My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1079 สังหารอู่ตี้ มุรามาสะ

ตอนที่ 1079 สังหารอู่ตี้ มุรามาสะ
　　“นายท่านแข็งแกร่งนัก!” ซาโต้ โยชิโกะมองฉิงเฟิงด้วยแววตาเป็นประกาย ร่องรอยของความชื่นชมปรากฏบนใบหน้าของเธอ
　　ในฐานะหัวหน้ากลุ่มนินจาของเกาะแปซิฟิกโยชิโกะรู้ถึงพลังของอู่ตี้มุรามาสะเป็นธรรมดา เขาเป็นจ้าวเหนือหัวที่ไร้เทียมทานบนเกาะแปซิฟิกซึ่งโค่นล้มผู้ฝึกตนขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์ไปทั่วทั้งแผ่นดิน แต่โดยไม่คาดคิด วันนี้แขนทั้งสองของเขาถูกฉิงเฟิงตัดขาด
　　“แกขอให้ปล่อยแก” ฉิงเฟิงมองหน้าอู่ตี้ มุรามาสะและกล่าวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
　　ฉิงเฟิงไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้อู่ตี้มุรามาสะผู้หยิ่งยะโสกลับกลายเป็นคนขี้ขลาด เพื่อความอยู่รอดเขาถึงกลับร้องขอความเมตตา
　　แล้วฉิงเฟิงจะปล่อยคนผู้นี้ไปหรือไม่ เห็นได้ชัดว่าไม่ เมื่อต้องรับมือกับชาวเกาะแปซิฟิกความคิดเดียวในหัวของเขาคือ “ฆ่า”
　　ฉิงเฟิงโบกมือเหวี่ยงกระบี่เพลิงคะนองในมือออกไปอย่างเกรี้ยวกราดวาดเป็นเส้นโค้งของพลังกระบี่อันแหลมคม ด้วยการสะบัดหนึ่งกระบี่เขาก็ตัดศีรษะของอู่ตี้ มุรามาสะได้อย่างง่ายดาย
　　จ้าวนิกายดาบปีศาจ,อู่ตี้ มุรามาสะ ตายแล้ว
　　“อะไรเนี่ยอู่ตี้ถูกสังหารแล้วจริงๆ !”
　　“หลี่ฉิงเฟิงแข็งแกร่งเกินไปเขาตัดหัวอู่ตี้ มุรามาสะได้ด้วยกระบี่เดียว !”
　　“หรือว่าจริงๆแล้วชาวหัวเซี่ยแข็งแกร่งกว่าพวกเราชาวเกาะแปซิฟิก”
　　ทุกคนเริ่มจับกลุ่มพูดคุยกันดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวเกาะแปซิฟิก พวกเขากลัวจนหน้าถอดสีและร่างกายเริ่มสั่นเทา
　　ผู้ที่ใกล้ชิดกับนิกายดาบปีศาจก็หวาดกลัวเช่นเดียวกันร่างกายของพวกเขาสั่นและกลัวว่าหลี่ฉิงเฟิงจะฆ่าพวกเขาด้วย
　　แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉิงเฟิงไม่ใช่ฆาตกรที่บ้าคลั่ง แม้ว่าเขาจะเกลียดชาวเกาะแปซิฟิก แต่เขาก็จะไม่ฆ่าคนมั่วซั่ว เขาเพียงต้องการฆ่าผู้ที่ลักพาตัวและหาเรื่องพวกเขา, นิกายดาบปีศาจ ส่วนชาวเกาะแปซิฟิกกลุ่มอื่นๆนั้นฉิงเฟิงไม่ได้สนใจ
　　หลังจากฉิงเฟิงฆ่าจ้าวนิกายดาบปีศาจเขาก็ปล่อยชาวเกาะแปซิฟิกคนอื่นๆไป แต่นั่นไม่ใช่สำหรับสาวกนิกายดาบปีศาจ ฉิงเฟิงต้องการกวาดล้างพวกมันให้หมดสิ้น
　　ฉิงเฟิงเหวี่ยงกระบี่ออกไปและปลดปล่อยกระบวนท่าเพลิงอัสนีผลที่ตามมาคือสาวกทั้งหมดของนิกายดาบปีศาจถูกสังหารสิ้น
　　การทำลายล้างนิกายดาบปีศาจอย่างโหดเหี้ยมของฉิงเฟิงนั้นทำให้ใบหน้าของผู้คนรอบข้างเปลี่ยนไปอย่างมากอีกทั้งความตายของอู่ตี้ มุรามาสะก็เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของความพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ของชาวเกาะแปซิฟิก
　　จากนั้นฉิงเฟิงออกจากสถานที่แห่งนี้พร้อมกับพรรคพวกทุกคนพวกเขาขึ้นเรือโดยสารเดินทางกลับหัวเซี่ย โดยการเดินทางมายังเกาะแปซิฟิคในครั้งนี้ของหลี่ฉิงเฟิงได้สร้างความประหลาดใจให้แก่ทุกคนจนกระทั่งวินาทีที่เขาจากไป ทุกคนก็ยังคงมองเขาอย่างตกตะลึง
　　ครั้งก่อนหน้านี้ที่ฉิงเฟิงจะออกจากเกาะแปซิฟิกยอดฝีมือของเกาะแปซิฟิกหลายคนพยายามจะหยุดยั้งเขา แต่คราวนี้ไม่มีใครกล้าขวางทางเขาอีกเพราะไม่มีใครอยากตาย
　　………….
　　ฉิงเฟิงออกจากเกาะแปซิฟิก,เขานั่งบนเรือในขณะที่มันแล่นไปบนทะเลสีฟ้าอันกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด
　　เขานำแก่นอสูรของวาฬอสูรออกมาวางไว้หน้าเรือโดยสารแต่แทนที่จะดูดซับแก่นอสูรเขากลับใช้มันเพื่อขับไล่สัตว์อสูรในมหาสมุทรแทน　　ราชาอสูรวาฬเป็นเจ้าเหนือหัวแห่งท้องมหาสมุทรมันมีพละกำลังอย่างมหาศาลจนสัตว์อสูรส่วนใหญ่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ แก่นอสูรของมันปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทำให้สัตว์อสูรส่วนใหญ่หลีกหนีออกไป
　　แน่นอนว่าย่อมไม่ใช่สัตว์อสูรทุกตัวที่หวาดกลัวกลิ่นอายของวาฬอสูรยังคงมีสัตว์อสูรในขอบเขตครึ่งก้าวจิตวิญญาณราชันที่ไม่หวั่นเกรง
　　เรือโดยสารแล่นไปรวดเร็วแต่เมื่อมันเดินทางไปได้ประมาณสองสามร้อยไมล์ทะเลก็พบการถูกปิดล้อม มีกำแพงน้ำหลายร้อยเมตรเหนือผิวน้ำมหาสมุทรซึ่งตัดเส้นทางของการเรือเอาไว้
　　แน่นอนว่ากำแพงน้ำนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติมันเกิดจากน้ำมือของสัตว์อสูรขนาดยักษ์จากส่วนลึกของมหาสมุทร
　　ฟุ่บ!
　　ฉิงเฟิงเหวี่ยงกระบี่เพลิงคะนองออกไปเพื่อตัดฝ่ากำแพงน้ำที่ขวางทางพวกเขาโดยตรงมันเปลี่ยนเป็นหยดน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงไปในมหาสมุทร
　　หลังจากตัดฝ่ากำแพงน้ำฉิงเฟิงก็ใช้กระบี่เพลิงคะนองวาดฝ่ามหาสมุทรอีกครั้งสร้างรอยแยกขนาดใหญ่ น้ำทะเลแยกออกเป็นสองฝั่งและสัตว์อสูรที่อยู่ก้นทะเลก็เปิดเผยตัวตนออกมา
　　นี่คือสัตว์อสูรทะเลขนาดใหญ่ที่มีร่างกายเป็นสามเท่าของเรือโดยสารมันคือราชาเต่าอสูรทะเล
　　ราชาเต่าอสูรทะเลตัวนี้ปกครองใต้ท้องมหาสมุทรในขณะที่เหลียวดวงตาขนาดใหญ่มองไปที่ฉิงเฟิง มันก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า “มนุษย์ เจ้าสังหารสหายของข้า, ราชาวาฬอสูรใช่หรือไม่ ”
　　ราชาเต่าอสูรทะเลนั้นแท้จริงแล้วเป็นสหายสนิทของราชาวาฬอสูรที่ฉิงเฟิงฆ่าไปมันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของวาฬอสูรบนเรือโดยสาร ดังนั้นมันจึงปรากฏตัวขึ้น
　　“ถูกแล้วฉันฆ่ามันเอง” ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวยอมรับหน้าตาเฉย
　　ฉิงเฟิงเป็นคนยอมรับในสิ่งที่ตนเองทำเสมอแม้ว่าราชาเต่าอสูรทะเลจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่กลัว
　　นอกจากนี้เขายังสัมผัสได้ว่าราชาเต่าอสูรทะเลตัวนี้เป็นสัตว์อสูรในขอบเขตครึ่งก้าวจิตราชันซึ่งมีระดับพลังสูสีกับเขา
　　“มนุษย์ข้าจะฆ่าเจ้าล้างแค้นให้กับราชาวาฬอสูร !” ราชาเต่าอสูรทะเลคำรามกึกก้อง ดวงตาของมันกระพริบด้วยแสงเย็น
　　ปัง!
　　ราชาเต่าอสูรทะเลโบกมือของมันสร้างเสาน้ำขนาดมหึมาในมหาสมุทรและยิงไปทางฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงเหวี่ยงหมัดกดกระแทกเข้าใส่เสาน้ำโดยตรงมันระเบิดและหายไปในมหาสมุทร
　　ดวงตาของราชาเต่าอสูรทะเลหรี่ลงเล็กน้อยมันกล่าวด้วยเสียงเย็นชาว่า “ระดับครึ่งก้าวจิตวิญญาณราชัน… เจ้ามนุษย์ เจ้าบรรลุถึงขั้นนี้เชียวหรือ ”
　　ต้องรู้ก่อนว่ามันยากมากที่จะฝึกฝนบ่มเพาะพลังจนถึงระดับครึ่งก้าวจิตวิญญาณราชันและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นในยุคนี้ที่สามารถบรรลุขอบเขตพลังนี้แม้แต่ในเหล่าสัตว์อสูรก็มีเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่ได้รับการฝึกฝนจนเข้าสู่ขอบเขตนี้
　　ราชาเต่าอสูรทะเลขยับร่างกายของมันสร้างเสาน้ำนับร้อยต้นทุกต้นพุ่งเข้าใส่ฉิงเฟิงอย่างดุดัน
　　ฉิงเฟิงสำแดงหมัดทลายนรกานต์ออกมามันกลายเป็นภาพฉายของกำปั้นขนาดใหญ่หลายร้อยเมตร ด้วยการกดกระแทกหนึ่งครั้งมันป่นทำลายเสาน้ำทั้งหมดจนกลายเป็นหมอกน้ำโดยตรง
　　ราชาเต่าอสูรทะเลแข็งแกร่งก็จริงแต่การโจมตีทั้งหมดของมันนั้นไร้ผลต่อฉิงเฟิง
　　“นี่เจ้าเต่า แกมีร่างกายใหญ่โต แต่การโจมตีทั้งหมดของแกช่างไร้ค่าสิ้นดี แม่แกเลี้ยงมาไม่ดีหรือเปล่า ” ฉิงเฟิงกล่าวเหน็บแนมด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา
　　ใบหน้าของราชาเต่าอสูรทะเลเปลี่ยนไปดวงตาของมันเปล่งประกายด้วยแสงเย็นเยียบ มันเป็นเจ้าเหนือหัวของใต้ท้องมหาสมุทร แต่ตอนนี้มันกลับถูกมนุษย์ตัวเล็กๆอย่างฉิงเฟิงดูถูก
　　ราชาเต่าอสูรทะเลไม่โจมตีด้วยคลื่นเสาน้ำอีกต่อไปร่างกายที่ใหญ่โตของมันผุดขึ้นในขณะที่มันเหวี่ยงแขนของมันอย่างรุนแรงไปที่ฉิงเฟิง
　　การโจมตีนี้ทรงพลังอย่างมากและทำให้อากาศโดยรอบฉีกขาดปริแตกเนื่องจากแรงเหวี่ยงอันรุนแรงของมัน
　　การโจมตีของสัตว์อสูรร้ายระดับครึ่งก้าวจิตวิญญาณราชันนั้นน่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัยมันมีความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบ
　　เมื่อรู้สึกได้ถึงการโจมตีที่ทรงพลังของราชาเต่าอสูรทะเลฉิงเฟิงก็มีสีหน้าจริงจังขึ้น ทันใดนั้นเองภาพฉายของภูเขาขนาดใหญ่จากหมัดขวาของเขาก็ปรากฏขึ้น มันมีร่องรอยของพลังงานทองคำและกระแทกปะทะเข้ากับการโจมตีของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง
　　ตูม!!
　　แขนของเต่ากับหมัดทลายนรกานต์ปะทะกันจนเกิดเสียงระเบิดดึงก้องท้องฟ้ากลายเป็นมืดสลัวและคลื่นพลังงานที่มีความรุนแรงก่อให้เกิดคลื่นน้ำสูงกว่าร้อยเมตรแผ่ออกไปทุกทิศทาง
　　สัตว์อสูรทะเลระดับต่ำในมหาสมุทรก็โดนลูกหลงไปด้วยเช่นกันด้วยการระเบิดของพลังงานอันทรงพลังนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก