Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 650 อย่าถามฉันอีก
เมื่อได้ยินเสียงของชิงโม่บอกว่าเจียงหยุนเอ๋อคลอดลูกแล้ว ลี่จุนถิงก็ตระหนักขึ้นในใจ ในแววตาก็ระเบิดอารมณ์ออกมา เขาเคยสัญญากับเจียงหยุนเอ๋อ ว่าตอนที่จะคลอดลูกคนที่สองออกมา เขาจะต้องอยู่ข้างกายเธอ
แต่ผลลัพธ์นั้นเป็นเพราะว่าอาเธอร์อยากจะช่วยภรรยาที่จะตายหรือไม่ตายก็ไม่รู้ของเขา เลยทำให้ลูกของเขาต้องคลอดออกมาก่อน อีกอย่างเรื่องนี้ สำหรับเจียงหยุนเอ๋อกับลูกนั้น ได้รับบาดเจ็บกันทั้งนั้น
ตอนนี้พวกอาเธอร์ยังอยากจะระเบิดห้องผ่าตัด แถมยังอยากจะทำร้ายหยุนเอ๋อกับลูกของตัวเองอีก กลุ่มคนเหล่านี้นี่มันจริงๆ เลยเชียว
ในใจของลี่จุนถิงนั้นลุกไหม้ขึ้นมาทันที ก่อนจะวิ่งไปที่คลังอาวุธ แล้วเลือกอยู่นาน กว่าจะเอาปืนมากระบอกหนึ่งปืนกล ก่อนจะแบกไปที่ห้องรักษา
ระหว่างทางกลับมา ลี่จุนถิงเจอการขัดขวางไม่น้อยเลย แต่ว่าเมื่อทุกคนเห็นสีหน้าของเขา ก็ไม่กล้าขวางอีก มีคนกล้าเข้าไปขวางเขาโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ สุดท้ายก็โดนยิงทิ้งกันทั้งหมด
หลังจากที่พวกหัวหน้าเชฟได้ยินเสียงสั่นสะเทือน ก็รีบวิ่งเข้าไป แต่ว่าเพราะตกใจจนวิ่งไปผิดทาง เลยวิ่งไปทางนั้นแบบผิดถูกๆ
ตอนที่พวกเขาเห็นลี่จุนถิง ก็ตกใจเป็นอย่างมาก
“อันโตนิโอ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร？ทำไมคุณถึงได้ถือปืนล่ะ？”
ลี่จุนถิงไม่ได้สนใจพวกเขา มีแต่จะเดินไปทางด้านหน้าเท่านั้น
หัวหน้าเชฟพวกเขาเห็นลี่จุนถิงไม่สนใจพวกเขา เลยยิ่งสงสัยมากกว่าเดิม ใจที่อยากรู้อยากเห็นก็สงสัยมากขึ้นกว่าเดิม เลยอยากจะถามลี่จุนถิงให้ชัดเจน
“อันโตนิโอ คุณจะไปไหน？ทำไมไม่สนใจพวกเราล่ะ？”
หัวหน้าเชฟดึงเสื้อของลี่จุนถิง แต่ว่าลี่จุนถิงสะบัดเขาออก เขายังไม่ยอมแพ้ เลยรีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของลี่จุนถิง ก่อนจะขวางลี่จุนถิงเอาไว้
ลี่จุนถิงรีบไปที่คลังอาวุธ อีกอย่างตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะไปสนใจพวกเขา ก่อนหน้านี้ที่หัวหน้าเชฟดึงเขา เขาก็ไม่ได้สนใจพวกเขา คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไม่รู้ความมากกว่านี้ เลยอยากจะไปสืบเรื่องของเขา
ลี่จุนถิงทนไม่ไหวแล้ว เลยยกปืนขึ้น พลางจ่อไปที่หน้าผากของหัวหน้าเชฟ “อย่าตามฉันมา”
ถึงหัวหน้าเชฟจะเป็นคนของอาเธอร์ แต่ว่าเขาเอาแต่อยู่ในห้องครัวมาตลอด ดังนั้นเลยไม่ได้ผ่านอะไรอันตรายมามากมาย แน่นอนว่าไม่เคยเห็นปืนอะไรอยู่แล้ว เมื่อถูกลี่จุนถิงเอาปืนจ่อ เลยตกใจจนฉี่แทบราด
หัวหน้าเชฟถูกลี่จุนถิงดันจนชนกำแพง ก่อนจะร้องขอลี่จุนถิงไม่หยุด
“อันโตนิโอ คุณ…คุณอย่าร้อนใจไป พวกเราค่อยๆ คุยกันนะ”
ลี่จุนถิงหัวเราะใส่หัวหน้าเชฟ “หัวหน้าเชฟ ฉันไม่ใช่ไองั่งอันโตนิโออะไรนั่น”
เมื่อพูดจบ ลี่จุนถิงก็เดินไป หัวหน้าเชฟทรุดลงกับมุมกำแพงอยู่นาน
เมื่อลี่จุนถิงเอาปืนออกมา หัวหน้าเชฟก็ยังทรุดอยู่ตรงนั้นอยู่ที่เดิม หัวหน้าเชฟมองลี่จุนถิงที่เอาปืนออกมา ก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
ลี่จุนถิงแบกปืนไป ก่อนจะกลับไปที่ห้องรักษา แล้วก็แบกปืนกลขึ้นมา พลางเริ่มยิงกวาดล้าง
ลูกน้องของเฟิงจิงเป่ยเห็นฉากนี้ ก็รีบรายงานสถานการณ์กับเฟิงจิงเป่ย
“หัวหน้า คนที่จู่ๆ ก็เข้ามาช่วยพวกเรา ไม่รู้ว่าเอาปืนปืนกลมาจากไหน ก่อนจะเริ่มเล็งไปที่อาเธอร์พลางเริ่มกวาดยิง”
“โอเค ฉันรู้แล้วล่ะ พวกคุณช่วยคนนั้นให้มากหน่อยก็แล้วกัน”
ทางอาเธอร์ เองก็คิดไม่ถึง ว่าในเวลาคับขันขนาดนี้ ยังมีคนเข้ามาขวางพวกเขา เขามอง คนที่ตอนแรกเขาออกจะชื่นชมในตอนแรก ก็อดไม่ได้ที่จะโกรธมากขึ้นกว่าเดิม แต่ว่าตอนนี้ความรุนแรงนั้นมันมีมากเหลือเกิน อาเธอร์เลยทำได้เพียงหนีเท่านั้น
ลูกน้องของอาเธอร์เห็นว่าลี่จุนถิงโจมตีรุนแรง เลยปกป้องอาเธอร์ก่อนจะหนีออกไปอีกทางหนึ่ง
ในห้องผ่าตัด รกและลูกของเจียงหยุนเอ๋อถูกเอาออกมาแล้ว จากนั้นแผลบริเวณนั้นก็ถูกเย็บจนเสร็จแล้ว แต่เจียงหยุนเอ๋อนั้นคลอดก่อนกำหนด แถมยังถูกฉีดยาเร่งคลอดอีกด้วย ตอนคลอดก็ใช้แรงไปหมดแล้ว เลยสลบไป
ดอกเตอร์คูลี่คิดว่าหลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อคลอดตามธรรมชาติแล้ว จะหนีไปได้ ใครจะไปรู้ว่าเธอจะสลบไปแบบนี้ ดังนั้นเลยได้แต่เข็นเธอออกไปอย่างไร้ทางเลือก
เฟิงจิงเป่ยเห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อสลบไป ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี และก็ไม่กล้าแตะต้องเธอเอง
“ดอกเตอร์คูลี่ ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดี？”
“ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้พวกเราทำได้เพียงเข็นพวกเธอออกไปด้วยกันเท่านั้น”
“โอเค งั้นตอนนี้พวกเรารีบเตรียมตัวไปก่อนเถอะ รีบเคลื่อนย้ายเร็ว”
ชิงโม่อยู่ที่ห้องควบคุม ก็เห็นพวกเฟิงจิงเป่ยขนย้ายเจียงหยุนเอ๋อกับลูกผ่านกล้องวงจรปิด ก็ร้อนใจเป็นอย่างมาก เลยรีบรายงานให้ลี่จุนถิงรู้
“ประธานลี่ ไม่ได้การแล้ว คุณนายกำลังจะถูกพวกเขาพาไปแล้ว”
“อะไรนะ？” ลี่จุนถิงร้อนใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นคนตรงหน้าตัวเองก็ยิ่งหงุดหงิดใจมากเข้าไปใหญ่ เลยเอาปืนขึ้นมากราดยิงคนของอาเธอร์
สุดท้ายเลยปรี่เข้าไปทางประตูด้านนอกของห้องผ่าตัด แล้วสั่งให้ชิงโม่เปิดประตู
“ชิงโม่ รีบเปิดประตูให้ฉันเร็ว”
“ได้เลย ประธานลี่”
“เร็วหน่อย ทำไมยังไม่เปิดอีก？” ลี่จุนถิงรีบพูดด้วยความร้อนใจ
“ประธานลี่ ฉันกดปุ่มแล้วนะ” ชิงโม่พูดอย่างใสซื่อ
“แล้วทำไมประตูถึงไม่เปิดออกล่ะ？”
“ไม่นะ ประธานลี่ คุณรอก่อน ฉันตรวจสอบสักหน่อย” ชิงโม่พูดด้วยความตกใจ “ประธานลี่ สายไฟของประตูน่าจะถูกตัดขาดไปแล้ว คุณรอก่อน เดี๋ยวฉันจะถอดรหัสสักหน่อย”
สุดท้ายก็เปิดประตูได้ แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อกับลูกถูกพวกดอกเตอร์คูลี่พาออกไปจากทางลับ
ลี่จุนถิงโกรธมาก เลยถามเฟิงจิงเป่ยที่ยังอยู่ในห้องผ่าตัด
“คุณเป็นใคร？พวกคุณจะเอาหยุนเอ๋อกับลูกไปไหน？”
แต่ว่าเฟิงจิงเป่ยไม่ได้สนใจคำถามของลี่จุนถิง แต่กลับถามลี่จุนถิงกลับ
“คุณเป็นใคร？ทำไมคุณต้องมาหาคุณหนูเจียงด้วย？”
ลี่จุนถิงเห็นว่าเขาไม่ตอบคำถามของตัวเอง แถมยังถามกลับอีก สีหน้าเคร่งเครียดมากกว่าเดิม ก่อนจะกำหมัดแน่นพลางต่อยไปที่เฟิงจิงเป่ย
เฟิงจิงเป่ยเบี่ยงหลบ ก่อนจะหลบหมัดของลี่จุนถิง แล้วเตะกลับไปที่ลี่จุนถิง ลี่จุนถิงเองก็หลบไปได้เช่นเดียวกัน
ทั้งสองคนทำไปทำมา ก็ไม่มีใครทำอะไรได้ จนทั้งสองคนแทบจะชักปืนออกมา ลูกน้องของเฟิงจิงเป่ยก็ออกมา ก่อนจะขวางเอาไว้ได้ทันเวลา
“ประธานลี่ คุณมาต่อยกับฉัน คุณหนูเจียงถูกพาออกไปแล้ว”
ลี่จุนถิงรีบหยุดการกระทำนั้น ใบหน้ามีความระแวง “คุณเป็นใคร？ทำไมคุณจำฉันได้？”
“ประธานลี่ ฉันจะคุณไม่ได้ เพียงแค่คิดว่าคงจะมีแค่ประธานลี่คนเดียวบนโลกใบนี้ที่จะรีบมาช่วยคุณหนูเจียงได้แล้วมั้ง”
ลี่จุนถิงยิ่งระแวงมากกว่าเดิม พลางขมวดคิ้วแน่น
“คุณเป็นใครกันแน่？”
“ประธานลี่เป็นพวกขี้ลืมจริงๆ เลยนะ ตอนนั้นที่อยู่ที่โรงงานที่ทวีปแอฟริกา ฉันเป็นคนช่วยคุณพาคุณหนูเจียงออกมานะ” เฟิงจิงเป่ยยิ้มพลางมองลี่จุนถิง
