Monster Paradise - ตอนที่ 1576 เพื่อแสดงความขอบคุณ ข้าจะกินเจ้า - novel-lucky

นอกจากหน้าปกติที่สามารถใช้ได้ระยะยาว หน้าที่เหลืออีกสามของสี่หน้ามีเวลาจำกัดตอนใช้

มีคนแค่หยิบมือเดียวที่รู้ว่าหน้าทั้งสี่ของเขามีอะไรแบบนี้ แต่ทว่า พวกเขาคิดว่าเหตุผลที่โดนจำกัดเช่นนี้เพราะการสลับหน้าต่างๆจะสร้างภาระแก่ร่างกายและจิตวิญญาณของสี่หน้า

ในขณะเดียวกัน สี่หน้าคือคนเดียวที่รู้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้น

ในความเป็นจตริง แต่ละหน้าของเขามีบุคลิกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

บุคลิกครอบงำคือหน้าปกติ ซึ่งรักษาสมดุลระหว่างอีกสามบุคลิก

ปัจุบัน บุคลิกที่สี่ของเขาสามารถรักษาสภาวะสมดุลได้เนื่องจากนิสัยครอบงำปกติ

แต่ทว่า ทุกครั้งที่เขาเปลี่ยนหน้า เขาต้องปล่อยบุคลิกนั้นไป

แม้จิตสำนึกของบุคลิกครอบงำจะยังอยู่ในการควบคุมสั้น ๆ หลังเปลี่ยนหน้า แต่ยิ่งเวลาผ่านไป บุคลิกที่สองก็จะเริ่มตื่น จากนั้นมันก็จะเริ่มสู้แย่งตำหนักหลักกับบุคลิกครอบงำ

หลังเกินระยะเวลาหนึ่ง บุคลิกที่สองจะตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ มีโอกาสสูงที่มันจะระงับบุคลิกครอบงำและยึดร่าง

บางคนอาจคิดว่านี่คือการผสานบุคลิก และไม่สำคัญพเราะมันสามารถเปลี่ยนใหม่ได้อีกในอนาคต

ปัญหาก็คือทันทีที่บุคลิกครอบงำของสี่หน้าเสียการควบคุมร่างกาย สมดุลปัจจุบันระหว่างบุคลิกต่างๆจะโดนทำลาย บุคลิกที่สองที่แย่งตำแหน่งของบุคลิกแรกจะกลืนบุคลิกอื่นและควบคุมร่างกายอย่างถาวร

นี่เพราะมีเพียงการควบคุมร่างกายของสี่หน้าอย่างสมบูรณ์เท่านั้นที่ร่างกายและจิตวิญญาณของสี่หน้าจะเริ่มเปลี่ยนแปลงเข้ากับบุคลิกใหม่ได้ พวกเขาจะเปลี่ยนเป็นจิตสำนึกอิสระ ซึ่งรวมเข้ากับร่างกายอย่างสมบูรณ์เพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตใหม่ขึ้นมา

พูดง่ายๆ สี่หน้าจะหายไป เขาจะถูกแทนด้วยสัตว์ประหลาด

สี่หน้าไม่เคยบอกใครถึงความเสี่ยงนี้

เขาไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้แม้กระทั่งกับคนที่เขาสนิทสนมด้วยมากสุด คนที่ร่วมเตียงเดียวกับเขา

เหนือสิ่งอื่นใด ความลับดังกล่าวเชื่อมโยงกับความเป็นความตายของเขา มันสามารถใช้ต่อต้านเขาได้ง่ายๆถ้าเขาบอกใคร

กลยุทธ์ถ่วงเวลาของเนื้อเยื่อยักษ์บนสนามรบทำให้สี่หน้ากระวนกระวาย

เขาใช้เพลิงมังกรซึ่งเป็นวิชาที่ผลาญพลังเทวะอย่างมาก ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็โดนชั้นโคลนของเนื้อเยื่อยักษ์หยุดไว้ การต่อสู้กลายเป็นทางตัน

ภายในครึ่งชั่วโมง เขาเปลี่ยนเป็นหน้าที่สอง บุคลิกครอบงำหมดแรงแล้ว ทำให้ระยะเวลาที่มันสามารถสะกดบุคลิกที่สองได้ลดลง

เขาไม่มีทางเลือกนอกจากรีบยุติการต่อสู้นี้ ไม่งั้นผลที่ตามมาคงร้ายแรง

หลังพ่นเพลิงมังกรไปนานกว่าสิบนาที เขาก็ยังไม่คืบหน้า นี่ทำให้เขากังวลใจมากขึ้น

‘ถ้านี่ไม่ได้ผล ข้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากใช้กระบวนท่านั้น!”

หลังลังเลสักพัก สี่หน้าก็ตัดสินใจได้

เขาพ่นเพลิงมังกรออกมาอย่างต่อเนื่องขณะที่มือสองข้างเริ่มประสานกันอย่างรวดเร็ว

อึดใจต่อมา ร่างแปลก ๆ หลายร่างก็โผล่จากด้านหลังเขาและพยายามดิ้นรนให้เป็นอิสระ นี่ดำเนินไปจนกระทั่งร่างที่เก้าโผล่ออกมา จากนั้นก็หยุด

เมื่อร่างทั้งเก้ายืนอยู่ด้านหลังสี่หน้า พวกมันก็ดูน่าเกรงขามเหมือนร่างตาเดียวของสี่หน้าไม่มีผิด มันราวกับพวกมันคือร่างโคลนจากแบบพิมพ์เดียวกัน

ตอนนี้ สี่หน้าหยุดพ่นเพลิงมังกรแล้ว

จากระยะไกล เนื้อเยื่อยักษ์เฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวของสี่หน้า ตอนเห็นอีกฝ่ายปลดปล่อย’ร่างแยก’ เขาก็รู้ว่าสี่หน้ากำลังควักไพ่ตายออกมา

แม้เนื้อเยื่อยักษ์จะรู้สึกตื่นตระหนกอยู่บ้าง แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็มั่นใจมากขึ้นกับการคาดเดาครั้งก่อน

‘เจ้าหมอนี่รีบควักเอาไพ่ตายออกมาเร็วขนาดนี้-ดูเหมือนการคาดเดาของข้าจะถูก เขาต้องรักษาสภาวะนี้ไม่ได้นาน!’

‘ตราบเท่าที่ข้ายื้อเวลาไปได้อีก ข้าจะสามารถล้มเขาได้!’

เห็นได้ชัดว่าเนื้อเยื่อยักษ์วางแผนใช้กลยุทธ์ถ่วงเวลาจนจบ

แม้เขาจะมีกลยุทธ์ตอบโต แต่เขาไม่กล้าดูแคลนสี่หน้า

ในอากาศ ร่างทั้งสิบของสี่หน้ายืนอย่างภาคภูมิและจ้องมองเนื้อเยื่อยักษ์อย่างดูถูกเหยียดหยาม

วินาทีต่อมา ร่างทั้งหลายเหล่านั้นก็กางนิ้วออก และรัศมีสีทองคล้ายแส้ก็พุ่งออกจากปลายนิ้ว

แส้สีทองนับไม่ถ้วนตัดกัน เปลี่ยนเป็นตาข่ายขนาดมหึมาที่พุ่งเข้าหาเนื้อเยื่อยักษ์

เนื้อเยื่อยักษ์สะดุ้งเฮือก และหนวดนับไม่ถ้วนก็ระเบิดออกไปเพื่อป้องกันตัวเขา

แส้ททองแต่ละเส้นอัดแน่นไปด้วยลักษณะแปลกๆของเพลิงมังกร หนวดของเนื้อเยื่อยักษ์ถึงกับสลายเป็นเถ้าถ่านทันทีที่สัมผัสกับพวกมัน

หลังทนความเจ็บปวดไปหลายรอบ ในไม่ช้าเนื้อเยื่อยักษ์ก็ยกเลิกใช้หนวดต่อต้าน เขากลับอัญเชิญมือโคลนยักษ์จากความว่างเปล่าซึ่งฟาดใส่ตาข่ายยักษ์ของแส้ทอง

ทันทีทที่การต่อสู้เข้าสู่ทางตัน ร่างหลายร่างข้างสี่หน้าตัวจริงก็เข้าร่วมสนามรบ

ร่างทั้งสี่ปิดกั้นเส้นทางหลบหนีด้านนอกตาข่ายยักษ์ พวกมันพ่นเพลิงมังกรคล้ายคลื่นยักษ์ใส่เนื้อเยื่อยักษ์จากทั้งสี่ทิศ..

แทบทุกลมหายใจของเพลิงมีพลังพอๆกับเพลิงมังกรที่สี่หน้าตัวจริงพ่นออกมา

เนื้อเยื่อยักษ์ตกใจมาก

การโจมตีระลอกนี้มาจากทุกทิศทาง ไม่มีทางที่เขาจะหนีได้เลย

ถ้าเขาต้องใช้การป้องกันซึ่งๆหน้า การผลาญพลังเทวะของเขาจะมากกว่าเดิมนับไม่ถ้วน

ตอนเขาเห็นคลื่นเพลิงมังกรจากสี่ทิศทางกำลังจะกลืนกินเขา เนื้อเยื่อยักษ์ก็กัดกระสุนและพุ่งใส่ตาข่ายทองเหนือหัว

ตอนก้อนเนื้อขนาดใหญ่ของเขากำลังจะชนกับตาข่าย ตัวของเขากลับเปลี่ยนเป็นบ่อไขมันเหลว เขาเล็ดลอดผ่านรูในตาข่ายและหลบหนีไปง่ายๆ

สี่หน้ากับเก้าเถาวัลย์ที่อยู่ไกลออกไปตกตะลึงตอนเห็น

เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ไม่คิดว่าร่างกายที่ดูแข็งมากของเนื้อเยื่อยักษ์จะสามารถเปลี่ยนเป็นของเหลวได้ในชั่วพริบตา

แม้สี่หน้าจะไม่รู้ว่าเนื้อเยื่อยักษ์จะหลบหนีได้ไง แต่เขาก็เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้วสำหรับความเป็นไปได้นี้

ร่างจริงของเขาไหววูบและพลันปรากฏขึ้นในอากาศเหนือหัวเนื้อเยื่อยักษ์โดยตรง

ก่อนเนื้อเยื่อยักษ์จะได้หายใจโล่งอกที่รอดพ้นเพลิงมังกร เขาก็ได้ยินเสียงของสี่หน้าเหนือหัว

“ข้าเดาไว้แล้วว่าเจ้าต้องหลบหนีได้!’

ทันทีที่สี่หน้าพูดจบ เนื้อเยื่อยักษ์ก็เห็นเขาสะบัดฝ่ามือสองข้างมาข้างหน้าและคลื่นกระแทกสีทองก็ระเบิด

“กลับเข้าไปซะ!’

เนื้อเยื่อยักษ์ไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้เลย เขาโดนคลื่นกระแทกอัดโดยตรงและร่างของเขาก็ถูกส่งลอยกลับหลัง

ตอนนั้นเอง ร่างแยกทั้งหลายก็ร่วมมือกันอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อลบตาข่ายที่ทำจากแส้ ปล่อยให้เนื้อเยื่อยักษ์ตกลงไปในทะเลเพลิง

วินาทีที่ร่างของเนื้อเยื่อยักษ์โดนทะเลเพลิงสีทองกลืนกินจนหมด ร่างจริงของสี่หน้ากับร่างแยกที่เหลือก็สูดหายใจแทบพร้อมกัน จากนั้นก็พ่นเพลิงมังกรทองใส่ด้านล่าง…

เพลิงมังกรนี้แผดเผาอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง

ตอนสี่หน้าสัมผัสได้คลุมเครือว่าเขาไม่สามารถควบคุมบุคลิกที่สองได้อีก เขาจึงกลับสู่ร่างปกติอย่างโล่งใจ

ท่ามกลางทะเลเพลิง พลังชีวิตของเนื้อเยื่อยักษ์สลายไปจนหมดตั้งแต่สิบนาทีที่แล้ว

สี่หน้ายังคงฝืนพ่นเพลิงมังกรอีกกว่าสิบนาทีเพราะเขากลัวว่าเนื้อเยื่อยักษ์อาจไม่ตายสนิท

แต่ทว่า ตอนนี้เขาเริ่มมั่นใจแล้ว

ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดสามารถหยุดตัวเองจากการร้องโหยหวนและดิ้นรนขณะโดนเพลิงมังกรแผดเผาได้

หลังร่างแยกของเขาสลายไป สี่หน้าก็อดทนรอให้ไฟกับควันสลาย

ไม่นาน เปลวไฟที่หลงเหลือก็มอดดับและควันก็เริ่มสลายตัวเช่นกัน

ภายในหลุมลึกที่ถูกไฟแผดเผา สี่หน้าเห็นก้อนกลมดำไหม้เกรียม

เขาเดินเข้าไปใกล้อย่างระมัดระวัง เขาสามารถได้กลิ่นเนื้อไหม้ รวมถึงกลิ่นเหม็นน่าเปื่อยที่รุนแรงจนทำให้ต้องปิดปาก

สี่หน้าหยุดเดินตอนอยู่ห่างจากก้อนเนื้อไหม้สิบเมตร เขาไม่เข้าไปใกล้กว่านี้

เขากลับกางนิ้วทั้งห้าและยื่นด้ายพลังเทวะออกไปแตะกับก้อนเนื้อไหม้

เมื่อพลังเทวะสัมผัสกับก้อนเนื้อไหม้ สี่หน้าก็สามารถเห็นโครงสร้างมันได้ มันเป็นโครงสร้างชั้นๆเหมือนหัวหอม

เขาลอกชั้น’หัวหอม’ออกด้วยพลังเทวะ เขาอยากดูว่าเนื้อเยื่อยักษ์โดนไฟทำลายจริงๆไหม

พอเขาลอกชั้นไหม้ออก เขาก็เห็นว่าโครงสร้างภายในโดนเผาเป็นผุยผงจนหมด

เห็นได้ชัดว่าเนื้อเยื่อยักษ์ตายไปแล้ว เขาไม่สามารถตายได้มากกว่านี้

สี่หน้าถอนพลังเทวะหลังตรวจสอบและถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก

แต่ทว่า สิ่งแปลกประหลาดกลับเกิดขึ้น

จู่ๆหนวดสีเลือดก็ทะลุผ่านพื้นใต้เท้าของสี่หน้า ปลายหนวดแตกออกเหมือนรากไม้ ยืดเหมือนสายฟ้าแลบ ชอนไชเข้าปาก ตา และจมูกของสี่หน้า

สี่หน้าสามารถสัมผัสได้ถึงพลังแปลกๆที่ครอบครองร่างกายเขาอย่างรวดเร็ว

“ออกไป!’

สี่หน้าควบคุมพลังเทวะทั้งหมดภายในตัวเพื่อพยายามปลดปล่อยตัวเองจากเนื้อเยื่อยักษ์ แต่ทว่า เขาสามารถหยุดเนื้อเยื่อยักษ์ได้แค่หนึ่งถึงสองวินาที และการยึดครองร่างกายก็ยังดำเนินต่อไป

เขาสามารถสัมผัสได้ชัดว่าด้วยอัตรานี้ มันจะใช้เวลาห้านาทีเพื่อทำให้เขาสูญเสียการควบคุมร่างกายไป

เมื่อเขาตระหนักอย่างนี้ เขาก็มุ่งมั่น

“เจ้าบังคับข้าเอง!”

วินาทีต่อมา หัวของสี่หน้าก็พลันเปลี่ยน หน้าที่ทเดิมอยู่ด้านหลังค่อยๆหมุน 180 องศาจนมาอยู่ด้านหน้า

มันคือหน้าชั่วร้ายเกินเปรียบเทียบ ดวงตาทั้งสามของมันดำสนิท ไม่มีร่องรอยของสีขาว มีเขาสีแดงเลือดขนาดใหญ่สองเขาบนหน้าผากมัน

วินาทีที่ลืมตา กล้ามเนื้อทั้งตัวเขาก็เริ่มบวมขึ้น เปลี่ยนเป็นสีแดง หมอกดำเริ่มซึมออกจากรูขุมขนเช่นกัน

เขาลดหัวเพื่อดูสภาพร่างกายปัจจุบัน สี่หน้าร่างเขายาวยื่นมือที่มีกรงเล็บแหลมไปจับหนวดที่เชื่อมต่อกับตา จมูกและปากเขา จากนั้นก็กระชากอย่างแรง

มือข้างหนึ่งดึงขึ้น ขณะที่อีกข้างดันหนวดเข้าปาด เขาเริ่มเคี้ยว

“สี่หน้า เจ้ามันบ้า!”เสียงโหยหวนดังจากใต้ดิน

ชายเขายาวพลันแสยะยิ้ม”สี่หน้า?เขาไม่อยู่อีกแล้ว ข้าควรขอบคุณเจ้าที่ช่วยให้ข้าได้รับการควบคุมร่างกายนี้”

‘ถ้ามันไม่ใช่เพราะการผลักดันครั้งสุดท้ายของเจ้า สี่หน้าคงไม่ยอมปล่อยข้าออกมา ถ้าเจ้าไม่สู้กับเขาและทำให้จิตสำนึกของเขาอ่อนแรง ข้าคงไม่สามารถยึดร่างกายได้ง่ายๆ”

‘เพื่อแสดงความขอบคุณ ข้าจะกินเจ้า!’

ขณะพูด เขาก็ยังคงกินเนื้อเยื่อยักษ์ต่อไป

ไม่ช้า เสียงโหยหวนของเนื้อเยื่อยักษ์ก็อ่อนลงเรื่อยๆ สุดท้าย เสียงก็หายไปอย่างสมบูรณ์