My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1013 ที่อยู่ของพ่อ

ตอนที่ 1013 ที่อยู่ของพ่อ
　　เมื่อได้เห็นราชาอสูรมีดวายุสังหารเซวี่ยจงและศิษย์สาวกคนอื่นๆของนิกายอสูรโลหิตเฮยชวงและพานอิงก็ตื่นตระหนกไม่น้อย
　　ชายคนนี้ได้ฟื้นฟูพลังของเขาแล้วกลับมาเป็นสุดยอดฝีมือในขอบเขตจิตโลกาอีกครั้งเขามีพลังเกินกว่าที่พวกตนจะต่อต้าน
　　ถ้าหากไร้ซึ่งประมุขนิกายดาบทมิฬหรือประมุขนิกายศิลาในตอนนี้ไม่มีใครเทียบกับราชาอสูรมีดวายุได้
　　“ฉิงเฟิงเจ้าคิดจะจัดการกับพวกมันเยี่ยงไร ” ราชาอสูรมีดวายุยิ้มเล็กน้อยแล้วถามฉิงเฟิง
　　หลังจากขบคิดชั่วครู่ฉิงเฟิงก็กล่าวอย่างหนักแน่นว่า “เก็บกวาดให้หมดครับท่านอาจารย์”
　　ฉิงเฟิงไม่ปลื้มคนพวกนี้อย่างมากโดยเฉพาะเฮยชวงและพานอิง เนื่องจากพวกมันพยายามขัดขวางไม่ให้เขามีโอกาสช่วยอาจารย์ ดังนั้นการฆ่าพวกมันทั้งหมดจะเป็นทางที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
　　ราชาอสูรมีดวายุพยักหน้าเห็นด้วยและสร้างดาบวายุขนาดยักษ์ออกมาจากฝ่ามือขวาของเขาซึ่งพัดไปข้างหน้าด้วยพลังอันรุนแรงและสังหารพวกเขาทั้งหมดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวร่างกายพวกเขากลายเป็นหมอกเลือดและสลายหายไปในอากาศทันที
　　ในตอนนี้เหลือเพียงราชาอสูรมีดวายุฉิงเฟิง ฉินเซียนจื่อ ฮวาเซียนจื่อ ลู่ซวนจี๋และพรรคพวกที่เหลืออีกเล็กน้อยในถ้ำแห่งนี้
　　“ท่านอาจารย์ท่านรู้ที่อยู่ของพ่อของผมหรือไม่ ” ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและถามทันที
　　ราชาอสูรมีดวายุพยักหน้าแล้วพูดว่า“ข้ารู้ พ่อของเจ้าอยู่ที่แกนกลางของแดนต้องห้ามเลยทีเดียว”
　　แกนกลาง　　ฉิงเฟิงตกตะลึงแดนต้องห้ามของเทือกเขาคุนหลุนมีอยู่สี่ส่วนด้วยกัน : รอบนอก, ภายใน, ศูนย์กลางและแกนกลาง
　　ด้านนอกมีสัตว์อสูรในขอบเขตจิตวิญญาณแท้จริงขั้นสูงสุดภายใน สัตว์อสูรนั้นเปรียบได้กับผู้ฝึกตนขอบเขตจิตโลก ศูนย์กลางมีสัตว์อสูรขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์ และในส่วนแกนกลาง…มีสัตว์อสูรที่มีพลังในขอบเขตจิตราชัน !
　　ฉิงเฟิงคิดไม่ถึงเลยว่าพ่อของเขาจะติดอยู่ในแกนกลางนั่นเป็นสถานที่อันตรายยิ่งกว่านรก
　　สัตว์อสูรในขอบเขตจิตราชันนั้นไร้เทียมทานพวกมันสามารถทำลายเมืองๆหนึ่งด้วยหมัดเดียว หรือพังภูเขาด้วยการก้าวเท้าเพียงครั้งเดียว
　　ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมกระทั่งอาจารย์ของฉิงเฟิงก็ไม่สามารถช่วยพ่อของเขาได้อาจารย์ของเขามีพลังในระดับจิตโลกาเท่านั้นในขณะที่พ่อของเขาถูกขังอยู่ในสถานที่ที่มีสัตว์อสูรระดับจิตราชัน พวกมันเพียงตัวเดียวก็สามารถฆ่าอาจารย์ของเขาได้อย่างง่ายดายเพียงพลิกฝ่ามือ
　　ฉิงเฟิงรู้สึกหดหู่เล็กน้อยเขาถามขึ้นว่า “ท่านอาจารย์ แล้วผมจะช่วยพ่อได้อย่างไร ”
　　ราชาอสูรมีดวายุคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า“ขอบเขตพลังต่างกันเกินไป การจะช่วยพ่อเจ้าอย่างน้อยๆพวกเราต้องครอบครองอุปกรณ์วิญญาณระดับราชันสักชิ้นเป็นตัวช่วย”
　　ฉิงเฟิงฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจด้วยสีหน้าหดหู่หลังจากทลายผนึกที่สองของกระบี่เพลิงคะนอง มันเลื่อนระดับเป็นกระบี่วิญญาณระดับโลกาและมันจะกลายเป็นอาวุธวิญญาณระดับสวรรค์ได้หลังจากปลดล็อคอีกหนึ่งผนึก สรุปแล้วต่อให้ทลายผนึกทั้งหมด มันก็ยังอยู่ห่างไกลจากการเป็นอาวุธวิญญาณระดับจิตวิญญาณราชัน
　　อุปกรณ์วิญญาณระดับราชันทั้งมวลต่างก็ถูกครอบครองโดยสัตว์อสูรระดับจิตราชันหรือไม่ก็ผู้ฝึกตนฉิงเฟิงก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อน นับประสาอะไรกับการครอบครองสักชิ้น
　　หลังจากทำความเข้าใจกับปัญหาของฉิงเฟิงราชาอสูรมีดวายุก็กล่าวว่า “ข้ารู้ว่าเราจะหาอุปกรณ์วิญญาณระดับราชันได้ที่ไหน แต่มันเปี่ยมไปด้วยอันตรายยิ่งยวด”
　　ฉิงเฟิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเขาถามอย่างร้อนรนว่า “ท่านอาจารย์ มันอยู่ที่ไหน ผมจะหามันได้ที่ไหน”
　　“มันมีอยู่ชิ้นหนึ่งในสุสานจิตวิญญาณราชันในใจกลางของเทือกเขาคุนหลุนมันเป็นหลุมฝังศพของผู้ฝึกตนในขอบเขตแก่นทองคำยามมีชีวิต” ราชาอสูรมีดวายุกล่าวพร้อมอธิบาย
　　ฉิงเฟิงกลายเป็นกังวลเล็กน้อยสุสานจิตวิญญาณราชันเป็นสถานที่อันตรายอย่างสุดขั้ว ผู้ที่ย่างกรายเข้าไปอาจตายอย่างง่ายดายโดยไม่รู้ตัว
　　ถึงแม้ว่ามันจะมีความเสี่ยงสูงมากแต่เพื่อพ่อของเขาฉิงเฟิงกล่าวด้วยความมุ่งมั่นว่า“ท่านอาจารย์บอกผมทีว่าสุสานนั่นอยู่ที่ไหน ผมจะไปเอาอุปกรณ์วิญญาณชิ้นนั้นมาให้ได้”
　　ราชาอสูรมีดวายุส่ายหัวแล้วพูดว่า“ข้าก็ไม่รู้มากนัก ข้ารู้แค่ว่ามันอยู่ในระยะทางห้าสิบกิโลเมตรทางเหนือของศูนย์กลางแต่ข้าก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนแน่”
　　“ฮ่าๆๆ”
　　เสียงหัวเราะของลูกหมาสีดำดังขึ้น
　　“มันใช่เวลาขำมั้ย”
　　ฉิงเฟิงหันไปมองมันและขมวดคิ้ว
　　“พวกเจ้าไม่รู้แต่ลูกพี่หมาผู้นี้รู้ หากพวกเจ้าอยากรู้ตำแหน่งสุสานนั่นก็จงมอบผลไม้เลือดปีศาจมาให้ข้า”
　　ลูกหมาสีดำหัวเราะและพูดด้วยความเย่อหยิ่ง
　　มันหงุดหงิดฉิงเฟิงมานานแล้วแต่มันก็ยังไม่สามารถหาโอกาสทำให้เขาขายหน้าได้ ในเมื่อตอนนี้มีโอกาสที่จะทำให้ฉิงเฟิงต้องขอรองมันได้แล้ว มันจึงหัวเราะด้วยความสะใจและคุยโวโอ้อวดออกมา
　　ป้าบ
　　!
　　ฉิงเฟิงเดินไปหามันและตบหัวในขณะที่ก้นด่าว่า“แกอยากตายหรือไง บอกที่ตั้งสุสานจิตราชันมาให้ไว ไม่งั้นฉันจะถอนขนแกแล้วจับไปย่างกิน !”
　　“หลี่ฉิงเฟิงมันจะมากไปแล้วนะ อย่าโอหังนัก ถ้าลูกพี่หมาอย่างข้าไม่ช่วยเจ้า เจ้าก็ไม่มีวันเจอสุสานจิตราชันหรอกโว้ย เลิกหวังเรื่องอุปกรณ์วิญญาณกับช่วยพ่อเจ้าได้เลย เชอะ !” ลูกหมาสีดำข่มขู่เสียงดัง
　　ฉิงเฟิงไม่พูดอะไรอีกและดึงขนของมันทันทีจนมันร่ำร้องอย่างเจ็บปวด
　　“โอ้ย! เจ็บๆๆๆๆ เจ็บโว้ย พอแล้วอย่าดึง !” ลูกหมาสีดำเริ่มร้องขอ ขนของมันสำคัญกับมันมาก
　　ฉิงเฟิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า“บอกที่ตั้งของสุสานมา ไม่งั้นฉันจะถอนขนแกให้เหี้ยน !”
　　“บอกแล้วๆ49กิโลเมตรครึ่งทางทิศเหนือของศูนย์กลาง”
　　ลูกหมาสีดำบอกตำแหน่งให้กับฉิงเฟิงด้วยท่าทางที่หดหู่ขนของมันมีค่ามากกว่าศักดิ์ศรี
　　“ท่านอาจารย์ออกจากที่นี่และไปที่สุสานจิตราชันกันเถอะครับ”
　　ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวกับราชาอสูรมีดวายุ
　　ราชาอสูรมีดวายุกล่าวว่า“จ้าวเทียนเจียนกับเฒ่าอสูรโลหิตสู้กันอยู่ข้างนอกถ้ำ ถ้าเจ้าออกไปตอนนี้จะถูกพวกมันสังหารแน่”
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและรู้ว่าอาจารย์ของเขาพูดถูกจ้าวเทียนเจียนและเฒ่าอสูรโลหิตต่างก็เป็นสุดยอดฝีมือในขอบเขตจิตโลกาขั้นปลาย ต่อให้อาจารย์อยู่กับเขาก็คงเป็นการยากที่จะเอาชนะพวกเขาทั้งสอง
　　ราชาอสูรมีดวายุกล่าวขึ้นว่า“ฉิงเฟิงเรื่องนี้อาจารย์ช่วยเจ้าได้ มอบผลไม้เลือดปีศาจให้ข้าผลหนึ่ง ข้าจะล่อพวกมันไปอีกทางหนึ่งด้วยผลไม้เลือดปีศาจ จากนั้นเจ้าก็พาทุกคนล่วงหน้าไปก่อน เมื่อข้าสลัดพวกมันหลุดค่อยไปเจอกันที่สุสานจิตราชัน”
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและตกลงเขาหยิบผลไม้เลือดปีศาจออกมาและมอบให้อาจารย์ของเขา
　　ราชาอสูรมีดวายุรับผลไม้มาและพุ่งออกจากถ้ำอย่างรวดเร็วราวกับพายุและแสร้งทำท่าทางอ่อนล้า
　　จ้าวเทียนเจียนและเฒ่าอสูรโลหิตกำลังต่อสู้กันอยู่พวกเขาเหลือบไปเห็นราชาอสูรมีดวายุวิ่งออกมาจากถ้ำด้วยท่าทางอ่อนล้าพร้อมกับผลไม้เลือดปีศาจในมือ พวกเขาต่างก็ประหลาดใจอย่างไม่น่าเชื่อ
　　พวกเขาคาดไม่ถึงว่าราชาอสูรมีดวายุจะหลบหนีออกมาได้พร้อมกับถือผลไม้เลือดปีศาจไว้ในมือ
　　“หนอย! ราชาอสูรมีดวายุ ส่งผลไม้เลือดปีศาจมาเดี๋ยวนี้ !” เฒ่าอสูรโลหิตตะโกนออกมาด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว
　　เขารอมาสิบห้าปีในถ้ำแห่งนี้เพื่อผลไม้ผลนี้แต่ตอนนี้ราชาอสูรมีดวายุกลับชิงมันมา แน่นอนว่าเขาต้องโกรธเกรี้ยวมาก
　　“ส่งผลไม้มาซะ! ไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้า !” จ้าวเทียนเจียนก็คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นกัน
　　จ้าวเทียนเจียนก็เป็นอีกคนที่เดินทางมายังแดนต้องห้ามคุนหลุนเพื่อผลไม้ผลนี้เขาโกรธแค้นราชาอสูรมีดวายุเป็นอย่างมาก