MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 279
ตอนที่ 279 ทหารม้านับแสน
“ดูเหมือนว่าพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือจะใช้กลอุบายวางแผนมาเป็นอย่างดี!”
ใบหน้าของ เกาชุน รู้สึกหนักอึ้ง เขามองไปที่ กองทัพทหารม้า ที่ใกล้เข้ามายังภูเขาเหยียนซานอย่างต่อเนื่อง เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวพูดออกมา “รีบลงเขาไปที่เมืองเหยียนซาน!”
“นี่…”
รองแม่ทัพได้กล่าวพูดอย่างลังเล “ท่านแม่ทัพ กองพันทหารค่าย เพิ่งลงมาจากภูเขารกร้าง ถ้าขืนไปสู้รบตอนนี้ มีแต่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ข้าน้อยเกรงว่า…”
“ไม่จําเป็น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเราจะต้องปกป้องภูเขาเหยียนซานเอาไว้ให้ได้!”
ดวงตาของ เกาชุน ดูเคร่งขรึม “หลังภูเขาเหยียนซาน คือ มณฑลเอินหลง ด้านหลังมณฑล เฉินหลงคือ ประชากรนับล้านคน ถ้าเจ้าปล่อยให้ทหารม้านับแสนนายผ่านภูเขาเหยียนซานไปมณฑลเอินหลงก็คงจะจบสิ้นแล้ว!”
“วันนี้ แม้ว่า กองพันทหารค่ายจะต้องตาย ก็ห้ามปล่อยให้พวกมันข้ามภูเขาไปได้สักคน!”
“เข้าค่าย ทําตามคําสั่ง เตรียมพร้อมต่อสู้”
“ขอรับ!”
ทหารในกองพันทหารค่าย รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา
พลังใจเดียวของพวกเขาคือความทะเยอทะยานที่จะมีชีวิตรอดและสังหารศัตรู
“เดินทัพ!”
เกาชุนได้นํากองพันทหารค่าย 7,000 นาย มุ่งหน้าไปที่ด้านหลังของภูเขาเหยียนชานอย่างรวดเร็ว
“นั่นใคร?
กองทหารรักษาการณ์ในเมืองเหยียนซานนั้นมีเพียงไม่กี่ร้อยคน พวกเขาไม่ใช่ทหารรักษาการณ์เพียงแค่ดูแลพวกพ่อค้าที่เดินทางระหว่าง หนานฉู่ กับ มณฑลเฉินหลง เท่านั้น
แม่ทัพที่อยู่ที่นี่ได้มองไปที่กองทัพด้านล่างการแสดงออกบนใบหน้าของเขาได้เปลี่ยนไป
“ข้าแม่ทัพเกาชุน!”
“แม่ทัพเกาชุน?”
แม่ทัพที่พิทักษ์เมืองได้ยินดังนั้นเขาถึงกับผงะไปชั่วขณะ เขาไม่ได้สงสัยเลยหลังจาก เห็นกองพันทหารค่ายในชุดสีดํา
ด้วยยุทโธปกรณ์แบบนี้ มีเพียงในอาณาจักรหนานหยานเท่านั้น ทั้งยังมีกองทัพเดียวที่แต่งตัวแบบนี้ ซึ่งนั่นก็คือกองพันทหารค่ายของแม่ทัพเกาชุน
เขารีบวิ่งลงมาทําความเคารพทันที “ข้าน้อยยินดีที่ได้พบท่านแม่ทัพ”
“พวกเจ้ามีกันกี่คน?” เกาชุน ได้ถามทันที
“รายงานท่านแม่ทัพ ข้าน้อยมีทหารใต้บังคับบัญชา 570 นาย ที่เฝ้าประตูเมืองด่านของภูเขาเหยียนซาน”
“มีพลธนูกี่คน?”
“มีพลธนู 100 คน แต่เนื่องจากพื้นที่โดยรอบอยู่ใกล้กับภูเขารกร้างทําให้ทหารส่วนใหญ่สามารถใช้ธนูได้” แม้ว่าแม่ทัพคนนี้จะสงสัยว่าทําไมเกาชุนถึงถามเรื่องนี้แต่เขาก็ตอบกลับทันที
เกาชุน ได้ครุ่นคิด และมองไปที่ประตูเมืองด่านภูเขาเหยียนซาน
ที่นี่มีกําแพงเมือง แต่สั้นมาก มันสูงเพียงสองเมตรเท่านั้น
แม้จะสั้นแต่ก็แข็งแรงดี
“ไม่,หากเป็นแบบนี้คงไม่อาจรั้งปกป้องที่นี่เอาไว้ได้!”
การแสดงออกของ เกาชุน ดูเคร่งขรึม
กําแพงสูงกว่าสองเมตร แม้ว่าพวกคนเถื่อนจะโจมตีเมืองไม่เก่ง แต่พวกเขาก็ใช้เวลาไม่นานในการทําลาย
ด้วยความลังเลเขาได้มองไปที่แม่ทัพคนนี้ และ พูดขึ้น “เจ้ารีบส่งคนไปยังเมืองเอินหลงในมณฑลเอินหลง และ บอกพวกเขาว่า มณฑลเอินหลง กําลังถูกกองทัพทหารม้าของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือบุกโจมตีภูเขาเหยียนซาน ให้รีบส่งทหารมาสนับสนุนที่นี้โดยเร็ว!”
“พวกคนเถือนบุกโจมตีภูเขาเหยียนซาน?”
แม่ทัพคนนี้ รู้สึกตื่นตะลึง เขาอยู่ปกป้องที่นี่ ทําไมเขาไม่รู้ว่ามีพวกคนเถื่อนบุกโจมตีภูเขาเหยียนซาน
ก่อนหน้านี้ เกาชุน และ คนอื่น ๆ อยู่บนภูเขาสูง ทําให้มองเห็นได้ชัด แม่ทัพคนนี้ อยู่ในภูเขาเหยียนซานเป็นธรรมชาติที่พวกเขาจะไม่รู้
แต่ในไม่ช้าผืนดินก็สั่นสะเทือน
นี่คือเสียงเท้าของทหารม้า
ใบหน้าของ แม่ทัพคนนี้ ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก ในฐานะที่เป็นหนึ่งในแม่ทัพของสามมณฑลทางตอนเหนือเมื่อเขาได้ยินเสียง เขาก็รู้ว่านี่เป็นเสียงของกองทัพทหารม้า และ ระยะทางมันก็ใกล้ เข้ามาแล้วด้วย
เกาชุน ได้หน้าเปลี่ยนสีและพูดขึ้น “เข้าค่ายและเดินทัพ”
ในเวลาเดียวกัน เขาก็สั่งการแม่ทัพคนนี้ “เจ้าไปพาทหารในเมืองด่านภูเขาเหยียนซานมาให้พวกเขาใช้คันศรมองหาโอกาสยิงบนกําแพงเพื่อสนับสนุน”
“ท่านแม่ทัพ…ท่าน คิดจะนํากองพันทหารค่ายไปสู้กับทหารม้างั้นเหรอ?” แม่ทัพคนนี้ไม่อยากจะเชื่อ
เกาชุน ไม่ได้ตอบ และ รีบนํากองพันทหารค่ายไปยังภูเขาเหยียนซาน
แต่เมื่อเขามาถึงภูเขาเหยียนซาน เขาก็พบว่า แม้สถานที่แห่งนี้ จะบอกว่าเป็นภูเขา แต่มันก็มีเส้นทางที่สามารถให้คนผ่านได้อย่างน้อย 8,000 คน
การแสดงออกของเกาชุน เริ่มน่าเกลียดมากขึ้น เขาไม่คิดเลยว่า ภูเขาเหยียนซานจะมีทางเดินที่กว้างขนาดนี้
ตอนนี้ เขาไม่มีทางเลือกแล้ว เขาจะต้องไม่ปล่อยให้ทหารม้าผ่านภูเขาเหยียนซานไปได้
“เข้าค่าย!”
” ขอรับ!”
กองพันทหารค่ายได้จัดระเบียบแถวกันอย่างรวดเร็ว
ทหารดาบและโล่ได้ยืนอยู่แถวหน้า พวกเขาได้ใช้รูปแบบในการต่อต้านทัพทหารม้า
“พลธนูเตรียมพร้อม!”
ด้านหลังของกองพันทหารค่ายได้หยิบคันธนูขึ้นมาทีละคัน
เกาชุน ได้ยืนอยู่กลางขบวนทัพและหรี่ตาจ้องมองไปที่ถนนที่ฝุ่นฟุ้งกระจาย
ทหารม้ากําลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้
“ฮ่าฮ่า,หัวหน้า แผนการของท่านช่างแยบยลจริง ๆ พวกเราได้ปิดล้อม มณฑลหนานฉ่ เอาไว้ และ ได้มุ่งหน้ามาที่มณฑลเฉินหลง ข้าอยากจะรู้นักว่า อ๋องแห่งมณฑลเอินหลง จะรู้สึกยังไงเมื่อโดนทัพทหารม้านับแสนของเราบุกโดยฉับพลัน!”
กองทัพทหารม้าของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
คนที่นําทัพทหารม้าในครั้งนี้ก็คือ ถั่วปาหลัวหน้าส่วนหนึ่งของพวกคนเถื่อน และ ดูแลกองทัพทหารม้า 1.5 ล้านคนในศึกนี้
ถั่วปาหง ได้หัวเราะออกมา” ดื่ม พวกคนจากทางตะวันตกเฉียงใต้ของหยูโจว มักจะให้ความสําคัญกับกลยุทธ์ วันนี้ ข้าจะแสดงให้พวกมันได้เห็นว่า ชนเผ่าของพวกข้า เองก็มีกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งมากกว่าพวกมัน”
“หากเราสามารถยึดครองมณฑลเอินหลงได้ พวกเราจะอยู่กินฉลองและจัดงานเลี้ยงกัน ตอนนี้ ข้าฝันอยากจะให้มีสาวงามมาปรนนิบัติข้าในอ้อมกอดยามค่ำคืนยิ่งนัก”
“ทําตามแผน บุกยึดมณฑลเอินหลงให้ได้ภายในสามวัน ภายในสิบวัน ข้าจะทําให้ สามมณฑล ทางตอนเหนือของอาณาจักรหนานหยาน ตกอยู่ในความสิ้นหวัง และ กลายเป็นทาสของพวกเรา ฮ่าฮ่า”ถั่วปาหง ได้หัวเราะออกมา
“ขอรับ!”
แม่ทัพด้านหลังของเขา ต่างก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากและรีบส่งต่อคําสั่ง
เมื่อพวกคนเถื่อนได้ยินดังนั้น พวกเขาก็ตื่นเต้นมาก เมื่อนึกถึงสาวงามในมณฑลทางตอนเหนือของอาณาจักรหนานหยาน ในอนาคต พวกเขากระตือรือร้นที่จะทําลาย ภูเขาเหยียนซาน แต่ไม่มีโอกาส ตอนนี้พวกเขามีโอกาสที่จะทํามันแล้ว
“ฆ่า!”
พวกคนเถื่อนได้ตะโกนออกมาและเร่งความเร็วมากขึ้น
ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงภูเขาเหยียนซาน และมองเห็นกองพันทหารค่ายที่นําดดยเกาชุนเรียง รายอยู่ที่นั่น
“ฮ่าฮ่า มีแม่ทัพที่โง่เขลาของอาณาจักรหนานหยานจัดวางทหารราบไว้ที่นี่ด้วยหรือไม่ ? หรือว่าพวกมันเบื่อชีวิตแล้ว?”
“ท่านแม่ทัพออกคําสั่งเร็ว พวกเราจะต้องขึ้นไปยังภูเขาเหยียนซานเป็นกลุ่มแรก” ทหารคนนึงได้กล่าวพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
ในมุมมองของพวกเขา คนที่กล้าใช้ทหารราบอันน้อยนิดมาต่อต้านทหารม้านับว่าโง่เขลาอย่างมาก
ถั่วปาหง ได้หัวเราะออกมาเมื่อเห็นมัน”ในอดีต ข้าได้ยินมาเสมอว่า คนในอาณาจักรหยูโจวนั้น ชาญฉลาดและมีกลยุทธ์ทางการทหารที่แข็งแกร่ง พวกมันไม่แม้แต่สนใจ พวกคนเถื่อนอย่างพวกเรา และบอกว่า พวกเราหัวหดอยู่ในดงหญ้า มาตอนนี้ ข่าวลือเหล่านั้นดูเหมือนจะเป็น เรื่องไร้สาระ!”
” กล้าที่จะใช้ทหารราบสู้กับ ทหารม้า ถือเป็นคนที่มีกลยุทธ์ที่ฉลาดหรือไม่ ? ไร้สาระจริง ๆ
“ฮามุล”
” ขอรับ!”
“ข้าให้เจ้าเป็นผู้นําทัพทหารม้า 5,000 นาย บุกฝ่าทหารราบเหล่านี้ และ ทําลายภูเขาเหยียนซานซะ!”
“ขอรับ!”
คนเถื่อนทั้งหมดต่างหัวเราะเสียงดัง ชายที่ ชื่อ ฮามุล ได้ตะโกนขึ้น”ตามข้ามา!”
“ฆ่า!”
ฮามูล ได้ควบม้า นําหน้าทหารม้า 5,000 นาย มุ่งไปยังปากทางเข้าภูเขาเหยียนซานซึ่งเป็นที่ตั้งของกองพันทหารค่าย
