My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1098 สายเลือดแห่งเทพหมาป่า !
ตอนที่ 1098 สายเลือดแห่งเทพหมาป่า !
“จ้องแบบนี้พวกแกต้องการจะเอาชนะด้วยจำนวนคน ในฐานะนายน้อยนิกายระดับราชัน แกกลัวฉันรึไง ?” ฉิงเฟิงจ้องมองยอดฝีมือทั้งสองคนและกล่าวอย่างใจเย็น
ฉิงเฟิงไม่ได้โง่เขารู้ว่านายน้อยนิกายระดับราชันพวกนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความเย่อหยิ่งและทรงพลัง เขาต้องการยั่วยุให้พวกมันไม่กล้ากรุ้มรุม และตัดสินใจเอาชนะพวกมันทีละคน
“ท่านพี่โตวตี้,ข้าขอสั่งสอนเจ้าหนุ่มหลี่ฉิงเฟิงผู้นี้ด้วยตนเอง” โซวพั่วเทียนแสยะยิ้มให้กับฟู่โตวตี้และกล่าวขึ้น
ฟู่โตวตี้พยักหน้าและเดินหลบฉากออกไปเหลือทิ้งพื้นที่ในการต่อสู้ให้แก่โซวพั่วเทียน เขารู้อีกฝ่ายมีพลังในขอบเขตครึ่งก้าวจิตราชันและต้องมีพลังมากกว่าชายหนุ่มผู้นี้แน่นอน
“เย่หงตี้,หลี่ฉิงเฟิงกำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว ไปช่วยเขากันเถอะ”
เชาเฟิ่งอู่กลายเป็นกังวลเธอหันไปพูดกับเย่หงตี้ที่อยู่ข้างๆ
อย่างไรก็ตามเย่หงตี้ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ผู้อำนวยการเชา โซวพั่วเทียนมีพลังระดับครึ่งก้าวจิตราชัน เราสองไม่อาจเทียบกับเขาได้ ต่อให้พวกเราเข้าไปก็เป็นการเกะกะฉิงเฟิงเปล่าๆ เชื่อสิ เขาจะต้องชนะ”
เชาเฟิ่งอู่และดราก้อนคิงต่างก็สงสัยในความมั่นใจของเย่หงตี้ท้ายที่สุดแล้วโซวพั่วเทียนก็เป็นยอดฝีมือครึ่งก้าวจิตราชัน แล้วจะให้พวกเขามั่นใจในตัวฉิงเฟิงได้อย่างไร
แต่ทั้งสองก็รู้ดีว่าคำพูดของเย่หงตี้นั้นเป็นจริงพวกเขามีพลังไม่เพียงพอจะไปแทรกการต่อสู้ ดังนั้นฉิงเฟิงต้องพึ่งพาตัวเองแล้ว
โฮกกก
~
โซวพั่วเทียนคำรามและเรียกราชันหมาป่าอัคคีออกมาจากแหวนมิติของเขา ราชันหมาป่าอัคคีตัวนี้ใหญ่โตมากมันมีขนคล้ายเปลวไฟสีแดงและมีเขี้ยวแหลมคมที่ดูดุร้าย มันเป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลังและมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับยอดฝีมือครึ่งก้าวจิตราชัน
ราชันหมาป่าอัคคีถูกควบคุมโดยโซวพั่นเทียนด้วยเคล็ดวิชาบ่มเพาะเฉพาะของนิกายราชันสัตว์มันกลายเป็นสัตว์อสูรคู่กายที่ช่วยในการต่อสู้ของเขา
ฟุ่บ
!!
ภายใต้การควบคุมของเขาราชันหมาป่าอัคคีเปิดปากของมันที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมและพุ่งเข้าหาฉิงเฟิง
ฉิงเฟิงแสดงท่าทางที่สับสนหากเป็นสัตว์อสูรทั่วไปเขาคงจะจัดการมันด้วยเพลงหมัดทลายนรกานต์ทันทีแต่ราชันหมาป่าอัคคีนั้นต่างออกไป
ฉิงเฟิงมีสายเลือดเทพหมาป่าบรรพกาลในร่างก่อนนี้มันเคยเป็นสายเลือดราชันหมาป่าแต่ไม่นานนี้มันได้วิวัฒนาการและกลายพันธุ์จนในที่สุดสายเลือดเทพหมาป่าก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น
เมื่อเห็นตัวตนของราชันหมาป่าอัคคีความรู้สึกสนิทสนมก็เกิดขึ้นในสายเลือดของฉิงเฟิง
ฉิงเฟิงรู้ว่าราชันหมาป่าอัคคีมีสายเลือดของเทพหมาป่าเมื่อนานมาแล้วแฝงอยู่ถึงแม้ว่ามันจะเบาบางมากจนถึงจุดที่เรียกว่าเจือจางจนเหลือเพียงหนึ่งในหมื่นก็ตาม
“
สายเลือดเทพหมาป่า
!
“
ฉิงเฟิงเปิดใช้สายเลือดเทพหมาป่าของเขาทันทีมันเผยให้เห็นภาพมายาของเทพหมาป่าบรรพกาลที่ปกคลุมพื้นผิวบนร่างกายของเขา ภาพมายาของเทพหมาป่านี้เปี่ยมไปด้วยพลังอันแข็งแกร่งมันกดทับราชันหมาป่าอัคคีลงบนพื้นทันทีที่ปรากฏขึ้นและทำให้มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
เมื่อรู้สึกได้ถึงออร่าของเทพหมาป่าจากร่างฉิงเฟิงทันใดนั้นเทพหมาป่าอัคคีก็คุกเข่าลงและเริ่มโค้งคำนับฉิงเฟิง
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผู้คนรอบข้างตกใจอย่างสิ้นเชิง
“อะไรกันน่ะ! ทำไมสัตว์อสูรต่อสู้ของโซวพั่วเทียนถึงได้คุกเข่าลงต่อหน้าหลี่ฉิงเฟิง ?”
“สัตว์อสูรต่อสู้เป็นการโจมตีหลักของนิกายราชันสัตว์และสามารถควบคุมได้เพียงพวกเขาเท่านั้นแล้ว…..เหตุใดหลี่ฉิงเฟิงถึงมีความสามารถในการควบคุมราชันหมาป่าอัคคี ”
“หรือว่าหลี่ฉิงเฟิงล่วงรู้มนต์คาถาที่ใช้ในการควบคุมสัตว์อสูรของนิกายราชันสัตว์” พวกเขาที่อยู่รอบๆต่างถุกเถียงกันอย่างต่อเนื่องเพื่อพยายามทำความเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อได้ยินการสนทนาโซวพั่นเทียนก็โกรธกริ้วและหงุดหงิดมาก
เขาส่งเสียงพึมพำเพื่อร่ายมนต์ควบคุมสัตว์อสูรและก่อเป็นลำแสงสีดำยิงเข้าไปในจิตของราชันหมาป่าอัคคีเพื่อสั่งให้โจมตีฉิงเฟิง
ราชันหมาป่าอัคคีแข็งขืนมันไม่ต้องการโจมตีฉิงเฟิงแต่ร่างกายและจิตใจของมันอยู่ภายใต้การควบคุมของคาถา
ราชันหมาป่าอัคคีกลิ้งตัวลงบนพื้นอย่างเจ็บปวดมันยังคงดิ้นรนแต่ก็ไม่โจมตีฉิงเฟิง
ฉิงเฟิงรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อเห็นมันขัดขืนด้วยความเจ็บปวดนี้เขากล่าวกับโซวพั่วเทียนว่า “ปล่อยราชันหมาป่าอัคคีไปซะ”
โซวพั่วเทียนยิ้มเยาะและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า“มันถูกควบคุมโดยคาถาของข้าเรื่องอะไรข้าจะปล่อยมัน ”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็อย่าโทษว่าฉันหนักมือก็แล้วกัน”ฉิงเฟิงตอบอย่างเย็นชา
ปัง
!
ฉิงเฟิงชักกระบี่เพลิงคะนองออกมามันเจาะทะลุอากาศด้วยพลังกระบี่อันแหลมคมและพุ่งเข้าหาอีกฝ่าย
โซวพั่วเทียนตกใจมากเขาหยิบหอกสีดำยาวสามเมตรซึ่งทำจากหินสะเก็ตดาวนอกโลกที่ทรงพลังออกมา
เขาโบกหอกและแทงไปทางฉิงเฟิงเพื่อตอบโต้หอกนั้นเคลื่อนที่เร็วมากและแทงปะทะกับกระบี่เพลิงคะนองโดยตรง มันน่าประหลาดใจมากที่หอกนั้นสามารถทำให้เกิดรอยบนกระบี่ของฉิงเฟิงได้ !
เมื่อได้เห็นกระบี่เพลิงคะนองเกิดรอยเสียหายดวงตาของฉิงเฟิงก็พร่ามัวด้วยความเศร้า
กระบี่เล่มนี้อยู่คู่กับเขามานานมันร่วมสู้และสังหารศัตรูเคียงข้างเขามานานมาก มันช่วยชีวิตเขาไว้ได้หลายต่อหลายครั้ง แต่บัดนี้มันเกิดร่องรอยความเสียหายในที่สุด
เขารู้ว่ากระบี่เพลิงคะนองเป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับสวรรค์ขั้นสูงสุดและน่าจะมีเพียงบางสิ่งในระดับจิตวิญญาณราชันหรือสูงกว่าเท่านั้นที่สร้างความเสียหายให้มันได้ แน่นอน หอกของโซวพั่วเทียนต้องเป็นหนึ่งในนั้น
ฉิงเฟิงเก็บกระบี่กลับไปเขารู้ว่ามันไม่สามารถเอาชนะหอกยาวของอีกฝ่ายได้จึงตัดสินใจใช้การโจมตีวิธีอื่น
เขามีตัวเลือกอื่นๆมากมายเช่นน้ำเต้าทองคำหรือเจดีย์สีเขียวแต่เขาก็ไม่สามารถใช้งานมันในที่สาธารณะเช่นนี้ เนื่องจากพวกมันเป็นขุมทรัพย์ที่หาที่เปรียบไม่ได้ การนำมันออกมาตอนนี้จะนำมาซึ่งความอิจฉาของผู้อื่น
ยอดฝีมือจ้าวนิกายระดับราชันเหล่านั้นต้องเข้ามาแย่งชิงน้ำเต้าทองคำของเขาอย่างแน่นอนทันทีที่พบด้วยระดับของเขาในปัจจุบันนั้นยังไม่อาจปกป้องตัวเองจากการปล้นชิงของยอดฝีมือพวกนั้นได้
ฉิงเฟิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจใช้หมัดทลายนรกานต์ซึ่งเหมาะที่สุดสำหรับเขาแล้วในเวลานี้
“
หนึ่งหมัดสะเทือนโลกา
!
“
ฉิงเฟิงโห่ร้องและโคจรพลังแท้เพื่อใช้หมัดทลายนรกานต์ออกมา
หมัดก่อตัวเป็นคลื่นยักษ์สีดำบนท้องฟ้าและสร้างการสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวและพุ่งไปใส่โซวพั่วเทียน
โซวพั่วเทียนรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับพลังของเพลงหมัดทลายนรกานต์เขากระชับหอกยาวในมือที่ม้วนควงเหมือนงูขย้ำเข้าหาฉิงเฟิง
ตูม !!!
แผ่นดินไหวสั่นสะเทือนและเกลียวคลื่นม้วนเข้าด้วยกันก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นสั่นไปทั่วทั้งนภาและปฐพียัง
ผลกระทบนี้สร้างรอยร้าวมากมายในอากาศตามมาด้วยเศษเสี้ยวมิติที่บินไปรอบๆและเกิดคลื่นเสียงกระเพื่อมผ่านท้องฟ้า
ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างตกตะลึงและก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่องเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บจากพลังงานตกค้าง
แต่พลังงานขุมนี้รุนแรงเกินไปจนทำให้พวกเขาบางส่วนกระเด็นล้มลงแม้จะซ่อนตัวอยู่ในที่ห่างไกลมีบางคนถึงกับล้มลงและบาดเจ็บสาหัสจากเลือดที่ไหลออกจากปาก
ตึง!
โซวพั่วเทียนก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวในการปะทะครั้งนี้เขาถูกฉิงเฟิงกระแทกจนถอยไปก้าวหนึ่ง
ผู้คนรอบข้างต่างตกใจกับเหตุการณ์นี้พวกเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าโซวพั่วเทียน นายน้อยแห่งนิกายราชันสัตว์จะพ่ายในการประทะตรงๆยกนี้
