My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1141 ปิรันย่าที่น่าสะพรึง

ตอนที่ 1141 ปิรันย่าที่น่าสะพรึง
　　ฉิงเฟิงพบว่ามีกลุ่มคนหลายสิบคนมารวมตัวกันที่แม่น้ำอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครพยายามข้ามแม่น้ำไป พวกเขาทั้งหมดต่างก็มองไปที่แม่น้ำข้างหน้าอย่างเคร่งขรึม
　　“ทำไมพวกนายถึงไม่ข้ามแม่น้ำไป” ฉิงเฟิงถามผู้ฝึกตนจากทวีปเสือคนหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าเขา
　　ผู้ฝึกตนคนนั้นไม่ตอบคำถามฉิงเฟิงแต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมื่อได้เห็นลูกหมาสีดำและงูกลืนฟ้าที่อยู่ข้างๆเขา
　　“แม่น้ำสายนี้เรียกว่าแม่น้ำกินคนมีปลาปิรันย่าอยู่ในแม่น้ำ ดังนั้นพวกเราจึงไม่สามารถข้ามแม่น้ำไปได้ “ผู้ฝึกตนผมหยิกกล่าวอย่างเกรงกลัว
　　ปลาปิรันย่า
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเขารู้จักปลาปิรันย่า พวกมันเป็นปลาชนิดหนึ่งที่พบในแม่น้ำอเมซอนและหนึ่งในลักษณะของมันที่เป็นที่รู้จักกันดีก็คือพวกมันเป็นปลากินเนื้อ
　　ฉิงเฟิงเคยเห็นปลาปิรันย่าเมื่อตอนที่เขาไปเยือนแม่น้ำอเมซอนในอดีตเขาต่อสู้กับพวกมัน ถึงแม้ว่าปิรันย่าจะน่ากลัวแต่พวกมันก็อยู่แต่ในแม่น้ำเท่านั้น โดยธรรมชาติเขาย่อมไม่กลัวพวกมันในตอนนี้
　　“นายเป็นผู้ฝึกตนย่อมสามารถบินข้ามแม่น้ำได้แล้วจะกลัวพวกมันทำไม ”
　　ฉิงเฟิงถามผู้ฝึกตนผมหยิกด้วยความงุนงง
　　ผู้ฝึกตนผมหยิกกล่าวว่า“ปิรันย่าที่นี่แตกต่างจากปิรันย่าธรรมดา พวกมันบินได้และบ่มเพาะพลัง พวกมันแข็งแกร่งมาก”
　　อะไรนะ
　　ปลาสามารถบินได้
　　แถมยังบ่มเพาะพลังอีก
　　ฉิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของชายผมหยิกเป็นไปดั่งที่คาดไว้ ซากมรดกของเทพแห่งชีวิตย่อมมีปรากฏการณ์แปลกๆเกิดขึ้น
　　ในเวลานี้มีผู้ฝึกตนของทวีปเสือพยายามข้ามแม่น้ำเขากระโดดขึ้นไปบนอากาศและพยายามบินข้ามแม่น้ำ อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาบินอยู่กลางแม่น้ำ ปิรันย่าก็กระโจนขึ้นจากแม่น้ำทันที
　　มันเป็นปลาตัวใหญ่มากและมีขนาดยาวเกือบหนึ่งเมตรร่างกายของมันปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำและมีฟันแหลมคมมากมายอยู่ในปากซึ่งเปล่งประกายเย็นชา
　　ทุกคนแสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นว่าปลาบินได้
　　ปลาปิรันย่าบินไปในอากาศแล้วง้างฟันอันแหลมคมของมันเจาะลงไปในฝ่ามือของผู้ฝึกตนมันฉีกกระชากมือของเขาออกจากกันและกินเข้าไปทันที เลือดสาดกระเซ็นออกจากมือของผู้ฝึกตนผู้นั้น
　　ฟุ่บ! ฟุ่บ ! ฟุ่บ ! 　　จากนั้นมีปลาอีกแปดตัวบินออกจากแม่น้ำพวกมันเป็นปิรันย่าตัวใหญ่ทั้งหมด
　　พวกมันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและรุมทึ้งร่างกายของผู้ฝึกตนคนนั้นในไม่ช้าก็มีเพียงกระดูกของผู้ฝึกตนเท่านั้นที่เหลืออยู่…..
　　ซูม!
　　กองกระดูกสีขาวตกลงไปในแม่น้ำพร้อมกับน้ำที่สาดกระเซ็นจากนั้นก็จมลงไป
　　“ปิรันย่าพวกนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! พวกเราจะข้ามแม่น้ำได้อย่างไร”
　　“ผู้ฝึกตนคนที่ตายไปมีพลังระดับจิตโลกาแต่เพียงพริบตาเขาก็ถูกกินเหลือแต่กระดูก! บางทีปิรันย่าพวกนี้อาจจะมีระดับพลังในขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์เป็นอย่างน้อย”
　　“อะไรวะ เป็นแค่ปลายังมีพลังระดับจิตวิญญาณสวรรค์ น่าโมโหชิบปลายังมีพรสวรรค์ในการฝึกปรือมากกว่าข้าอีก”
　　ผู้คนรอบข้างต่างก็พูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวาพวกเขาอารมณ์เสียอย่างมาก ในโลกปกติมนุษย์กินปลา แต่ที่นี่กลับตรงกันข้ามที่ปลากินมนุษย์
　　“เอาล่ะเราไปกันเถอะ” ฉิงเฟิงกล่าวกับพรรคพวกที่อยู่ข้างหลัง
　　คนอื่นๆอาจจะกลัวปลาพวกนี้แต่ฉิงเฟิงไม่แคร์ เขาเป็นผู้ฝึกตนระดับจิตราชัน หากปลาพวกนั้นปรากฏตัวขัดขวาง เขาจะฆ่าพวกมันทันที
　　ผู้ฝึกตนรอบๆต่างมีสีหน้าเย้ยหยันเมื่อพวกเขาเห็นว่าฉิงเฟิงต้องการข้ามแม่น้ำพวกเขาไม่เชื่อว่าฉิงเฟิงจะผ่านไปได้
　　มนุษย์เป็นเช่นนี้เสมอหากอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับตนเอง เขาเหล่านั้นก็จะเหมารวมว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้อื่นด้วย
　　ฉิงเฟิงเดินไปที่ริมฝั่งแม่น้ำและพูดกับสมาชิกของทีมเขี้ยวหมาป่าว่า“พวกนายนำไปก่อน ฉันจะคอยระวังให้”
　　ในตอนนี้สมาชิกของทีมเขี้ยวหมาป่าทั้งหมดมีพลังในระดับจิตวิญญาณสวรรค์ฉิงเฟิงเป็นห่วงว่าพวกเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บจึงให้ข้ามแม่น้ำไปก่อน
　　ฟุ่บ! ฟุ่บ ! ฟุ่บ ! ฟุ่บ !
　　สมาชิกทั้งสี่ของทีมเขี้ยวหมาป่ากระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าและรีบไปที่อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ
　　ขณะที่พวกเขาบินลอยอยู่เหนือน้ำปลาปิรันยานับสิบก็ปรากฏขึ้นจากแม่น้ำและอ้าปากเตรียมจะกัดกินพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม
　　ปิรันย่าทุกตัวล้วนแต่แข็งแกร่งพวกมันเป็นปลาที่มีระดับบ่มเพาะถึงจิตวิญญาณสวรรค์และยังมีจำนวนมาก ทีมเขี้ยวหมาป่ากำลังตกอยู่ในอันตราย
　　“
　　แสงทองท่องนภา
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงใช้วิชากระบี่แสงสีทองกระบี่แรกออกไปทันที
　　พลังงานกระบี่เจาะทะลุอากาศด้วยพลังมหาศาลก่อนที่จะตกกระทบเหล่าปิรันย่าและผ่าร่างพวกมันเป็นสองส่วนร่างของปิรันย่าที่ตายแล้วตกลงไปในแม่น้ำและเลือกของพวกมันก็ย้อมแม่น้ำจนกลายเป็นสีแดงฉาด
　　“เจ้ามนุษย์ชั่วร้ายเจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้ฆ่าลูกหลานของข้า ! เจ้ากำลังหาที่ตาย “
　　ทันใดนั้นเองก็มีเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวดังออกมาจากก้นแม่น้ำ
　　น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความทะนงตนและเจตนาฆ่า
　　ฟุ่บ!
　　ปิรันย่าขนาดยักษ์บินขึ้นมาบนท้องฟ้ามันยาวกว่าสองเมตรและมีขนาดใหญ่กว่ามนุษย์
　　ลำตัวทั้งหมดของมันเป็นสีดำสนิทและเต็มไปด้วยเกล็ดคมมากมายมันเป็นราชาแห่งปิรันย่า
　　ฟันของมันมีความยาวเท่ากับตะเกียบและคมมากกลิ่นอายอันแข็งแกร่งที่ปลดปล่อยจากร่างมันเผยให้รู้ว่ามันมีพลังในระดับจิตราชันขั้นแรก
　　ต้องพูดว่ามีสมบัติล้ำค่ามากมายในมรดกของเทพแห่งชีวิตแม้แต่ปลาธรรมดาก็ยังมีพลังในระดับจิตราชันขั้นแรก ! เช่นนี้แล้วสัตว์อสูรที่อยู่ข้างในย่อมแข็งแกร่งยิ่งกว่า
　　ราชาแห่งปิรันย่าโบกหางของมันตบเข้าใส่ลู่ซวนจี๋อย่างดุร้าย
　　ลูซวนจี๋กุมกระบี่ยาวไว้ในมือและแทงเข้าปะทะกับราชาปิรันย่าอย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถที่จะทำร้ายราชาแห่งปิรันย่าได้แม้แต่น้อย กระบี่ของเขากลับถูกกัดจนเว้าแหว่ง
　　ลูซวนจี๋ถูกกระแทกจนกระเด็นไปบนท้องฟ้าและกระอักเลือดคำโตออกมา
　　โชคดีที่ทุกคนในทีมเขี้ยวหมาป่าต่างก็ได้พัฒนาความแข็งแกร่งและร่างกายขึ้นอีกระดับมิฉะนั้นลูซวนจี๋คงตายจากการโจมตีครั้งนี้ไปแล้ว　　การแสดงออกของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นว่าลูซวนจี๋ได้รับบาดเจ็บเขากระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าดั่งสายฟ้าสีดำและคว้าร่างที่บาดเจ็บของอีกฝ่ายไว้ จากนั้นเขาก็อัดพลังแท้บางส่วนเข้าสู่ร่างของลู่ซวนจี๋เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ
　　“มนุษย์เจ้าเป็นคนที่ฆ่าลูกหลานของข้า ข้าจะฆ่าเจ้าเพื่อล้างแค้นให้กับความตายของพวกเขา” ราชาแห่งปิรันย่ากล่าวกับฉิงเฟิงด้วยเจตนาฆ่า
　　เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายฉิงเฟิงก็ตอบกลับอย่างไม่แยแสว่า “เข้ามาหาที่ตายได้เลย”
　　วูบ!
　　ราชาปิรันย่าเหวี่ยงหางของมันซึ่งหนักกว่า40,000 กิโลลงบนร่างของฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงเหวี่ยงหมัดไปข้างหน้าหมัดของเขากลายเป็นหมัดสีดำขนาดใหญ่ที่ทุบเข้าใส่หางของราชาปิรันย่า เกล็ดสีดำที่หางของมันหลุดออกทันทีจนเลือดเนื้อที่อยู่ใต้เกล็ดเปิดเผยออกมา
　　อ้ากกก!
　　ราชาปิรันย่าอ้าปากร่ำร้องครวญครางออกมาอย่างเจ็บปวดมันไม่เคยได้รับบาดเจ็บขนาดนี้มาก่อน มนุษย์ที่อยู่เบื้องหน้ามันแข็งแกร่งมากจนสามารถเจาะทะลุเกราะเกล็ดของมันได้ในหมัดเดียว