ปิดประตูบ่มเพาะอย่างต่อเนื่อง

“ห้องแห่งกาลเวลา?”

“การ์ดห้องแห่งกาลเวลาคือการ์ดไร้ขีดจำกัดสี่ดาวที่สามารถเปิดใช้งานได้หลังท่านเลื่อนเป็นเทพเสมือน ระดับต่ำสุดมันก็ยังเป็นสี่ดาว.”

“ห้องแห่งกาลเวลาจะก่อตัวขึ้นใช้การ์ด มันจะเห็นได้และใช้งานได้โดยผู้ใช้เท่านั้น คนอื่นจะไม่สามารถเห็นหรือแตะต้องได้ หรือแม้แต่รับรู้การมีอยู่ของมัน”
“ในห้องแห่งกาลเวลาสี่ดาว ความเร็วของเวลาที่ปรับได้ช้าสุดคือ1%ของโลกภายนอกและเร็วสุดก็คือร้อยเท่าของโลกภายนอก แต่ทว่า การปรับต้องทำภายในสามนาทีแรกที่เข้าห้องแห่งกาลเวลา เมื่อตั้งค่าแล้ว มันจะไม่สามารถแก้ไขได้”
“การ์ดห้องแห่งกาลเวลาจะมีอายุการใช้งาน24ชั่วโมง มันจะหายไปเองหลังหมดเวลา แต่ทว่า การ์ดสามารถซ้อนทับกันได้ และแต่ละใบจะเพิ่มเวลา24ชั่วโมง”
“ระดับต่ำสุดคือสี่ดาว งั้นก็มีห้าดาวด้วย?”หลินฮวงรีบถาม”กระแสเวลาของห้องแห่งกาลเวลาห้าดาวเป็นยังไง?”
“สำหรับห้องแห่งกาลเวลาห้าดาว ความเร็วเวลาที่ปรับได้ช้าสุดคือหนึ่งต่อพันและเร็วสุดคือพันเท่า ในแง่อื่นๆจะเหมือนกับห้องแห่งกาลเวลาสี่ดาว”

เมื่อได้ยิน หลินฮวงก็ใช้เวลาพิจารณาสักพัก

ตั้งแต่เลื่อนเป็นเทพเสมือนและเปิดใช้บ่อการ์ดสี่ดาว เขาก็ไม่ได้ฆ่าเทพแท้จริงสักเท่าไร เขาสะสมการ์ดสี่ดาวได้แค่115ใบเท่านั้น เพื่อผนึกบุตรแห่งมารพุทธ เขาใช้การ์ด10ใบเพื่อแลกกับการ์ดผนึก ทำให้เขาเหลือแค่105ใบ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง การแลกเปลี่ยนการ์ดห้องแห่งกาลเวลาจะแลกได้มากสุดสิบใบ การใช้แต่ละครั้งจะเท่ากับการบ่มเพาะร้อยวัน ดังนั้นสิบใบก็จะเป็นพันวัน

“โชคดี ข้าเป็นแค่เทพเสมือน ดังนั้นข้าจึงต้องใช้แค่การ์ดเห็นแจ้งสามดาว มันควรจะพอ”
เมื่อคิดได้ เขาก็ลงมือทันทีและกล่าวกับเสี่ยวเฮย”ข้าจะขอแลกการ์ดห้องแห่งกาลเวลาก่อนห้าใบ”
“ท่านยืนยันหรือไม่ที่จะใช้โอกาสสุ่มการ์ด4ดาว50ใบกับการ์ดห้องแห่งกาลเวลา5ใบ?”
“ยืนยัน!”
“กำลังใช้โอกาสสุ่มการ์ดสี่ดาวx50 กำลังแปลง..”
“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับการ์ดห้องแห่งกาลเวลาx5!”

หลินฮวงหยิบการ์ดออกมาตรวจสอบ

ด้านหน้าการ์ดเป็นกระท่อมไม้เรียบง่ายกำลังลอยในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว

หลินฮวงพลิกการ์ดและตรวจข้อมูลด้านหลัง

คำอธิบายนั้นสอดคล้องกับที่เสี่ยวเฮยได้กล่าว

แต่ทว่า มีสิ่งหนึ่งที่เสี่ยวเฮยไม่ได้หยิบยกขึ้นมา ซึ่งก็คือห้องแห่งกาลเวลามีคุณสมบัติกักขัง

คุณสมบัตินี้จะเพิ่มความเร็วเวลาไปอีกร้อยเท่าของขีดจำกัดสูงสุดทั่วไปในกระแสเวลาของการ์ด กล่าวอีกนัยหนึ่ง คุณสมบัติกักขังของห้องแห่งกาลเวลาสี่ดาวสามารถเพิ่มกระแสเวลาได้ถึงหมื่นเท่าของโลกภายนอก

อย่างไรก็ตาม ภายใต้คุณสมบัติกักขัง ทุกสิ่งมีชีวิตจะถูกปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้งหมดยกเว้นความรู้สึกเรื่องเวลา นี่หมายความว่าพวกเขาจะรู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนเท่านั้น แม้กระทั่งสัมผัสพวกเขาที่มีต่อพลังเทวะ ไฟเทวะและพลังกฏเทพต่างๆของตนก็ยังถูกปิดกั้น กมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบ่มเพาะภายใต้สภาพเช่นนี้

“คุณสมบัติกักขังนี้คือวิธีลงโทษสินะ?”หลินฮวงอดถามไม่ได้

“ห้องแห่งกาลเวลาเดิมเป็นของที่สร้างขึ้นเพื่อลงโทษ ห้องแห่งกาลเวลาอันแรกถูกใช้เพื่อลงโทษคนชั่ว”
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง ข้าสามารถใช้การ์ดเพื่อกักขังคนไว้ข้างในได้สินะ?”หลินฮวงพบวิธีใช้แบบใหม่

“ใช่ แต่การ์ดสี่ดาวสามารถขังได้สูงสุดแค่เทพแท้จริง และจะใช้ได้เพียงวันเดียว เมื่อหมดระยะเวลา ห้องแห่งกาลเวลาจะหายไปเองและอีกฝ่ายจะได้รับการปลดปล่อย”
“อ่า ดูเหมือนจะมีค่าใช้จ่ายสูงเลยทีเดียว”หลินฮวงพูดไม่ออก

แม้อีกฝ่ายอาจรู้สึกว่าถูกขังเป็นเวลาหมื่นวัน แต่ในความเป็นจริง โลกภายนอกนั้นผ่านไปแค่วันเดียว

การใช้การ์ดประเภทนี้เพื่อจับศัตรูค่อนข้างไร้ประสิทธิภาพ

เมื่อพิจารณาแล้วว่าเขาอาจไม่มีพอจะใช้กับตัวเองด้วยว้ำ หลินฮวงจึงล้มเลิกความคิดที่จะใช้มันเพื่อกักขังศัตรู

หลินฮวงรู้สึกเบื่อที่จะคุยกับเสี่ยวเฮยแล้วและรีบขยี้การ์ดห้องแห่งกาลเวลา

การ์ดพลันเปลี่ยนเป็นจุดแสงดาวเล็กๆ ซึ่งควบแน่นกันเป็นกระท่อมไม้เรียบง่ายตรงหน้าเขา ห่างออกไปไม่ถึงสองเมตร

กระท่อมดูเหมือนภาพบนหน้าการ์ด เรียบง่ายมาก จากด้านนอก การตกแต่งภายในอาจกว้างประมาณสิบตารางเมตร ซึ่งวางได้แค่เตียงเท่านั้น

แต่ทว่า ตามประสบการณ์ของหลินฮวง แม้มันจะดูทรุดโทรมและมีขนาดเล็กจากภายนอก ภายในมันอาจไม่เป็นเหมือนด้านนอก เหนือสิ่งอื่นใด มีของมิติมากมายที่ภายนอกดูธรรมดา แต่มักมีของยิ่งใหญ่อยู่ภายในนั้น

หลินฮวงไม่คิดให้มากความ เขาผลักเปิดประตูและเดินเข้าไป

ทันทีที่เขาเข้าไป เขาก็ผงะทันที

เมื่อมองไรอบๆ เขาก็พบว่าภายในห้องถูกจัดวางให้เหมือนกระท่อมเล็กเรียบง่าย ซึ่งเกือบเหมือนกับที่เห็นจากภายนอก

พื้นที่ทั้งหมดมีประมาณสิบกว่าตารางเมตรและไม่มีเตียงนอน นับประสาอะไรกับโต๊ะ เก้าอี้หรือม้านั่ง มันแค่ห้องเปล่าที่มีพื้นกับเพดาน เว้นแต่ประตูไม้ กำแพงไม่มีอะไรเลย ไม่แม้แต่หน้าต่าง

“กระท่อมนี้แย่กว่าห้องที่ฉันเคยอยู่ตอนเรียนจบวิทยาลัยซะอีก…อย่างน้อยห้องนั้นก็มีหน้าต่างกับเตียง”หลินฮวงคิดว่ากระท่อมจะสอดคล้องกันทั้งภายในและภายนอก

แต่ทว่า เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว เหนือสิ่งอื่นใด เขามีเวลาแค่สามนาทีเพื่อกำหนดความเร็วกระแสเวลา หากเขาไม่ทำภายในสามนาที กระแสเวลาจะเป็นเหมือนกับโลกภายนอก ซึ่งเทียบเท่ากับการใช้การ์ดเล่น

“กำหนดความเร็วของเวลา”

ทันทีที่หลินฮวงพูดจบ หน้าปัดโปร่งแสงก็ปรากฏตรงหน้าเขา

“ความเร็วของเวลา”

“โลกภายนอก : ห้องแห่งกาลเวลา =1:1”

หลินฮวงขยับนิ้วไปยังตัวเลขด้านหลังและเริ่มรูดขีน้

ตัวเลขเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทีละหนึ่ง 1 2 3….

หลินฮวงเลื่อนไปที่100ก่อนจะไม่สามารถปัดขึ้นได้อีก

ตอนนี้ อัตราส่วนเวลาบนหน้าปัดเปลี่ยนไป

“โลกภายนอก : ห้องแห่งกาลเวลา = 1:100”

หลังเขาปรับเสร็จ กล่องข้อความโปร่งแสงก็ผุดขึ้นตรงหน้าหลินฮวงอีกครั้ง

“ล็อคความเร็วของเวลาหรือไม่?”
“ใช่”หลินฮวงคิดและยังตัดสินใจเหมือนเดิม

“กำหนดความเร็วของเวลาปัจจุบันเป็นความเร็วเริ่มต้นหรือไม่?”
“ใช่”หลินอวงคิดสักพักและเลือกใช่

หลังตั้งเวลา หน้าปัดด้านหน้าเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆหลินฮวงก็พบว่ามีนาฬิกาบนกำแพงตรงข้ามประตูไม้ เขาไม่รู้ว่ามันปรากฏตอนไหน

เขามั่นใจว่ามากตอนเขาเข้าห้อง ไม่มีการตกแต่งใดๆบนกำแพงเลย เป็นแค่กำแพงสีขาวว่างเปล่าสี่ด้านผนัง

แต่ทว่า เขาสังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่านาฬิกาแขวนไม่ได้แสดงเวลา มันกลับกำลังนับถอยหลัง

“การนับถอยหลังเริ่มขึ้นแล้ว?”
หลินฮวงเลิกคิ้วและนั่งขัดสมาธิทันที ควบคุมลมหายใจ จากนั้นก็หยิบการ์ดเห็นแจ้งออกมา หลังบดขยี้มันหลินฮวงก็หลับตาลงและเริ่มบ่มเพาะการตรัสรู้ธาตุรอบใหม่…