My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1056 งานแต่งในอีกเจ็ดวัน

ตอนที่ 1056 งานแต่งในอีกเจ็ดวัน
　　ภายในห้องนั่งเล่น
　　ฉิงเฟิงกุมมือหลินเสวี่ยและทั้งสองก็นั่งอยู่บนโซฟา
　　เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเขาได้เห็นสมุดภาพบนโต๊ะห้องนั่งเล่นเขารู้สึกว่ามันแปลกพิลึก
　　เขาไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาจากไปหลินเสวี่ยจะวาดภาพเหล่านี้ขึ้นมาเพื่อบรรยายประสบการณ์ชีวิตทั้งหมดของพวกเขา
　　เขาประทับใจกับภาพเหล่านี้เป็นอย่างมากเขาคิดคำนึงถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาของพวกเขาซึ่งมันเต็มไปด้วยความทรงจำที่หวานอมขมกลืน
　　“ผมไม่รู้เลยว่าคุณจะวาดภาพได้ดีขนาดนี้”ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล
　　วงหน้าอันน่าหลงใหลของหลินเสวี่ยแดงก่ำราวกับแอปเปิ้ลสุก　　“คุณคิดว่ามันโอเคไหม” หลินเสวี่ยถามในขณะที่ขนตายาวของเธอกะพริบเล็กน้อย
　　ฉิงเฟิงยกนิ้วโป้งให้เธอเพื่อแสดงให้เธอรู้ว่าภาพวาดของเธอนั้นยอดเยี่ยมมากในขณะที่เขาเอนตัวลงบนโซฟา
　　หลินเสวี่ยต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเขาแต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไร มันราวกับว่าคำพูดติดอยู่ในลำคอ
　　“คุณอยากจะพูดอะไรก็พูดมาสิต่อหน้าผมไม่จำเป็นต้องทำอ้ำๆอึ้งๆหรอก”
　　ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
　　หลินเสวี่ยขบกรามแน่นและกล่าวขึ้นว่า“ตอนนี้คุณกลับมาจากแดนต้องห้ามแล้ว ไม่ใช่ว่า…. พวกเราควรจะคุยกันเรื่องงานแต่งงานสักหน่อยหรือ ”
　　หลังจากพูดจบใบหน้าอันงดงามของหลินเสวี่ยก็เปลี่ยนเป็นสีแดงการที่ให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเอ่ยปากเรื่องการแต่งงานก่อนช่างเป็นอะไรที่น่าอายมากสำหรับเธอ　　ฉิงเฟิงตระหนักขึ้นมาได้ในทันทีว่าทำไมหลินเสวี่ยจึงมีอาการลังเลที่แท้เธอคิดจะพูดถึงเรื่องงานแต่งงานระหว่างพวกเขานั่นเอง
　　มันเป็นความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหลินเสวี่ยในการจัดงานแต่งงานเธอต้องการเป็นเจ้าสาวของฉิงเฟิงและให้คนทั้งโลกรู้ว่าเธอแต่งงานกับเขาแล้วโดยสมบูรณ์
　　แน่นอนว่านอกเหนือจากการบอกต่อทุกคนว่าเธอเป็นภรรยาของฉิงเฟิงเธอยังต้องการประกาศให้ผู้หญิงทุกคนทราบว่าเธอเป็นภรรยาที่ชอบธรรมของเขา,เป็นจักรพรรดินีผู้ชอบธรรม มันไม่สำคัญว่าผู้หญิงคนอื่นจะยอดเยี่ยมแค่ไหน พวกเธอเป็นได้แค่ลำดับที่สอง…สาม…..
　　ฉิงเฟิงเห็นด้วยกับคำขอของหลินเสวี่ยเพราะเขารู้ว่าตนเองเป็นหนี้หลินเสวี่ยมากเพียงใดเขาตั้งใจว่าจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้เธอ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเชิญเพื่อนๆของพวกเขาจากทั่วทุกมุมโลก !
　　ฉิงเฟิงและหลินเสวี่ยจึงจับเข่าคุยกันเรื่องวันและเวลาแต่งงานพวกเขาเลือกวันมงคลที่ดีที่สุดตามปฏิทินซึ่งมันคืออีกเจ็ดวันข้างหน้า
　　แต่ในช่วงเจ็ดวันนี้ฉิงเฟิงต้องจัดการธุระอย่างอื่นอีกมากหลายไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือราชาอสูรฉลามคลั่งที่ติดอยู่บนเกาะทมิฬ อีกทั้งเขายังต้องตามไปสมทบกับราชินีอสูรเพลิงและราชาอสูรค้างคาวม่วงซึ่งปัจจุบันอยู่บนเกาะแปซิฟิก
　　ทั้งคู่เดินทางไปที่เกาะแปซิฟิกเพื่อช่วยเหลือแฟนสาวของค้างคาวม่วงในเวลานั้นฉิงเฟิงได้บอกให้พวกเขาตามไปหาเขาที่แดนต้องห้ามคุนหลุนหลังจากเสร็จธุระ แต่จนบัดนี้พวกเขาก็ยังไม่กลับมา พวกเขาหายตัวไปหลังจากไปที่เกาะแปซิฟิก ฉิงเฟิงสงสัยว่าพวกเขาอาจจะกำลังเผชิญหน้ากับอันตรายอันใหญ่หลวงที่นั่น
　　“ภรรยา,ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ให้ผมพาคุณเข้านอนนะ” ฉิงเฟิงยิ้มและโอบอุ้มหลินเสวี่ยกลับไปที่ห้องนอนของเธอ ใบหน้าอันงดงามของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความเขินอาย
　　เนื่องจากพวกเขาทั้งคู่ต่างก็เหนื่อยล้าจึงผล่อยหลับไปในแทบจะทันทีที่หัวถึงหมอน
　　…………
　　พระอาทิตย์ส่องประกายในวันรุ่งขึ้นมันทิ้งร่องรอยของความอบอุ่นและแสงสว่างที่สาดส่องไปทั่วพื้นดิน
　　หลินเสวี่ยยังคงหลับอยู่เพราะช่วงที่ผ่านมานี้เธอเหนื่อยมากฉิงเฟิงจึงปล่อยให้เธอนอนต่อโดยไม่ได้ปลุกเธอ เขาแต่งตัวและเดินออกจากวิลล่าเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล เขาอยากเจอหลินหรูหยานกับลูกสาวของเขา
　　หลินเสวี่ยและหลิวหรูหยานยังคงไม่ลงรอยกันฉิงเฟิงจึงไม่ต้องการให้ทั้งสองได้พบหน้ากัน ดังนั้นถ้าเขาจะไปหาหลิวหรูหยาน เขาจะไม่ยอมให้หลินเสวี่ยรู้
　　ระหว่างทางฉิงเฟิงได้แวะซื้อโทรศัพท์มือถือและซิมการ์ดใหม่โทรศัพท์มือถือเครื่องก่อนของเขาหล่นหายไปในแดนต้องห้ามคุนหลุน ดังนั้นเขาจึงต้องการโทรศัพท์เครื่องใหม่และเบอร์ใหม่
　　หลังจากที่เขาซื้อโทรศัพท์เสร็จแล้วก็ขึ้นแท็กซี่ไปที่โรงพยาบาลเมื่อเขาเข้าไปในห้องหลิวหรูหยานก็ยังหลับอยู่
　　ใบหน้าที่เย้ายวนใจของหลิวหรูหยานเป็นเหมือนดอกกุหลาบที่ชวนหลงใหลผิวสีขาวเนียนนุ่มของเธอราวกับบัวหิมะบนสรวงสวรรค์ ริมฝีปากสีแดงของเธอเหมือนลูกเชอร์รี่และคิ้วยาวเรียวบางของเธอก็เหมือนต้นหลิว แม้ว่าเธอจะกลายเป็นแม่คนและเพิ่งคลอดลูก แต่ความงามของเธอก็ยังคงไม่เสื่อมคลายอย่างไม่น่าเชื่อ
　　หลิวหรูหยานอาจจะนอนดึกเกินไปดังนั้นเธอจึงยังคงหลับอยู่ แต่ทารกที่อยู่ข้างๆเธอก็ตื่นตัวขึ้น ดวงตาที่เบิกกว้างของเธอมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยร่องรอยของความอยากรู้อยากเห็นและความสงสัย
　　ในหัวเล็กๆของเธอนั้นผู้ชายเบื้องหน้าคนนี้ดูคุ้นเคยนัก　　เด็กทารกเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานนี้และมีความจำสั้นมากแม้ว่าเธอจะเคยเห็นฉิงเฟิงมาก่อน แต่ผ่านไปหลายวันเธอก็เลยลืมว่าเขาเป็นใคร
　　ฉิงเฟิงเดินมาข้างหน้าทารกและยิ้มกว้างพร้อมกับกล่าวว่า“แอปเปิ้ลตัวน้อยของพ่อ หนูจำพ่อไม่ได้เหรอ ”
　　มันอาจจะเป็นเพราะเสียงดังของฉิงเฟิงที่ทำให้ทารกตกใจกลัวดังนั้นเธอจึงแหกปากร้องไห้จ้า
　　เสียงร้องไห้ดังมากมันดังไปทั่วห้องจนปลุกหลิวหรูหยานที่กำลังหลับลึกให้ตื่นขึ้น
　　ในขณะที่หลิวหรูหยานเปิดตากระจ่างใสขึ้นและเหยียดวงแขนเรียวขาวของเธอไปกอดทารกเพราะคิดว่าลูกของเธอผวาตื่นเธอก็แข็งค้างทันทีเมื่อได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของคนที่เธอคิดถึงอย่างสุดซึ้ง
　　หลิวหรูหยานไม่เชื่อสายตาตัวเองเธอลูบไล้ดวงตาด้วยนิ้วมือเรียวยาวของเธอและหยิกตัวเองให้ตื่น　　เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ภาพลวงตาแต่เป็นความจริงนอกจากนี้ช่วงหลังที่ผ่านมาก็ถือว่ายาวนานนัก ในที่สุดเธอก็ได้พบฉิงเฟิงอีกครั้ง น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาของเธอด้วยความปกติยินดี
　　หลินหรูหยานโผเข้าอ้อมแขนของฉิงเฟิงเธอกอดเขาไว้แน่นด้วยความกลัวว่าเขาจะหายไป
　　ทารกแสดงสีหน้างุนงงเมื่อเธอเห็นว่าแม่ของเธออยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนหนึ่งจากนั้นเธอก็รู้สึกไม่พอใจกับภาพที่เห็น
　　ทารกรู้สึกเศร้าและขมขื่นแม่ของเธอย่อมเป็นของเธอ! คนแปลกหน้าจะมาแย่งความรักไปจากแม่ของเธอได้อย่างไร
　　อุแว้อุแว้ อุแว้ !
　　ทารกน้อยอ้าปากกว้างและร้องไห้ออกมาดังๆด้วยความโศกเศร้ายิ่งกว่าครั้งก่อน
　　หลิวหรูหยานผละจากอ้อมแขนของฉิงเฟิงหลังจากที่เธอได้ยินเสียงทารกร้องไห้และรีบโอบกอดลูกของเธอพร้อมทั้งกระซิบว่า“โอ๋ๆอย่าร้องไห้นะแอปเปิ้ลน้อย เขาเป็นพ่อของหนูไง”
　　ดูเหมือนว่าเด็กจะเข้าใจคำพูดของหลิวหรูหยานเธอหยุดร้องไห้ในทันทีแต่ดวงตาเล็กๆของเธอก็ยังคงฉายแววสับสน
　　นี่คือพ่อของเธอ
　　ดวงตาของทารกขยับไปมาอย่างไม่หยุดหย่อนราวกับว่าเธอกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะนึกให้ออกแต่เห็นได้ชัดว่าความทรงจำในสมองของทารกยังไม่อาจเก็บข้อมูลได้มากนัก เป็นธรรมดาที่เธอจะจำฉิงเฟิงไม่ได้
　　หลินเสวี่ยหันมาพูดว่า“เพลงโปรดของลูกคือ ‘เสือน้อยสองตัว’ ฉิงเฟิงคะ คุณร้องเพลงนี้ให้ลูกฟังสิ เธออาจจะนึกได้ว่าคุณเป็นพ่อของเธอ”
　　ฉิงเฟิงเริ่มร้องเพลงทันทีหลังจากที่เขาเพิ่งนึกได้
　　“เสือน้อยสองตัวเสือน้อยสองตัววิ่งเร็วมาก ตัวหนึ่งไม่มีตา ตัวหนึ่งไม่มีหาง มันช่างน่ารักจัง … “
　　หลังจากฉิงเฟิงร้องเพลง“เสือน้อยสองตัว” ทารกก็จำได้ทันทีว่าฉิงเฟิงเป็นใคร เธอเผยรอยยิ้มอันสดใสให้เขา
　　ฉิงเฟิงรู้สึกยินดีมากเมื่อเขาเห็นว่าลูกจดจำเขาได้แล้วจากนั้นเขาก็ร้องเพลงกล่อมเด็กเพลงอื่นๆอีกหลายเพลงเช่น “แอปเปิ้ลน้อย” “ม่ามี๊ดีที่สุด” “กระต่ายน้อยน่ารัก” “หมาป่ากับแกะ”
　　เห็นได้ชัดว่าทารกชอบเพลงกล่อมเด็กเหล่านี้ทุกครั้งที่เธอได้ยินเพลงกล่อม เธอมักจะหัวเราะและปรบมืออย่างสนุกสนาน