My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1086 งานวันเกิดราชินีมังกร

ตอนที่ 1086 งานวันเกิดราชินีมังกร
　　ใช่ๆข้าต้องซ่อนชายผู้นี้ไว้
　　!
　　องค์หญิงสามกลอกตากลมโตที่ดูน่ารักของเธอในขณะที่ปิ๊งไอเดียขึ้น
　　เธอต้องกันฉิงเฟิงให้ห่างสายตาพี่สองของเธอแต่มันก็เป็นการยากที่จะหาที่ซ่อนที่ดีได้
　　เธอมองไปรอบๆและทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นเมื่อเธอเห็นใต้เตียงของตนเองเธอตัดสินใจจะซ่อนฉิงเฟิงไว้ที่นั่น
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและประท้วงว่า“เฮ้ยไม่เอานะ ! ฉันไม่ต้องการไปซ่อนอยู่ใต้เตียง เอาฉันไปซ่อนที่อื่นซี่”
　　มันเป็นเรื่องน่าอัปยศอดสูพอแล้วที่คนอย่างเขาถูกผู้หญิงจับตัวไว้แต่การต้องไปซ่อนใต้เตียงเป็นอะไรที่อดสูยิ่งกว่า
　　“เชลยไม่มีสิทธิ์ประท้วงพูดมากนักข้าจะปิดปากเจ้าให้เลิกพร่ำซะ !”
　　องค์หญิงสามกล่าวกับฉิงเฟิงด้วยดวงตาที่มีเลศนัย
　　ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงคนนี้จะเต็มไปด้วยความคิดซุกซนที่ไร้เดียงสาเธอหยิบเศษผ้าสีแดงจากเตียงของเธอแล้วยัดเข้าไปในปากของฉิงเฟิง
　　“เฮ้ย..เดี๋ยว !”
　　ดวงตาของฉิงเฟิงเบิกกว้างไปด้วยความตกใจเพราะองค์หญิงสามเลินเล่อจนหยิบชั้นในของเธอมายัดปากไม่ใช่เศษผ้าเก่าๆ
　　ถึงแม้ว่ากลิ่นชั้นในของเธอจะใช้ได้แต่ฉิงเฟิงก็รู้สึกอึดอัดที่ถูกยัดปาก
　　จากนั้นองค์หญิงสามก็ผลักเขาลงใต้เตียงและแทบจะในทันทีที่เธอทำเช่นนั้น องค์หญิงสองก็เข้ามาพอดี
　　องค์หญิงสองเป็นสาวงามทรงเสน่ห์วัยยี่สิบปีด้วยใบหน้าที่งดงาม ผิวสีขาวเหมือนหิมะ จมูกเล็กๆดูน่ารัก ดวงตาสดใสเปล่งประกาย เธอดูเหมือนนางฟ้า
　　“น้องเล็กปกติแล้วเจ้าจะมารับข้าที่ทางเข้าวังทุกครั้งที่ข้ามาเยี่ยม ไฉนวันนี้จึงไม่ทำเล่า ” องค์หญิงสองถามด้วยรอยยิ้ม
　　การแสดงออกขององค์หญิงสามเปลี่ยนไปและอธิบายอย่างรีบเร่งว่า“ท่านพี่ ข้าไม่ค่อยสบายเลยไม่ได้ออกไปต้อนรับท่าน หวังว่าท่านจะไม่โกรธข้า”
　　องค์หญิงสองพยักหน้าและกล่าวว่า“ข้าจะโกรธเจ้าได้อย่างไร ข้ามาหาเจ้า”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของพี่สาวองค์หญิงสามก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอกลัวว่าพี่สาวของเธอจะพบผู้ชายที่อยู่ในห้อง
　　แต่ความโล่งอกของเธอก็มีอายุสั้นนักเพราะองค์หญิงสองลุกขึ้นยืนทันทีและเริ่มก้าวไปมองรอบๆห้อง
　　“น้องเล็กทำไมข้าถึงได้กลิ่นที่ไม่คุ้นชินภายในห้องของเจ้า ” องค์หญิงสองกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว　　หัวใจขององค์หญิงสามที่เพิ่งผ่อนคลายเริ่มกลับมาเต้นระรัวอีกครั้ง
　　เธอกลอกตาและพูดว่า“ขะ ข้าเพิ่งกินอาหารในห้องน่ะ ! ใช่ๆมันต้องเป็นกลิ่นของอาหาร ท่านพี่เห็นกระดูกไก่ที่อยู่ตรงนั้นไหมล่ะ”
　　เธออธิบายโดยชี้นิ้วสีขาวเนียนของเธอที่กระดูกน่องไก่ที่เธอโยนไปหน้าฉิงเฟิง
　　องค์หญิงสองหายสงสัยและพยักหน้าเธอกล่าวว่า “วันนี้เป็นวันเกิดเสด็จแม่ เจ้าต้องไปร่วมงานพร้อมกับข้า”
　　“โอ้……วันนี้เป็นวันเกิดของเสด็จแม่ ข้าลืมสนิทเลย” องค์หญิงสามบ่นพึมพำ
　　เธอฟุ้งซ่านโดยสิ้นเชิงจากการรับมือกับฉิงเฟิงจนลืมวันเกิดของแม่เธอเสียสนิทองค์หญิงสองเหยียดมือเนียนนุ่มของเธอและเขกศีรษะองค์หญิงสามเบาๆและกล่าวว่า “เจ้าช่างความจำแย่เสียจริง แม้กระทั่งวันเกิดเสด็จแม่ก็ยังลืม” 　　องค์หญิงสามแลบลิ้นออกมาและยิ้มแย้มด้วยความละอาย
　　“ไปกันเถอะไปร่วมงานวันเกิดเสด็จแม่” องค์หญิงสองจูงมือน้องสาวของเธอและเดินไปที่ประตู
　　องค์หญิงสามเหลียวมองที่ใต้เตียงก่อนจะเดินออกจากห้องของเธอไป
　　“
　　เฮ้อ…..
　　ในที่สุดยัยปีศาจน้อยก็ไปสักที… “
　　เมื่อฉิงเฟิงได้ยินเสียงเดินของพวกเธอห่างออกไปเขาก็ถอนหายใจเงียบๆ
　　เขาค่อนข้างจะหวั่นใจกับความคิดซุกซนของเธอเขาไม่รู้ว่าเธอจะเล่นซนอะไรอีก
　　“ผู้อาวุโสช่วยคิดหาทางออกให้ผมที” ฉิงเฟิงกล่าวกับมังกรอัคคีในหัวของเขา
　　เขารู้ว่ามังกรอัคคีเป็นมังกรบรรพกาลที่ควบคุมเปลวไฟบนโลกนี้ตัวตนของมันอยู่ในระดับเดียวกันกับราชามังกรทะเลตะวันออกดังนั้นมังกรอัคคีน่าจะหาทางออกให้เขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย
　　แล้วก็เป็นอย่างที่คิดมังกรอัคคีไม่ทำให้เขาผิดหวัง เขาส่งข้อความถึงฉิงเฟิงว่า
　　“
　　ข้าจะสอนวิธีคลายเชือกวิญญาณม่วงให้”
　　“ยังไงหรือครับ” ฉิงเฟิงถามขึ้นทันที
　　มังกรไฟส่งข้อความว่า
　　“ก็ไม่ยากหรอกข้าจะใช้รัศมีเทวะมังกรของข้าเพื่อแยกตัวตนของมัน จากนั้นเจ้าก็รับมือกับมันด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง”
　　หลังจากส่งข้อความแล้วเศษเสี้ยววิญญาณของมังกรอัคคีก็พุ่งออกมาจากจิตของฉิงเฟิงและพ่นเปลวไฟมังกรออกมาแผดเผาตราประทับของมังกรวารีที่สลักไว้บนเชือก
　　มังกรอัคคีเป็นมังกรเทวะบรรพกาลและแม้ว่าจิตวิญญาณของมันจะแตกสลายแต่มันก็ยังสามารถแผดเผาผนึกบนอุปกรณ์วิญญาณระดับราชันได้อย่างง่ายดาย
　　ด้วยการหายไปของตราประทับฉิงเฟิงได้โคจรพลังแท้ในร่างเพื่อแยกตัวออกมาจากเชือกราชาวิญญาณม่วง
　　เขาเปลี่ยนพลังแท้ของเขาให้กลายเป็นมีดวายุซึ่งหั่นผ่านอากาศโดยใช้เวลาเพียงครู่เดียวเท่านั้นในการค่อยๆเฉือนเชือกออกทีละน้อย
　　จำนวนและขนาดของรอยร้าวเพิ่มขึ้นและในที่สุดหลังจากเสียงดังตูม เชือกวิญญาณม่วงก็ถูกมีดวายุที่กลั่นจากพลังแท้ของฉิงเฟิงตัดขาด
　　“ฮ่าๆๆฉันเป็นอิสระเสียที !” ฉิงเฟิงคลานออกมาจากใต้เตียงและหัวเราะด้วยความเบิกบานใจ
　　หลังจากถูกขังอยู่ใต้เตียงเป็นเวลานานฉิงเฟิงก็ออกมาได้ในที่สุดเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเขา สาวใช้ขององค์หญิงสามก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับความประหลาดใจในดวงตาของเธอ
　　“จะ…จะ เจ้าหลุดจากเชือกวิญญาณม่วงได้อย่างไร !” สาวใช้พูดติดอ่างและชี้ไปที่ฉิงเฟิงด้วยมือไม้ที่สั่นเทา
　　เธอจำได้ชัดเจนว่าชายผู้นี้ถูกผูกมัดด้วยเชือกวิญญาณม่วงขององค์หญิงสามเชือกเส้นนี้เป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับราชา เธอเต็มไปด้วยความสงสัยว่าเขาจะจัดการกับมันได้อย่างไร
　　เมื่อเห็นสาวใช้การแสดงออกของฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไปเนื่องจากเขาไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับการหลบหนีของเขา
　　ฉิงเฟิงขยับอย่างรวดเร็วเหมือนพายุหมุนและมาถึงตัวสาวใช้ในพริบตาเขาตีเธอที่หลังศีรษะจนทำให้เธอหมดสติไป
　　สาวใช้ถลึงตาของเธอไปที่ฉิงเฟิงด้วยความโกรธก่อนจะสลบไป
　　“พี่หญิงรองวันนี้เป็นวันเกิดเสด็จแม่แต่ข้ายังไม่ได้เตรียมของขวัญเลย” 　　องค์หญิงสามกล่าวขึ้นด้วยความประหม่าในขณะที่พวกเธออยู่ห่างจากวังไม่ไกลนัก
　　องค์หญิงสองเคาะหน้าผากของน้องสาวเธอเบาๆแล้วพูดว่า“เจ้านี่เลินเล่อตลอดเลย”
　　“โอ้! จริงด้วยพี่หญิงรอง ข้ามีลูกปัดต้านวารีอยู่ในวัง มันเป็นสมบัติที่แท้จริง ท่านรอข้าที่นี่สักประเดี๋ยว ข้าจะเดินกลับไปเอามันก่อน” องค์หญิงสองกล่าวด้วยรอยยิ้มและหันหลังเดินกลับไปที่วังซึ่งเธอยังไม่รู้ว่าฉิงเฟิงได้หนีไปแล้ว….