Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 571 โชคไม่ดีจริงๆ เลย

บทที่571 โชคไม่ดีจริงๆ เลย

ยังมีหุ้นส่วนคนอื่นต้องการจะพูดอีกแต่พอมองลี่จุนถิงที่กำลังกลั้นหัวเราะพร้อมสายตาที่มองพวกเขานั้นทำให้ต้องค่อยๆ ถอยหนีกันออกไป

พวกหุ้นส่วนที่ทรยศมักกลัวลี่จุนถิงที่สุด กลัวว่าตนพูดอะไรไม่เข้าหูออกไป ตลอดหลายปีมานี้ความพยายามที่จะใช้เล่ห์เหลี่ยมมันแทบไม่มีประโยชน์ ไม่ว่ายังไงซะก็ไม่กล้าที่จะเห็นต่างอีก

ลี่หยูนห่วนและลี่หุยเมื่อมองสีหน้าหวาดกลัวของพวกหุ้นส่วนก็อดไม่ได้ที่จะนึกภาพเหตุการณ์แรกเริ่มที่ตัวเองได้ไปขอร้องพวกเขา รู้สึกเหมือนถูกทำให้ขายหน้าเลย ยิ่งไปกว่านั้นตอนเช้าเพิ่งถูกลี่จุนถิงจัดการไปครั้งหนึ่ง สีหน้าของลี่หยูนห่วนและลี่หุยจึงยิ่งดูไม่ดี

ความสามารถของลี่จุนถิงสุดท้ายก็ไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถต่อกรได้ ครั้งนี้ทั้งสองคนแพ้อย่างราบคาบจริงๆ

ลี่จุนถิงมองคู่แข่งของตนที่อยู่ข้างล่างมีท่าทางโมโหแต่ไม่สามารถจะพูดอะไรออกมาได้ รู้สึกสบายใจจริงๆ

หลังจากที่ลี่จุนถิงและเวียร์บรรลุข้อตกลงร่วมกัน ไม่กี่วันต่อมาก็ได้ถือใบสัญญาหลายฉบับ แม้กำไรในนั้นจะเทียบไม่ได้เลยกับกิจการของเวียร์ทว่าในแต่ละใบนั้นกลับได้กำไรหลายร้อยล้าน

ถ้าเป็นอย่างนี้สถานะทางการเงินของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปยิ่งมีสภาพคล่องขึ้นไปอีก แม้แต่หุ้นก็เพิ่มขึ้นหลายจุด นักลงทุนที่ลงทุนในบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปต่างดีใจมาก ผู้คนต่างก็รู้ถึงความสามารถของลี่จุนถิง

บริษัทเริ่มมั่นคงขึ้น เจียงหยุนเอ๋อและลี่จุนซินต่างก็วางใจ ลี่จุนซินกับลี่จุนถิงได้ขอให้ทุกคนได้ออกไปเที่ยวสังสรรค์ผ่อนคลายตัวเอง แน่นอนว่าไม่ใช่ไปแค่ตัวเองคนเดียว

เจียงหยุนเอ๋อก็คิดอยากออกไปเที่ยวกับลี่จุนซินแต่กลับถูกลี่จุนถิงและลี่จุนซินห้ามเอาไว้

“ท้องคุณโตขนาดนี้ก็ไม่ควรจะไปไหนมาไหนแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ยุ่งขนาดนั้น ตอนนี้คุณควรอยู่บ้านพักผ่อนดีๆ ดูแลลูกในท้อง ไม่ว่าที่ไหนก็ห้ามไป งานในบริษัทคุณก็ไม่ต้องสนใจแล้ว รอเพียงแค่ส่วนแบ่งกำไรก็พอแล้ว ภรรยาที่แสนรวยของฉัน”

ลี่จุนถิงพูดกับเจียงหยุนเอ๋ออย่างไม่คิด

ลี่จุนซินที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเสริมขึ้น “ก็ใช่น่ะสิ ท้องคุณใหญ่ขนาดนี้ ไม่ต้องออกไปกับฉันหรอก ถ้าพูดให้เข้าใจก็คือรอบนี้ฉันจะไปปีนเขา คุณไปกับฉันก็ดูแลคุณไม่ไหวหรอกนะ”

หลังจากที่ลี่จุนซินพูดจบ ลี่จุนถิงได้มองเธอด้วยความสงสัย ความทรงจำของเขาคือตั้งแต่เด็กพี่สาวก็ไม่ชอบปีนเขา

หลังจากลี่จุนซินมองสายตาของลี่จุนถิงแล้ว ได้ขำแห้งๆ ออกมา ลี่จุนถิงก็เข้าใจในแววตาหยอกล้อกับลี่จุนซินทันที

หลังจากโม่เสี่ยวฮุ่ยได้สังเกตลูกชายตั้งแต่กลับมา บริษัทก็ค่อยๆ ฟื้นฟูคล้ายช่วงรุ่งเรืองแบบแต่ก่อน ปลื้มใจมากๆ พอคิดถึงเมื่อก่อนเจียงหยุนเอ๋อแก้ไขปัญหาทุกข้อด้วยความยากลำบาก รับช่วงต่อจากตระกูลลี่ดูแลบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป อีกทั้งยังเกือบจะให้กำเนิดหลายชายแก่ตน ใจที่มีต่อเจียงหยุนเอ๋อทั้งซาบซึ้งใจทั้งรู้สึกผิด

หลังจากลี่จุนถิงกลับมายังบริษัทแล้ว ทว่าไม่ได้ทำอะไรลี่หยูนห่วน แต่ได้ถอดอำนาจของลี่หุยจนแทบไม่เหลือ

ลี่หุยโกรธและอึดอัดใจมาก จึงเร่งให้พ่อของลี่จุนถิงนั่นคือลี่เจี้ยนหวาให้ไปหาลี่จุนถิงเพื่อนำเอาอำนาจกลับคืนมา

วันนี้ลี่จุนถิงได้พาเจียงหยุนเอ๋อและถวนจื่อกลับบ้านตระกูลลี่กินข้าว โม่เสี่ยวฮุ่ยเห็นพวกเขากลับมาก็ดีใจมากๆ จึงรีบเรียกให้ห้องครัวเพิ่มกับข้าวอีกสองสามอย่าง และยังเตรียมซุปที่บำรุงร่างกายหญิงตั้งครรภ์ให้เจียงหยุนเอ๋ออีกด้วย

เมื่อถึงเวลากินข้าว โม่เสี่ยวฮุ่ยซึ่งเป็นหัวหน้าคนใช้ตระกูลลี่มานานหลายปีได้ร่วมกินข้าวด้วย บรรยากาศภายในโต๊ะอบอวลไปด้วยความอบอุ่น โดยเฉพาะนิสัยที่ฉลาดและซุกซนของถวนจื่อ ดึงดูดให้เขาอีกห้าคนยิ่งรู้สึกมีความสุข

ในขณะที่ทุกคนกำลังมีความสุขในการกินข้าว ทันใดนั้นมีหญิงรับใช้เข้ามาแล้วมองพวกเขาด้วยสีหน้าลำบากใจ แต่เนื่องจากวันนี้โม่เสี่ยวฮุ่ยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เมื่อถูกคนรับใช้รบกวนก็ไม่โมโห แต่กลับแสดงสีหน้าอ่อนโยนยิ้มแย้ม

“วันดีๆ แบบนี้ อย่าหน้าบูดสิ พูดมาเถอะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

คนรับใช้แสดงความกังวลออกมาจนทำให้ลี่จุนถิงถึงกับหรี่ตามอง “รีบพูดมา” คนรับใช้ได้กัดฟันพูดขึ้น: “คุณปู่ท่านกลับมาแล้ว”

พอพูดจบ บนโต๊ะทานข้าวเพิ่งจะเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นบัดนี้ได้หายไปหมด สีหน้าของทุกๆ คนกลับไม่สู้ดีนัก

ลี่จุนถิงโบกมือไล่ออกไป ให้คนรับใช้บอกกับลี่เจี้ยนหวาว่าบ้านนี้ไม่ต้อนรับเขา ให้เขากลับไปเถอะ

ทันใดนั้นโม่เสี่ยวฮุ่ยหัวเราะแล้วพูดขึ้น

“เอาล่ะ ทานข้าวกันพอแล้ว ให้พวกเธอเอากับข้าวพวกนี้ออกไปเถอะ ไปๆ พาฉันไปเล่นไพ่นกกระจอกด้วย วันนี้พวกคุณก็ต้องมาเล่นกับฉัน”

“คืนนี้หยุนเอ๋อกับจุนถิงให้ถวนจื่อนอนที่นี่แหละ ไม่ต้องออกแล้ว”

เจียงหยุนเอ๋อรับปากซ้ำๆ ลี่จุนซินมองโม่เสี่ยวฮุ่ยที่ไม่มีใครรบกวนอารมณ์ก็ได้อ้อนควงแขนของโม่เสี่ยวฮุ่ย

“แล้วฉันล่ะแม่ คุณมีลูกสะใภ้ก็ไม่ต้องการลูกสาวแล้วเหรอ”

โม่เสี่ยวฮุ่ยมองดูลูกสาวตัวเองที่ไม่เคยเอาแต่ใจเลยมาตลอดหลายปี แต่กลับงอนขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่านี่เป็นการหยอกล้อให้ตัวเองมีความสุข ในใจก็รู้สึกดีมาก แต่ทำไมใบหน้ากลับไม่มีรอยยิ้มเลย

สี่คนที่กำลังนั่งเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างๆ ก็ได้ยินเสียงดังขึ้น หลังจากนั้น ก็ได้เห็นลี่เจี้ยนหวาเดินเข้ามาบ่นพึมพำ ด้านหลังมีคนรับใช้ตามมาด้วยใบหน้าที่เร่งรีบและหวาดกลัว

“ท่าทางของพวกคุณนี่มันคืออะไรกันแน่ นี่เป็นบ้านของฉัน ทำไมฉันถึงเข้าไม่ได้ ฉันเป็นพี่ใหญ่ของตระกูลลี่นะ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรถึงมาขัดขวางฉัน”

คนรับใช้ที่อยู่ด้านหลังของลี่เจี้ยนหวา พูดด้วยท่าทีสั่นกลัวว่า: “คุณชาย ฉันขวางคุณไม่ได้หรอก”

โม่เสี่ยวฮุ่ยโบกมือให้สัญญาณแก่คนรับใช้ให้ออกไปก่อน แล้วลุกขึ้นหันไปที่ลี่เจี้ยนหวาแล้วกลอกตา

“คุณมาทำอะไรที่นี่ คุณย้ายออกไปตั้งแต่แรกแล้ว งั้นคุณก็รู้ไว้นะว่ากลับมาอีกรอบมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

ลี่เจี้ยนหวาจ้องสายตาไปที่โม่เสี่ยวฮุ่ย “ใครบอกว่าฉันอยากกลับมา ฉันมาหาลูกชายของฉันจุนถิง”

ลี่จุนถิงมองไปที่ลี่เจี้ยนหวาและไม่ได้ใส่ใจเขาเลย เพียงแค่ประคองตัวเจียงหยุนเอ๋ออย่างเบาๆ ไปนั่งบนโซฟา

ลี่เจี้ยนหวาเห็นลี่จุนถิงไม่สนใจตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเคือง คิดอยากจะแสดงความเป็นพ่อสั่งสอนลี่จุนถิง แม้ว่าจะได้ยินลี่จุนถิงเอ่ยปากเบาๆ ว่า “เกิดอะไรขึ้น”

ลี่เจี้ยนหวาทำหน้านิ่งๆ พูดขึ้น: “ได้ยินว่าคุณเป็นคนถอดถอนอำนาจของลี่หุยสินะ จะว่าไปลี่หุยก็เป็นน้องชายแท้ๆ ของคุณ คุณไม่ควรจะบีบเขาหนักขนาดนี้ ความสามารถของลี่หุยก็ไม่ได้แย่นะ คุณลองให้เขา……”

ลี่เจี้ยนหวายังไม่ทันพูดจบก็โดนลี่จุนถิงตัดบทแล้ว

“ขอโทษนะ ฉันมีเพียงแค่พี่สาวแท้ๆ คนเดียว ฉันไม่เคยมีน้องชายอะไรนั่นเลย ถ้าหากคุณมาหาเพื่อขอความเห็นใจจากฉันแทนลี่หุยล่ะก็ ฉันจะพูดให้ชัดๆ เลยนะ ทำไม่ได้ เชิญคุณกลับไปเถอะ”

แรกเริ่มลี่จุนถิงก็ได้ยินลี่จุนซินพูดถึงเรื่องพ่อเขาคนนี้แล้ว ดังนั้นจึงไม่เห็นต้องรู้สึกอะไรต่อลี่เจี้ยนหวา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการให้ความเคารพเลย ถ้าพูดต่อนั้นถือเป็นการปฏิเสธอย่างไร้ปรานีต่อคำเรียกร้องของลี่เจี้ยนหวา

ลี่เจี้ยนหวาคิดจะอยากพูดอะไรต่ออีกสักหน่อย ลี่จุนถิงตั้งใจเรียกบอดี้การ์ดเข้ามาเพื่อพาลี่เจี้ยนหวาออกไป

ขณะที่ลี่เจี้ยนหวาถูกพาออกไป ปากก็ยังสบถตลอดไม่หยุด

โม่เสี่ยวฮุ่ยได้มองออกไปพร้อมกับถ่มน้ำลายนอกประตู

“ซวยจริงๆ เลย”

และในขณะเดียวกันนะ ซูซานก็ตามเจอลี่หยูนห่วนและลี่หุยเพื่อแสดงว่าตนนั้นก็ทำงานร่วมกันกับพวกเขาได้ สามารถช่วยเหลือพวกเขาให้ได้มาซึ่งบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป

ซูซานต้องแสดงความสามารถว่าตนให้ธุรกิจแก่พวกเขาได้อย่างลับๆ ให้พวกเขาได้ตำแหน่งที่มั่นคงในบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป