MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 280
ตอนที่ 280 สูญเสียทหารม้า
ทหารม้าห้าพันนายได้พุ่งปะทุออกมาราวกับเมฆดําที่กําลังก่อตัว!
แรงกดดันนี้ทําให้พวกเขาแทบจะหายใจไม่ออก
ทหารธรรมดาคงไม่อาจจะต่อกรกับทหารม้าได้ แม้จะมีนับหมื่นคนก็คงไม่อาจก้าวขาออกเมื่อเห็นกองทัพทหารม้าเหล่านี้
แต่ ตอนนี้ เกาชุน และ กองพันทหารค่ายของเขา กลับไม่มีใครหวาดกลัวแม้แต่น้อย
“เตรียมพร้อม!”
เกาชุน ได้มองดูทหารม้าที่วิ่งเข้ามาเขาได้ยกมือขึ้น
ทหารด้านหลังของเขาได้บ้างคันศรเพื่อรอโจมตี
หลังจากที่ทหารม้ามาถึงระยะยิงแล้วเกาชุนก็ได้ส่งสัญญาณทันที”ยิงได้!”
ฉึบ!
ฝนลูกศรจํานวนนับพันได้พุ่งเข้าใส่กองทัพทหารม้าห้าพันนาย
ฉั่ว!
ลูกศรอันแหลมคมได้ปักทะลุร่างของทหารม้าเหล่านี้ในสนามรบ เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชได้ดังไปทั่วพื้นที่
พวกคนเถื่อนทางตอนเหนือได้ล้มลงตายกันเป็นระนาว ยกเว้น ฮามุล ที่มีความสามารถในการต้านทานการโจมตีจากลูกศรเหล่านี้
เมื่อเห็นฉากนี้ ถัวปาหง ขมวดคิ้วแน่น เขามองไปที่ด้านหน้าและพึมพัมเล็กน้อย” ทหารราบ เหล่านี้ไม่กลัวทหารม้า?”
นี่ใช่ทหารจากสามมณฑลใหญ่ทางตอนเหนือที่เขารู้จักจริงงั้นเหรอ?
ในอดีต ไม่มีทหารคนใดจากสามมณฑลทางตอนเหนือกล้าที่จะต่อกรกับทหารม้าของพวกเขาในพื้นที่เปิดเช่นนี้
เหตุผลที่คนเหล่านั้นปกป้องที่เอาไว้ได้เป็นเพราะพวกเขายึดติดกับกําแพงเมืองและอาศัยกําแพงเมืองในการป้องกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นทหารราบกล้าที่จะเผชิญหน้ากับทหารม้า ไม่เพียงแต่ไม่หวาดกลัวซ้ํา ยังตอบโต้กลับ
มันทําให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย
ยังไงก็ตาม เขาก็เชื่อมั่นในการนําทัพของ ฮามุล ตราบใดที่ทหารม้าของพวกเขาบุกประชิดถึงตัวทหารราบทหารเหล่านี้จะถูกตัดหัวทันที
จากนั้น เขาก็จะทําให้ หุบเขาเหยียนซานแห่งนี้นองไปด้วยเลือด
“เข้าชาร์จ!”
เมื่อเห็นทหารม้าข้าง ๆ ล้มลง ใบหน้าของ ฮามุล ก็มืดมนอย่างมาก
เพียงแค่คลื่นลูกศรพวกนี้ ก็ทําให้เขาสูญเสียคนไปนับพันแล้ว
เหตุผลหลักก็คือเขาไม่คิดเลยว่า ศัตรูจะกล้าโจมตีตอบโต้ทหารม้า ดังนั้น เขาจึงไม่ได้สั่งการให้กองทัพแยกตัวออกไปจึงทําให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก
“ยิง!”
เกาชุน ยังคงสั่งการพลธนูต่อไป
เพียงพริบตาเดียวคลื่นลูกศรระลอกที่สองก็พุ่งตกลงมา
คราวนี้มันได้ฆ่าชีวิตพวกมีจํานวนมาก
“เข้าชาร์จ!”
“เข้าชาร์จ!”
ฮามุล ได้คํารามออกมาอย่างหนักและนําทหารม้าเข้าชาร์จต่อ
“ทหารดาบ และ โล่ แยกย้ายกันไป พลธนูยิงจู่โจมสนับสนุน!”
“ขอรับ!”
ทหารจากกองพันทหารค่ายได้ยินคําสั่งก็ปฏิบัติตามทันที
คลื่นลูกนี้ยังคงยิงโดนทหารม้าของพวกคนเถื่อนหลายคน
ม้าบางตัวได้กลิ้งล้มลงไปขัดกับม้าตัวอื่น ๆ จนทําให้เกิดภัยคุกคามขนาดใหญ่ต่อการบุก
แต่สิ่งนี้ ไม่ได้ทําให้ ฮามุล หยุดความคิดที่จะนําทหารม้าที่เหลือเข้าชาร์จ
ตอนนี้ ทหารม้า อยู่ใกล้กับกองทัพของอีกฝ่ายมาก เขาจะไม่ปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตอบโต้
เขาได้กระโจนเข้าไปข้างหน้าทันที
“ฆ่า!”
เมื่อปราศจากการขัดขวางของพลธนู ฮามุล ก็สามารถนําทหารม้าไปถึงด้านหน้าของกองพันทหารค่ายได้สําเร็จเขาได้ยกมือขึ้นให้ทหารม้ายังวิ่งต่อไป
เขาถือดาบใหญ่ในมือและฟันไปที่ทหารโล่ด้านหน้าเพื่อที่จะทําลายปราการป้องกัน
เมื่อเกาชุนเห็นดังนั้นเขาก็ตะโกนขึ้น” แทงม้า!”
ทันใดนั้นช่องว่างก็ปรากกกลางโล่ที่หนาแน่น หอกยาวที่เปล่งประกายไปด้วยไอเย็นได้แทงทะลุออกมา
ฉึบ!
หอกได้แทงเข้าไปที่มาของพวกเขา ทหารเหล่านี้ได้ล้มลงกับพื้น
รวมถึง ฮามุล เขาก็ถูกโจมตี จนทําให้ ล้มลงกับพื้น
“เด็ดหัวพวกมัน!”
เกาชุน ได้ออกคําสั่งอีกครั้ง
ทหารที่เตรียมพร้อมมาเป็นเวลานานได้ลบรูปแบบป้องกันของพวกเขาออกและตัดศีรษะของพวกคนเถื่อนที่ล้มลง
ฮามุล แข็งแกร่งมาก แม้เขาจะถูกทหารสองสามนายรุมล้อมแต่เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้ทหาร เหล่านี้สังหารตน
ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เมื่อเขาก้มมองดูก็พบว่ามีลูกศรปักอยู่ที่หน้าอกของเขา
“ลูกศรนี้มาจากไหน?”
ฮามุล เงยหน้าขึ้นมอง เห็นแม่ทัพคนนึงที่จ้างคันศรอยู่ในมือ
“เขาเป็นใคร?”
นี่คือความคิดสุดท้ายของ ฮามุล ก่อนที่เขาจะถูกดาบเล่มใหญ่ตัดศีรษะ
การจ้องมองเกาชุน ไม่ได้เปลี่ยนแปลง เขาเป็นคนลอบโจมตีใส่ ฮามุล เมื่อครู่นี้
เขารู้ดีว่า ฮามุล ไม่ได้อ่อนแอ หากอีกฝ่ายระเบิดพลังปราณในร่างมา ย่อมเป็นภัยคุกคามต่อทหารธรรมดาในกองพันทหารค่าย และ จะทําให้พวกเขาบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก
เกาขุน จะไม่ปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด
ดังนั้นเขาจึงยิงลูกศรใส่ ฮามุล โดยตรง
เขาเงยหน้าขึ้นมองทหารม้าที่ยังคงวิ่งเข้ามาก่อนที่จะโบกมือขึ้น “ยิงพวกมัน!”
ทหารดาบและโล่ ได้ตั้งปราการป้องกันอีกครั้ง เพื่อสร้างแรงกดดัน
จากนั้นก็ปล่อยให้ พลธนูของพวกเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง ยิงลูกศรออกไปฆ่าพวกคนเถื่อนอีกครั้ง
ทหารม้า ที่เลี้ยงลูกศรมาได้ และ ประชิดกับกองพันทหารค่าย พวกเขาก็ถูกหอกยาวแทงจนล้มลง
จากนั้นก็ถูกตัดศีรษะตามเดิม โลหิตจํานวนมากได้ไหลไปทั่วพื้นที่แห่งนี้
ทหารของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือต่างก็พากันล้มตายไปทีละคน
ไม่นาน ทหารม้าห้าพันนาย ที่พุ่งเข้ามา ภายในระยะเวลาไม่นาน พวกเขาก็กลายเป็น ศพนอนอยู่บนพื้น
“แม่งเอ้ย!”
ถัวปาหง ที่อยู่ด้านหลัง มองเห็นทหารม้าห้าพันนายของเขาเสียชีวิตอยู่ต่อหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเขาได้ตะโกนขึ้น” ทัพหน้าเตรียมบุก กุดหัวพวกมันให้ข้าซะ!”
“ฆ่า!”
ทหารม้าทัพหน้า 20,000 นายได้พุ่งเข้าใส่กองพันทหารค่ายทันที
เกาชุน ดูเคร่งขรึมเมื่อเห็นสิ่งนี้
ถ้ามันเป็นจํานวนเท่ากับก่อนหน้านี้เกาชุนพอจะมีความมั่นใจที่จะขัดขวางทหารม้าเหล่านี้ทั้งหมด
แต่ตอนนี้ มีทหารม้ามากกว่าหมื่นนายพุ่งเข้ามาเขาไม่สามารถใช้วิธีเดียวกันได้ในตอนนี้
“รวมทัพ!”
“ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!”
“ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!”
เกาชุน และ กองพันทหารค่ายทั้งหมด ได้ตะโกนขึ้น ทันใดนั้นกําลังใจของพวกเขา ก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว
ตู้ม!
ทหารม้าของพวกคนเถื่อนที่พุ่งปะทะกับแนวโล่ของกองพันทหารค่ายเหล่านี้ต่างก็ถูกซัดกระเด็นกลับไป
รูปแบบป้องกันของกองพันทหารค่ายนั้นแข็งแกร่งมาก แม้แต่ลูกศรขนาดใหญ่ก็ยังสามารถป้องกันได้
ถัวปาหง ขมวดคิ้วแน่น เมื่อเห็นมัน เขาได้ตะโกนขึ้น” ข้ามทหารพวกนี้ไปให้ได้ เตรียมตะขอเหล็กเกี่ยวโล่ของพวกมันออกมา”
“ขอรับ!”
ทหารของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือได้ยินดังนั้น พวกเขาก็หยิบตะขอเหล็กที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อรับมือกับการป้องกันของทหารโล่ออกมา
รูปแบบการป้องกันของกองพันทหารค่ายทรงพลังอย่างหนึ่งเป็นเพราะเหล่าทหารที่อยู่ด้านหลังโล่นั้นต่างก็ถูกฝึกฝนมาดี
อย่างที่สองก็คือ โล่ของพวกเขามีความต้านทานต่อการปะทะที่ค่อนข้างสูง
ถ้าพวกเขาไม่มีโล่รูปแบบป้องกันนี้ก็จะแตกพ่ายทันที
