MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 320 ตอบโต้กลับ

แต่ตอนนี้แม่ทัพที่อยู่ตรงหน้าของเขาไม่ได้จับเชือกบังเหียนในมือทั้งยังคงชาร์จด้วยโล่และยังคงนิ่งมาก?

นี่…เป็นไปได้อย่างไร?

ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่แต่สิ่งที่ ฮั่วชูปิง ทําก็ปรากฏตรงหน้าของเขาแล้ว

เพริ้ง เพริ้ง เพริ้ง •

ลูกธนูได้พุ่งเข้าใส่โล่และตกลงไปที่พื้นโดยไม่แม้แต่จะสร้างความเสียหายให้กับฮั่วชูปิง

“เชี่ย!”

แม่ทัพคนเถื่อนได้สาปแช่งอย่างลับ ๆ “ถ้าข้ามเกาทันฑ์และลูกศรเกาทันฑ์หยุดปราณข้าคงฆ่ามันได้ไปนานแล้ว!”

ลูกสามารถปิดกั้นลูกศรหยุดปราณธรรมดาได้ แต่ไม่สามารถหยุดลูกศรเกาทันฑ์หยุดปราณได้

น่าเสียดายที่เขาไม่ได้พกมา

ตอนนี้ ฮั่วชูปิง ก็อยู่ไม่ไกลจากเขา

แม่ทัพคนเถื่อนได้ตะคอกอย่างเย็นชาและพูดขึ้น”ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เขาได้โบกมือทหารหลายคนตรงหน้าของเขาได้ง่างหอกชี้ไปด้านหน้ากองทัพของเขาก็อยู่ที่นั่นเพื่อต้องการยับยั้งพลังปราณแท้จริงภายในร่างกายของฮั่วชูปิง

ส่วนแม่ทัพคนนี้ก็ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

เขารู้ว่าด้วยความสามารถของตัวเองย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ฮั่วชูปิง ไหนเลยเขาจะอยู่ที่นี่ได้ดังนั้นสิ่งสําคัญที่สุดคือต้องหนีให้เร็ว

“คิดจะหนีหรือไม่?”

ฮั่วชูปิง ได้ส่งเสียงกร้าวอย่างเย็นชาความเร็วของม้าได้เร่งขึ้นทันทีตอนนี้เขาได้อยู่นอกขบวนทหารของแม่ทัพคนเถื่อน

ฮั่วชูปิง ได้กระแทกมือซ้ายและโยนโล่ในมือของเขาไปใส่พวกคนเถื่อนด้านหน้า

ด้วยพละกําลังมหาศาลทําให้นักรบคนเถื่อนเหล่านี้ถูกกระแทกลอยกระเด็นไปทันที

ฮั่วชูปิง ไม่ปล่อยโอกาสดี ๆ เช่นนี้ให้หลุดไป หอกของเขาได้จุดประกายขึ้น ทําลายรูปแบบทั้งหมดด้านหน้า

ตุ้ม!

นักรบคนเถื่อนจํานวนมากถูกซัดออกไปโดยไม่มีทางต่อต้านได้

“อะไรกัน?”

เดิมเขาคิดว่า ฮั่วชูปิง จะถูกทหารของตนเองขัดขวางด้วยรูปแบบกองทัพที่เขาจัดเตรียมเอาไว้ แต่แล้วมันกลับถูกทําลายทันที สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมาก

อีกฝ่ายได้ใกล้เข้ามาเพราะเป็นม้าที่ดี

เมื่อเทียบกับม้าศึกของ ฮั่วชูปิงแล้ว เขายังห่างชั้นนัก

“ตายซะ!”

ฮั่วชูปิง ได้เข้ามาถึงด้านหลังของแม่ทัพคนเถื่อนและแทงหอกออกไป

“ไม่ อย่า!”

แม่ทัพคนเถื่อนได้กรีดร้องออกมาอย่างอนาถ แต่มันก็ไร้ประโยชน์

ฮั่วชูปิง ได้สับร่างกายของอีกฝ่ายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“แม่ทัพศัตรูตายแล้ว,คนที่เหลือจับได้ฆ่าให้หมด!”

หลังจากฆ่าแม่ทัพคนเถื่อนแล้ว ฮั่วชูปิง ก็ตะโกนขึ้น

เสียงอขเงขาดังมากจนทหารหลายคนได้ยิน ก็รู้สึกชื่นชมฮั่วชูปังทันที แม่ทัพของพวกเขาสามารถตัดศีรษะแม่ทัพของฝ่ายศัตรูได้ทําให้ขวัญกําลังใจเพิ่มขึ้นมาก

สาหรับพวกคนเถื่อนพวกเขาราวกับถูกฝันร้ายครอบง่า!

ฮั่วชูปิงเห็นขวัญกาลังใจของนักรบคนเถื่อนถดถอยลงเขาไม่ยอมพลาดโอกาสดี ๆ เช่นนี้และตะโกนขึ้น”ฆ่าพวกมันให้หมด!”

ทหารม้าได้ติดตามเขาไปตัดศีรษะนักรบคนเถื่อนจํานวนมาก

เพียงพริบตาเดียว ทหารม้าคนเถื่อนตลอดทางภายใต้การนําของ ฮั่วชูปิงก็ถูกตัดศีรษะจนเกือบหมด

แม้ว่าจะมีทหารม้าคนเถื่อนบางคนที่ต้องการจะต่อต้าน แต่ภายใต้คําสั่งของฮั่วชูปิง พวกเขาล้วนไร้ประโยชน์

พลังพิเศษของฮั่วชูปิง สามารถรวมทหารม้าทั้งห้าหมื่นนายนี้เป็นอันหนึ่งเดียวกัน และที่สําคัญขวัญกาลังใจของทหารยังเพิ่มขึ้นมาก

ไม่นานกองทัพของศัตรูก็แตกพ่าย!

พลังพิเศษของฮั่วชูปิงไม่ได้จํากัดเวลา และไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ ทหารม้าภายใต้คําสั่งของเขาได้สังหารพวกคนเถื่อนจนไม่มีใครหนีรอดไปได้

การต่อสู้ได้ดําเนินการไปถึงสามชั่วโมงเต็ม!

สาเหตุหลักมาจากพวกทหารม้าคนเถื่อนสามารถควบม้าหลบหนีได้ดีมันจึงเสียเวลามากเกินไปในการตามล่า

มิฉะนั้นด้วยพลังในการบัญชาทหารม้าของฮั่วชูปิง เพียงใช้เวลาไม่นานก็สามารถยุติการต่อสู้ได้

ในเวลานี้ใกล้จะมืดแล้ว

ฮั่วชูปิง ได้รับรายงานความเสียหายจากสนามรบ

ในสนามรบครั้งนี้ทหารม้าของศัตรู 100,000 นาย ถูกสังหาร มีผู้หลบหนีไปได้น้อยกว่าพันคน

ทหารม้าของเขาเสียชีวิตไป 3,000 นาย บาดเจ็บมากกว่า 1,000 นาย และ บาดเจ็บเล็กน้อยเกือบ 10,000 นาย
ในบรรดาผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บสาหัสรวมประมาณ 5,000 นาย ทั้งหมดมาจากการต่อสู้ปะทะกันระหว่างการขี่ม้ายิงธน

ดังนั้นทหารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและบาดเจ็บเล็กน้อยก็มาจากสาเหตุนี้

การต่อสู้ไม่ได้สาหัสมากเกินไป เพราะฮั่วชูปังสามารถตัดศีรษะแม่ทัพของศัตรูได้ทําให้ขวัญกําลังใจของทหารเพิ่มมากขึ้น

การต่อสู้ครั้งนี้ล้วนเป็นการเข่นฆ่าอยู่ฝ่ายเดียว!

มีทหารจานวนไม่น้อยที่เสียชีวิตในสนามรบ

นับเป็นผลงานที่ฮั่วชูปิง ทําได้ดีอย่างมาก!

“ส่งทหารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ไปที่ภูเขาเหยียนซาน และมอบมันให้กับแม่ทัพที่ดูแลที่นั่น ส่วนทหารที่บาดเจ็บเล็กน้อย และสามารถสู้ต่อได้ให้อยู่ที่นี่ สู้ไม่ได้ให้ส่งไปที่มณฑลเฉินหลงไปเป็นกําลังเสริมที่นั่น ที่เหลือแยกย้ายไปรักษาตัว”ฮั่วชูปิง ได้ออกคําสั่ง

“ขอรับ!”
หลังจากจัดการหน้าที่เสร็จ ทหารที่เหลืออยู่ที่นี่ของฮั่วชูปิง จึงเหลือ 35,000

นายบางคนก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ยังสามารถสู้ต่อได้

“ส่งรายงานการต่อสู้ทั้งหมดไปรายงานฝ่าบาท!”

“ขอรับ!”

หลังจากที่ฮั่วชูปิงจัดการเรียบร้อย เขาก็น่าทหารออกจากที่นี่ทันที และหาสถานที่พักผ่อนที่ปลอดภัยในขณะที่รอคําสั่งต่อไปของจักรพรรดิ

เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่เฟิง ได้รับรายงานของฮั่วชูปิง เขาตื่นเต้นและดีใจมากจึงเรียกลิโป้เข้ามาหา

ลิโป้เองก็ดีใจมากเช่นเดียวกันที่ได้เห็นมัน”แม้ว่า ฮั่วชูปิงจะอายุยังน้อย แต่ประสบการณ์และความสําเร็จของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าข้าเลย คนผู้นี้มีความสามารถมากจริง ๆ !”

ลู่เฟิง แอบยิ้มในใจ มันจะไม่เป็นเช่นนั้นได้ยังไง ไม่งั้น ฮั่วชูปิงจะมีชื่อเสียงติดในประวัติศาสตร์จีนงั้นเหรอ?

ในแง่ของความสามารถฮั่วชูปิงในประวัติศาสตร์ อาจจะด้อยกว่าลิโป้ก็จริง แต่ในแง่ของการนําทัพทหารม้า เขานั้นแข็งแกร่งกว่าลิโป้อย่างแน่นอน

ตอนนี้ เขาได้มาอยู่ภายใต้ตัวเอง ความแข็งแกร่งของฮั่วชูปิงย่อมเพิ่มขึ้นอย่างมาก!

“ฝ่าบาท ตอนนี้ฮั่วชูปิงได้สังหารทัพทหารม้าของศัตรูไป 100,000 นาย ปัจจุบัน ทัพทหารม้าของข้าศึกน่าจะเหลือเพียง 500,000 นาย ข้าน้อยคิดว่าพวกเราสามารถตอบโต้พวกมันได้แล้ว!”ลิโป้ได้กล่าวเสียงดัง

ลู่เฟิง ได้ไตร่ตรองเล็กน้อยและพูดขึ้น”ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แต่มันจะต้องมีการวางแผนอย่างรอบควบ อย่าลืมว่า พวกคนเถื่อน อยู่ตรงข้ามแม่น้ําเพิ่งเฮยปา พวกมันตั้งค่ายอยู่ไม่ไกลจากพวกเรานัก”

“ฝ่าบาททรงกังวลว่าพวกเราจะถูกซุ่มโจมตีขณะที่กาลังข้ามแม่น้ําใช่หรือไม่?”

“มันก็จริงที่ว่าหากข้ามไปได้ไม่ดีกองกําลังของพวกเราคงโดนข้าศึกโจมตีตั้งแต่ ครึ่งทางแต่…”เขามองไปที่ลู่เฟิง และลิโป้ยิ้มออกมา”ฝ่าบาท ข้าน้อยคิดแผนการที่จะจัดการเรื่องนี้ได้แล้ว”