Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 663 ต้องปกป้องน้องสาวดีๆ
“ดอกเตอร์คูลี่ ไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีไหม ผมรู้สึกว่าวันไหนไม่ได้เจอคุณ ผมจะรู้สึกคิดถึงคุณมาก”
อาเธอร์นั่งอยู่บนโซฟา สีหน้าที่มองดอกเตอร์คูลี่นั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ดอกเตอร์คูลี่พยายามควบคุมตัวเองให้ใจเย็นที่สุด “ขอบคุณคุณอาเธอร์ที่เป็นห่วง”
“ในเมื่อคุณซาบซึ้งในน้ำใจผมขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยบอกแผนการรักษาให้ผมทราบได้ไหม?”
ดอกเตอร์คูลี่นิ่งไปทันที
ครั้งนี้ อาเธอร์จับตัวคูลี่มา แน่นอนเป็นเพราะวิธีการช่วยเหลือของคุณเบ็ตตี้ วิธีการและเอกสารที่จะใช้ในการช่วยเหลือได้เสียหายไปหมดกับเหตุการณ์ที่ฐานเกิดเหตุระเบิดในครั้งนั้นหมดแล้ว ตอนนี้คนเดียวที่รู้เกี่ยวกับแผนการรักษามีแค่ดอกเตอร์คูลี่คนเดียว
เพราะว่าเอกสารที่วิจัยทั้งหมด ล้วนอยู่ในมือของดอกเตอร์คูลี่ แม้แต่อาเธอร์ก็ไม่ได้ก๊อบปี้มันเก็บไว้ ดังนั้นถ้าต้องการรู้แผนการรักษาก่อนหน้านี้ จำเป็นต้องเปิดปากของดอกเตอร์คูลี่
ไม่ว่าอาเธอร์จะคาดคั้นยังไง ดอกเตอร์คูลี่ก็ไม่ยอมปริปากพูด เขาไม่ยอมพูดอะไรเลย
อาเธอร์โกรธมาก สั่งให้ลูกน้องทำร้ายร่างกายของเขา
“ต่อยเขา ให้ฉันต่อยหนักๆ เลย วันนี้ไม่ก็ตีจนคุณตาย หรือไม่ก็ยอมพูดออกมาแต่โดยดี”
“ดอกเตอร์คูลี่ เจ็บไหม?ถ้าคุณยอมพูดตอนนี้ การตีก็จะยุติลงทันที คุณลองคิดดู การค้าขายนี้คุ้มไหม?”
ดอกเตอร์คูลี่อดทนต่อความเจ็บปวด สายตาเหลือบไปมองอาเธอร์ แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา
อาเธอร์เห็นท่าทางของคูลี่แล้ว ยิ่งโกรธขึ้นไปอีก ปรากฏว่าหยิบแส้ในมือของลูกน้อง ฟาดแรงๆ ลงไปบนร่างกายของดอกเตอร์คูลี่
“คูลี่ ให้เกียรติคุณคุณไม่เอาเหรอ!ก่อนหน้านี้ผมเชื่อใจคุณมากแค่ไหน คุณกลับมาหักหลังผม!คุณลองดูมโนธรรมของคุณสิ ว่าที่คุณทำแบบนี้มันถูกต้องหรือไม่?”
ตอนแรกคูลี่ก็ไม่ได้อยากสนใจพวกของอาเธอร์อยู่แล้ว แต่หลังจากที่ถูกตี ทำให้ยิ่งไม่มีแรงไปสนใจพวกเขาอีก
คืนนั้น ดอกเตอร์คูลี่ถูกส่งตัวไปที่พักที่เจียงหยุนเอ๋ออยู่ ตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อนอนพักผ่อนอยู่บนเตียง หลังจากได้ยินเสียง จึงรีบวิ่งออกมาทันที
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อออกมา เห็นสภาพของดอกเตอร์คูลี่ที่ถูกตีใกล้ตาย ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด ขาห้อยไปมาอยู่กลางอากาศ ดูด้วยตาเปล่าเหมือนคนตายไปแล้ว หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อได้เห็นฉากนี้ รู้สึกกลัวมาก
แต่เธอไม่มีทางเลือก ถึงแม้จะกลัว แต่ก็ต้องดูแลดอกเตอร์คูลี่
อีกฝั่งหนึ่ง คนของลี่จุนถิงได้สืบเจอเบาะแสบ้างแล้ว
“ประธานลี่ พวกเราสืบเบาะแสได้บ้างแล้ว แก๊งของอาเธอร์ เป็นไปได้มากที่จะหลบซ่อนตัวในเขตสลัม พื้นที่เขตนั้นค่อนข้างวุ่นวาย ดังนั้นถ้าพวกเราจะเข้าไปหาเบาะแสข้างใน เป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก”
ลี่จุนถิงพยักหน้า “ยิ่งเป็นสถานที่อันตราย ยิ่งปลอดภัย อาเธอร์ทำเรื่องผิดกฎหมายอยู่ที่ต่างประเทศมาหลายปี เรื่องแบบนี้ต้องเข้าใจอยู่แล้ว ดังนั้นเขามีฐานอยู่ที่นั่นจึงไม่ใช่เรื่องแปลก”
“พวกนายเล่าสถานการณ์นี้ให้คนของเฟิงจิงเป่ยรับรู้ด้วย จากนั้นพวกนายก็ไปหาเบาะแสที่สลัม จำไว้อย่าจำกัดแค่บริเวณจุดเดียว ต้องขยายวงกว้างในการตามหา”
คนของลี่จุนถิงพยักหน้า รับคำสั่งเสร็จแล้วเดินออกไป
ประมาณช่วงดึก ลี่จุนถิงกำลังคิดเกี่ยวกับแผนการหลังจากที่ตามหาอาเธอร์เจอ ซู่จี้งยี้ได้โทรหาเขาพอดี และรายงานเกี่ยวกับความคืบหน้าช่วงนี้ของบริษัท
“ประธานลี่ ตอนนี้สถานการณ์ของบริษัทวิกฤตมาก คุณจะกลับมาจัดการได้เมื่อไหร่เหรอ?”
“ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงเหรอ?”
“ตอนนี้บริษัทเกือบจะอยู่ภายใต้การควบคุมของลี่หุยแล้ว ตอนนี้คุณลี่ถูกกดดันทุกอย่าง ตอนนี้สถานการณ์ของคุณลี่วิกฤตมาก ถ้าคุณยังไม่กลับมาอีก บริษัทคงต้องเปลี่ยนผู้บริหารใหม่แน่ๆ
ลี่จุนถิงหัวเราะเย็นชาออกมา “ซู่จี้งยี้ คุณบอกกับพี่สาวผม ในเมื่อลี่หุยควบคุมบริษัทในประเทศแล้ว ก็ไม่ต้องไปดูแลอีก ให้พี่สาวผมยอมแพ้เลย และให้เธอถอยออกมาจากบริษัทเลย แล้วให้วันหยุดกับตัวเอง ถ้าอยู่ในประเทศรู้สึกเบื่อหน่ายแล้วล่ะก็ ให้เธอพาถวนจื่อกับเวียร์ไปหาแม่ผมก็ได้ ”
“ประธานลี่ นี่มัน?จะทำแบบนี้จริงเหรอ?” หลังจากที่ซู่จี้งยี้ได้ยินแล้ว รู้สึกว่าการทำแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
“ทำไม?คุณไม่เชื่อใจในความสามารถของผมเหรอ?” ลี่จุนถิงถามกลับไป
ก็จริง หลายปีมานี้ไม่เห็นการกระทำใดๆ ที่ต่างประเทศของลี่จุนถิง แต่ความจริงแล้วเขาแอบพัฒนาธุรกิจที่ต่างประเทศอย่างลับๆ และตอนนี้พลังในต่างประเทศของเขาก็ไม่ด้อยกว่าเวียร์และอาเธอร์ และสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ลี่หุยและพวกสามารถเข้ามายุ่งเกี่ยวได้ .
เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ ซู่จี้งยี้ก็รู้สึกได้ว่าข้อเสนอแนะของลี่จุนถิงไม่มีปัญหาอะไรอีกแล้ว
“ได้ครับ ประธานลี่ผมรู้แล้ว ผมจะรายงานคุณลี่ตามความจริง”
หลังจากที่ลี่จุนซินได้รับข่าวแล้ว ตัดสินใจพาถวนจื่อ และชวนเวียร์ไปต่างประเทศหาโม่เสี่ยวฮุ่ยกับซูม่านลีทันที
โม่เสี่ยวฮุ่ยกับซูม่านลีมาถึงก่อนลี่จุนซินและเวียร์สองวันเท่านั้นเอง หลังจากที่พวกเขารู้ว่าลี่จุนซินจะตามมา รู้สึกดีใจมาก แต่ลึกๆ ในใจก็ยังเป็นห่วงเรื่องของบริษัท
“จุนซิน หลังจากที่ลูกออกประเทศมาแล้ว บริษัทจะทำยังไง?” โม่เสี่ยวฮุ่ยขมวดคิ้ว ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
“ไอ้หยา แม่ ในเมื่อจุนถิงเป็นคนให้หนูออกมา แม่ก็ไม่ต้องเป็นห่วง ความไม่เชื่อใจในความสามารถของจุนถิงเหรอ ตอนนี้ให้ลูกนอกสมรสคนนั้นมีความสุขไปก่อน รอให้พวกเรากลับไปก่อน ค่อยดูว่าน้องชายจะจัดการพวกมันยังไง”
ลี่จุนซินกอดแขนของโม่เสี่ยวฮุ่ยไว้ หัวเราะเฮฮาปลอบใจโม่เสี่ยวฮุ่ย
หลังจากที่โม่เสี่ยวฮุ่ยไปรับลี่จุนซินและพวกที่สนามบินแล้ว เดินทางไปที่พักที่ลี่จุนถิงจัดเตรียมไว้ให้ทันที
ลี่จุนซินและพวกได้เจอกับทารกน้อยที่โรงพยาบาล ลี่จุนซินรู้สึกดีใจมาก เธอเห็นเด็กทารกอยู่ในตู้อบ ตัวเล็กๆ นอนหลับสนิท และถวนจื่อก็ดูอยู่ข้างๆ ด้วย สีหน้าเต็มไปด้วยความรัก
“คุณป้า นี่คือน้องสาวผม ในที่สุดผมก็มีน้องสาวเสียที”
ลี่จุนซินยิ้มอย่างมีความสุขยิ่งขึ้น “ใช่ นี่คือน้องสาวตัวน้อยที่แม่ของนายมอบให้นาย รอให้เธอออกมาจากตู้อบก่อน นายก็สามารถดูแลเธอได้ และอยู่เป็นเพื่อนเธอ เล่นด้วยกันกับเธอ มีความสุขมากเลยใช่ไหม ”
“ได้ครับ!” ถวนจื่อมองเด็กทารกที่อยู่ในตู้อบข้างใน พยักหน้าออกมาแรงๆ “แต่ว่าคุณป้า น้องสาวจะออกมาจากข้างในได้เมื่อไหร่เหรอ?”
“คุณหมอ ตอนนี้สภาพของเด็กเป็นยังไงบ้าง?สามารถออกจากตู้อบได้เมื่อไหร่เหรอ?”
หลังจากที่ลี่จุนซินได้ยินคำถามของถวนจื่อ หันหน้าไปถามคุณหมอ
“ตอนนี้สภาพของเธอดีวันดีคืน ตอนนี้ถือว่าแข็งแรงพอสมควรอยู่ ผ่านไปอีกสักระยะหนึ่งถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็สามารถอุ้มออกมาได้แล้ว”
ลี่จุนซินพยักหน้า จากนั้นหันหน้าไปมองเด็กน้อยในตู้อบ
“ไอ้หยา แม่ เธอหน้าตาน่ารักมากจริงๆ ในอนาคตต้องไม่แพ้หยุนเอ๋อกับจุนถิงแน่ หลังจากโตแล้วไม่รู้จะมีผู้ชายมาตกหลุมรักมากแค่ไหน”
หลังจากที่ลี่จุนซินพูดจบ หันหน้าไปเตือนถวนจื่อ “ถวนจื่อ หลังจากที่นายโตแล้ว ต้องปกป้องน้องสาวดีๆ ห้ามให้ผู้ชายคนอื่นมารังแกเธอได้เด็ดขาดนะ”
แต่เมื่อเธอเห็นหน้าตาของถวนจื่อก็น่าเอ็นดูมากเช่นกัน จึงพูดเสริมขึ้นว่า
“ถวนจื่อ นายก็ต้องปกป้องตัวเองดีๆ อย่าถูกผู้หญิงที่ไม่หวังดีหลอกได้ในอนาคตล่ะ”
หลังจากที่โม่เสี่ยวฮุ่ยและคนอื่นได้ยินคำพูดนี้ของลี่จุนซินแล้ว ต่างพากันหัวเราะออกมา
