Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 624 ไม่มีใครอื่นได้มองเห็น นอกจากเขา

ในที่สุด ลี่จุนถิงก็รู้แล้วว่าความไม่สบายใจในวันนี้มาจากไหน

“เกิดอะไรขึ้น?”

ชิงโม่เงียบไปครู่หนึ่ง “นายใจเย็นก่อนนะ”

“ฉันใจเย็นอะไร? นายรีบพูดมา!” น้ำเสียงของลี่จุนถิงกรุ่นขึ้นมาบ้างแล้ว อันที่จริงในใจของเขาพอเดาได้แล้วว่ามันคือเรื่องอะไร แต่ถ้าชิงโม่ไม่พูด เขาก็ไม่อยากจะเชื่อ

“คุณนายหายไปแล้ว!”

ลี่จุนถิงลุกขึ้นทันทีและไม่สนใจเรื่องที่บริษัทอีกต่อไป เขาฝากส่วนที่เหลือให้ซู่จี้งยี้ บอกให้เขาทำให้เสร็จ จากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ลานจอดรถใต้ดินและขับรถไปโรงพยาบาล

ขณะที่ลี่จุนถิงไปที่ลานจอดรถ มีหลายคนทักทายเขา แต่เขาไม่มีเวลามาสนใจ แม้ว่าก่อนหน้านี้ลี่จุนถิงจะเย็นชาอย่างยิ่ง แต่เขาก็ไม่เคยมีท่าทางร้อนใจเหมือนในวันนี้มาก่อน

ในลิฟต์ ร่างกายของลี่จุนถิงเต็มไปรังสีอันเกรี้ยวกราดรุนแรง ราวกับว่ากำลังจะสลัดพันธนาการทั้งปวงออกไปแต่กลับต้องมาถูกคนบีบบังคับให้ล้มลง ลี่จุนถิงก้มศีรษะลง ใบหน้าครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในเงามืด

หลายคนต้องการทักทายลี่จุนถิง แต่ก็ถูกการแสดงออกของลี่จุนถิงทำให้หวาดกลัวจนพูดไม่ออก ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็รู้ว่าตอนนี้เจ้านายโกรธสุดขีด

ลี่จุนถิงเจอปัญหาแล้วปัญหาเล่าติดๆกันอย่างไม่หยุด

อย่างไรก็ตาม ลี่จุนซินกับเวียร์กลับกำลังช้อปปิ้งอย่างบ้าคลั่งและซื้อของอย่างไม่หยุด

วันนี้ลี่จุนซินถูกใจชุดสีม่วงตัวหนึ่ง ถึงแม้ว่าเธอจะชอบมันมาก แต่ว่าเธอซื้อของมามากมายแล้ว ดังนั้นเธอจึงคิดจะตัดใจ แต่เมื่อเวียร์เห็นว่าเธอชอบมันมาก เขาจึงสนับสนุนให้เธอลองใส่มันดู ยังไงซะก็ซื้อไปเยอะขนาดนี้แล้ว หากจะเพิ่มมาอีกสักชิ้นก็คงไม่เป็นไร

สีม่วงมักเป็นตัวแทนแห่งความลึกลับเสมอ เป็นสีที่สื่อได้ถึงอารมณ์ สีม่วงเข้มมีเสน่ห์อย่างยิ่งแต่ก็ยากที่จะควบคุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกแบบของชุดนี้ ชุดถูกผ่าด้านข้างตั้งแต่เอวลงไป ผสมไปด้วยกลิ่นอายความมีเสน่ห์ ลี่จุนซินเดินเท้าเปล่าไปที่กระจกหน้าห้องลองชุด ทาบกระโปรงไว้ข้างหน้าและหมุนดูครู่หนึ่ง โชคดีที่มันไม่น่าเกลียดเกินไป

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแสงหรือเปล่า มันยิ่งส่งให้ผิวพรรณของเธอขาวขึ้น อีกทั้งยังมีเสน่ห์มากขึ้นด้วย

ด้านหลังกระโปรงถูกพนักงานดึงเปิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ลี่จุนซินไม่ได้ใส่ใจ เธอยกเท้าขึ้นและสวมกระโปรงขึ้นมา

ความรู้สึกเป็นธรรมชาติเมื่ออยู่หน้ากระจกนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น กระโปรงตัวนี้เมื่ออยู่บนตัวเธอทำให้เธอรู้สึกสว่างสดใสขึ้นมา ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยลองสีที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นจึงคิดไม่ถึงว่ามันจะทำให้เธอประหลาดใจแบบนี้

มีเสียงเรียกเธออยู่ข้างนอก เมื่อคิดได้ว่าคงกำลังเร่งเธออยู่ ลี่จุนซินก็ยกมือของเธอขึ้นและต้องการดึงซิปที่อยู่ด้านหลังขึ้นมา แต่สิ่งที่เธอสัมผัสได้กลับเป็นหางม้ายาวของตนเอง กว่าจะดึกซิปให้ขึ้นมาจากล่างสุดได้ก็ไม่ง่ายเลย หลังจากออกแรงไปครู่หนึ่ง มือของเธอก็ไม่สามารถดึงมันขึ้นได้อีก

ก่อนหน้านี้เวลาเธอสวมใส่กระโปรงในหลาย ๆ ครั้งมักมีพนักงานขายคอยช่วยเหลือเสมอ ดังนั้นเธอจึงไม่คิดเลยว่าการดึงซิปขึ้นมาจะเป็นเรื่องยากขนาดนี้ ลี่จุนซินกัดริมฝีปากและลังเลอยู่ชั่วครู่ เธอเตรียมพร้อมเปิดประตูห้องแต่งตัวออก คิดจะเรียกพนักงานสาวเข้ามาช่วยเธอจัดการ

ท่าทางทั้งหมดของลี่จุนซินตกอยู่ในสายตาของเวียร์ นัยน์ตาของเขาแฝงความประหลาดใจและความน่าดึงดูดอย่างยิ่ง

มือขวาของเธอดูเหมือนจะรั้งอะไรบางอย่างไว้ อีกทั้งการเคลื่อนไหวนี้ทำให้รูปร่างของเธอถูกปรากฏชัดสมบูรณ์แบบ

ผิวของเธออมชมพูราวกับเยลลี่ ทั้งหวานและน่าดึงดูด จนคนแทบจะอดใจเข้าไปกัดไม่ไหว

เพื่อภาพถ่ายที่ดี ลี่จุนซินมักจะแต่งหน้าก่อนเสมอเมื่อเธอออกไปข้างนอก อาจเป็นเพราะการเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อก่อนหน้านี้ หน้าม้าของเธอในตอนนี้กำลังแตกกระจายเป็นสองกลุ่มอยู่ข้างหน้าผาก ทำให้ดูเด็กอย่างมาก

ใบหน้าของลี่จุนซินแดงก่ำน่าหลงใหล ริมฝีปากแดงฉ่ำ ดวงตาและคิ้วเชิดขึ้นเล็กน้อย มีเอกลักษณ์อย่างยิ่ง ดวงตาที่สดใสของเธอเต็มไปด้วยไอน้ำใสเป็นวงกลม ในนั้นสะท้อนร่างของเขา เมื่อมองดูลี่จุนซินในรูปลักษณ์นี้ นัยน์ตาของเวียร์ก็หดตัวลงวูบแววตาเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นมาหลายส่วนง

ลี่จุนซินเธอไม่ต้องทำอะไรเลย แค่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาและจ้องมองเขาอย่างสับสนแบบนี้ สำหรับเขาแล้ว นี่ถือเป็นการเฉลิมฉลองอย่างสุดขั้วจนตัวตายได้เลย

ลำคอของเธอเรียวงาม ตอนนี้เธอเอนไปด้านหลังเล็กน้อย ปอยผมกระจายลงมาใต้ไหล่ของเธอ เป็นความงามที่ดูผิดแปลกและวุ่นวายกว่าปกติ ด้านล่างลงมาเป็นสะบักที่ละเอียดอ่อนงดงาม กระดูกบางทั้งสองมองเห็นรูปร่างได้อย่างชัดเจนภายใต้ผิวหนัง มีเสน่ห์อย่างมาก ลงต่อไปจากนั้น ดวงตาของเวียร์ก็เป็นสีแดงและส่องประกายประหลาดวาบผ่าน

ชุดชั้นในสีดำครอบคลุมพื้นที่สีขาวขนาดใหญ่ ความแตกต่างระหว่างทั้งสองชัดเจนอย่างยิ่ง ดวงตาของเวียร์ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง กระดุมด้านหลังทั้งสามอันปิดกั้นสายตาสำรวจของเขา แต่ก็ยิ่งทำให้น่าตื่นเต้น จนเขาแทบอยากจะไปกัดมันออกเช่นด้วยเช่นกัน

ปลายนิ้วอันเย็นเฉียบสัมผัสลงบนผิวด้านหลังเธออย่างไม่ตั้งใจ ลี่จุนซินอดไม่ได้ที่จะหดตัวขึ้นมา ก่อนจะคิดได้ว่าเวียร์กำลังคิดจะทำอะไร แต่เมื่อคิดได้ว่าเขาอาจจะมองเป็นแผ่นหลังของเธอ ใบหน้าของลี่จุนซินก็อดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนเป็นสีแดงสด

ลี่จุนซินพยายามดิ้นรนและต้องการออกจากมือของเวียร์ แต่เวียร์กลับยื่นมือมากอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาจากด้านหลังโดยตรง ฝ่ามือกว้างของเขาแนบอยู่กับเอวของเธอและจับเธอไว้แน่น

ลี่จุนซินเป็นนางแบบชื่อดัง เธอสูงเกือบ 178 ซม. แต่เวียร์ก็ยังสูงกว่าเธออีกเกือบช่วงหนึ่ง เขาโน้มตัวก้มลงครึ่งหนึ่ง ริมฝีปากอุ่น ๆ ของเขาเป่ารดลงหลังใบหูของเธอ จนเธอถึงกับสั่นสะท้านจึ้นมา “อย่าขยับ เดี๋ยวคนอื่นรู้”

กลิ่นที่จมูกได้รับล้วนเป็นกลินของเธอ ลี่จุนซินมองไม่เห็นข้างหลัง ขณะที่ดวงตาของเวียร์แฝงความหมกมุ่นและจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังของเธออย่างไม่วางตา

จากนั้น เขาจึงค่อยๆ ดึงฉากที่สวยงามนี้ขึ้น

ไม่มีใครอื่นได้มองเห็น นอกจากเขา

เมื่อมองไปที่ลี่จุนซินซึ่งยังคงยืนหันหลังให้กับเขา เวียร์ก็รีบเก็บแววตาหลงใหลและหันหลังเดินจากไป

เมื่อได้ยินเสียงเดินจากไป ลี่จุนซินก็ยกมือขึ้นและสัมผัสกับซิปซ่อนด้านหลัง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตนรู้สึกไม่เองรึเปล่า เธอสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนที่แทบจะลืมเลือน เมื่อครู่เวียร์สัมผัสถูกผิวของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจและมันถูกกวาดออกไปทั่วทั้งตัวเธอ

หลังจากที่เวียร์ออกไป ลี่จุนซินก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและถือเสื้อผ้าออกมาด้วยสีหน้าแดงก่ำ

ทันทีที่พนักงานขายเห็นเธอออกมา ก็รีบเข้ามาต้อนรับเธออย่างอบอุ่น “คุณผู้หญิง เป็นยังไงบ้าง? พอใจไหม?”

ลี่จุนซินยังไม่ทันได้พูดอะไร เวียร์ก็เข้ามา “จัดการบรรจุเถอะ เมื่อกี้ผมเพิ่งจ่ายไป”

แต่เดิมลี่จุนซินรู้สึกเขินอายมากเมื่อเห็นเวียร์ แต่เมื่อได้ยินว่าเขาจ่ายเงินไปแล้ว เธอก็ประหลาดใจอย่างมาก

“ทำไมจู่ๆคุณถึงได้ซื้อล่ะคะ?”

“คุณใส่แล้วสวยดี ทำไมจะไม่ซื้อล่ะ?”

เวียร์เลิกคิ้วให้ลี่จุนซิน ความหมายในดวงตานั้นเกรงว่ามีเพียงลี่จุนซินเท่านั้นที่เข้าใจ