My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1085 องค์หญิงสาม

ตอนที่ 1085 องค์หญิงสาม
　　องค์หญิงสาม
　　ฉิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจเดิมทีเขาคาดเดาว่าสาวงามผมม่วงผู้นี้มีภูมิหลังที่ทรงอำนาจ แต่เขาก็คาดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงองค์ที่สามของวังมังกรทะเลตะวันออก !
　　เมื่อเห็นความตกใจในสายตาของฉิงเฟิงองค์หญิงสามก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “ฮึ ! ทำหน้ายังงี้แสดงว่าเจ้าคิดไม่ถึงล่ะสิว่าข้าจะเป็นองค์หญิงสามจริงๆ”
　　“ถูกเดิมฉันคิดว่าเธอเป็นหนึ่งในแม่บ้านแถวนี้” ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า
　　ความไม่พอใจเกิดขึ้นในดวงตาขององค์หญิงสามเธอยืดนิ้วขาวนวลของเธอและบีบแขนของเขาอย่างแรงจนทำให้ฉิงเฟิงร้องอย่างเจ็บปวด
　　องค์หญิงสามนั้นงามมากแต่มือเล็กๆบอบบางของเธอกลับแข็งแกร่งและไร้ความปราณี…
　　ฉิงเฟิงไม่พอใจกับการปฏิบัติเช่นนี้แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเขายังคงถูกมัดไว้ด้วยเชือกวิญญาณม่วงและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
　　เขาค่อนข้างหดหู่ในฐานะที่เป็นถึงผู้ฝึกตนครึ่งก้าวจิตวิญญาณราชัน แต่ตอนกลับตกเป็นเชลยอย่างไร้ทางขัดขืน
　　วังขององค์หญิงสามนั้นงดงามมากด้วยรูปปั้น ศาลา สวนหย่อมและสระน้ำที่มีปลาทองแทบทุกชนิดแหวกว่ายอย่างมีความสุข
　　หลังจากนั้นไม่นานองค์หญิงสามก็พาฉิงเฟิงไปที่ห้องหนึ่ง
　　มันเป็นห้องที่สวยงามที่สร้างขึ้นด้วยหยกและคริสตัลเงางามบนโต๊ะมีไข่มุกเรืองแสงขนาดเท่ากำปั้น
　　ฉิงเฟิงคิดว่ามันคือไข่มุกราตรีแต่แท้จริงแล้วมันคือลูกปัดต้านวารี
　　“
　　เจ้าหนู
　　,
　　ลูกปัดสีขาวนั่นคือสมบัติชิ้นหนึ่งเจ้าต้องเอามันไปให้ได้
　　“
　　เสียงของมังกรอัคคีดังขึ้นในหัวของฉิงเฟิง
　　“มันคือสมบัติอะไร” ฉิงเฟิงถามกลับ
　　“
　　หากข้าคิดถูก
　　,
　　มันเป็นลูกปัดต้านวารีของวังมังกรทะเลตะวันออกมันเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับผู้ฝึกตน มันสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของผู้ฝึกตนเพศชายและคงความงามของผู้ฝึกตนเพศหญิง” 　　คำพูดของมังกรอัคคีล่อลวงให้ฉิงเฟิงนำลูกปัดนี้ไปให้ได้ ไฟล่อลวง
　　ความตื่นเต้นถูกเขียนไปทั่วใบหน้าของฉิงเฟิงแม้จะไม่มีการกระตุ้นเตือนจากอีกฝ่ายแต่เขาก็จะชิงมันไปให้ได้
　　มันเป็นสมบัติในตำนานของวังมังกรและเขาวางแผนที่จะนำมันไปมอบเป็นของขวัญแต่งงานให้กับหลินเสวี่ย
　　แต่แน่นอนว่าสิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือจัดการกับเชือกที่มัดเขาอยู่เขาพยายามคิดหาวิธีที่จะหลอกลวงองค์หญิงสามให้หลงกล
　　เขาพูดขึ้นอย่างกะทันหันว่า“ฝ่าพระบาท ข้าน้อยหิวแล้ว ท่านช่วยหาอะไรให้ข้าน้อยกินหน่อยได้ไหม ”
　　องค์หญิงสามส่ายหัวของเธอพร้อมกับพูดว่า” ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเพราะ เจ้าตกเป็นเชลยของข้าแล้วยังกล้าขอของกินอีกหรือ ฝันต่อไปเถอะ”
　　ฉิงเฟิงประท้วงว่า“แม้แต่นักโทษก็ยังมีสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน ท่านไม่สามารถงดอาหารเชลยได้หรอกนะคุณ”
　　“ข้าจะให้เจ้ากินเต็มคราบเลยหากเจ้ายอมมอบอุปกรณ์วิญญาณระดับราชาของเจ้ามา”องค์หญิงสามกล่าวพร้อมกับหน้านิ่วคิ้วขมวด
　　เธอยังจำได้ว่าฉิงเฟิงมีอุปกรณ์วิญญาณระดับราชาเธอค่อนข้างดื้อดึงต่อสิ่งที่เธอต้องการมากทีเดียว
　　ฉิงเฟิงส่ายหัวเขาจะไม่ยอมมอบอุปกรณ์วิญญาณเพื่ออาหารแน่นอน ไม่ว่าใครมองก็รู้ว่ามันเป็นข้อตกลงที่เสียเปรียบ
　　หลังจากปฏิเสธฉิงเฟิงแล้วองค์หญิงสามก็ผูกเขาไว้กับเก้าอี้และบอกให้แม่บ้านวางอาหารอร่อยๆไว้บนโต๊ะ
　　เธอหยิบกุ้งตัวใหญ่มาและโบกมือไปมาต่อหน้าฉิงเฟิง
　　“ว่างายหิวเหรอ เสียใจข้าไม่ให้เจ้ากินหรอก ~” องค์หญิงสามยิ้มอย่างมีเลศนัยหลังจากกินไก่ขา
　　เธอยังคงกินต่อไปแต่ทุกครั้งก่อนที่เธอจะกินอะไรเธอก็จะโบกมือและโชว์อาหารต่อหน้าฉิงเฟิงเพื่อยั่วยวนเขา ฉิงเฟิงขุ่นเคืองต่อพฤติกรรมของเธอมาก
　　“สาวงามตัวน้อยรูปร่างหน้าตาเธองดงามก็จริงแต่จิตใจชั่วช้านัก”
　　ฉิงเฟิงบ่นออกมาด้วยอาการหน้านิ่วคิ้วขมวด
　　“เฮ้! นี่เจ้ากล้าพูดว่าข้าเป็นปีศาจงั้นเหรอ ” องค์หญิงสามไม่พอใจ
　　“เฮอะก็ดูเธอสิกินข้าวอย่างอร่อย ไม่ให้ฉันกินไม่เท่าไหร่แต่เธอกลับเอาอาหารมายั่ว แบบนี้ไม่เรียกปีศาจให้เรียกว่าอะไรเล่า ”
　　“ก็มันเป็นความผิดของเจ้า! ทำไมเจ้าไม่ยอมมอบอุปกรณ์วิญญาณระดับราชามาให้ข้าดีๆล่ะ”
　　“องค์หญิงสาม,ที่เธอพูดนี่มันไม่ถูกต้องเลยนะ จู่ๆจะมาขอให้ฉันมอบอุปกรณ์วิญญาณราชาไปให้ทั้งๆที่ฉันต้องเสี่ยงชีวิตแทบตายกว่าจะได้มันมา กลับกันถ้าฉันขอให้เธอมอบอวัยวะมาให้สักชิ้นละ เธอจะยอมมั้ย ” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยความไม่พอใจ
　　คำพูดของฉิงเฟิงทำให้ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอเกิดร่องรอยแห่งความอับอายแต่เธอก็รีบเก็บอาการในทันที
　　เธอกล่าวอย่างเย็นชาว่า“แล้วไงอะ ยังไงก็ความผิดเจ้าอยู่ดี เรือของพวกเจ้าผ่านอาณาเขตของวังมังกรของข้า เจ้าต้องจ่ายค่าผ่านทางเข้าใจไหม !”
　　หะ
　　ค่าผ่านทาง
　　ฉิงเฟิงรู้สึกงุนงงและโกรธเคืองกับตรรกะที่บิดเบี้ยวของเธอดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคุยกับองค์หญิงผู้นี้ด้วยเหตุด้วยผล แถมยังรู้จักรีดไถเก็บค่าผ่านทางตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้
　　“เดี๋ยวนะก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินว่าเธอเก็บค่าผ่านทางจากเรือที่แล่นผ่านลำอื่นเลย ทำไมมาเก็บที่เรือฉันลำเดียวละ !” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างขุ่นเคือง
　　หากเขาสามารถหลุดจากเชือกนี่ไปได้เขาจะทุบตีองค์หญิงสามผู้นี้สักรอบ!
　　“ว้าว! ข้าอิ่มจังเลย” องค์หญิงสามถอนหายใจและตบหน้าท้องของเธอ
　　ท้องของเธอกลมเหมือนมะระลูกเล็กๆปากของเธอเปล่งปลั่งด้วยคราบไขมันของอาหาร เมื่อฉิงเฟิงเห็นอาการของเธอเขาก็เริ่มหิวโหย
　　หลังจากทานอาหารเธอก็กินผลไม้ซึ่งเป็นนิสัยประจำวันของเธอ
　　ผลไม้เป็นแอปเปิ้ลใต้มหาสมุทรมันแตกต่างจากแอปเปิ้ลบนบก มันเป็นผลไม้จิตวิญญาณที่มีพลังแท้อัดแน่นเป็นจำนวนมาก
　　เธอกินแอปเปิ้ลใต้มหาสมุทรอย่างรวดเร็วและมีหมอกสีขาวลอยออกจากริมฝีปากสีแดงของเธอเธอได้รับพลังแท้มากมายจากการกินผลไม้นี้
　　ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงได้มาถึงขอบเขตจิตวิญญาณราชันตั้งแต่อายุยังน้อยพลังของเธอเพิ่มขึ้นทุกวันโดยการกินผลไม้วิญญาณแม้ว่าเธอจะไม่ได้ฝึกฝนใดๆเลย
　　“คารวะองค์หญิงสองเพคะ! ยินดีต้อนรับสู่วังของเรา!” สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างนอกประกาศเสียงดัง
　　แม่บ้านที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกห้องจะขัดขวางไม่ให้ผู้ใดเข้ามาแต่เธอไม่สามารถหยุดองค์หญิงสองได้ ดังนั้นเธอจึงต้องประกาศการมาถึงของนางด้วยเสียงอันดังเพื่อแจ้งเตือนต่อองค์หญิงสาม
　　หลังจากได้ยินเสียงประกาศของแม่บ้านการแสดงออกขององค์หญิงสามก็เปลี่ยนไป เธอคาดไม่ถึงว่าพี่สาวของเธอจะมาที่นี่
　　องค์หญิงสามไม่ค่อยเกรงกลัวอะไรนอกจากพี่สาวคนที่สองของเธอ
　　เธอเดินไปเดินมารอบๆห้องอย่างใจจดใจจ่อโดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
　　“นี่แม่หนูจอมยุ่ง อย่างเธอก็ลนลานเช่นนี้เป็นด้วยเหรอ อืม… ไม่รู้ว่าถ้าพี่หญิงของเธอรู้ว่าเธอซ่อนผู้ชายไว้ในวังจะเป็นยังไงน้า เธออาจจะโดนทำโทษจนกลายเป็นเนื้อบดก็เป็นได้” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มจางๆ
　　ใบหน้าขององค์หญิงสามซีดเผือดลงฉิงเฟิงพูดแทงใจดำ เธอไม่สามารถบอกให้พี่สองของเธอรู้เรื่องนี้ได้