Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 617 ตายเป็นเพื่อนด้วยกัน

เมื่อลี่หยูนห่วนมาถึงร้านกาแฟ อลันได้รออยู่ตรงนั้นแล้ว

หลังจากที่ลี่หยูนห่วนนั่งลงแล้ว พูดกับอลันอย่างไม่อ้อมค้อมว่า： “คุณอลัน ขอร้องรอบกวนคุณช่วยลี่หุยออกมาด้วย”

เวลานี้อลันถึงฉุดนึกขึ้นได้ ยังมีลี่หุยอีกคนที่ถูกขังอยู่ในเรือนจำอยู่ อลันตอบตกลงโดยไม่ลังเลใดๆ

หลังจากที่ลี่หยูนห่วนกลับไปแล้ว บอกกับลี่เจี้ยนหวาว่า ได้หาคนไปช่วยเหลือลี่หุยแล้ว ให้ขอรออีกสักพัก ลี่หุยก็สามารถออกมาได้แล้ว

หลังจากที่อลันกลับไปแล้ว สั่งให้ผู้ช่วยไปหาคนช่วยลี่หุยออกมา แต่ลองแล้วหลายวิธี ทางตำรวจก็ไม่ยอมปล่อยคนเสียที อลันจึงคิดว่า เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับลี่จีถองแน่นอน ลี่จีถองคนนี้เหมือนวิญญาณตามติดตลอดเวลา เรื่องอะไรก็ต้องมาเกี่ยวข้องด้วย

หลังจากที่อลันลองแล้วหลายวิธี แต่ก็ไม่สำเร็จ จึงบอกกับลี่หยูนห่วนว่าเขาไม่มีความสามารถพอ ด้านลี่จีถองไม่ยอมปล่อยคน เขาก็จนปัญญาจริงๆ

หลังจากที่ลี่เจี้ยนหวาทราบเรื่องนี้ ไปสถานีตำรวจด้วยตัวเอง หาคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้ ให้เขาออกคำสั่ง ให้ตำรวจปล่อยตัวลี่หุย เลขารองสารวัตได้ยิน ปฏิเสธออกมาทันที แต่ว่า คนรับผิดชอบส่งสัญญาณให้เขา เขาจึงเดินออกไป

หลังจากที่เลขาออกไปแล้ว รีบโทรศัพท์หาลี่จีถอง

ภายในห้อง บรรยากาศระหว่างรองสารวัตรกับลี่เจี้ยนหัวก็ไม่ได้แข็งมากนัก ลี่เจี้ยนหวารู้ตัวว่าเขามาที่นี่เพื่อขอร้องให้คนอื่นช่วย ดังนั้นดังนั้นทัศนคติของเขาจึงไม่ค่อยเเอีเมลงกร้าวเท่าไร

“รองสารวัตร ต้องขอโทษจริงๆ ที่มารบกวนเพราะมีเรื่องต้องการให้คุณช่วย

รองสารวัตรรู้ดีว่าจุดประสงค์ของลี่เจี้ยนหวาคืออะไร แต่เวลานี้สิ่งที่เขาทำได้คือแกล้งโง่ “เชิญคุณพูด”

“ลูกชายคนรองของผม ก่อนหน้านั้นสองวันเนื่องจากมีเรื่องเข้าใจผิด ถูกพวกคุณจับตัวมาที่นี่ ผมอยากให้คุณออกคำสั่ง ให้ลูกน้องของคุณปล่อยตัวเขาออกมา พูดไปแล้ว นี่มันก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวของผม ลูกชายคนรองของผมเนื่องจากดื้อไปหน่อย ทำให้พี่ชายเขาโกรธ เลยถูกพี่ชายทำให้ต้องเข้ามาอยู่ข้างใน

รองสารวัตรทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร เรียกตำรวจที่รับผิดชอบเรื่องนี้เข้ามา สอบถามสถานการณ์ ตำรวจนายนั้นเล่าสถานการณ์ตามจริงออกมาให้ฟัง

หลังจากที่รองสารวัตรได้ยินจบแล้ว แกล้งทำท่าทางลำบากใจ “ประธานลี่ คุณก็เห็นว่าคนของคุณนั้นถูกส่งมาโดยคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์ของจีนด้วยตนเอง ไม่มีคำสั่งจากข้างบนพวกเราไม่กล้าปล่อยโดยพละกาลหรอก ขอให้คุณเข้าใจในการทำงานของพวกเราด้วย

ลี่เจี้ยนหวาโกรธขึ้นมาทันที “ผมจะบอกคุณ พูดดีๆ กับคุณไม่ฟังอย่าให้ผมต้องใช้กำลัง ใช้เวลาที่ตอนนี้ผมยังคุยกับคุณดีๆอยู่ รีบปล่อยคนของผมออกมา”

รองสารวัตรนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างใจเย็น ยิ้มแล้วพูดว่า： “ประธานลี่ ต้องขอโทษจริงๆ พวกเราทำไม่ได้ คนที่อยู่ข้างนอกเข้ามาสิ ส่งแขก”

ลี่เจี้ยนหวาต้องการจะพูดอะไรต่ออีก แต่ถูกตำรวจ “เชิญ” ออกไปข้างนอก

ตอนที่ลี่จีถองได้รับข่าวนั้น กำลังเสียบดอกไม้อยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนเจียงหยุนเอ๋อกับโม่เสี่ยวฮุ่ยอยู่เลย นาทีแรกยังหัวเราะกันอย่างมีความสุข นาทีหลังสีหน้าดิ่งลงทันที

เจียงหยุนเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ ลี่จีถอง แน่นอนต้องได้ยินสิ่งที่พูดคุยกันทางโทรศัพท์อยู่แล้ว เจียงหยุนเอ๋อรู้ว่าลี่จีถองต้องโกรธมากแน่นอน จึงรีบปลอบใจเขา

“อย่าเพิ่งโกรธ อย่าเพิ่งโกรธ มีอะไรค่อยๆ พูดกัน”

โม่เสี่ยวฮุ่ยก็ได้ยินข่าวที่พูดคุยกันทางโทรศัพท์ จึงรู้สึกโกรธมาก และด่าออกมา

เลขาที่พูดอยู่ในโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงด่าจากโม่เสี่ยวฮุ่ย ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาเงยหน้าขึ้นเห็นลี่เจี้ยนหวาถูกผลักและไล่ออกมา จึงรีบรายงานให้ลี่จีถองทราบ

โม่เสี่ยวฮุ่ยที่เตรียมจะแย่งโทรศัพท์มาคุย เมื่อได้ยินข่าวนี้ รีบปรบมือทันที

เรื่องนี้ของลี่หุย จึงผ่านไปแบบนี้

โรงแรมท็อปอาบูดาบี ภายในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทมีชายคนหนึ่ง กำลังเขย่าไวน์ในแก้ว สอบถามชายที่สวมเสื้อคลุมสีขาวข้างหลังเขา

“ดอกเตอร์คูลี่ ถึงตอนนี้แล้วก็ยังสืบอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม？”

ในความมืด ใบหน้าที่หล่อเหลาและคมเข้มของผู้ชายคนนี้ และดวงตาคมลึกคู่นั้นสองประกายด้วยแสงที่พิสดาร ริมฝีปากที่เซ็กซี่นั้นเม้มอยู่ บวกกับรูปหน้าที่อ่อนโยนทำให้อยากเข้าไปจูบโดยไม่รู้ตัว

แต่ สายตาที่ดุร้ายของเขา ทำให้เขาเต็มไปด้วยออร่าที่อันตราย บวกเขาผมที่เป็นสีเงินของเขา เสมือนสัตว์ป่าที่ดุร้าย ในขณะที่มีคนรู้ทึ่งในความหล่อนั้น ก็รู้สึกสะพรึงกลัวเช่นเดียวกัน

ดอกเตอร์คูลี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ก้มหน้าด้วยความเคารพ ตอบออกมาอย่างระวัง：

“ได้ดำเนินการตรวจสอบโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแล้ว ถ้าสามารถหาคนที่กรุ๊ปเลือดตรงกับคุณเบ็ตตี้ จะรีบรายงานให้คุณทราบทันที

ชายหนุ่มรูปงานคนนี้โมโหโกรธขึ้นมาทันที ในความมืดนั้น ดวงตาของเขาเหมือนกระหายเลือด มีกลิ่นอายอันตรายปรากฏออกมา

“ขยะ！ขยะทั้งนั้น！นี่มันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว หามาตั้งหลายประเทศแล้ว ยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย”

ดอกเตอร์คูลี่ยิ่งรู้สึกกลัว ขาสั่นไปหมด ใช่พลังความกล้าทั้งหมดบังคับไม่ให้ตัวเองคุกเข่าลงไปที่พื้น

“กรณีของคุณเบ็ตตี้เป็นเคสพิเศษ จะหากรุ๊ปเลือดที่ตรงกันได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย”

ชายคนนั้นโยนแก้วไวน์ลงบนที่พื้น แล้วพูดว่า： “ฉันไม่สน！ไม่ว่ายังไงพวกแกไปหามาให้ฉัน ถ้าหาไม่ได้พวกแกก็ตายไปเป็นเพื่อนด้วยก็แล้วกัน

ดอกเตอร์คูลี่สั่นไปทั้งตัว ถึงแม้จะไม่พอใจเล็กน้อย แต่ผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป จึงทำได้แต่เชื่อฟังเขา

“รับทราบ คุณผู้ชาย พวกเราจะไปตามหาสุดความสามารถ”

ชายคนนี้โบกมือ สั่งให้ดอกเตอร์คูลี่ออกไป ดอกเตอร์คูลี่เดินไปข้างหน้า โค้งตัวลง แล้วก้มคำนับ จากนั้นจึงเดินออกไป

ในขณะนี้เอง เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ลูกน้องได้เดินไปเปิดประตู และลูกน้องที่อยู่นอกประตูก็ได้เดินเข้ามา ก้มลงเล็กน้อย แล้วส่งข้อมูลให้ดอกเตอร์คูลี่ “เจ้านาย ดอกเตอร์ มีข่าวดีแล้ว ”

ดอกเตอร์คูลี่ดีใจมาก รีบหยิบเอกสารมา “จริงเหรอ？”

ลูกน้องคนนั้นพยักหน้า “จริงครับ”

ดอกเตอร์คูลี่เปิดเอกสารดู ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นสองมือยืนเอกสารให้กับผู้ชายคนนั้น

ชายคนนั้นหยิบเอกสารมา “คุณพูดก็พอแล้ว ผมไม่ดู”

“กรุ๊ปเลือดของผู้หญิงคนนี้ตรงกันกับของคุณเบ็ตตี้มาก……”

ดอกเตอร์คูลี่เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายคนนั้น พูดต่อว่า： “แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังตั้งครรภ์อยู่ ดูตามเวลาแล้ว สภาพของคุณเบ็ตตี้ตอนนี้ มากสุดอยู่ต่อได้อีกแค่เดือนเดียว แต่กำหนดคลอดของผู้หญิงคนนี้ ยังเหลืออีกตั้งสองเดือน”

“ถ้าอยากช่วยคุณเบ็ตตี้ เด็กคนนี้……คงจะเก็บไว้ไม่ได้อีก”

ชายคนนี้พูดเสียงเย็นชาออกม่ว่า： “ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเป็นหรือตาย ฉันต้องการให้เบ็ตตี้ของฉันมีชีวิตอยู่”

จากนั้นสั่งลูกน้อง “มีคำสั่งลงไป รีบไปหาที่อยู่ของผู้หญิงคนนี้ออกมา แล้วลักพาเธอมาให้เร็วที่สุด จากนั้นพาเธอกลับประเทศเพื่อรักษาเบ็ตตี้ของฉัน”

ดอกเตอร์คูลี่ขมวดคิ้วเข้าหากัน ถึงแม้ในความคิดเขาไม่อยากทำร้ายชีวิตน้อยๆ ชีวิตนี้ อีกอย่างเพื่อช่วยเหลือคุณเบ็ตตี้ ผู้หญิงคนนี้อาจจะไม่รอด แต่เขาก็พยักหน้า

เจียงหยุนเอ๋อที่กำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดลี่จีถอง จู่ๆ ก็ฝันเห็นร้าย ฝันเห็นลูกตัวเองถูกควักออกมาจากท้องของเธอ และร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด นอนอยู่บนเตียงคนไข้แล้วค่อยๆ ตายไปในที่สุด