี่จุนถิงให้ความสนใจ แต่จะให้ลี่จุนซินนั่งดูอยู่เฉยๆไม่เข้าไปยุ่งคงไม่ได้

“หึ จิตใจดีงั้นเหรอ？จิตใจดีแล้วยังคิดจะทำร้ายฉัน ถ้าฉันมีลูกสะใภ้อย่างนี้ คงโชคร้ายไปชั่วชีวิต” โม่เสี่ยวฮุ่ยปากร้ายเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

สีหน้าของลี่จุนถิงแย่ลง ท่านเป็นแม่ที่อ่อนโยนเสมอมา แต่มักจะใช้คำพูดที่ไม่น่าฟังต่อหน้าเจียงหยุนเอ๋อ ทำให้คนอื่นผิดหวัง

ลี่จุนถิงกุมมือเจียงหยุนเอ๋อไว้แน่นสักพัก เพื่อจะให้กำลังใจเจียงหยุนเอ๋อไม่ให้เธอเก็บเอาไปคิดมาก

“แม่ครับ วันนี้ที่ผมพาเจียงหยุนเอ๋อมาด้วยเพราะผมอยากพิสุทธิ์ว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นผู้บริสุทธิ์ เรื่องรถชนเจียงหยุนเอ๋อไม่ได้เป็นคนทำครับ”ขณะที่ลี่จุนถิงพูดก็ได้หยิบโน๊ตบุ๊คที่เตรียมมาด้วยออกมา แล้วนำแฟลชไดร์เสียบเข้าไป

โม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ได้โต้ตอบอะไร หล่อนกอดอกแล้วมองไปที่ลี่จุนถิงอย่างเงียบๆ

ลี่จุนถิงหันหน้าจอไปทางโม่เสี่ยวฮุ่ย：“นี่คือวีดีโอจากกล้องวงจรปิดช่วงถนนบริเวณนั้นครับ ในวีดีโอบ่งบอกได้อย่างชัดเจน ” ลี่จุนซินรู้สึกแปลกใจจึงพุ่งเข้าไปดูด้วย

วีดีโอนี้สามารถพิสุทธิ์ได้ว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นผู้บริสุทธิ์จริง

หล่อนรู้ลึกโล่งใจที่ตัวเองไม่ได้กล่าวหาเจียงหยุนเอ๋อ แต่ก็ยังรู้สึกผิดกับความคิดของตัวเองในเมื่อก่อน

หลังจากที่โม่เสี่ยวฮุ่ย ดูคลิปจบก็ไม่แสดงท่าทีอะไร

ลี่จุนถิงพูดขึ้นว่า：“แม่ครับเจียงหยุนเอ๋อไม่มีทางทำเรื่องที่ทำร้ายแม่แน่นอน ผมหวังว่าแม่จะเชื่อเขาและเธอ”

ใบหน้าของโม่เสี่ยวฮุ่ยไม่แสดงความผิดหวังใดๆ แต่กลับพูดให้ทุกคนตกตะลึงว่า：“คลิปวีดีโอเดียวจะพิสุทธิ์ความบริสุทธิ์ได้เหรอ? ถ้าเป็นคลิปตัดต่อล่ะ？ตอนนี้เทคโนโลยีก้าวไกล เธอจะตัดต่อวีดีโอหรือ？ผู้หญิงบางคนทำทุกวิธีทางเพื่อจะให้บรรลุเป้าหมายก็มีให้เห็นถมเถไป”

ความคิดที่ว่าเจียงหยุนเอ๋อทำร้ายตัวเองนั้นได้ฝังลึกลงในก้นบึ้งหัวใจของโม่เสี่ยวฮุ่ยแล้ว หล่อนไม่มีทางที่จะให้อภัยเจียงหยุนเอ๋อง่ายๆ

ลี่จุนถิงตกใจตาค้าง แทบไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากของแม่ตัวเอง

ลี่จุนถิงสูบหายใจเข้าลึกๆ ในใจรู้สึกโมโหไม่รู้จะระบายออกมาอย่างไร

โม่เสี่ยวฮุ่ยเหลือบมองเจียงหยุนเอ๋อ พูดขึ้นอีกว่า：“อีกอย่างแกเอาแต่ปกป้องเจียงหยุนเอ๋อ ใครจะรู้ว่าแกอาจจะปกปิดเพื่อเธอ อย่าคิดว่าฉันแกแล้วจะหลอกฉันได้”

ลี่จุนถิงโมโหมากแต่กลับหัวเราะออกมา รู้สึกว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยไม่มีเหตุผล

เจียงหยุนเอ๋อตกตะลึงนิ่งงัน หลักฐานชิ้นนี้ไม่ได้ช่วยพิสุทธิ์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้เลยเหรอ?

จะต้องทำอย่างไรโม่เสี่ยวฮุ่ยถึงจะเชื่อ หรือตัวเองต้องตายก่อน?

นัยน์ตาเจียงหยุนเอ๋อดูหม่นหมอง สายตาก็ไม่สดชื่น

ลี่จุนถิงหันกลับไปมองเจียงหยุนเอ๋อ เห็นหล่อนมึนตึง เพราะรู้ว่าคำพูดของโม่เสี่ยวฮุ่ยทำร้ายจิตใจเธอ

“คุณออกไปก่อน ผมจะพูดกับแม่เอง”ลี่จุนถิงลูบหัวเจียงหยุนเอ๋อด้วยความเป็นห่วง

ในสมองของเจียงหยุนเอ๋อมีแต่ความว่างเปล่า ลี่จุนถิงบอกให้เธอออกไป เธอก็เดินออกไปเหมือนคนไร้จิตวิญญาณอย่างไงอย่างนั้น เมื่อลี่จุนถิงเห็นเจียงหยุนเอ๋อออกไปก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

และเมื่อหันกลับมามองโม่เสี่ยวฮุ่ยสายตาเปลี่ยนเป็นโมโหอีกครั้ง：“แม่ครับ นับวันผมยิ่งไม่เข้าใจแม่แล้ว”

“นับวันฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจแกเหมือนกัน”โม่เสี่ยวฮุ่ยรู้สึกผิดหวังในตัวลูกชายที่กระทำออกมา

“เพราะอะไรแม่ถึงไม่เชื่อว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นผู้บริสุทธิ์？ผมก็นำหลักฐานให้แม่ดูแล้วแต่แม่ก็ยังไม่เชื่อ จะต้องทำอย่างไรแม่ถึงจะยอมเชื่อ？”

ลี่จุนถิงระงับความโมโหของตัวเอง กลัวว่าเจียงหยุนเอ๋อที่อยู่ข้างนอกจะได้ยิน

“ผู้หญิงแบบนี้มีดีอะไร？ฉันคิดไม่ออกจริงๆ บนโลกนี้มีผู้หญิงมากมาย ทำไมแกต้องไปรักเธอด้วยหะ？ต่อหน้าฉันเธอเสแสร้งแกล้งทำทั้งนั้น แกรู้ไหม？”ความเกลียดชังของโม่เสี่ยวฮุ่ยที่มีต่อผู้หญิงที่มีจิตใจลึกๆไม่ต่างจากความเกลียดชังที่มีต่อจ้าวเฟยเฟยฟ

“ช่างมันเถอะ ผมไม่รู้ว่าจะต้องใช้วิธีไหนแล้ว”ลี่จุนถิงเข้าใจดี ไม่ว่าตัวเองจะพูดอย่างไรหรือเจียงหยุนเอ๋อจะทำอะไรก็ไม่ส่งผลอะไรเพราะในตอนนี้โม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ได้พูดว่าไม่เชื่อ เจียงหยุนเอ๋อว่าเป็นคนทำ แต่เป็นเพราะหล่อนไม่ชอบเจียงหยุนเอ๋อต่างหาก

ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เป็นไปได้ไหมที่ลี่จุนถิงจะเปลี่ยนให้โม่เสี่ยวฮุ่ยมาชอบเจียงหยุนเอ๋อ?

ตอนนี้โม่เสี่ยวฮุ่ยปฏิเสธเองว่าไม่ชอบเจียงหยุนเอ๋อ

ลี่จุนซินยื่นดูลี่จุนถิงกับลี่จุนถิงทะเลาะกันอยู่ข้างๆ ในใจก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่หล่อนก็อะไรไม่ได้

จากวีดีโอนี้ก็ชี้ให้เห็นชัดเจนแล้วว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นผู้บริสุทธิ์

เห็นได้ชัดว่าเจียงหยุนเอ๋อไม่มีความสามารถในการตัดต่อวิดีโอนี้ ส่วนลี่จุนถิง ก็ปกปิดปัญหานี้

คิดว่าลี่จุนถิงเป็นคนโง่เหรอ? หลอกแม่ตัวเองเพื่อช่วยปกปิดความผิดของคนอื่นงั้นเหรอ?

ลี่จุนซินคิดว่าถึงแม้คนๆหนึ่งจะไม่สมประกอบ แต่ก็คงไม่เป็นเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลี่จุนถิงน้องชายของหล่อน?

“แกนั่นแหละที่ไม่สำนึก”โม่เสี่ยวฮุ่ยบิดหน้าไปทางอื่น

ลี่จุนถิงเห็นว่าคุยกันไม่รู้เรื่อง จึงบิดหน้าหนีแล้วออกจากห้องโม่เสี่ยวฮุ่ยไปหาเจียงหยุนเอ๋อ

แทนที่จะพูดคุยกับคนไม่มีเหตุผลอย่างโม่เสี่ยวฮุ่ยอยู่ที่นี้ สู้ไปหา เจียงหยุนเอ๋อแล้วปลอบใจเธอไม่ดีกว่าหรอ

หลังจากที่ลี่จุนถิงออกไปลี่จุนซินเรียกขึ้นว่า：“แม่คะ ทำไมแม่ต้องทำถึงขนาดนี้？แม่น่าจะลองยอมรับเจียงหยุนเอ๋อดูบ้างนะ

โม่เสี่ยวฮุ่ยทำเป็นไม่ได้ยิน และไม่ตอบอะไร