Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 648 ไม่ได้เจอลูกของคุณ
ตอนที่ลี่จุนถิงรีบไปที่ห้องรักษา ก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น ในนั้นมีชายอยู่สองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งในนั้น จะต้องเป็นคนของเฟิงจิงเป่ยที่แอบเข้ามาอย่างแน่นอน
ลี่จุนถิงสังเกตอยู่สักพัก ก็พบว่าทั้งคู่นั้นฝีมือสูสีกัน แต่ว่าคนของเฟิงจิงเป่ยนั้นรวดเร็วกว่าหน่อย แต่ถึงอย่างไรคนของอาเธอร์ก็ยังเยอะกว่าอยู่ดี
คนส่วนหนึ่งของอาเธอร์นั้นล้อมรอบเอาไว้ และอาเธอร์อยู่ตรงกลาง เพื่อไม่ให้เขาถูกทำร้าย อาเธอร์นั่งลงบนโซฟา พลางมองพวกเขาฆ่า ก่อนจะยิ้มขึ้นเล็กน้อย พลางมองคนกลุ่มนั้นอย่างดูแคลน
เพราะว่าห้องรักษานั้นไม่ได้ใหญ่มาก ดังนั้นทั้งสองฝ่ายไม่ได้ใช้ปืนตลอด บางคนก็ใช้หมัดต่อยไปบ้าง
ลี่จุนถิงพบว่าคนที่อยู่ใกล้ตัวเอง ถูกคนของอาเธอร์ยิงจนบาดเจ็บ แล้วก็มีคนอยากจะเข้ามาโจมตีอีก ลี่จุนถิงเลยรีบปรี่เข้าไป แล้วต่อยอย่างเต็มแรง ไปที่หัวของคนคนนั้น ก่อนจะล้มลงไปอย่างรวดเร็ว
คนที่ถูกลี่จุนถิงช่วยเอาไว้ หันกลับมาขอบคุณ ก่อนจะวิ่งฝ่าออกไปไปทางมุมอับด้านนอก ลี่จุนถิงเลยใช้โอกาสนี้ปะปนเข้าไปด้วย
ลี่จุนถิงเพิ่งจะเข้าไปในกลุ่มนั้น ก็มีเสียงของคนเมื่อครู่ที่เขาช่วยเอาไว้ตะโกนขึ้นมา
“ระวังข้างหลัง”
ลี่จุนถิงรู้ตัวทันที เลยใช้มีดฟันไปที่ไหล่ของเขา คนนั้นกวาดขากลับมา แต่เพิ่งจะโจมตี ลี่จุนถิงก็ถอยหลัง ก่อนจะใช้ขวดใส่ของเหลวฟาดไปที่หัวเขาด้วยความรวดเร็ว
หลังจากที่ลี่จุนถิงออกหมัดอย่างคล่องแคล่วว่องไว ก็พยักหน้าให้กับคนที่เตือนเขาเมื่อครู่
ลี่จุนถิงเห็นว่าห้องผ่าตัดอยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ เขาก็ต่อยไปด้วยและเข้าใกล้ไปด้วย เพราะว่าเขามีความสามารถเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาเลยถูกอาเธอร์สังเกตเห็นตั้งแต่การออกหมัดครั้งแรก ดังนั้น เขาเลยกำชับลูกน้อง ให้จับตามองลี่จุนถิงเอาไว้
โดยเฉพาะที่อาเธอร์เห็นการวางท่าทีของลี่จุนถิง ก็คิดว่าเขาจะไปช่วยคนในห้องผ่าตัด เลยรีบให้คนไปขวางเอาไว้
แต่ว่าลี่จุนถิงกลับไม่รู้ เขารู้เพียงว่าเขาไปที่ห้องผ่าตัดได้ยากมาก เหมือนคนนั้นจะเข้ามาโจมตีเขาโดยเฉพาะ แต่ว่าเขากวาดสายตามองไปแล้ว เลยล้มเลิกความคิดนี้
ในใจของเขาเป็นห่วงเจียงหยุนเอ๋อมาก แต่ว่าเขาไปหาไม่ได้ อีกอย่างที่ที่เขาติดอยู่นั้น มันขวางเตียงของเจียงหยุนเอ๋อเอาไว้ได้พอดี ลี่จุนถิงเลยร้อนใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นเลยออกแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
อาเธอร์มองท่าทีของเขาที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เลยหรี่ตาลง พลางมีความเกรงอันตรายอยู่ในแววตา เขาเลยดื่มจนหมด ก่อนจะหยิบปืนบนเตียง แล้วยิงไปทางลี่จุนถิง
เมื่อลี่จุนถิงเห็นคนที่อยู่ตรงกลางวงเล็งปืนมาทางตัวเอง ก็กลิ้งตัวไปทางมุมโต๊ะที่อยู่ด้านข้าง เพื่อหลบกระสุน กระสุนมันลอยผ่านหูของลี่จุนถิงไป ก่อนจะยิงโดนกระจกด้านหลัง กระสุนก็ค้างอยู่ในกระจกนั้น
ตอนที่กระสุนลอยผ่านหูลี่จุนถิงไป เขารู้ได้ถึงลมเล็กน้อย จากนั้นก็ได้กลิ่นผมของตัวเองไหม้ ในตอนนั้นเองลี่จุนถิงเลยเล็งปืนไปทางอาเธอร์เช่นเดียวกัน จากนั้นก็มองไปทางอาเธอร์อย่างไม่ห่าง
อาเธอร์เองก็จ้องลี่จุนถิงอยู่ตลอดเวลา เขาไม่ได้เจอคนที่มือไวขนาดนี้มานานแล้ว ความสามารถสูสีกับเขาเอง อาเธอร์เริ่มอยากฆ่าลี่จุนถิงให้ตายอย่างโหดเหี้ยมแล้วล่ะ
ตอนที่ลี่จุนถิงหยุดลงนั้น อาเธอร์เพิ่งจะเห็นแววตาของลี่จุนถิงอย่างจริงจัง ดวงตาคู่นั้นไม่มีอารมณ์อะไรเลยแม้แต่น้อย มีเพียงความเงียบสงบและเยือกเย็น อันที่จริงอารมณ์เหล่านั้นไม่ได้รุนแรงเท่าไร แต่มันจริงเสียจน ทำให้รู้สึกหนาวสั่นได้เลยล่ะ
แววตาที่อาเธอร์มองลี่จุนถิงยิ่งยกย่องเขาเข้าไปใหญ่
ห้องผ่าตัดในตอนนี้ ดอกเตอร์คูลี่เหงื่อแตกเป็นอย่างมาก ส่วนเหล่าทีมแพทย์ก็กำลังยุ่งเป็นอย่างมาก เพราะคอยหยิบอุปกรณ์ให้ดอกเตอร์คูลี่ และเช็ดเหงื่อให้ดอกเตอร์คูลี่ไปด้วย ถมยังต้องเช็ดให้ตัวเองด้วย
ดอกเตอร์คูลี่มองออกไปด้านนอกบ้างเล็กน้อย ก็เห็นว่ามันวุ่นวายไปหมด แต่ว่าในตอนนี้ดอกเตอร์คูลี่เพิ่งจะเริ่มผ่าตัดให้เจียงหยุนเอ๋อเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง
“เคซี่ย์ คนข้างนอกจะเข้ามาได้ไหม？”
เฟิงจิงเป่ยเดินจากเตียงไปที่กระจก ก่อนจะสังเกตเล็กน้อย เมื่อกลับมาก็เอากระดาษทิชชูมาซับเหงื่อบนหน้าผากให้ดอกเตอร์คูลี่ด้วย
“ฉันดูก่อนนะ พวกเขาน่าจะเข้ามาในตอนนี้ไม่ได้ ถึงแม้ว่าคนของฉันจะน้อย แต่ว่าก็ฝึกมาอย่างดี แต่ละคนนั้นเสี่ยงตายกันมาแล้วทั้งนั้น ดังนั้นพวกเขาจะต้องสู้คนของอาเธอร์ได้แน่นอน”
“ถึงแม้ว่าอาเธอร์จะนั่งอยู่ตรงนั้น มีท่าทีเหมือนกำลังวางแผนอยู่ แต่ว่าฉันว่าสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปแล้วเล็กน้อย เขาน่าจะทนดูต่อไม่ไหวแล้วล่ะ”
“ดอกเตอร์คูลี่ คุณหนูเจียงต้องใช้เวลาอีกเท่าไร ถึงจะคลอดได้”
ดอกเตอร์คูลี่ช่วยให้เจียงหยุนเอ๋อคลอดออกมาได้อย่างสบาย พลางถามเฟิงจิงเป่ยไปด้วย
“ตอนนี้คุณหนูเจียงกำลังอยู่ในขั้นที่สอง ตอนนี้ฉันกำลังผ่าแผลที่สองให้ เดี๋ยวฉันจะเปิดถุงน้ำคร่ำของเธอออก จากนั้นจะดูดน้ำออก แล้วก็จะเอาลูกออกมาได้”
“มาลิ คุณมาช่วยฉันทำต่อหน่อยสิ ฉันทำต่อไม่ได้แล้ว ฉันจะเป็นลมอยู่แล้ว ตอนนี้คุณไปดูดน้ำคร่ำให้คุณหนูเจียงได้แล้ว ต้องระวังให้มากๆ นะ เดี๋ยวตอนที่คุณเอาเด็กออกมา ระวังหัวของเด็กด้วยล่ะ จากนั้นก็รีบเอากรรไกรฆ่าเชื้อมาตัดสายสะดือด้วย”
“เคซี่ย์ คุณให้เวลาฉันอีกสักครึ่งชั่วโมง”
“โอเค ดอกเตอร์คูลี่ หลังจากที่ลูกคลอดออกมาแล้ว พวกคุณก็พาคุณหนูเจียงกับลูก ออกไปจากทางลับที่ฉันให้คนหาเอาไว้ ฉันจัดหาคนเอาไว้ให้พวกคุณด้านนอกแล้ว หลังจากที่พวกคุณออกไปก็จะมีคนรับพวกคุณ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องส่งคุณหนูเจียงกับลูกออกไปอย่างปลอดภัยให้ได้”
ดอกเตอร์คูลี่ตอบรับ
เฟิงจิงเป่ยเพิ่งพูดไป จากนั้นก็ได้ยินจอห์นตกใจเฮือก “ไม่เจอสัญญาณชีพของคุณหนูเจียงแล้ว เธออาจจะสลบไปแล้ว”
“ปั๊มหัวใจ รีบปั๊มหัวใจเร็วเข้า” ดอกเตอร์คูลี่ตะโกน จากนั้นก็หยิบเข็มมา แล้วฉีดยาให้กับเธอเข็มหนึ่ง
เฟิงจิงเป่ยรีบเข้าไปช่วยปั๊มหัวใจให้เธอ “คุณหนูเจียง ถ้าคุณไม่ฟื้นขึ้นมาก็อาจจะไม่ได้เจอลูกของคุณนะ”
เพียงไม่นาน หัวใจของเจียงหยุนเอ๋อก็กลับมาเต้นอีกครั้ง
“คุณหนูเจียง คุณอดทนอีกหน่อยนะ อีกไม่นานลูกก็จะออกมาแล้ว มาลิ เร็วหน่อย” ดอกเตอร์คูลี่ร้อนรนอยู่ด้านข้าง
“จุนถิง จุนถิง……” เจียงหยุนเอ๋อพูดพึมพำ
ถึงเจียงหยุนเอ๋อจะอยู่ในฝัน แต่ว่าสติของเธอสับสนเล็กน้อย ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่ลี่จุนถิง เหมือนว่าเมื่อเรียกชื่อของลี่จุนถิง แล้วจะมีแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ลี่จุนถิงที่อยู่ด้านนอกห้องผ่าตัดเหมือนจะได้ยินเสียงของเจียงหยุนเอ๋อกำลังเรียกตัวเอง ก็ปรายตามองไปที่ห้องผ่าตัด ก่อนจะค่อยๆ ขยับเท้าทีละน้อย
แต่ว่า จู่ๆ อาเธอร์ก็คลั่งขึ้นมา “ขวางพวกเขาเอาไว้ ขวางพวกเขาเอาไว้ให้ได้”
