Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 668 เพื่อต้องการปลอมตัว
วันนั้นหลังจากที่อาเธอร์กับเอตัม อดอร์ฟปรึกษาหารือกันแล้ว ก็ออกคำสั่งให้ลูกน้องเริ่มเก็บของ เตรียมพร้อมหลังจากนี้อีกสองวันเคลื่อนย้ายถิ่นฐาน ธินาก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน หลังจากกลับไปแล้วก็ไปแจ้งข่าวกับเจียงหยุนเอ๋อและดอกเตอร์คูลี่
“คุณเจียง เก็บของกันเถอะ หลังจากนี้อีกสองวันพวกเราก็จะไปจากที่นี่แล้ว”
“ไปจากที่นี่?ทำไมต้องไปจากที่นี่?มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” เจียงหยุนเอ๋อตกใจเล็กน้อย
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร มันคือคำสั่งจากข้างบน คงเป็นเพราะคุณอาเธอร์หาสถานที่รักษาที่ดีกว่าได้แล้วมั้ง ตอนแรกก่อนที่คุณอาเธอร์จะมาที่นี่นั้น ฉันก็ไม่เห็นด้วย ที่นี่เป็นสลัมแออัด จะมีเงื่อนไขทางการแพทย์ที่ดีได้อย่างไร คุณดูสิตอนนี้เขาเสียใจแล้วล่ะสิ”
“ถ้าหากตอนนั้นไปสถานที่ที่เงื่อนไขทางการแพทย์ค่อนข้างดีโดยตรง ตอนนี้ก็ไม่ต้องลำบากขนาดนี้”
แต่เจียงหยุนเอ๋อไม่ได้คิดแบบนี้ เธอพึมพำในใจเบาๆ จู่ๆ ก็จะย้ายออก ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน น่าจะเป็นเพราะสถานที่กบดันของพวกเขามีคนค้นพบเจอแล้วแน่นอน
ใช่ ถูกคนค้นพบเจอ ต้องเป็นเพราะจุนถิงหาเจอสถานที่แห่งนี้แล้วแน่นอน จุนถิงมาช่วยเธอแล้ว เมื่อเจียงหยุนเอ๋อคิดถึงความเป็นไปได้ในข้อนี้ รู้สึกดีใจมาก แต่ใบหน้าของเธอยังคงแสร้งทำเหมือนสงบนิ่งอยู่
เธอหันหน้าไปมองเห็นดอกเตอร์คูลี่ที่เข็นรถเข็นออกมาจากห้องด้านใน จึงรีบเข้าไปหา เพื่อช่วยเข็นเขาออกมา
“ทำไมเหรอ?เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”
“ไม่มีเรื่องอะไรหรอก ก็แค่อีกสองวันพวกเราก็จะเคลื่อนย้ายถิ่นฐานแล้ว” ธินาไม่รอให้เจียงหยุนเอ๋อพูด รีบพูดแทรกขึ้นมา
ดอกเตอร์คูลี่เงยหน้าขึ้นมองเจียงหยุนเอ๋อ เจียงหยุนเอ๋อส่งสายตาให้กับเขา
“อา อย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะได้ไปเก็บของ แต่ว่าขาของฉัน…เมื่อถึงเวลานั้นคงต้องรบกวนคุณธินาแล้ว”
ธินาโบกมือ “ไม่รบกวนไม่รบกวน”
หลังจากที่ธินาพูดจบก็ไปหยิบอาหารให้เจียงหยุนเอ๋อ หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อส่งเธอออกไปแล้ว สำรวจบริเวณรอบๆ จากนั้นเดินกลับมาปิดประตูห้องให้เรียบร้อย
“ดอกเตอร์คูลี่ คุณคิดว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” เจียงหยุนเอ๋อถามเสียงเบากับดอกเตอร์คูลี่
ดอกเตอร์คูลี่ยิ้ม “ผมคิดว่าน่าจะมีคนมาช่วยคุณแล้ว”
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อฟังคำตอบของดอกเตอร์คูลี่แล้ว ยิ้มออกมาเช่นกัน “ฉันก็คิดแบบนี้เหมือนกัน”
“ในเมื่อคุณลี่จะมาช่วยคุณแล้ว ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราต้องมาวางแผนกันก่อน ถึงแม้ว่าเมื่อถึงตอนนั้นจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเราเตรียมตัวไว้ก่อน ก็ดีเหมือนกัน”
“ไม่เพียงแต่ช่วยฉัน คุณก็ต้องถูกช่วยออกไปเหมือนกัน คุณเคยรับปากฉันไว้ว่าหลังจากที่ฉันออกไปแล้ว จะช่วยบำรุงร่างกายให้ฉัน”
“แต่ว่าขาของฉันเมื่อถึงตอนนั้น อาจทำให้คุณเดือดร้อน” ดอกเตอร์คูลี่ก้มหน้ามองขาตัวเอง แล้วฝืนยิ้มออกมา
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อเห็นท่าทางนี้ของเขาแล้ว ใบหน้าบึ้งตึง “คุณไม่ต้องสนใจ ถ้าถึงตอนนั้นขอแค่ฉันออกไปได้ ก็ต้องพาคุณออกไปด้วยแน่นอน คุณวางใจได้ คุณช่วยเหลือฉันและลูกของฉัน ฉันยังไม่ได้ตอบแทนคุณเลย”
ดอกเตอร์คูลี่ยิ้มให้กับเจียงหยุนเอ๋อ แต่ในใจก็รู้ถึงสภาพร่างกายของตัวเอง ครั้งก่อนขาถูกอาเธอร์ทำหัก กระดูกต่อเข้ากันไม่ได้แล้ว โอกาสที่จะยืนขึ้นได้อีกครั้งน้อยมาก อีกอย่างเขาถูกทุบตีนับครั้งไม่ถ้วน ร่างกายก็ต้องมีความเสียหายไม่มาก็น้อย
ดังนั้น ครั้งนี้ถ้าเขาสามารถพาเจียงหยุนเอ๋อออกไปได้อย่างปลอดภัย เขาก็พอใจมากแล้ว เขาเชื่อว่าหลังจากที่เขาตายไปแล้ว เจียงหยุนเอ๋อต้องดูแลลูกเมียเขาเป็นอย่างดีแน่นอน
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อเห็นดอกเตอร์คูลี่รับปากเธอแล้ว รู้สึกดีใจมาก แต่เธอไม่รู้ความคิดที่แท้จริงของดอกเตอร์คูลี่ ถ้าหากว่าเธอรู้ ไม่รู้ว่าจะคิดมากแค่ไหน
“ดอกเตอร์คูลี่ ฉันรู้สึกว่าระหว่างที่พวกเราหลบหนี ต้องมีปืนหนึ่งกระบอก คุณสามารถหาได้ไหม?”
ดอกเตอร์คูลี่คิ้วขมวดเข้าหากัน “วันมะรืนก็จะเคลื่อนย้ายแล้ว และเวลาแค่สองอาจจะยากหน่อย”
เจียงหยุนเอ๋อเห็นสีหน้าที่ลำบากใจของดอกเตอร์คูลี่ “ถ้าหากลำบาก ก็ไม่ต้องหรอก เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราค่อยปรับตามสถานการณ์ก็แล้วกัน ดูสิว่าจะสามารถแย่งปืนได้หนึ่งกระบอกไหม”
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อได้รับข่าวแล้ว ก็เริ่มเก็บของทันที เพื่อเตรียมการที่หลบหนีในอีกสองวันข้างหน้า การฝึกฝนของสองวันนี้เกินพอแล้ว
ดอกเตอร์คูลี่เห็นเธอพยายามเอาเป็นเอาตายแบบนี้ รีบห้ามเธอไว้ทันที
“คุณไม่ควรออกกำลังกายมากเกินไปในตอนนี้ คุณคิดว่าออกกำลังกายมากหน่อยก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างนั้นเหรอ เดี๋ยวจะได้ไม่คุ้มเสีย การออกกำลังกายในปริมาณที่เหมาะสมถึงจะรักษาพลังงานของร่างกายได้ดี”
เจียงหยุนเอ๋อรีบหยุดลงทันที หายใจหอบและตอบตกลงกับดอกเตอร์คูลี่
ทางด้านของลี่จุนถิงยังคงไม่ได้รับข่าวสารอะไร ชิงโม่และพวกเริ่มเป็นกังวลเล็กน้อย แต่ลี่จุนถิงท่าทียังคงเฉยเมยอยู่
“ประธานลี่ ยังไม่มีข่าวสารอะไรมาเลย พวกเราควรเตรียมตัวกันยังไงเหรอ?ทำไมดูคุณเหมือนไม่รู้สึกกังวลอะไรเลย?”
“ไม่ต้องกังวล คืนนี้พวกเขาต้องมีความเคลื่อนไหวแน่”
เมื่อชิงโม่เห็นลี่จุนถิงมีความมั่นใจขนาดนี้ จึงค่อยวางใจลงได้
เป็นไปตามอย่างที่พูดไว้จริงๆ คืนนั้นคนของลี่จุนถิงกลับมารายงาน
“ประธานลี่ มีข่าวแล้ว พวกเขาส่งคนออกมาสำรวจเส้นทางแล้ว และยังได้ซื้อเครื่องสำอางกลับไปบ้างเล็กน้อย”
ลี่จุนถิงพยักหน้า สั่งพวกเข้าให้เฝ้าดูต่อไป
“พวกเขาซื้อเครื่องสำอางทำไมเหรอ?”
“คุณคิดว่าพวกเขาจะทำอะไร ก่อนหน้านั้นสองวันคุณทายว่าอะไรล่ะ” ลี่จุนถิงใช้สายตาที่เหมือนมองดูคนโง่มองไปที่เขา
ชิงโม่เข้าใจขึ้นมาทันที “อ๊า~อย่างนั้นเหรอ ที่แท้ก็เพื่อใช้ในการปลอมตัวเหรอ”
“ทำไมผมรู้สึกว่าตั้งแต่ที่คุณออกมาตามล่าอาเธอร์พร้อมกับผม สมองของคุณเหมือนถูกสุนุขคาบไปกินเสียแล้วอย่างนั้น?”
ลี่จุนถิงไม่เข้าใจจริงๆ รู้สึกว่าคำถามพวกนี้เมื่อก่อนชิงโม่ไม่เคยถามมันออกมา
ชิงโม่หัวเราะออกมาสองครั้ง “ผมกลัวว่าเฟิงจิงเป่ยจะไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร ผมช่วยเขาถามดูเท่านั้นเอง”
เฟิงจิงเป่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ โบกมือ “ผมเป็นตำรวจสากล จะคิดไม่ออกได้ยังไง ผมขอไม่รับบาปแทนคุณนะ”
ชิงโม่คิดจะเถียงกลับ แต่ถูกลี่จุนถิงห้ามไว้
“พอแล้ว หยุดเถียงกันได้แล้ว พวกเราไปเตรียมคนตอนนี้เลย ส่งคนไปซุ่มโจมตีไว้ก่อน แต่จำไว้อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น”
ชิงโม่กับเฟิงจิงเป่ยรับคำสั่งเสร็จแล้วเดินออกไป
พวกเขาทำตามแผนของที่ลี่จุนถิง ทุกเส้นทางจัดเตรียมคนไว้ให้เพียงพอ โดยเฉพาะเส้นทางที่เขาวางกับดักไว้
ลูกน้องของอาเธอร์เฝ้าดูความเคลื่อนไหวของลี่จุนถิงและพวกอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นจำนวนคนที่พวกเขาจัดเตรียมไว้ ถูกหลอกทันที จึงรีบกลับไปรายงานให้อาเธอร์รู้ และยืนยันกับอาเธอร์ตลอดเวลา ว่าข้อมูลของเขาไม่มีปัญหาแน่นอนอาเธอร์จึงยอมเชื่อ
ตอนเย็นวันนั้นที่ทำการเคลื่อนย้าย เจียงหยุนเอ๋อกับดอกเตอร์คูลี่ถูกบังคับให้ใส่เสื้อผ้าที่ทั้งเก่าและเหม็น บนใบหน้ายังต้องทาเครื่องสำอางที่ดูสกปรก
แต่ว่า หลังจากที่คนพวกนั้นเดินออกไปแล้ว เจียงหยุนเอ๋อแอบใช่ทิชชูเช็ดบริเวณรอบๆ ดวงตาให้สะอาด เธอเชื่อว่าลี่จุนถิงต้องจำดวงตาของเธอได้แน่นอน
หลังจากที่เธอเช็ดเสร็จ ได้หันไปสบตากับ ทั้งสองคนพยักหน้าให้กันอย่างแน่วแน่
การปฏิการช่วยเหลือตนเองของพวกเขากำลังจะเริ่มต้นขึ้น
