Monster Paradise - ตอนที่ 1466

หลินฮวงใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงเพื่อยุติเรื่องนี้กับรัฐบาลกลาง ตอนนี้ เขาเร่งกลับไปเมืองหวานป๋อโดยไม่รอช้า

เมื่อเขากลับไปโรงแรม ทั้งหลินซินกับแม่มดก็ไม่อยู่ในห้อง

หลังใช้คลื่นจิตเทวะ เขาก็พบสองสาวที่อยู่ใกล้ย่านการค้า เขาลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็ตัดสินใจไม่รบกวนการช็อปปิ้งของสองสาว

เขาออกโรงแรม เดินตรงไปคาเฟ่ใกล้ๆ สั่งกาแฟดำและนั่งลงเพื่อดูข่าว

แม้รัฐบาลกลางจะแบนข่าวทั้งหมดเกี่ยวกับมหาสมุทรสันติไป มันก็ยังเป็นประเด็นที่ถูกคุยมากสุดทางออนไลน์และความนิยมก็ยังไม่ลดลง

ประมาณเที่ยงวัน หลินฮวงมองเวลา”มันเกือบเที่ยวแล้ว ทั้งสองควรเดินเล่นกันเสร็จแล้ว”

ด้วยการใช้จิตเทวะอีกครั้ง เขาพบว่าสองสามกำลังลองรองเท้าอยู่ที่ร้านขายรองเท้า

หลินฮวงปิดหน้าเว็บบนแหวนหัวใจจักรพรรดิและปรากฏขึ้นที่ทางเข้าร้านขายรองเท้าก่อนเดินตรงไปหาสองสาว

“พี่?!”หลินซินประหลาดใจมากตอนเห็นหลินฮวงปรากฏตัว เธอไม่คาดว่าหลินฮวงจะกลับมาเร็วขนาดนี้ เธอไม่รู้ว่าหลินฮวงกลับมาเมืองหวานป๋อนานแล้ว”พี่กลับมาแล้ว?”

“พี่กลับมาทันทีที่จัดการธุระเสร็จ”หลินฮวงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม”หลังคุณผู้หญิงทั้งสองซื้อของเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวกลางวันกันเถอะ”

“ตกลง!”หลินซินพยักหน้า

สองสาวลองรองเท้าสักพักและสุดท้ายก็ซื้อคนละคู่ หลังหลินฮวงชำระเงิน เขาก็หันไปหาสองสาว”อยากกินอะไรกัน?”

“เราเห็นร้านหม้อไฟมีคนต่อแถวกันเยอะ ข้าคิดว่ามันต้องอร่อยแน่”หลินซินเสนอ

“แล้วเจ้าละ แม่มดน้อย?อยากกินอะไร?”หลินฮวงถามแม่มดข้างหลินซิน

“อะไรก็ได้”แม่มดไม่เสนอความเห็น การ์ดมอนสเตอร์อย่างนางไม่จำเป็นต้องกินหรือดื่ม ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากแนวโน้มที่เหมือนปีศาจของนาง นางจึงมีรสนิยมรุนแรง นางชอบดื่มเลือดและกินเนื้อดิบ แต่ทว่า นางไม่สามารถบอกความชอบเหล่านี้ต่อหน้าหลินฮวงและหลินซินได้

โชคดี เครื่องในยังมีเสิร์กในหม้อไฟ แม้จะเป็นต้ม แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตความชอบ

เมื่อเห็นแม่มดไม่คัดค้าน งั้นมันก็ตัดสินแล้วว่าพวกเขาจะกินหม้อไฟเป็นอาหารกลางวัน

หลินฮวงพาสองสาวขึ้นไปชั้นบนและพบร้านหม้อไฟที่หลินซินพูดถึงบนชั้นหก ยังมีแถวยาวตรงทางเข้า

ทั้งสามรอหม้อไฟนานกว่าครึ่งชั่วโมงและรีบลงมือกิน เดิมหลินฮวงคิดว่าจะได้กลับไปโรงแรมทันที แต่สองสาวที่กินอย่างอิ่มหนำเริ่มเดินเล่นอีกรอบ และครั้งนี้ก็ยังลากหลินฮวงไปด้วย

ทั้งสามเดินไปรอบๆจนกระทั่งท้องฟ้ามืด ในที่สุดพวกนางก็ยอมกลับโรงแรม หลินฮวงรู้สึกล้าอย่างมาก

พอตกกลางคืน สองสาวก็เริ่มงอแงว่าอยากกินข้าวเย็น หลินฮวงยืนกรานว่าจะไม่ออกโรงแรมและจัดการส่งพวกนางออกไปเอง

วันต่อมาในเมืองหวานป๋อ หลินฮวงถูกลากไปทุกวันโดยสองสาว เขาเริ่มเสียใจที่เรียกแม่มดออกมา

เดิม เมื่อหลินฮวงอยู่คนเดียว นางไม่มีความสนใจในการช้อปปิ้ง ตลอดเดือนครึ่งที่สองพี่น้องเดียว มีหลายครั้งที่หลินฮวงต้องลากนางออกไปเดินเล่นเอง ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้ที่นางมีแม่มดด้วย หลินซินจะปลดปล่อยเต็มที่ขนาดนี้

ทั้งสามอยู่ในเมืองหวานป๋อเป็นเวลาห้าวันก่อนออกไป ภายในระยะเวลาห้าวันนี้ ไม่นับการซื้อของแม่มด จำนวนของที่หลิน
ซินซึ่งมากกว่าการซื้อตลอดเดือนครึ่งที่ผ่านมาหลายเท่า

หลังออกเมืองหวานป๋อ เขาก็ได้รับข่าวว่าหลินซวนออกจากการปิดประตูบ่มเพาะแล้ว

ทันทีที่หลินซวนออกมา เขาก็ติดต่อกับหลินฮวง

“พี่ชาย ข้าเลือกเป็นเทพแท้จริงแล้ว”นี่คือคำแรกที่หลินซวนพูดกับหลินฮวง

หลังปิดประตูบ่มเพาะเกือบสองเดือน ในที่สุดหลินซวนก็เลื่อนเป็นเทพแท้จริงได้สำเร็จ

เมื่อได้ยิน หลินฮวงก็มองภาพฉายของหลินซวนตรงหน้าด้วยสีหน้าพึงพอใจ”ทำได้ดีมาก!เจ้าคือคนแรกในโลกกรวดที่กลายเป็นเทพแท้จริงของยุคใหม่นี้!”

“สองเดือนก่อน ซินเอ๋อร์บอกข้าว่าเราจะรอให้เจ้าออกมาจากการปิดประตูบ่มเพาะก่อนกลับไปเมืองหิมะด้วยกัน”หลินฮวงพูดด้วยรอยยิ้ม”มันเป็นช่วงปลายเดือนธันวาคมแล้ว และมันจะเป็นปีใหม่ในอีกไม่กี่วัน แม้จะยังมีเวลาก่อนสิ้นปี เราก็สามารถฉลองวันปีใหม่ในเมืองหิมะกันได้”

“ในเมื่อเจ้าออกมาแล้ว ซินเอ๋อร์กับข้าก็จะเที่ยวต่ออีกสองวันและรีบไปเมืองหิมะ ไปเจอกันที่นั่นแล้วกัน”

“ตกลง”หลินซวนตอบตกลงโดยไม่ลังเลอะไร

หลังจบการสนทนากับหลินซวน หลินฮวงก็ติดต่อหลินซินทันที

ทันทีที่นางได้รับข่าวว่าหลินซวนออกจากการปิดประตูบ่มเพาะแล้ว หลินซินก็ลากแม่มดกลับมาโรงแรม

“หลินซวนออกจากการปิดประตูบ่มเพาะแล้วจริงๆ?”วินาทีที่นางกลับมาโรงแรม สิ่งแรกที่หลินซินทำคือถามคำถามนี้

“จริง”หลินฮวงพยักหน้า

“พี่บอกเขาว่าเราจะกลับไปเมืองหิมะด้วยกันไหม?”หลินซินถามต่อ

เมื่อนางได้ยินข่าว นางก็รีบกลับมาทันทีโดยไม่ได้คุยเรื่องอื่น

“พี่บอกเขาไปแล้ว”

“แล้วเสี่ยวซวนพูดว่าไง?”หลินซินกดดันต่อ

“เขาบอกว่าตกลง”

“งั้น…เราจะกลับไปเมืองหิมะกันเลยไหม?”หลินซินถามด้วยสีหน้ากระตือรือร้น

“ไม่ต้องรีบ พี่บอกเขาว่าเราจะเที่ยวกันอีกสองวันและค่อยไปเจอกันที่นั่น น้องสามารถอยู่ที่นั่นได้จนถึงปีใหม่ ยังมีเวลาอีกเป็นสัปดาห์กว่าจะถึงปีใหม่”หลินฮวงอธิบาย

“ไม่มีอะไรให้เที่ยวแล้ว ข้าจะไปห้องน้ำ เก็บอุปกรณ์อาบน้ำทั้งหมด จากนั้นเราก็ไปกันเลย”หลินซินรีบวิ่งไปห้องน้ำ

จากนั้นหลินฮวงจึงหันความสนใจไปยังแม่มดยังที่ยืนอยู่จุดเดิม”แม่มดน้อย งั้นวันหยุดของเจ้าก็หมดลงแล้ว”

แม่มดพยักหน้าและระเบิดเป็นจุดแสงสีทอง เปลี่ยนเป็นการ์ดในมือหลินฮวง

เขาเก็บการ์ดไปในตัวเขา และหลินซินก็โผล่ออกจากห้องน้ำพอดี

“น้องใจร้อนจริงๆ”หลินฮวงส่ายหัวด้วยรอยยิ้มหน่ายใจ

“ข้าไม่ไปเมืองหิมะมาเกือบปีแล้ว ข้ากลับไปตอนเดือนกุมภาพันธ์เพื่อทำความสะอาดบ้าน แต่ไมได้อยู่และกลับไปเมืองจักรพรรดิทันทีหลังทำความสะอาดเสร็จ”หลินฮวซินพูด แต่หลินฮวงสามารถจับความขมขื่นได้

“เอาล่ะ เราจะอยู่ที่นั่นกันหลายวันเลย”หลังพูดแบบนี้ หลินฮวงก็รีบเช็คเอาท์โรงแรมบนเครือข่ายหัวใจก่อนอัญเชิญวังวนมิติด้วยการโบกมือ เขาจับหลินซินก่อนก้าวเข้าไป

วินาทีต่อมา ทั้งสองก็ก้าวออกวังวนมายังกองหิมะหนา

เมื่อมองเกล็ดหิมะที่โปรยปรายลงมา รวมถึงบ้านสามชั้นที่อยู่ไม่ไกล หลินฮวงก็พูดไม่ออกเล็กน้อย มันเหมือนกับว่าเขาได้ย้อนไปเมื่อสี่ปีก่อน….