My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1091 กลับมาถึงบริษัท Ice Snow อีกครั้ง

ตอนที่ 1091 กลับมาถึงบริษัท Ice Snow อีกครั้ง
　　“สวัสดีครับพี่ใหญ่หลี่!” เมื่อเห็นการมาถึงของหลี่ฉิงเฟิง ทุกคนภายในฝ่ายขายก็ยืนขึ้นและคำนับเขาด้วยความเคารพ
　　หากมีคนบอกว่าหลินเสวี่ยคือผู้นำและจิตวิญญาณของบริษัทIce Snow ดังนั้นหลี่ฉิงเฟิงก็ย่อมเป็นเทวดาผู้พิทักษ์ของที่นี่
　　ก่อนหน้านี้มีอยู่หลายครั้งที่บริษัทIce Snow ประสบปัญหาและตกอยู่ในอันตรายจนเกือบจะล้มละลาย แต่ฉิงเฟิงก็เป็นคนที่ช่วยชีวิตบริษัทไว้ เขามีกิตติคุณอันใหญ่หลวงในบริษัทนี้
　　พนักงานทุกคนของบริษัทIce Snow ล้วนแต่ชื่นชมฉิงเฟิงเป็นอย่างมาก ในความคิดของพวกเขา ชายหนุ่มคนนี้เป็นไอดอลที่น่านับถือ
　　ทันใดนั้นเองผู้หญิงสาวคนหนึ่งก็มายืนอยู่ข้างหลังฉิงเฟิงและมองเขาอย่างเงียบงันผู้หญิงคนนี้สวยมาก เธอมีใบหน้าใสกระจ่างและผิวขาวเนียน เธอดูเหมือนตุ๊กตาพอร์ซเลนที่มีดวงตาขนาดใหญ่ทั้งคู่ที่เปล่งประกายระยิบระยับอย่างแวววาว
　　ผมสีดำของเธอสยายอยู่ด้านหลังร่างกายของเธอสมส่วนน่าดูชม ฉิงเฟิงหันกลับมามองทันทีและก็ได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย เขาพูดว่า “เสี่ยวเยวี่ยน้อย ไม่ได้เจอกันเสียนานเลยนะ”
　　ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหัวหน้าทีมฝ่ายขายและเป็นเพื่อนสนิทของฉิงเฟิง,จางเสี่ยวเยวี่ยนั่นเอง
　　เมื่อได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงน้ำตาของจางเสี่ยวเยวี่ยก็ไหลออกมาและทำให้ใบหน้าอันใสบริสุทธิ์ของเธอมีคราบน้ำตา เธอเหวี่ยงแขนของฉิงเฟิงไปมาและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
　　“พี่ใหญ่หลี่คุณหายไปไหนมาตั้งนาน ! ฮือๆ ฉันคิดถึงคุณมากเหลือเกิน” จางเสี่ยวเยวี่ยร้องไห้ด้วยน้ำตาที่รินไหล　　จางเสี่ยวเยวี่ยร้องไห้เป็นเวลานานและน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจหยุดยั้ง
　　ฉิงเฟิงสัมผัสใบหน้าของจางเสี่ยวเยวี่ยเขายิ้มอย่างอบอุ่นและกล่าวว่า “น้องสาวเสี่ยวเยวี่ย อย่าร้องไห้สิ เธอจะไม่สวยนะถ้าเอาแต่ร้องไห้”
　　จางเสี่ยวเยวี่ยกระพริบดวงตากลมโตที่สุกสกาวและหยุดร้องไห้ถึงกระนั้นแขนของเธอก็ยังคงเกาะแกะอยู่รอบฉิงเฟิงโดยไม่ยอมปล่อย
　　ทุกคนที่เห็นสิ่งนี้รู้สึกตกใจพวกเขาต่างคาดไม่ถึงว่าหัวหน้าทีมฝ่ายขายที่งดงามและสง่างามจะกอดผู้ชายคนหนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นอะไรแบบนี้
　　เช่นเดียวกันเนื่องจากชายคนนี้คือหลี่ฉิงเฟิง พวกเขาจึงตกใจมากขึ้นไปอีกเพราะพวกเขาต่างรู้ว่าฉิงเฟิงมีภรรยาแล้ว และภรรยาของเขาก็คือหลินเสวี่ยซีอีโอใหญ่ของบริษัท พฤติกรรมของจางเสี่ยวเยวี่ยนั้นดูราวกับว่าเธอกำลังจะแย่งผู้ชายของเจ้านายเธอยังไงยังงั้น….
　　อะแฮ่ม!
　　มีเสียงไอของบางคนที่อยู่ด้านหลังพวกเขาเมื่อได้ยินเสียงไอจางเสี่ยวเยวี่ยก็คลายมือของเธอและหันกลับมามองผู้หญิงข้างหลังอย่างเชื่องช้า
　　ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังนั้นเป็นสาวงามเฉกเช่นเดียวกับจางเสี่ยวเยวี่ยเธอมีอายุประมาณ 23-24 ปี เธอมีจมูกสวยเข้ารูป ดวงตากลมเป็นรูปอัลมอนด์และริมฝีปากสีแดงเหมือนลูกเชอร์รี่ ชุดทำงานที่เธอสวมใส่นั้นขับเน้นเรือนร่างทรวดทรงของเธออย่างสง่างาม
　　ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเซี่ยอวานชิว,ผู้อำนวยการฝ่ายขาย
　　เมื่อเห็นการกระทำอันสนิทสนมของจางเสี่ยวเยวี่ยและหลี่ฉิงเฟิงเธอจึงต้องเข้ามาหยุดพวกเขา นี่คือฝ่ายขาย มันเป็นที่ทำงาน ดังนั้นพวกเขาไม่อาจแสดงความรักใคร่เช่นนี้ในที่สาธารณะได้
　　เมื่อเซี่ยอวานชิวได้เห็นใบหน้าของฉิงเฟิงอีกครั้งความตื่นเต้นดีใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอเช่นกัน เธออยากจะเข้าไปเกาะแขนของฉิงเฟิงด้วยแต่ด้วยอำนาจหน้าที่ที่เป็นถึงผู้อำนวยการฝ่ายขาย เธอต้องควบคุมตัวเองเพราะเธอไม่สามารถทำให้ตนเองขายหน้าต่อหน้าพนักงานของเธอได้
　　“หลี่ฉิงเฟิงคุณกลับมาทำงานเหรอ ” เซี่ยอวานชิวกระพริบตากลมโตและถามขึ้น
　　ฉิงเฟิงส่ายหัวแล้วพูดว่า“ผมไม่ได้กลับมาทำงานหรอก แต่ผมคิดถึงพวกคุณก็เลยแวะมาเยี่ยม”
　　ตอนนี้ฉิงเฟิงไม่ใช่คนธรรมดาและพนักงานออฟฟิศอีกต่อไปแล้วเขาเป็นผู้บ่มเพาะพลัง เขามีศัตรูมากมายนับไม่ถ้วนและต้องใช้เวลาในการฝึกฝนมากขึ้น
　　เมื่อได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงเซี่ยอวานชิวก็รู้สึกงุนงง เดิมทีเธอคิดว่าฉิงเฟิงกลับเข้าบริษัทเพื่อจะทำงานแต่ดูเหมือนเขาจะต้องจากไปอีกครั้ง
　　แน่นอนว่าเธอไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับการตัดสินใจของเขาได้
　　ฉิงเฟิงเดินไปทั่วแผนกขายและพูดคุยกับผู้คนมากมายจากนั้นเขาก็ไปที่ออฟฟิศซีอีโอของหลินเสวี่ย
　　หลินเสวี่ยนั่งอยู่ในออฟฟิศและกำลังตรวจทานเอกสารเมื่อเร็วๆนี้บริษัทได้รวบรวมเอกสารจำนวนมากเพื่อให้เธอจัดการ มันเป็นเอกสารสัญญาจำนวนมากกับบริษัทอื่นๆ
　　ความเร็วในการประมวลผลของหลินเสวี่ยนั้นรวดเร็วมากและไม่นานนักเธอก็เคลียร์เอกสารจำนวนมากจนหมดสิ้น
　　เธอมีสมาธิมากยามเธอทำงานและท่วงท่าอิริยาบทของเธอก็ทำให้เธอดูงดงามยิ่งขึ้น
　　ฉิงเฟิงไม่ได้ไปยุ่มย่ามกับหลินเสวี่ยเขาหาที่นั่งและนั่งลงมองเธอทำงานอย่างเงียบๆ
　　หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไปหลินเสวี่ยก็จัดการทุกอย่างทั้งหมดจนเสร็จเธอเงยหน้าขึ้นและก็เห็นว่าฉิงเฟิงนั่งอยู่ข้างหน้าเธอแล้ว
　　“คุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่,ที่รัก ” หลินเสวี่ยถาม
　　ฉิงเฟิงยิ้มและพูดว่า“ผมมาถึงได้ร่วมชั่วโมงแล้ว ผมนั่งดูคุณทำงานอยู่ตลอดเลย”
　　หลินเสวี่ยรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเธอตั้งสมาธิไปที่งานมากเกินไปจนไม่รู้ว่าฉิงเฟิงเข้ามาหาตั้งแต่เมื่อไหร่
　　“ที่รักคุณจัดการเอกสารทั้งหมดเสร็จแล้วหรือยัง ”
　　“เสร็จแล้ว”
　　“งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ”ฉิงเฟิงยืนขึ้นและเดินออกจากออฟฟิศพร้อมกับหลินเสวี่ย
　　จากนั้นเขาก็ออกจากบริษัทพร้อมกับหลินเสวี่ยเขาต้องการพาเธอไปกินสเต็ก
　　กริ๊งกริ๊ง กริ๊ง …
　　หลังจากหลินเสวี่ยเดินออกจากบริษัทได้ไม่นานโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นเธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเห็นว่าสายเรียกเข้านั้นมาจากแม่ของเธอนั่นเอง
　　“แม่คะมีเรื่องอะไรเหรอ” หลินเสวี่ยยกหูโทรศัพท์ขึ้นและถาม
　　“เสวี่ยน้อยคืนนี้ลูกกลับมากินข้าวเย็นที่บ้านนะ แม่ทำอาหารอร่อยๆไว้ให้ลูก”
　　“แม่ฉิงเฟิงกลับมาแล้ว”
　　“อ้าวเฟิงน้อยกลับมาแล้วเหรอเยี่ยมเลย งั้นคืนนี้ลูกพาเขามาที่บ้านด้วยแล้วกัน แม่ไม่ได้เจอเขามานานแล้ว” เสียงของมู่เสี่ยวหยุนดังมาจากโทรศัพท์อีกฝั่ง
　　หลินเสวี่ยพยักหน้าและเห็นด้วยกับความคิดของแม่เธอจากนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนไปเพื่อไปที่บ้านแม่ของหลินเสวี่ยเพื่อกินข้าวเย็นที่นั่น หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงบ้านของมู่เสี่ยวหยุนและหลินซื่อ
　　มีคนมากมายอยู่ภายในบ้านไม่เพียงแค่แม่ของเธอเท่านั้นแต่ยังรวมไปถึงหลินซื่อและน้องชายของเธอหลินไห่ก็อยู่บ้านด้วยเช่นกัน　　มู่เสี่ยวหยุนกำลังจะเข้าครัวไปทำงานแต่ฉิงเฟิงก็ห้ามเธอไว้ในฐานะลูกเขยฉิงเฟิงต้องการทำอาหารเองและสร้างความประทับใจให้พวกเขา
　　เขาเดินไปที่ห้องครัวและเปิดตู้เย็นเพื่อหาวัตถุดิบภายในตู้เย็นเต็มไปด้วยวัตถุดิบหลากหลายไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์และผัก
　　มันมีทั้งมะเขือเทศ,มะเขือยาว, มันฝรั่ง, ต้นคื่นฉ่ายและผักขม สำหรับเนื้อสัตว์ก็มีไก่เป็ด ปลาและกุ้ง
　　ฉิงเฟิงเริ่มปรุงอาหารแปดจานด้วยวัตถุดิบเหล่านี้จานมังสวิรัติคือไข่ดาวใส่มะเขือเทศ, มันฝรั่งผัดเผ็ด, มะเขือยาวตุ๋นและผักโขมทอด อาหารจานเนื้อเป็นไก่เผ็ด, เป็ดต้มเบียร์, ปลานึ่งและกุ้ง
　　ฉิงเฟิงทำอาหารเก่งและรวดเร็วมากเขาทำอาหารแปดจานเสร็จในเวลาอันสั้น กลิ่นหอมน่ารับประทานโชยออกจากห้องครัว
　　“ฉิงเฟิงอาหารของเธอกลิ่นหอมน่าทานมาก !” มู่เสี่ยวหยุนยกนิ้วให้ฉิงเฟิง　　หลินเสวี่ยเดินตามเข้าไปในครัวและช่วยฉิงเฟิงยกจานอาหารไปที่ห้องอาหารพ่อตาของเขาเดินไปหยิบเหมาไถมาสองขวดเมื่อเขาเห็นฉิงเฟิง เขาคิดจะดื่มกับลูกเขย
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าเห็นด้วยเขาเปิดขวดและเทเหล้าให้พ่อตาของเขากับตัวเองคนละแก้ว หลินไห่ที่อยู่ไม่ไกลก็ร่ำร้องอยากจะดื่มด้วยเช่นกันแต่พ่อของเขาห้ามไว้และบอกว่าเขายังดื่มไม่ได้เนื่องจากยังไม่โตพอ