Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 652 วันนี้หนีไปไหนไม่ได้แล้ว
เฟิงจิงเป่ยเห็นทางออกของทางลับแล้ว เลยรีบตัดบทของพวกเขา
“อย่าเพิ่งคุยกันเลย ตอนนี้พวกเรากำลังจะออกจากทางลับแล้ว หลังจากออกไปก็จะเป็นที่ของคนของฉันแล้ว ประธานลี่ ร่างกายคุณแข็งแกร่ง คุณไปดูข้างนอกกับฉันเถอะ ดูความปลอดภัยด้านนอกด้วยเถอะ”
ลี่จุนถิงเอามือของเจียงหยุนเอ๋อซุกใต้ผ้าห่ม ก่อนจะยืดตัวขึ้น แล้วพยักหน้าให้เฟิงจิงเป่ย ก่อนจะหยิบปืนออกมา
“โอเค พวกเราไปกันเถอะ”
จากนั้น ลี่จุนถิงกับเฟิงจิงเป่ยและคนของเขา ก็นำไปดูทางก่อน
สุดทางลับเส้นนี้ มันเชื่อมกับทางทะเลด้านนอก คนของเฟิงจิงเป่ยรออยู่บนเรือด้านนอก
ตอนที่ลี่จุนถิงกับเฟิงจิงเป่ยเดินไปจนสุด ก็มองไปข้างนอกอย่าระมัดระวัง เมื่อไม่พบอะไรประหลาด เลยนำออกไปก่อน
ลี่จุนถิงเพิ่งจะออกไป ก็ถูกลมเย็นพัดแรงจนหนาวสั่น
หลังจากที่ออกไป ก็เห็นเรือลำหนึ่งในทะเลที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล บนเรือนั้นมีคนลาดตระเวน คนพวกนั้นหันมา เมื่อเห็นเฟิงจิงเป่ยก็โบกมือไปมา เฟิงจิงเป่ยก็พยักหน้าให้พวกเขา
เพราะว่าวันนี้มีเมฆมาก ดังนั้นตอนนี้ท้องฟ้าเลยยังมืดอยู่ แสงบนเรือสาดไปมา แต่ไม่ได้สว่างมาก มันส่องไปทั่วเล็กๆ น้อย ลมทะเลก็แรงมาก พลางมีเสียงคลื่นซัดโขดหินอย่างรุนแรง
ไฟบนเรือนั้นถูกพัดจนโยกเยกไปมา ส่วนเงาเองก็โยกเยกเหมือนกัน ดูลึกลับและเยือกเย็นเป็นอย่างมาก
เฟิงจิงเป่ยกับลี่จุนถิงมองไปรอบๆ พบว่าทั้งโขดหินและอะไรต่างๆ ไม่ได้มีอะไรแปลกไป เฟิงจิงเป่ยเลยจะเข้าไปเพื่อเรียกคนออกมา
ในเวลาสำคัญ เฟิงจิงเป่ยถูกลี่จุนถิงดึงเอาไว้ เพราะว่าลี่จุนถิงเห็นความไม่ปกติขึ้นมา
ลี่จุนถิงยกปืนขึ้น ก่อนจะเข้าไปใกล้เฟิงจิงเป่ย พลางพูดกับเฟิงจิงเป่ยเสียงต่ำ
“เฟิงจิงเป่ย ไม่ มันมีอะไรแปลกไป คุณดูที่เรือสิ”
คนที่เดินไปมา ถึงแม้ว่าดูแล้วจะไม่ได้มีอะไรแปลกไป แถมตอนที่พวกเขาออกมายังทักทายอีกด้วย แต่ลี่จุนถิงตาไวเลยเห็น ว่าบนเรือนั้นมีคนที่ไม่ได้ซ่อนให้ดี เมื่อดูดีๆ เพราะว่าไฟเรือนั้นมันโยกไปมา ทางบนเรือนั้น ยังเห็นเงาที่มีปืนอยู่ด้วย
เฟิงจิงเป่ยมองไปตามที่ลี่จุนถิงเตือน ก็เห็นความแปลกนั้นจริงๆ เขาเลยมองดูคนที่เดินลาดตระเวนไปมา ก็พบว่าไม่ใช่คนของเขา ถึงแม้ว่าคนเหล่านั้นจะใส่ชุดเหมือนกับคนของเขามาก แต่ว่าตรงเอว พวกเขาไม่มีเข็มขัดที่ใช้ปืนคาดได้
หลังจากที่เฟิงจิงเป่ยพบแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไป ในตอนนั้น ลูกน้องที่อยู่ด้านข้างก็ร้องขึ้นมา
“หัวหน้า ซวยแล้ว คนพวกนั้นไม่ใช่คนของพวกเรา”
ในตอนนั้นเอง ลูกน้อง เองก็รู้สิ่งที่แปลกไปของเฟิงจิงเป่ยกับพวกลี่จุนถิงเหมือนกัน เลยหยิบปืนขึ้นมา ก่อนจะยิงไปทาง พวกลี่จุนถิง โดยไม่พูดไม่จาเลย
แต่ว่า พวกลี่จุนถิงนั้นว่องไว “ปังๆ” เลยยิงคนบนเรือจนตายไป
ในตอนนั้นเอง มีคนออกมาจากด้านในของเรือมากขึ้น อาเธอร์ออกมากับคนเหล่านั้นทางด้านหลัง หลังจากที่เห็นลี่จุนถิงกับเฟิงจิงเป่ย ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าๆ ดอกเตอร์คูลี่ พวกคุณคิดว่าพวกคุณจะหนีไปได้งั้นเหรอ？คุณคิดว่าพวกคุณหาทางลับได้แล้วจะหนีพ้นเหรอ？พวกคุณไร้เดียงสามากเกินไปแล้ว อาเธอร์อย่างฉันโง่มากในสายตาพวกคุณมากงั้นเหรอ？ฮ่าๆ ……ดอกเตอร์คูลี่ วันนี้พวกคุณหนีไปไหนไม่รอดหรอก”
ตอนแรก อาเธอร์ออกมาได้เพราะลูกน้องปกป้อง ตอนที่หนีออกมาจากอีกทางลับหนึ่ง เขาก็คิดได้ ว่าในเมื่อดอกเตอร์คูลี่สามารถปิดห้องผ่าตัดได้ ก็คงไม่ออกจากประตูหลักของห้องผ่าตัด งั้นพวกเขาจะต้องออกจากทางลับของห้องผ่าตัดแน่นอน
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตอนที่พวกเขายังไม่ออกมา ก็รอเขาอยู่ที่ทางออกของทางลับ ล้อมจับพวกเขาให้หมด
พวกอาเธอร์เพิ่งจะออกมาจากทางลับ ก็ไปที่คลังอาวุธที่อยู่ด้านนอกฐานทัพ ถึงคลังอาวุธนั้นจะเล็ก ข้างในไม่ได้มีอะไรครบครัน แต่ว่าก็มีของที่ได้ใช้บ่อยๆ ทุกอย่าง
หลังจากที่พวกอาเธอร์ไปเอาอาวุธแล้ว ก็ย้ายจากบริเวณโขดหินที่อยู่ด้านข้างฐานทัพ ไปที่ทางออกของทางลับ ตอนที่พวกเขาไปถึง ก็พบว่าทางลับมีเรือลำหนึ่ง
“ดูๆ ไปแล้ว พวกเขาวางแผนเอาไว้แล้ว คนที่มารอรับก็น่าจะจัดการมาแล้ว ดูแล้วฐานทัพของฉันน่าจะยังไม่รัดกุมมาก เลยมีคนแอบเข้ามาได้ขนาดนี้ แถมข่าวยังออกไปอีก น่าสนุก น่าสนุกจริงๆ”
อาเธอร์บ่นพึมพำจนจบ ก็กำชับมือขวาคนหนึ่ง
“คุณเอาคนพวกนั้น ลงมาจากเรือ ระวังนะ อย่าให้พวกเขาจับได้”
หลังจากที่มือขวาของอาเธอร์รับคำสั่งแล้ว ก็รีบเอาอาวุธไป ก่อนจะขึ้นไปทางเรือ
หลังจากที่พวกเขาแอบขึ้นไปบนเรือแล้ว ก็ถูกคนบนเรือเจอเข้าพอดี ทั้งสองคนเลยดวลปืนกัน แต่ว่าเพราะว่าคนบนเรือนั้นไม่ได้เยอะเท่าคนของอาเธอร์ เลยตายกันหมดในทันที
เมื่ออาเธอร์เห็นคนบนเรือถูกฆ่าแล้ว ก็พาคนของตัวเองเข้าไปบนเรือ
“พวกคุณเช็ดคราบเลือดบนเรือให้หมด จากนั้นก็ให้คนแต่งตัวให้เหมือนคนเหล่านั้น แล้วรออยู่บนเรือเพื่อให้พวกดอกเตอร์คูลี่ออกมา”
“ฉันจะให้พวกเขาได้ชิมผลของการโกหกของฉัน”
เฟิงจิงเป่ยกับพวกลี่จุนถิงเห็นมือของอาเธอร์ยื่นออกมา ในมือของเขามีรีโมท ก่อนจะมองพวกเขาแล้วหัวเราะ ก่อนจะกดปุ่มในมือเต็มแรง
“ฉันจะบอกพวกคุณนะ จะหนีไปไหนไม่ได้หรอก พวกคุณช่วยเบ็ตตี้ของฉันไม่ได้ไม่ใช่เหรอ งั้นพวกคุณทุกคนก็ต้องอยู่ที่นี่กับเบ็ตตี้ของฉันเถอะ”
อาเธอร์กดในตอนนั้น พวกลี่จุนถิงก็รู้ได้ทันที เท้าก็สั่นครืน เหมือนกับแผ่นดินไหว
สีหน้าของเฟิงจิงเป่ยดูไม่ดีเลย
ลี่จุนถิงพบว่าสีหน้าของเฟิงจิงเป่ยเปลี่ยนไป เลยรีบถาม
“เฟิงจิงเป่ยคุณรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นไหม？”
“ฉันได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้ว ว่าใต้พื้นของฐานของอาเธอร์มันติดตั้งเอาไว้ เมื่อกดเริ่ม ภายในฐานทัพมีระบบรักษาความปลอดภัย และจะเกิดการเปลี่ยนแปลง จากนั้นจะทำให้เกาะทั้งหมดถูกทำลาย”
“ในช่วงนี้ คนของพวกเราหาที่ที่ติดตั้งมาตลอด ตอนแรกยังมีโอกาสจะจับพวกเขาทั้งหมด แต่ว่าการปรากฏตัวของคุณเจียง ทำให้แผนของพวกเราเละเทะ พวกเราเลยต้องเปลี่ยนแผนของพวกเรา”
“พวกเราทำได้เพียงช่วยคนก่อน จากนั้นค่อยหาทางจับพวกเขา ตอนนี้เขาเริ่มดำเนินการแล้ว พวกเราไปไหนไม่ได้แล้ว พวกเราอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่”
ลี่จุนถิงมีสีหน้าเปลี่ยนไป เมื่ออยากจะติดต่อชิงโม่ ก็เห็นดอกเตอร์คูลี่วิ่งออกมาจากด้านใน
“เคซี่ย์ นี่มันอะไร？แผ่นดินไหวเหรอ？ทำไมพวกคุณยังไม่มารับพวกเราอีก มันเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นหรือเปล่า？”
