Monster Paradise - ตอนที่ 1567 คนใน

ในโลกภายใน แถวชานเมือง มีบ้านหลังเตี้ยทรุดโทรมจนเกือบพืชย่ำยีหมด

ปรากฏการณ์นี้ไม่ใช่แค่กำแพงด้านนอก แม้กระทั่งกำแพงด้านในกับพื้นก็ยังปกคลุมด้วยเถาวัลย์หลากสี

มันรกร้าง แต่สถานที่ไร้คนอาศัยกลับมีบุคคลปรากฏตัว

จากรูปร่าง บุคคลผู้นี้ดูเหมือนมนุษย์ตัวสูงร่างกำยำ ชุดคลุมดำสนิทคลุมทั้งตัวมัน ปกปิดรูปลักษณ์มันไว้โดยสิ้นเชิง

บุคคลนั้นค่อยๆเดินไปด้านข้างบ้าน จากนั้นก็หันไปมองกำแพงก่อนถอดฮู้ดออก

ใบหน้าที่เปิดเผยนั้นมีถึงสี่หน้า นั่นคือหนึ่งในหกราชาแห่งโลกภายใน เจ้าสี่หน้า

แทบจะทันทีกับที่เขาถอดฮู้ด หนึ่งในเถาวัลย์บนกำแพงเริ่มขยับ ในชั่วพริบตา มันก็ก่อตัวเป็นรูปร่างของหน้ายักษ์

“สี่หน้า ข้าแปลกใจจิงที่เจ้าขอให้เรามาพบกันลำพังครั้งนี้”หน้ายักษ์ที่ก่อตัวโดยเถาวัลย์พูดก่อน”บอกข้ามา เกิดอะไรขึ้นเจ้าถึงยืนกรานมาพบกับข้า แม้จะเสี่ยงที่ข้าอาจฆ่าเจ้า?”

“มีคนขโมยชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทของข้าไป”สี่หน้าพูดตรง ๆ โดยไม่แม้แต่จะพูดทักทาย

“โดนขโมย?!เจ้ารู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร?”พอได้ยิน หน้ายักษ์บนกำแพงก็แสดงสีหน้าตกใจ น้ำเสียงมันเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ข้าไม่รู้แน่ชัด แต่ข้ารู้สึกว่ามันน่าจะเป็นคนนอก”สี่หน้าดูมั่นใจมาก

“เจ้าเสียมันไปได้ยังไง?ทำไมเจ้าไม่อธิบายรายละเอียดให้ข้ามากกว่านี้?”หน้ายักษ์ถาม

“ข้าเก็บชิ้นส่วนไว้ในแหวนเก็บของ อันที่ข้าสวมบ่อยสุด”สี่หน้าพูดและถกแขนเสื้อ เผยให้เห็นแหวนเก็บของที่เขาสวมบนนิ้วกลางซ้าย”ทุกครั้งที่ข้าจะหยิบของออกจากมัน ข้าจะทำการตรวจด้วยจิตเทวะตลอด แต่ทว่า ตอนข้าดึงของเมื่อวาน ข้าดันพบว่าชิ้นส่วนหายไป”

“เจ้าเสียของภายในแหวนไปได้ไงทั้งๆที่เจ้ามักสวมมัน?”หน้ายักษ์สับสน”เจ้าถอดแหวนรึ?”

“ข้าถอดตอนข้าลงอ่างสองวันก่อน แถม ข้ายังทิ้งของมากมายไว้ในแหวนสามวันก่อน ข้าใช้จิตเทวะตรวจค้นพวกมันแล้วตอนนั้นและชิ้นส่วนก็ยังอยู่”สี่หน้าพยักหน้า”ข้าจึงมั่นใจว่าชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทตองหายไประหว่างสองช่วงเวลานี้ ยิ่งไปกว่านั้น ข้าดันถอดแหวนระหว่างนั้นพอดี ต้องมีคนฉวยโอกาสแน่ๆ”

“ถึงกับรู้ว่าเจ้าจะถอดแหวนตอนไหน และสามารถเข้าถึงได้ จากนั้นก็ลอบนำแหวนกลับคืนที่เดิม..”หน้ายักษ์ยิ้มเยาะ”มันต้องมีคนในในหมู่ลูกสมุนเจ้า คนที่สามารถปลดผนึกแหวนเก็บของเจ้าได้ มันควรเป็นคนใกล้ตัวเจ้า”

“ข้าเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”ตอนนี้ สีหน้าของสี่หน้าเปลี่ยนไป

“คนในหลบหนีไปแล้วรึ?”หน้ายักษ์ถามด้วยรอยยิ้มพอสังเกตเห็นสีหน้าของสี่หน้า

“ข้าฆ่านางไปแล้ว”ใบหน้าของสี่หน้าดูขุ่นมัวตอนเขาพูด

ทันทีที่เขาพบว่าชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขาก็ไปหาซัคคิวบัสสาวทันที

หลังสอบปากคำนางแต่ไม่ได้คำสารภาพที่เป็นประโยชน์ เขาก็ฆ่านาง

“แล้วเจ้าเจออะไรไหม?”หน้ายักษ์ถามต่อ

“ไม่”สี่หน้าส่ายหัว”นางต้องโดนสะกดจิต นางไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาท ข้าฝืนอ่านความทรงตำนางและยังไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับผู้บงการ”

“ไม่มีแม้แต่เบาะแส?”หน้ายักษ์เองก็พบว่าเรื่องนี้แปลก

“ไม่”สี่หน้าส่ายหัว”นั่นทำให้ข้าถึงบอกว่ามันอาจเป็นฝีมือคนนอก”

“เจ้าเสียชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทของเจ้า งั้นทำไมเจ้าถึงมาหาข้า?เจ้ากำลังมาขอให้ข้าช่วยหา?”หน้ายักษ์ถามด้วยรอยยิ้ม ในความเป็นจริง มันพอคาดเดาเจตนาจริงของอีกฝ่ายได้

“เนื่องจากคนนอกเหล่านี้มาที่นี่เพื่อผนึกเจ้าปราสาท พวกมันก็จะมาหาเจ้าไม่ช้าก็เร็ว”สี่หน้าพูดตรงๆโดยไม่อ้อมค้อม”ข้าอยากเข้าร่วมกับเจ้าเพื่อฆ่าคนเหล่านี้!”

หน้ายักษ์เงียบไปตอนมันได้ยินสี่หน้าพูด และพูดอีกครั้ง

“ทำไมข้าถึงควรไว้ใจเจ้า?เจ้าอาจแต่งเรื่อง ขณะที่เป้าหมายจริงคือชิงชิ้นส่วนที่ข้ามี”

“ถ้าอยากอยากให้ข้าพิสูจน์ว่าข้ามีของไหม นั่นง่ายมาก ข้าสามารถนำมันออกมาแสดงให้เจ้าดูได้ แต่ทว่า ถ้าเจ้าอยากให้ข้าพิสูจน์ว่าข้าไม่มีของ ข้าไม่สามารถทำได้ ไม่มีทางที่ข้าจะพิสูจน์ว่าชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทของข้านั้นหายไปได้”สี่หน้าส่ายหัว”ทั้งหมดที่ข้าสามารถพูดได้คือข้ามาที่นี่ครั้งหน้าด้วยเจตนาดี เป้าหมายของข้าคือกลุ่มคนนอก ข้าไม่มีเจตนาอื่น”

“ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับเจ้า ถ้าเจ้าเต็มใจร่วมมือกับข้า งั้นเราจะเข้าร่วมกองกำลังกัน ถ้าเจ้าไม่เต็มใจ ข้าก็จะไม่บังคับเช่นกัน ข้าจะคิดหาทางล้างแค้นอื่นเอง”

“แต่ทว่า ข้าต้องเตือนเจ้าว่ามันเป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนพวกมันจะพบว่าเจ้ามีชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาท ไม่ช้าก็เร็ว พวกมันจะมาหาเจ้า..”

หน้ายักษ์เงียบไป มันรู้จักสี่หน้ามาหลายปีและรู้ว่าเขาเจ้าเล่ห์ เป็นจิ้งจอกเฒ่า แต่ทว่า ครั้งนี้มันไม่ดูเหมือนเขากำลังโกหกเลย ถ้าเขาโกหก งั้นฝีมือการแสดงของเขาก็เหนือเกินคำพูด

“ถ้าสมมติทุกอย่างที่เจ้าพูดเป็นจริง งั้น เจ้ามาช่วยข้าทำไม?”

“คนนอกเหล่านี้มาเพื่อผนึกเจ้าปราสาท ถ้าพวกมันสามารถรวมชิ้นส่วนทั้งหมดได้จริง เจ้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ?”สี่หน้าไม่ตอบคำถามหน้ายักษ์ เขากลับถามคำถามอื่น

“ถ้าคนนอกได้ผนึกเจ้าปราสาท..”หน้ายักษ์ครุ่นคิด”พวกมันอาจ…กวาดทุกอย่างที่ดำรงอยู่ในปัจจุบันและสร้างเมืองภูตผีขึ้นใหม่”

ตอนนี้ เมื่อคำพูดหลุดออกจากปากมันโดยไม่ตัั้งใจ หน้ายักษ์ก็ดูเหมือนจะตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์

ก่อนหน้านี้ เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับมัน มันแค่คิดว่าสี่หน้าแค่เสียชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทไป แต่ทว่า ตอนนี้พอมันพิจารณา มันก็รู้สึกกลัว

“มันไม่ใช่แค่’อาจจะกวาดทุกอย่าง’ แต่พวกมันจะต้องกวาดทุกอย่างไปแน่!”สี่หน้าแก้ไข”ลองคิดดู ถ้าเจ้าคือคนนอกที่ได้รับผนึกเจ้าปราสาท เจ้าจะปล่อยเมืองภูตผีไว้เป็ฯแบบเดิมโดยไม่เปลี่ยนมันเลยหรือไง?ตรงกันข้าม ถ้ามันเป็นขา้ ข้าจะทำลายทุกอย่างและสร้างเมืองภูตผีขึ้นใหม่ตามใจข้า!”

“เราจะโดนลบ”หน้ายักษ์หยิบยกประเด็นที่สำคัญสุดขึ้นมา

สี่หน้าไม่พูดอะไรอีก มันกลับจ้องหน้ายักษ์บนกำแพงอย่างอดทน รอให้อีกฝ่ายให้คำตอบ

มันใช้เวลาสักพักก่อนหน้ายักษ์จะตัดสินใจ มันพูดอีกครั้ง”เจ้าอยากเข้าร่วมอย่างไร?”