My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1129 ตบหน้าปิงซีเยว่

ตอนที่ 1129 ตบหน้าปิงซีเยว่
　　“
　　ลมกรดแสงทอง
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงโบกสะบัดกระบี่แสงสีทองในมือของเขาอีกครั้งก่อให้เกิดลมพายุของพลังงานกระบี่
　　หูเทียนเต๋าต้องการตอบโต้แต่ทว่าพายุของพลังงานกระบี่นั้นรุนแรงและรวดเร็วเกินไป มันตามติดถึงเบื้องหน้าเขาอย่างฉับพลัน
　　ฉัวะ!
　　พลังกระบี่ของกระบี่แสงสีทองฟาดฟันจนทิ้งบาดแผลไว้บนแขนของหูเทียนเต๋าทำให้โลหิตไหลออกมาร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง
　　“อะไรกัน ท่านจ้าวนิกายได้รับบาดเจ็บ! เป็นไปได้ยังไง?” 　　“ท่านจ้าวนิกายอยู่ในขั้นที่สองของขอบเขตจิตราชันเขาจะพ่ายแพ้เช่นนี้ย่อมเป็นไปไม่ได้”
　　“หลี่ฉิงเฟิงผู้นี้ทรงพลังเกินไปเขาแม้กระทั่งสร้างบาดแผลให้จ้าวนิกายของเราได้”
　　ศิษย์สาวกนิกายภูเขาหิมะทุกคนรอบตัวต่างก็ตกใจและพูดคุยกันไม่หยุด
　　หูเทียนเต๋าเป้นถึงจ้าวนิกายภูเขาหิมะ, ตัวตนอันดับหนึ่งของนิกาย เขาเป็นดั่งวีรบุรุษและผู้พิทักษ์ในใจของเหล่าศิษย์สาวกนับไม่ถ้วน
　　ในภูเขาหิมะหูเทียนเต๋าไม่เคยพ่ายแพ้ดังนั้นตอนนี้เขาจะแพ้ได้อย่างไร
　　“หลี่ฉิงเฟิงเจ้าทำร้ายข้า !” หูเทียนเต๋ายกมือกุมบาดแผลในขณะที่พูดด้วยความโกรธอย่างสุดแสน
　　“ฉันไม่เพียงแต่ทำร้ายแกแต่จะฆ่าแกอีกด้วย” ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาโดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ฟื้นตัว เท้าของเขาก้าวลงไปที่พื้นด้วยท่าร่างพันมังกรและปรากฏตัวต่อหน้าหูเทียนเต๋าในเสี้ยวพริบตา
　　ฉัวะฉัวะ ฉัวะ…..
　　!
　　กระบี่แสงสีทองในมือของฉิงเฟิงกระหน่ำแทงเข้าใส่ร่างของหูเทียนเต๋าอย่างไม่หยุดยั้งมันทิ้งบาดแผลไว้ทั่วร่างของเขามากกว่าหลายสิบแผล
　　“
　　หนึ่งดรรชนีแยกสรรพสิ่ง
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงกุมกระบี่ไว้ที่มือขวาในขณะที่มือซ้ายปลดปล่อยดรรชนีผู้พิชิตมันยิงออกเป็นลำแสงสีเขียวไปหาหูเทียนเต๋า
　　หูเทียนเต๋ารีบหนีเมื่อเขารู้สึกได้ถึงพลังของดรรชนีผู้พิชิตเขาเบี่ยงหลบหัวใจได้แต่มันยิงทะลุแขนของเขาจนฉีกขาดออกจากกันและเลือดไหลออกมาอย่างมาก　　ฉิงเฟิงใช้ดรรชนีผู้พิชิตเพื่อทำลายแขนของหูเทียนเต๋าและก็เพื่อลดความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายจากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาด้วยกระบี่แสงสีทองโจมตีใส่อย่างต่อเนื่องเพื่อฝึกฝนวิชากระบี่ที่เพิ่งบรรลุ
　　หูเทียนเต๋าเริ่มมีสีหน้าซีดลงและฝีเท้าอ่อนแอเชื่องช้าเขาไม่มีพลังภายในเหลือมากนักเนื่องจากบาดแผลและเลือดที่เสียไปเป็นจำนวนมาก เขาเริ่มเดินโซเซาด้วยอาการมึนงง
　　ฝีเท้าของเขาเชื่องช้าอ่อนล้าลงอีกในขณะที่เขาเหยียบก้อนหินร่างกายของเขาก็สะดุดเสียหลัก
　　ฉัวะ
　　!
　　ฉิงเฟิงฉวยโอกาสจากอาการบอบช้ำของหูเทียนเต๋าเขาเหวี่ยงกระบี่แสงสีทองเข้าใส่อีกฝ่ายที่ศีรษะและตัดหัวของเขา หูเทียนเต๋ากลายเป็นร่างไร้หัวและทรุดตัวลงกับพื้นตายในที่สุด　　ก่อนที่จะตายดวงตาของหูเทียนเต๋าเบิกกว้างมันเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและไม่เต็มใจ เขาตายอย่างสำนึกเสียใจในฐานะที่เป็นถึงจ้าวนิกายที่มีพลังในขอบเขตจิตราชันขั้นที่สองแต่ก็ถูกสังหารด้วยรุ่นเยาว์อย่างหลี่ฉิงเฟิง
　　จะจ้าวนิกายถูกสังหาร
　　สาวกนิกายภูเขาหิมะที่อยู่รอบๆต่างตกใจกับความตายของหูเทียนเต๋าพวกเขามีสีหน้าหวาดกลัว
　　ก่อนหน้านี้ไม่มีใครสามารถเอาชนะหูเทียนเต๋าได้ตอนนี้เขาเสียชีวิตแล้วก็หมายความว่าผู้พิทักษ์ของนิกายภูเขาหิมะได้ตายลง ดังนั้นเหล่าสาวกจึงต้องหนี
　　“อยากมีชีวิตรอดก็หนี!” ศิษย์สาวกบางคนร่ำร้องออกมาในขณะที่หนีไป
　　พวกเขาเผ่นหนีด้วยความรวดเร็วสุดชีวิตด้วยความกลัวว่าจะถูกฉิงเฟิงฆ่า
　　ฉิงเฟิงไม่ได้ไล่ตามพวกเขาเพราะมันไม่จำเป็นพวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นศิษย์สามัญที่ด้อยค่า
　　ฉิงเฟิงเดินมาที่ศพของหูเทียนเต๋าเขายื่นมือออกไปค้นตามตัว
　　หูเทียนเต๋าเป็นยอดฝีมือขอบเขตจิตราชันขั้นที่สองดังนั้นย่อมต้องมีสมบัติติดตัวมากมาย
　　หลังจากฉิงเฟิงค้นตัวเขาไม่นานก็พบตำราวิชาดาบ,โอสถและแก่นอสูรระดับจิตราชันสามชิ้น วิชาดาบที่เขาพบมีชื่อว่า ‘วิชาดาบสะเทือนฟ้า’ มันเป็นวิชาดาบระดับจิตราชันขั้นที่สอง ซึ่งฉิงเฟิงเป็นผู้ฝึกกระบี่ดังนั้นเคล็ดวิชานี้จึงไม่มีประโยชน์กับเขาแม้ว่ามันจะดูทรงพลังก็ตาม
　　ดังนั้นฉิงเฟิงจึงมอบวิชาดาบสะเทือนฟ้าให้แก่เจ้าโล้นและบอกให้อีกฝ่ายฝึกวิชานี้ส่วนโอสถก็แจกจ่ายให้กับสมาชิกทีมเขี้ยวหมาป่า
　　หลังจากที่ทีมเขี้ยวหมาป่าดูดซับพลังจากโอสถพลังของพวกเขาก็เพิ่มพูนขึ้นและทำให้ทุกคนบรรลุถึงขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์
　　ฉิงเฟิงมีความสุขมากที่เห็นการเติบโตของสมาชิกทีมเขี้ยวหมาป่าคนเหล่านี้เป็นสหายที่ผ่านความเป็นความตายร่วมกันกับเขามานานและเป็นกลุ่มคนที่เขาไว้วางใจมากที่สุด
　　การที่ทีมเขี้ยวหมาป่ามีพลังเพิ่มขึ้นก็ช่วยฉิงเฟิงโดยตรงอีกด้วย
　　นอกเหนือจากวิชาและโอสถฉิงเฟิงยังได้รับแก่นอสูรระดับจิตราชันสามชิ้น แก่นอสูรเหล่านี้เป็นของสัตว์อสูรจิตราชันขั้นแรก มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังของสัตว์อสูร
　　ลูกหมาสีดำ,งูกลืนฟ้าและราชาหมาป่าอัคคีต่างก็มองฉิงเฟิงด้วยความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ต่อแก่นอสูร
　　ฉิงเฟิงมองไปที่ดวงตาที่กระตือรือร้นของพวกมันและเผยอยิ้มในขณะที่แจกจ่ายแก่นอสูรให้
　　สัตว์อสูรทั้งสามตัวรีบร้อนดูดซับพลังจากแก่นอสูรด้วยความตื่นเต้นพวกมันใช้เวลาไม่นานในการดูดซับแก่นอสูรและรวบรวมพลังมหาศาลเข้าไปในตัว
　　ลูกหมาสีดำและงูกลืนฟ้าไม่ได้ก้าวถึงขอบเขตใหม่พวกมันยังคงมีพลังในระดับเดิมเท่าๆกัน แต่ขนาดและน้ำหนักของพวกมันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย…
　　เว้นแต่เพียงราชาหมาป่าอัคคีที่บรรลุถึงขอบเขตจิตราชันขั้นแรกหลังจากกระบวนการดูดซับ
　　“เอาล่ะตอนนี้ทุกคนก็มีระดับพลังเพิ่มขึ้นแล้ว เราไปกันเถอะ”
　　ฉิงเฟิงยิ้มด้วยความพึงพอใจและนำทางทุกคนกลับ
　　ในขณะนั้นเองเขาก็ได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยซึ่งก็ไม่ใช้ใครอื่นนอกจากปิงซีเยว่
　　เธอเป็นธิดาเทพแห่งนิกายราชันเหมันต์เธอนำศิษย์สาวกติดตามมาด้วย 5-6 คน
　　ทันทีที่เห็นฉิงเฟิงเห็นปิงซีเยว่เธอก็เห็นเขาเช่นกัน
　　เธอขมวดคิ้วในขณะที่สัมผัสได้ถึงการดำรงอยู่ของหัวใจเยือกแข็ง
　　“หลี่ฉิงเฟิงเจ้าได้หัวใจเยือกแข็งมาใช่หรือไม่ มอบมันมาให้ข้า” ใบหน้าอันน่าดึงดูดใจของเธอเย็นลงในขณะที่กล่าวบังคับฉิงเฟิง
　　ศิษย์สาวกหญิงที่อยู่เบื้องหลังปิงซีเยว่ก็มองฉิงเฟิงด้วยสายตาที่เย็นชาเช่นกัน
　　ฉิงเฟิงส่ายหัวแล้วพูดว่า“หัวใจเยือกแข็งถูกราชาหิมะขโมยไปนี่ มันไม่ได้อยู่กับฉัน”
　　“เฮอะหลี่ฉิงเฟิง เจ้าหยุดเสแสร้งได้แล้ว ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมัน เจ้าหลอกข้าไม่ได้หรอก !” ปิงซีเยว่กล่าวเย้ยหยันและพูดอย่างมั่นใจว่าหัวใจเยือกแข็งอยู่กับฉิงเฟิง
　　เธอบ่มเพาะวิชาสายน้ำแข็งมาโดยตลอดดังนั้นเธอจึงมีการตอบสนองอย่างดีต่อหัวใจเยือกแข็ง
　　ฉิงเฟิงมุ่นคิ้วและรู้ว่าในเมื่อถูกจับได้ก็มีเพียงแต่ต้องสู้เท่านั้น　　เขาไม่พอใจผู้หญิงคนนี้มานานแล้วดังนั้นจึงต้องการใช้โอกาสนี้สั่งสอนเธอเสียเลย
　　ฟุ่บ!
　　ฉิงเฟิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเหมือนพายุทอร์นาโดและปรากฏต่อหน้าเธอในพริบตา
　　เพี๊ยะ!
　　เขากางมือออกไปและตบเข้าที่ใบหน้าของเธอ
　　เสียงตบที่ดังฟังชัดดังขึ้นตามมาด้วยรอยนิ้วมือห้านิ้วที่ปรากฏอย่างชัดเจนมากบนใบหน้าอันงดงามของปิงซีเยว่มันเป็นสีแดงสดและดูแย้งกับผิวสีขาวเนียนของเธอ
　　ทันใดนั้นใบหน้าของปิงซีเยว่ก็บวมขึ้นมันดูโหดร้ายกับสตรีเช่นเธอมาก
　　“อะไรกัน ธิดาเทพถูกตบหน้า ?” ศิษย์สตรีของนิกายราชันเหมันต์ต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้เห็นฉิงเฟิงตบหน้าปิงซีเยว่
　　เธอเป็นถึงธิดาเทพแห่งนิกายราชันเหมันต์ที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจและทรงพลังอย่างมากเธอเป็นแบบอย่างของเหล่าศิษย์สาวกในนิกาย แต่เพราะเหตุใดเธอถึงไม่สามารถปัดป้องการโจมตีของฉิงเฟิงได้แม้แต่น้อย
　　เหล่าศิษย์สาวกหญิงต่างก็ถอนหายใจเมื่อพวกเธอเห็นรอยนิ้วมือที่เด่นชัดบนใบหน้าอันงดงามของปิงซีเยว่ชายผู้นี้ไม่ได้ตบหน้าเธอเบาๆเลย