My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1148 ป่าโบราณ

ตอนที่ 1148 ป่าโบราณ
　　“แมวแห่งโชคชะตา,ในที่สุดแกก็โผล่มาให้เห็นหน้า” เมื่อได้เห็นแมวดำที่วิ่งไป ดวงตาของอัลจอห์นก็ปรากฏร่องรอยแห่งความสุข
　　ด้วยพระคัมภีร์แห่งเทพในมืออัลจอห์นกำลังค้นหาแมวดำตัวนี้ภายใต้การแนะนำของเหล่าทวยเทพ
　　แมวดำตัวนี้ไม่ธรรมดาครั้งหนึ่งมันเคยเป็นแมวที่อยู่กับเทพนภามาก่อนและครอบครองความสามารถในการมองเห็นอนาคต
　　“หลี่ฉิงเฟิงข้าจะจัดการกับเจ้าหลังจากจับแมวแห่งชะตา” อัลจอห์นมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างเย็นชาก่อนที่จะเข้าไปในป่าโบราณ
　　ลูกหมาสีดำดูเหมือนจะรู้จักแมวตัวนี้มันกล่าวกับฉิงเฟิงด้วยความกังวลว่า “รีบเข้าไปเลยฉิงเฟิง พวกเราจะจับแมวตัวนี้ให้ได้ มันมีพลังเวทย์มนตร์และสามารถพาพวกเราไปสู่ที่ตั้งของน้ำพุแห่งชีวิตได้” 　　ในยุคโบราณลูกหมาสีดำเป็นสัตว์อสูรวิญญาณตะวันออกและกวาดผ่านโลกของผู้ฝึกตนทางตะวันออก ในขณะที่แมวแห่งโชคชะตาเป็นสัตว์อสูรวิญญาณฝั่งตะวันตก พวกมันเคยประมือกันมาก่อนและจบลงด้วยการเสมอกัน
　　ลูกหมาสีดำคุ้นเคยกับความสามารถของแมวแห่งชะตาเป็นอย่างดีมันรู้ว่าต้องครอบครองแมวตัวนี้ให้ได้ก่อนอัลจอห์น
　　จากคำพูดของลูกหมาสีดำก็ทำให้ฉิงเฟิงตระหนักถึงความสำคัญของปัญหาพวกเขาต้องหาแมวตัวนี้ให้ได้เพราะมันเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยในการค้นหาน้ำพุแห่งชีวิต
　　“ไปกันเถอะ”ฉิงเฟิงโบกมือและพาทุกคนเข้าสู่ป่าโบราณ
　　พวกเขาเดินทางอย่างรวดเร็วและเข้าไปในป่าในไม่ช้าทันทีที่พวกเขามาถึง ฉิงเฟิงก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ทำให้หายใจลำบาก
　　ต้นไม้ในป่าโบราณแห่งนี้มีความสูงถึง500 เมตรซึ่งปิดกั้นแสงแดดทั้งหมด　　มันกลายเป็นป่าที่มีแต่ความมืดมิดทั้งหมดแต่โชคดีที่ฉิงเฟิงได้บอกให้เบอร์นาร์ดเตรียมเสบียงไว้เป็นจำนวนมากรวมไปถึงไฟฉายและคบเพลิง
　　ฉิงเฟิงเปิดไฟฉายและเดินทางต่อไปในขณะที่คนอื่นๆถือคบเพลิง
　　คบเพลิงถูกนำมาใช้เพื่อขับไล่สัตว์ร้ายที่กลัวไฟในขณะที่ไฟฉายสามารถส่องแสงให้เห็นในระยะไกล
　　จากส่วนลึกของต้นไม้มืดมิดที่ล้อมรอบๆฉิงเฟิงปรากฏลำแสงสีเขียวนับสิบๆสายขึ้น
　　“บอสครับบางอย่างไม่ถูกต้อง มีอะไรบางอย่างกำลังมองดูพวกเราอยู่” เมื่อได้เห็นแสงไฟรอบๆ ลู่ซวนจี๋ก็กล่าวด้วยความประหม่า
　　“ฉันรู้แล้วพวกมันเป็นสัตว์อสูร นายระวังตัวด้วย” ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย　　จากคำพูดของเขาสมาชิกทีมเขี้ยวหมาป่าก็มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง พวกเขาเคยทำภารกิจลาดตระเวนมาก่อนและรู้ว่าป่าโบราณเป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุด
　　ฉิงเฟิงเดินไปข้างหน้าพร้อมกับไฟฉายในมือเขารับผิดชอบในการนำทางและตรวจจับอันตรายใดๆด้วยพลังวิญญาณ
　　ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเพราะรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายอันตรายที่เด่นชัดเบื้องหน้าจนทำให้ทั่วร่างแข็งค้างและขนลุกซู่
　　แต่เมื่อเขามองไปกลับไม่พบสิ่งใดแม้แต่น้อย…
　　“ซวนจี๋เอาไฟฉายส่องไปข้างหน้าดูสิว่ามีอะไรอยู่ตรงนั้นไหม” ฉิงเฟิงกล่าวกับลู่ซวนจี๋ที่เดินอยู่ข้างๆ
　　ลู่ซวนจี๋พยักหน้าและส่องไฟฉายไปข้างหน้าไฟฉายของเขาผลิตมาเป็นพิเศษ มันเป็นไฟฉายที่สามารถส่องแสงสว่างได้ไกลถึง 2,000 เมตรพร้อมแบตเตอรี่ที่อยู่ได้ยาวนานถึง 24 ชั่วโมง พวกเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจนในระยะ 2,000 เมตรด้วยไฟฉายนี้
　　ฉิงเฟิงมองออกไปและไม่เห็นอะไรเลยนอกจากต้นไม้ไม่มีสัตว์อสูร ไม่มีต้นไม้พิษ
　　เขาขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
　　ก่อนหน้านี้เซ้นส์ของฉิงเฟิงทำงานและแจ้งเตือนถึงอันตรายล่วงหน้าแต่กลับไม่เห็นสิ่งใดคุกคามพวกเขาเลย มันแปลกมาก
　　จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นทำสัญญาณให้ทุกคนหยุดและเพ่งมองต่อไปอย่างใกล้ชิด
　　คราวนี้ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างต้นไม้ต้นหน้าและอีกต้นที่อยู่ข้างๆกัน
　　ต้นไม้ทั้งสองด้านมีสีดำในขณะที่ต้นไม้ข้างหน้ามีสีแดงเข้ม หากไม่สังเกตอย่างใกล้ชิดคงมองไม่ออก
　　“มีกลิ่นคาวเลือดอยู่ในต้นไม้สีแดง”ลูกหมาสีดำกล่าวพร้อมกับทำจมูกฟุดฟิด
　　มันมีจมูกที่ไวต่อกลิ่นและได้กลิ่นอะไรแปลกๆ
　　กลิ่นคาวเลือด
　　ร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของฉิงเฟิงเขาเดินหน้าไปหลายก้าวและสูดกลิ่นจนได้กลิ่นคาวเลือดจางๆที่คนทั่วไปไม่มีทางได้กลิ่น
　　“ต้นไม้ต้นนั้นมีบางอย่างที่เป็นอันตราย”ฉิงเฟิงตะโกนเตือนให้ทุกคนระวัง
　　เขาพยายามพาพรรคพวกไปอีกทางหนึ่งแต่ก็พบว่าอันตรายเช่นกัน
　　ในทุกทิศทางมีดวงตานับสิบๆคู่ที่เฝ้ามองมันส่องแสงสีเขียวด้วยความละโมภและหิวโหย
　　“บอสครับพวกเราถูกล้อมแล้ว พวกเราจะไปทางไหนดี ” ลู่ซวนจี๋ถามฉิงเฟิงด้วยอาการหน้านิ่วคิ้วขมวด
　　นอกจากลู่ซวนจี๋คนอื่นๆที่อยู่ข้างๆต่างก็พบว่าพวกเขาตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน
　　ทุกคนต่างมองไปที่ฉิงเฟิงเพื่อรอการตัดสินใจของเขา
　　หลังจากการครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ฉิงเฟิงก็กล่าวว่า “ในเมื่อมีอันตรายทุกทาง งั้นก็ลุยไปข้างหน้าเลย ยังไงซะจุดประสงค์ของเราคือการข้ามป่าโบราณนี้ไปอยู่ดี”
　　ฉิงเฟิงนำหน้าพร้อมกับทีมเขี้ยวหมาป่าที่อยู่กลางลูกหมาสีดำ งูกลืนฟ้าและราชาหมาป่าอัคคีอยู่รั้งท้าย
　　สัตว์อสูรทั้งสามนั้นล้วนแต่ทรงพลังและสามารถทำให้สัตว์อสูรที่อยู่ข้างหลังกลุ่มตกใจจนไม่กล้าลอบโจมตีได้
　　ในขณะที่ฉิงเฟิงเดินนำไปได้ประมาณ100 เมตร สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาเห็นโครงกระดูกสีขาวใต้ต้นไม้สีแดงขนาดใหญ่
　　โครงกระดูกเป็นของมนุษย์และยังมีกลิ่นอายอันน่ากลัวทรงพลังจนทำให้ฉิงเฟิงประหลาดใจไม่น้อย
　　เขาอนุมานว่าโครงกระดูกนั้นเป็นของยอดฝีมือในขอบเขตจิตราชันแน่นอนซึ่งเลือดเนื้อหนังและอวัยวะต่างๆกลายเป็นสารอาหารสำหรับต้นไม้โบราณสีแดงเหล่านี้ไปแล้ว มันเป็นภาพที่น่ากลัวมาก
　　ฟ่อ!
　　จากส่วนลึกใต้พื้นดินมีเสียงฟ่อดังมามันเบามาก แต่ฉิงเฟิงก็ยังได้ยินด้วยประสาทการรับรู้อันยอดเยี่ยมของเขา
　　“ระวัง!มีบางอย่างกำลังมาจากใต้ดิน!” ฉิงเฟิงตะโกนเตือนทุกคนในกลุ่มด้วยสีหน้าที่ร้อนรน
　　วูบ!
　　ในขณะที่เขาตะโกนเตือน,มีบางสิ่งที่เป็นสีดำถูกยิงขึ้นจากใต้ดินอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดและมาถึงเบื้องหน้าฉิงเฟิงในเสี้ยวพริบตา
　　สองนิ้วของเขากางออกและคีบจับวัตถุสีดำนั้นไว้ในทันที
　　มันเป็นชิ้นส่วนที่แข็งแรงของรากต้นไม้ที่มีปลายที่แหลมมาก
　　หากเป็นผู้ฝึกตนทั่วไปคงถูกเจาะทะลุร่างไปแล้วแต่ฉิงเฟิงนั้นแตกต่างออกไป เขาบ่มเพาะกายาแดนชำระและมีผิวที่แข็งพอๆกับเหล็กกล้า เขาสามารถต้านทานการโจมตีของรากไม้อันแหลมคมนี้ได้อย่างง่ายดาย