My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1122 กระต่ายหิมะอสูร

ตอนที่ 1122 กระต่ายหิมะอสูร
　　“เฮ้ นี่เจ้าเข้ามาได้อย่างไร” กระต่ายหิมะถามฉิงเฟิง
　　มันรู้ว่าข่ายอาคมภายนอกป่าดึกดำบรรพ์นั้นแข็งแรงเพียงใดยอดฝีมือทั่วไปไม่อาจฝ่าเข้ามาได้ แล้วชายคนนี้ทำได้อย่างไรกัน
　　ฉิงเฟิงส่ายหัวและตอบว่า“ฉันก็ทำลายข่ายอาคมแล้วเดินเข้ามาไง”
　　กระต่ายหิมะอสูรรู้สึกประหลาดใจอย่างต่อเนื่องมันกล่าวว่า “อย่างเจ้า ไม่มีทาง เจ้าทำไม่ได้หรอก เซียนหญิงผู้หนึ่งเป็นคนสร้างข่ายอาคมนี้ขึ้นมากับมือ”
　　สำหรับกระต่ายหิมะอสูรนั้นเซียนหญิงผู้นั้นเป็นตัวตนไร้เทียมทานที่เป็นเจ้าของป่าแห่งนี้ แม้แต่ราชาหิมะก็ยังเชื่อฟังเธอ
　　แม้แต่ปิงหยาเฟยจ้าวนิกายราชันเหมันต์และหูเทียนเต๋าจ้าวนิกายภูเขาหิมะก็ไม่สามารถทำลายข่ายอาคมของเซียนหญิงได้–ชายหนุ่มอายุไม่มากผู้นี้จะประสบความสำเร็จได้อย่างไร มันไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด
　　“นี่เจ้ากระต่ายหิมะ เจ้าเห็นราชาหิมะไหม มันไปที่ไหนหลังจากเข้ามาในนี้ ”
　　ฉิงเฟิงถามกระต่ายหิมะด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น
　　กระต่ายหิมะส่ายหัวอย่างประหม่าและตอบว่า“ไม่รู้ดิ ข้าไม่เห็นลูกพี่เลย”
　　กระต่ายไร้เดียงสาตัวนี้ตอบปฏิเสธสั้นๆ
　　มันบอกว่ามันไม่รู้แต่ดันเรียกราชาหิมะว่า ‘ลูกพี่’ – นี่มันไม่ฟังดูแย้งกันไปหน่อยหรือ
　　“เฮ้กระต่ายตัวน้อย โกหกมันผิดนะ”
　　“ขะข้าไม่ได้โกหกนะ พวกเจ้าต้องออกไปเดี๋ยวนี้”
　　“กระต่ายตัวน้อยฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย บอกฉันมาว่าราชาหิมะหนีไปทางไหน ขืนแกปากแข็งฉันจะทำให้แกต้องเสียใจ”
　　“ข้าเป็นกระต่ายที่เร็วที่สุดในป่าดึกดำบรรพ์แห่งนี้เจ้าจับข้าไม่ทันหรอก” กระต่ายน้ำแข็งกล่าวและพุ่งหนีไปในทันที
　　ด้วยความเร็วดังสายฟ้าฟาดมันหายไปในพริบตา
　　แต่ถึงแม้ว่ามันจะเร็วฉิงเฟิงกลับเร็วกว่า เขาใช้ท่าร่างพันมังกรและวิ่งกวดทันกระต่ายหิมะในเวลาไม่นาน
　　เมื่อเห็นความเร็วของฉิงเฟิงกระต่ายหิมะก็รู้สึกตกใจ ชายคนนี้รวดเร็วยิ่งกว่าราชาหิมะเสียอีก
　　ฉิงเฟิงจับกระต่ายที่คอด้วยมือขวาและยกร่างมันขึ้นสู่อากาศ
　　“คนเลวคนชั่ว ! เจ้าทำให้ขนของข้าสกปรก” กระต่ายน้ำแข็งกล่าวในขณะที่ตาของมันมองไปที่ฉิงเฟิง
　　แท้จริงแล้วมันเป็นกระต่ายตัวเมียที่มีเสียงนุ่มนวลและดูน่ารัก
　　แต่ตอนนี้ฉิงเฟิงไม่ได้สนใจแล้วว่ามันจะเป็นตัวผู้หรือตัวเมียเขาใช้สองนิ้วกระชากขนของมันออกมาบางส่วนจนมันร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
　　“เจ้ามันคนเลว! เจ้ามาถอนขนที่น่ารักน่าถนอมของข้าทำไม !” กระต่ายน้ำแข็งจ้องมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยดวงตากลมโต
　　ฉิงเฟิงหัวเราะเยาะร่างกายของเขาเปล่งเจตนาฆ่าออกมาและกล่าวว่า “บอกฉันมาซะดีๆว่าราชาหิมะอยู่ไหน ไม่งั้นฉันจะถอนขนแกให้หมดแล้วจับแกไปย่างกินเป็นอาหารค่ำ”
　　การแสดงออกของกระต่ายน้ำแข็งเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินสิ่งนี้เขาช่างเป็นคนเลือดเย็นนัก ! เขาไม่เพียงคิดจะถอนขนมัน แต่ยังจะจับมันย่างกินอีกด้วย
　　เขาเป็นคนเลวข้าต้องบอกให้ราชาหิมะสั่งสอนบทเรียนแก่ชายหนุ่มคนนี้
　　!
　　กระต่ายน้ำแข็งคิดเงียบๆในใจ
　　ฉิงเฟิงรอการตอบสนองของมันอยู่พักหนึ่งและดึงขนของมันออกมาอีกกระจุกกระต่ายหิมะร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก
　　“พอแล้วหยุดดึงขนของข้าได้แล้ว ข้าจะบอกเจ้าว่าราชาหิมะไปไหน”
　　กระต่ายหิมะร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดมันกลัวว่าฉิงเฟิงจะถอนขนทั้งหมดบนร่างของมัน
　　ฉิงเฟิงยิ้มเยาะอีกครั้ง“งั้นก็พูดมา ราชาหิมะอยู่ไหน ขืนชักช้าฉันจะถอนขนแกอีก”
　　กระต่ายหิมะตัวสั่นด้วยความกลัวมันชี้ไปที่ป่าดึกดำบรรพ์ตรงหน้าพวกเขาและกล่าวว่า “ลูกพี่อยู่ใจกลางป่าแห่งนี้”
　　แน่นอนว่าฉิงเฟิงย่อมไม่เชื่อคำพูดของมันอย่างสนิทใจเขาจับมันไว้ในมือและสั่งให้มันนำทาง
　　ระหว่างเดินทางไปได้ไม่กี่ร้อยเมตรพวกเขาก็เจอกับหมาป่าหิมะตัวหนึ่งหมาป่าตัวนี้เป็นสีขาวทั้งตัวซึ่งส่งกลิ่นอายอันหนาวเหน็บออกมาจนทำให้ผู้คนรู้สึกเสียวสันหลัง
　　“กระต่ายหิมะเจ้าถูกจับงั้นหรือ ” หมาป่าหิมะกล่าวหยอกล้อกระต่ายหิมะที่ถูกจับไว้ในมือของฉิงเฟิง
　　ต้องเข้าใจว่ากระต่ายหิมะรวดเร็วที่สุดในป่าดึกดำบรรพ์มันแม้กระทั่งเร็วกว่าสัตว์อสูรประเภทน้ำแข็งทั่วไป ดังนั้นหมาป่าหิมะจึงรู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่เห็นมันตกอยู่ในมือของฉิงเฟิง
　　ใบหน้าของกระต่ายหิมะส่องแสงไปด้วยความโกรธเมื่อได้ยินคำพูดของหมาป่าหิมะมันกล่าวว่า “เจ้าหมาป่าโง่หยุดหัวเราะเยาะข้าได้แล้ว ถอยไป พวกเราจะผ่านทาง”
　　ทั้งหมดที่กระต่ายหิมะต้องทำในตอนนี้ก็คือรีบพาฉิงเฟิงไปหาราชาหิมะไม่งั้นเขาคงจะถอนขนมันอีกแน่
　　“นี่คือดินแดนของข้าข้าไม่ปล่อยให้ใครผ่านไปได้หรอก” หมาป่าหิมะกล่าวกับฉิงเฟิงและพรรคพวกด้วยดวงตาที่หรี่ลง
　　สัตว์อสูรแต่ละตัวจะมีอาณาเขตของตนเองภายในป่าดึกดำบรรพ์และพวกมันค่อนข้างหวงถิ่น　　ฉิงเฟิงยืนนิ่งแต่ลูกหมาสีดำกลับพุ่งเข้าไปโจมตีก่อนแล้ว
　　มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วดั่งสายฟ้าสีดำและไปปรากฏตัวต่อหน้าหมาป่าหิมะจากนั้นก็ตบหัวหมาป่าหิมะด้วยอุ้งเท้าของมัน
　　แม้แต่อากาศโดยรอบก็ดูเหมือนจะปริแตกภายใต้พลังของอุ้งเท้าจากลูกหมาสีดำรอยปริแตกของอากาศนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นเหนือหัวหมาป่าหิมะ
　　การแสดงออกของหมาป่าหิมะเปลี่ยนไปมันยกอุ้งเท้าขึ้นเพื่อป้องกัน แต่ลูกหมาสีดำนั้นเร็วราวกับแสงจนทำให้หมาป่าหิมะโดนทำร้ายจนสลบก่อนจะได้ทำอะไร
　　ลูกหมาสีดำนั้นฉลาดมันรู้ว่าการฆ่าสัตว์อสูรในป่าดึกดำบรรพ์จะดึงดูดสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งด้วยกลิ่นคาวเลือด ดังนั้นมันจึงไม่ฆ่าหมาป่าหิมะ
　　กระต่ายหิมะตกใจมากเมื่อเห็นว่าลูกหมาสีดำและหลี่ฉิงเฟิง,เจ้านายของมันทรงพลังเพียงใด　　กระต่ายหิมะดูมีท่าทางเชื่อฟังมากขึ้นหลังจากเห็นหมาป่าหิมะโดนอัดจนสลบไปมันกลัวว่าลูกหมาสีดำจะอัดมันอีกคน
　　ในไม่ช้ากระต่ายหิมะก็พาฉิงเฟิงและพรรคพวกมาถึงกลางป่าดึกดำบรรพ์
　　มีปราสาทสีขาวขนาดใหญ่กว่า10,000 ตารางเมตรตั้งอยู่กลางป่า
　　มียามสี่คน(ตัว)ยืนอยู่ด้านนอกปราสาทแต่พวกมันไม่ใช่มนุษย์ – พวกมันเป็นมนุษย์หิมะ
　　พวกมันมองไปที่กระต่ายหิมะและถามว่า“กระต่ายหิมะ เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ”
　　กระต่ายหิมะเป็นแขกประจำของปราสาทแห่งนี้แต่มันเพิ่งจะกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ดังนั้นยามจึงประหลาดใจที่เห็นมันกลับมาอีกครั้ง
　　กระต่ายหิมะอ้าปากถามว่า“ลูกพี่อยู่ไหน ข้าจะพบเขา”
　　แต่ทันทีที่กระต่ายหิมะพูดจบก็มีเสียงหัวเราะดังออกมาจากปราสาท
　　มันคือมนุษย์หิมะยักษ์ที่สูงประมาณสองเมตรมันเดินออกมาจากปราสาท มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากราชาหิมะที่ชิงหัวใจเยือกแข็งบนภูเขาลูกที่ห้าไป
　　ราชาหิมะฉลาดกว่ายามเฝ้าประตูของมันเมื่อมันเห็นฉิงเฟิงยืนอยู่ใกล้ๆกับกระต่ายหิมะ สีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปทันที
ตอนที่ 1123 ล้มราชาหิมะ
　　“มนุษย์เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร ” ราชาหิมะถามด้วยความประหลาดใจ
　　ปราสาทมนุษย์หิมะนั้นถูกซ่อนอยู่ในใจกลางป่าดึกดำบรรพ์ดังนั้นคนปกติจะไม่มีทางหามันพบ มันสงสัยว่ามนุษย์ผู้นี้หาที่นี่เจอได้อย่างไร
　　ฉิงเฟิงชี้ไปที่กระต่ายหิมะและตอบว่า“เจ้านี่พาฉันมา”
　　ราชาหิมะเต็มไปด้วยเพลิงโทสะที่โหมกระหน่ำมันคำรามว่า “เจ้ากระต่าย ! เจ้ากล้าพาคนนอกเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร!”
　　กระต่ายหิมะรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า“ละ ลูกพี่ใหญ่ มนุษย์ผู้นี้ขู่ข้าว่าจะถอนขนทั้งตัวแล้วจับข้าไปทำกระต่ายย่างเป็นมื้อค่ำ ท่านต้องเข้าใจข้านะ !”
　　ราชาหิมะพูดอย่างเยือกเย็นว่า“มนุษย์ เจ้ากล้าข่มขู่กระต่ายหิมะ เจ้าคิดจะท้าทาย