Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 667 การปกป้องที่อ่อนโยน

ชิงโม่ไม่ชอบกับความรู้สึกที่ถูกปกปิดแบบนี้เลย “ไอ้หยา พวกคุณสองคนไม่ต้องพูดภาษาลับกันแล้ว คำว่าเปิดช่องนี้หมายความว่ายังไงเหรอ”

เฟิงจิงเป่ยเห็นท่าทางกระวนกระวายของชิงโม่แล้ว อธิบายกับเขาว่า “ความหมายของคำว่าเปิดช่องก็คือ คุณดูเส้นทางห้าสายนี้สิ ทุกเส้นทางถูกปิดตายหมด ถึงแม้ผู้คนจะถูกจัดเตรียมให้รอที่นั่นในวันนี้ ดูผิวเผินกำลังคนอาจดูอ่อนแอที่สุด แต่จริงๆ แล้วมีการเตรียมการอื่นแฝงอยู่ นี่ก็คือเปิดช่อง ความจริงก็คือกับดัก”

“อย่างนั้นเหรอ แต่เมื่อกี้คุณยิ้มอะไรกับประธานลี่เหรอ?” ชิงโม่นึกขึ้นได้ในที่สุด

“มีแต่คนที่เป็นตำรวจอย่างพวกเรา หรือคนอย่างอาเธอร์ที่คลุกคลีในวงการอิทธิพลแบบนี้ ถึงจะเข้าใจสิ่งนี้ ดังนั้นเมื่อกี้ผมถึงหัวเราะไปด้วยถามลี่จุนถิงไปด้วยว่าเคยเรียนรู้เรื่องแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า”

ชิงโม่มองเห็นสายตาที่ลึกลับของลี่จุนถิงที่มองมาที่เขาแล้ว ทันใดนั้นก็นึกถึงคำถามหนึ่งขึ้นมาได้

“ประธานลี่ คุณคิดว่าพวกมันจะแบ่งแยกเป็นสองเส้นทางไหม ก็คืออาเธอร์ให้คนปลอมตัวเป็นคุณนายเพื่อดึงดูดความสนใจของพวกเรา จากนั้นให้คนอื่นพาคุณนายตัวจริงหลบหนีไปอีกเส้นทางหนึ่ง?”

ลี่จุนถิงพยักหน้า “ก็อาจจะเป็นไปได้ อาเธอร์เป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบายอยู่แล้ว ไม่ถึงเวลานั้นก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างพวกเราต้องคิดสถานการณ์ทุกวิธีที่อาจเป็นไปได้ และเมื่อถึงเวลาที่มีเหตุการณ์ฉุกเฉินเกิดขึ้นจะได้รับมือได้”

ชิงโม่กับเฟิงจิงเป่ยรับตอบรับทราบออกมาพร้อมกัน

เมื่อลี่จุนถิงและพวกกำลังวางแผนอยู่นั้น ทางด้านลี่จุนซินและโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ได้ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขกันทุกวัน ถึงแม้จะไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ทุกวัน แต่ทุกคนในครอบครัวได้อยู่ด้วยกัน และมีเด็กน้อยอยู่ด้วย ทำให้มีความสุขมาก

คืนนี้ หลังจากที่พวกเขากินข้าวเสร็จ จู่ๆ ลี่จุนซินก็ลากตัวเวียร์ออกไปเดินชมดาวที่ชายหาดที่อยู่ใกล้ที่สุด ด้วยความบังเอิญ ข้างชายหาดมีเปลไกวแขวนไว้ตัวหนึ่ง ทั้งสองคนเดินจนเหนื่อย จึงเอนตัวลงไปนอนที่เปลไกวตัวนั้นด้วยกัน

หลังจากที่ลี่จุนซินนอนลงไป ทันใดนั้นก็นึกถึงคืนที่ถูกเวียร์รังแกคืนนั้น สถานการณ์ที่เวียร์พาเธอไปที่ชายหาด ยังดีที่ตอนนั้นเวียร์ไม่ได้ทำอะไรที่ล่อแหลมกับเธอบนชายหาดนั้น

และหลังจากที่เวียร์นอนลงไป แน่นอนก็ต้องนึกถึงเหตุการณ์คืนนั้นเช่นเดียวกัน ดูสถานการณ์ในตอนนี้ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเล็กน้อย คืนนั้นเขาเห็นว่าลี่จุนซินค่อนข้างเหนื่อยจึงปล่อยเธอไป แต่ว่าคืนนี้เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

เวียร์ใช้วิธีเดียวกันกับครั้งก่อน ซุกมือเข้าไปจากชายเสื้อของลี่จุนซินอีกครั้ง

ลี่จุนซินเองก็สัมผัสถึงพฤติกรรมของเวียร์ นิ้วมือของเวียร์มีความเย็นเล็กน้อย ไม่เตะโดนผิวหนังของเธอทำให้เธออ่อนไหวสั่นเทาขึ้นมาทันที ทำยังไงก็ไม่สามารถพูดคุยกับเวียร์ได้อย่างตั้งใจ

เวียร์ก็สังเกตเห็นท่าทางนี้ของเธอ นิ้วมือจึงหยุดอยู่ตรงบริเวณนั้นไม่ขยับ รอจนให้เธอคุ้นชินกับอุณหภูมิของเขาแล้ว ทันใดนั้นเขาก็จูบลงไปที่ปากของเธอทันที

ลี่จุนซินครวญครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว

มือของเวียร์ที่อยู่ตรงเอวของเธอหยุดชะงักลง จากนั้นขยับไปด้านบนอย่างไม่ลังเล……

ร่างของทั้งสองคนใกล้ชิดกันโดยไม่ได้รับผลกระทบจากลมทะเลเย็นๆ นั้นเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

นิ้วของเวียร์ยังคงอยู่ที่เอวและหน้าท้องของเธอ แม้ว่าเขาจะค่อยๆ ขยับขึ้นไปอย่างช้าๆ และก็รักษาจังหวะที่ไม่เร่งรีบไว้ตลอดเวลา และยั่วยวนเธอเป็นพักๆ ไป

ดวงดาวกำลังเปล่งประกายระยิบระยับ และเมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เห็นขนตาที่งอนเล็กน้อยของลี่จุนซินและบวกกับท่าทีที่น่าหลงใหลนั้น ทำให้เขาอ่อนระทวย เอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วก้มลงไปจูบที่คางของเธอ

ผิวของเธอดีมาก อ่อนโยนและลื่นไหล เขาจูบไปสองสามทีจากนั้นอ้าปากแล้วกัดลงไปหนึ่งครั้ง แล้วค่อยก้มหน้าลงไปจูบที่ซอกคอขาวนั้นของเธอ

ลี่จุนซินไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ค่ำคืนที่เงียบสงัด เสียงคลื่นดังมาเป็นระยะๆ บนชายหาด

ชายคนนี้อยู่ใกล้แค่เอื้อม ใช้ท่าทางเกือบเหมือนล็อกตัวเธอไว้และกอดเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างแข็งกร้าว อืม……มือเลื่อนขึ้นลงไปมา

หูของเธอเริ่มร้อน และเมื่อนิ้วของเวียร์ค่อยๆ เคลื่อนมาอยู่ตรงหน้าอกของเธอ ในที่สุดก็มีวิญญาณมาห้ามเขาไว้ “เวียร์”

น้ำเสียงของเธอแหบแห้งเล็กน้อย ดังนั้นคำพูดที่พูดออกมาจึงเสียงแหบเล็กน้อย เสียงกดต่ำลง ถ้าตั้งใจฟัง จะพบว่าน้ำเสียงนี้มีความเซ็กซี่แฝงอยู่โดยไม่ได้ตั้งใจ

ทันทีที่เธอเอ่ยเสียงออกมาทำให้ตกใจเล็กน้อย และหูก็แดงขึ้นมาทันที

เวียร์เงยหน้าขึ้นมองเธอ โดยใช้แสงไฟถนนที่สลัวนั้นกับแสงจากดวงดาวมองไปที่เธอ รอยยิ้มจากดวงตานั้นมีความรู้สึกยินดีปรีดาบนความโชคร้ายของคนอื่นเล็กน้อยบวกกับมีความรู้สึกเหมือนจ้องมองไฟไหม้อยู่ตรงข้าม

ลี่จุนซินรู้อย่างถ่องแท้ว่าไม่มีใครเทียบความหน้าด้านของเวียร์ได้อีกแล้ว และในขณะที่กำลังเตรียมตัวจะลุกขึ้นจากเปลเพื่อรักษาระยะห่างกับเวียร์นั้นและเป็นระยะห่างที่เรียกว่าระยะห่างความปลอดภัย

มือข้างหนึ่งของเวียร์จับมือเธอไว้ และมืออีกข้างก็จับคางเธอไว้ เขาอยู่ใกล้เธอมากอยู่แล้ว ดวงตาลุ่มลึกนั้นตอนนี้เปล่งประกายเหมือนดวงดาว ช่างยั่วยวนอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

เขาจูบเธอเป็นระลอกๆ เบามาก และอ่อนโยนมาก

ท่าทางที่อ่อนโยนนี้เป็นท่าทางที่แสดงถึงความห่วงใย ซึ่งทำให้หัวใจของคนนุ่มนวลขึ้นมาทันที

และได้กอดแบบนี้ไปสักพัก เวียร์จึงดึงเธอขึ้นมา

“ถ้าดึกกว่านี้อีกหน่อยลมทะเลของที่นี่ก็จะหนาวขึ้น พวกเรากลับกันเถอะ”

ลี่จุนซินตกตะลึงทันที “แบบนี้เหรอ?”

ดึงร่างเธอขึ้นมา ชายหนุ่มที่กำลังช่วยเธอจัดเสื้อผ้าอย่างละเอียดอ่อนเงยหน้าขึ้น ถามออกมาอย่างธรรมชาติว่า “ไม่อย่างนั้นจะเป็นแบบไหนเหรอ?”

คำอ่อนหวานล่ะ?เวลาที่โรแมนติกแบบนี้ เธอถูกกินจนหน้าแดงหูแดงเหมือนเพิ่งถูกล้วงออกมาจากหม้อแบบนี้ เขาแค่พูดคำเดียวว่าพวกเรากลับกันเถอะก็จบสิ้นอย่างนั้นเหรอ?

ลี่จุนซินผลักเขาหนึ่งครั้ง เบ้ปากไม่พอใจเล็กน้อย “ทำไมคุณไม่ทำการบ้านก่อนออกเดตเลย!”

เวียร์หยุดชะงัก คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย และถามเธอออกมาด้วยความอยากรู้ “ถ้าอย่างนั้นพวกเราทำต่อไหม?”

ในที่สุดลี่จุนซินก็อายจนรู้สึกโกรธขึ้นมา ถลึงตาใส่เวียร์ แล้วหันตัวเดินออกไป

เวียร์เดินตามเธออยู่ข้างหลังไม่ใกล้ไม่ไกลมากนัก และยังแกล้งยั่วอารมณ์เธออีก “ต้องทำถึงขั้นไหนเหรอถึงจะหยุดได้?จู่โจมถึงจุดสุดยอดเหรอ?”

ลี่จุนซินหยุดเดินชั่วคราว เหลือแค่ไม่ทำท่ามองบนออกมาเท่านั้นเอง จากนั้น หึ เสียงดังออกมา และเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

เวียร์คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดเสริมขึ้นว่า “โกรธแล้วเหรอ?ถ้าผมจำไม่ผิด ผมได้จู่โจมถึงจุด ‘สุดยอด’ แล้ว แต่มีคนสร้างอุปสรรคให้ผมเอง……”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ตอนแรกลี่จุนซินที่ไม่ยอมหันกลับมามองเลยทันใดนั้นเธอหมุนตัวเดินกลับมาทันที “ใช่สิ ฉันก็แค่สร้างอุปสรรคให้คุณ จากนั้นเวียร์ที่ชื่อเสียงโด่งดังด้านเทคโนโลยีก็ยกธงขาวยอมแพ้ทันที! ”

ลี่จุนซินเดินมาถึงตรงหน้าแล้ว เขาตรึกตรองดูสักพักก็ได้ยื่นมือออกไปดึงร่างของเธอเข้ามากอดไว้ในอก “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปทำต่อ?”

คำพูดของเขาค่อนข้างตรง แต่เมื่อเห็นลี่จุนซินที่เงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แดงนั้น ตบเบาๆ ลงไปที่ศีรษะของเธอ “ลมค่อนข้างแรง คุณหนาวไหม?”

เขาไม่พูดยังไม่รู้สึก และเมื่อเขาพูดขึ้นมา ลมทะเลที่พัดปลิวมามีความเย็นยะเยือกเข้ากระดูกเล็กน้อย เธอตัวหนาวสั่น และเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา “หนาว”

ดังนั้น แม้ลี่จุนซินตกอยู่ในสถานการณ์ที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว เวียร์ที่ชำนาญด้านจิดวิทยาก็ได้เปลี่ยนเรื่องคุยทันที