My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1155 ครอบครองแมวแห่งโชคชะตา

ตอนที่ 1155 ครอบครองแมวแห่งโชคชะตา
　　“โอ้พระเจ้า, ราชินีแวมไพร์ยอมจำนนต่อชายชาวตะวันออก นี่ช่างเป็นความอับอายต่อผู้ฝึกตนของทวีปเสือยิ่งนัก”
　　“เบาเสียงหน่อยอย่ารนหาที่ตาย”
　　“ได้ๆๆข้าจะบ่นเบาๆ พวกเราไม่ควรพูดให้พวกเขาได้ยิน ปีศาจหัวเซี่ยผู้นั้นเพิ่งตัดหัวอัลจอห์นไป ข้าก็ยังไม่อยากตาย”
　　ผู้คนที่ยืนดูอยู่รอบๆต่างก็มีสีหน้าตื่นตระหนกในขณะที่ซุบซิบคุยกัน
　　หลายๆคนมองไปที่ฉิงเฟิงราวกับว่าเขาเป็นปีศาจจากนรกอเวจี
　　เดิมทีพวกเขาคิดว่าผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่สุดล้วนเป็นคนในทวีปเสือแต่แล้วการปรากฏตัวของหลี่ฉิงเฟิงทำให้พวกเขาเริ่มคิดเป็นอื่น
　　ในขณะเดียวกันชายหนุ่มรูปงามก็กำลังต่อสู้กับมู่เซียนเซียน
　　วูบ! 　　ฉิงเฟิงใช้ท่าร่างพันมังกรไปปรากฏตัวด้านข้างของชายหนุ่มผู้นั้นและเหวี่ยงหมัดใส่เขา
　　เขาต้องการสู้กลับแต่หน้าอกถูกฉิงเฟิงเหยียบเอาไว้ กระดูกซี่โครงของเขาร้าวและมีเลือดก็ไหลออกมาจากปาก
　　ฉิงเฟิงไม่เคยอ่อนโยนต่อฝ่ายตรงข้ามเขาเพิ่งสังหารอัลจอห์นไปและสยบราชินีแวมไพร์เอาไว้ได้ ในเมื่อชายหนุ่มคนนี้วางตัวเป็นศัตรูต่อเขา เขาย่อมไม่ปล่อยอีกฝ่ายไปง่ายๆแน่นอน
　　ชายหนุ่มยังคงนอนราบอยู่บนพื้นและบาดเจ็บสาหัสจนไม่อาจลุกขึ้นได้
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่ออกมาและพาดคอของอีกฝ่ายไว้
　　“เดี๋ยวก่อน! หลี่ฉิงเฟิง โปรดไว้ชีวิตศิษย์พี่ของข้าด้วย” มู่เซียนเซียนกล่าวอ้อนวอน
　　เธอไม่ต้องการเห็นศิษย์พี่ตนเองตายพวกเขาทั้งสองเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกันและเธอก็ยังคงมีความรู้สึกผูกพันกับเขาอยู่
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินคำขอร้องถ้าไม่ใช่เพราะคำขอของมู่เซียนเซียนเขาคงฆ่าชายหนุ่มคนนี้ในทันที แต่สุดท้ายเขาก็ต้องยอมปล่อยอีกฝ่ายไป
　　“เพราะศิษย์น้องของนายวันนี้นายถึงยังมีลมหายใจต่อไป แต่ถ้าคราวหน้ายังวางตัวเป็นศัตรูกับฉันอีก ฉันจะบั่นคอนาย” ฉิงเฟิงเก็บกระบี่กลับไปและกล่าวเตือน
　　ใบหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนจากสีม่วงคล้ำเป็นสีขาวซีด
　　ภายใต้นิกายราชาไผ่เขาเป็นศิษย์ชั้นแนวหน้า เขาสามารถยกระดับพลังของตนไปถึงขอบเขตจิตราชันได้ตั้งแต่อายุไม่มากอย่างเหลือเชื่อ เหล่าศิษย์ร่วมสำนักต่างก็มองเขาเป็นแบบอย่าง
　　แต่ทว่าเพียงแค่การโจมตีครั้งเดียวจากหลี่ฉิงเฟิงทำให้เขาไม่เพียงพ่ายแพ้แค่ร่างกาย แต่ยังฝังใจจิตวิญญาณอีกด้วย ความภาคภูมิใจและความหยิ่งทะนงของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆในวันนี้
　　ฉิงเฟิงไม่แม้แต่จะมองอีกฝ่ายในขณะที่เขาเดินตรงไปที่แมวแห่งโชคชะตาฝ่ายตรงข้ามถูกฆ่าตายหรือไม่ก็ยอมแพ้จนหมดสิ้นแล้ว ในสถานที่นี้ไม่มีใครเทียบได้กับเขา
　　“หลี่ฉิงเฟิงเจ้าต้องการอะไร ” แมวแห่งโชคชะตาพูดออกมา
　　ฉิงเฟิงเพียงยิ้มเยาะและกล่าวว่า“แมวแห่งโชคชะตา ไปกับฉัน”
　　แมวแห่งโชคชะตาขมวดคิ้วและตอบอย่างเยือกเย็นว่า“ข้าเป็นแมวของเทพนภา ข้าไม่ติดตามใครทั้งนั้นหากไม่ใช่เขา”
　　หลังจากจบประโยคแมวแห่งโชคชะตาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและเตรียมพร้อมที่จะหลบหนี
　　แม้ว่ามันจะรวดเร็วนักแต่ฉิงเฟิงก็เร็วกว่า เขาพุ่งตัวไปดั่งลูกศรและปรากฏตัวขึ้นข้างๆมันทันที
　　ฉิงเฟิงยื่นมือขวาออกไปคว้าจับแมวแห่งโชคชะตามันดิ้นรนอยู่ในมือของเขา แต่ความแข็งแกร่งของมันไม่เพียงพอที่จะดิ้นให้หลุดได้
　　“ถุ้ย!” แมวแห่งโชคชะตาเปิดปากของมันและถมน้ำลายก้อนหนึ่งไปที่ฉิงเฟิง
　　ด้วยการเอียงศีรษะเล็กน้อยเขาจึงหลีกเลี่ยงน้ำลายของมันได้ แต่คราบน้ำลายบางส่วนก็ยังเปรอะเปื้อนร่างกายทำให้เขาไม่พอใจ
　　เจ้าแมวดำตัวน้อยตัวนี้กล้าที่จะถ่มน้ำลายใส่เขา
　　“โอ้ยยยย”
　　ฉิงเฟิงใช้สองนิ้วหยิกขนของมันออกมาจนมันส่งเสียงกรีดร้องลั่น
　　“เจ้าแมวตัวน้อยพาฉันไปหาน้ำพุแห่งชีวิตซะดีๆ”ฉิงเฟิงกล่าว
　　แมวแห่งโชคชะตากลอกลูกตาไปมามันมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างหยิ่งยะโสและส่ายหัวเป็นการปฏิเสธ　　น้ำพุแห่งชีวิตตั้งอยู่ในโซนที่อันตรายอย่างไม่น่าเชื่อมันไม่เต็มใจที่จะไปที่นั่นอย่างแน่นอนเนื่องจากพื้นที่ส่วนนั้นเต็มไปด้วยสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งและทรงพลัง
　　“ถ้าแกไม่พาฉันไปที่นั่นฉันจะถอนขนทั้งหมดออกจากร่างกายแก !” ฉิงเฟิงตะคอกข่มขู่
　　เมื่อเผชิญกับการคุกคามของฉิงเฟิง,แมวแห่งโชคชะตาก็ยังคงส่ายหัว
　　ฉิงเฟิงโกรธเกรี้ยวกับการลีลาของมันเขายื่นมือออกไปถอนขนของมันหลายสิบกระจุกทันที มันร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง
　　“ซวนจี๋วานหน่อย ไปเก็บเศษไม้มาจุดเผาให้ที”
　　ในขณะที่ถอนขนแมวเขาก็ตะโกนบอกลู่ซวนจี๋
　　“เคครับบอส” ลู่ซวนจี๋ตอบรับ
　　จากนั้นเขาก็ลากแมวแห่งโชคชะตาเดินไปที่กองไฟที่กำลังติดไฟ
　　“แกไอ้ลูกนอกคอก แกคิดจะทำอะไรวะ !” แมวแห่งโชคชะตาร้องตะโกนออกมาดังๆ
　　ในน้ำเสียงของมันมีร่องรอยของความหวาดกลัวและความตกใจ
　　แมวแห่งโชคชะตารู้สึกราวกับว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนดีและความคิดของมันก็ได้รับการพิสูจน์ในทันที….
　　ฉิงเฟิงตอบอย่างเย็นชาว่า“เพราะแกไม่ยอมช่วยฉันตามหาน้ำพุแห่งชีวิต ดังนั้นแกก็ไม่นับว่ามีประโยชน์แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังหิว ฉันคิดว่าเอาแกไปย่างกินน่าจะอร่อยดี”
　　ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างโหดเหี้ยม
　　“อะไรวะแก แกจะกินข้า ” การแสดงออกทางสีหน้าของแมวแห่งโชคชะตาเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความหวาดผวา　　ชายตรงหน้าคนนี้โหดเหี้ยมมาก! มันคิดจะกินข้าจริงๆ
　　แมวแห่งโชคชะตาเคยพานพบผู้ฝึกตนมานับไม่ถ้วนในอดีตไม่ว่าจะเป็นชาวตะวันตกหรือชาวตะวันออก แต่มันก็ไม่เคยเห็นใครเหมือนฉิงเฟิงมาก่อน เขาโหดร้ายเด็ดขาดและโอหังอย่างไม่น่าเชื่อ
　　มันกลัวมากแล้วแม้ว่าถูกถอนขนจะทำให้มันเจ็บปวด แต่ก็ยังทนไหว แต่ถ้าหากเอาไปย่าง มันต้องตายแน่นอน
　　ฉิงเฟิงยกร่างแมวแห่งโชคชะตาและเตรียมพร้อมที่จะโยนมันเข้าไปในกองไฟประกายไฟลุกเข้ามาใกล้กับตัวมันและเผาขนสีดำของมันไปบางส่วน
　　“ยะ! อย่าทำข้า ! ข้ายอมแล้วๆ ข้าจะพาเจ้าไปที่น้ำพุแห่งชีวิต”
　　ในที่สุดแมวแห่งโชคชะตาก็เปลี่ยนใจและยอมแพ้อย่างรวดเร็ว
　　เสียงของมันสั่นคลอนมากมันไม่อยากถูกย่างสด
　　ในที่สุดฉิงเฟิงก็วางมันลงกับพื้นและปล่อยให้มันนำทางพาพวกเขาไปยังน้ำพุแห่งชีวิต
　　……..
　　ป่าโบราณแห่งนี้ไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่แต่ก็ยังมีอันตรายมากมายนอกเหนือจากต้นไม้โบราณสีแดงกินคนแล้วก็ยังมีสัตว์อสูร รวมไปถึงสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่กินเนื้อมนุษย์
　　ฉิงเฟิงและพรรคพวกออกเดินทางไปได้ประมาณพันเมตรก็พบกับสัตว์อสูรขนาดใหญ่
　　มันเป็นงูยักษ์ตัวหนึ่งที่ร่างเต็มไปด้วยเกล็ดสีดำปกคลุมร่างกายของมันเหยียดยาวกว่า 100 เมตรและหัวของมันใหญ่พอๆกับสนามบาสเก็ตบอล มันมีสองตาที่ดูเหมือนถังน้ำขนาดใหญ่และนัยน์ตาของมันก็เปล่งประกายด้วยความกระหายเลือด