My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1172 ปะทะซุนฮุนเทียน

ตอนที่ 1172 ปะทะซุนฮุนเทียน
　　“หลี่ฉิงเฟิงหลีกไป อย่ามาขวางทางข้า”
　　ซุนฮุนเทียนแสยะยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงหนาวเย็น
　　เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายฉิงเฟิงก็กล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “แล้วทำไมฉันต้องหลีก ถ้าฉันไม่หลีกแล้วแกจะทำไม ?”
　　แสงแห่งความตายพาดผ่านดวงตาของซุนฮุนเทียนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าช่างจองหองอวดดีนัก แม้แต่ไม่เห็นประมุขอย่างเขาอยู่ในสายตา !
　　เขาเป็นประมุขนิกายคทาฟ้าและยังเป็นยอดฝีมือที่ทรงพลังในขอบเขตจิตวิญญาณราชันขั้นที่สี่ผู้ซึ่งล้มศัตรูนับไม่ถ้วนด้วยคทาฟ้าของเขาเขาเป็นที่รู้จักกันดีในโลกของเหล่าผู้ฝึกตน
　　ซุนฮุนเทียนดึงคทาฟ้าของเขาออกมามันเป็นคทาเหล็กสีดำที่มีความยาวสองเมตรหนาเท่ากับแขนและเปล่งพลังงานอันรุนแรง
　　เนื่องจากคทาฟ้านี้ทำมาจากหินสะเก็ดดาวผสมกับเหล็กคริสตัลสีดำมันไม่มีวันถูกทำลายและสามารถโจมตีออกไปได้ด้วยน้ำหนักถึงห้าหมื่นกิโลกรัม
　　ตูม
　　!!
　　ซุนฮุนเทียนเหวี่ยงคทาเหล็กสีดำไปข้างหน้าหลงเหลือหลุมดำไว้ในอากาศและพุ่งเข้าหาฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงเลือกสู้ซึ่งหน้าเขากระชับกระบี่แสงสีทองฟันขวางไปด้วยพลังงานกระบี่อันรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อและปะทะเข้ากับคทาฟ้าจนก่อให้เกิดประกายไฟ
　　ตึง!
　　ทั้งคู่ต่างก็ก้าวถอยหลังและมองหน้ากันอย่างจริงจัง
　　“นับว่าไม่เลวเลยข้าไม่คิดว่าเจ้าจะต้านรับคทาฟ้าของข้าได้” ซุนฮุนเทียนตกตะลึงไม่น้อย
　　ฉิงเฟิงเหลือบมองอีกฝ่ายความรังเกียจเมื่อครู่เขาเพียงแค่เหวี่ยงกระบี่ดาบออกไปโดยไม่ได้ใช้เคล็ดวิชาใดๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวอีกฝ่ายเลยหลังจากเห็นผลลัพธ์จากการแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากัน
　　“
　　สามคทากำเนิดฟ้า
　　!
　　“
　　ซุนฮุนเทียนเปล่งเสียงคำรามขึ้นมาทันใดนั้นคทาของเขาก็ยื่นออกไปข้างหน้าและก่อตัวเป็นร่างเงาของคทาสามด้ามขึ้น มันรวดเร็วดั่งสายฟ้าอัสนีและพุ่งเข้าหาฉิงเฟิงอย่างหนักหน่วง
　　“
　　แสงทองท่องนภา
　　! 　　“
　　ฉิงเฟิงใช้ออกด้วยกระบี่แรกของวิชากระบี่แสงสีทองทันทีประกายลำแสงสีทองจากท้องฟ้าพุ่งเข้าหาซุนฮุนเทียนและปะทะกันกับเงาของคทาทั้งสาม
　　การปะทะกันระหว่างกระบี่แสงสีทองและสามคทากำเนิดฟ้าทำให้เกิดการระเบิดของท้องฟ้าและพลังงานที่กระจัดกระจายออกไปตามมาด้วยเสียงที่ดังกังวานในชั้นบรรยากาศ
　　ทุกคนรอบตัวต่างก็ตะลึงและก้าวถอยหลังเมื่อเห็นฉากนี้เพราะการโจมตีของทั้งคู่มีพลังเกินกว่าที่พวกเขาจะต้านทานได้
　　ก้อนหินโดยรอบ,น้ำแข็งและต้นไม้ต่างก็ถูกทำลาย ในขณะที่อีกฝากหนึ่ง มู่ฉิงจูและจางหยุนซื่อต่างก็กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด กระบี่ราชาไผ่ยังคงปะทะหักหาญกับกระบี่ดาวตกจนเกิดรอยร้าวทุกหนทุกแห่งในอากาศ
　　“เฮ้เจ้างูน้อย เราไปย่องหยิบผลคริสตัลน้ำแข็งกันเถอะ” ลูกหมาสีดำกระซิบกระซาบกับงูกลืนฟ้า　　งูกลืนฟ้าพยักหน้าและรีบมุ่งหน้าไปที่ผลคริสตัลน้ำแข็งพร้อมกับลูกหมาสีดำพวกมันทั้งสองทุบตีเหล่าลูกศิษย์ของนิกายกระบี่ดาวตกและนิกายคทาฟ้าที่ขวางทางพวกมันจนสลบเหมือด
　　สาวกเหล่านั้นย่อมไม่ใช่คู่มือของงูกลืนฟ้าและลูกหมาสีดำแต่ทว่า ทันทีที่พวกมันมาถึงหน้าผลคริสตัลน้ำแข็ง พวกมันก็ได้เผชิญหน้ากับอาวุโสที่แข็งแกร่งสองคน คนหนึ่งคือชางจางเถาผู้อาวุโสนิกายกระบี่ดาวตก และอีกคนหนึ่งคือซุนหยาง ผู้อาวุโสของนิกายคทาฟ้า
　　ในฐานะผู้อาวุโสของนิกายระดับราชันทั้งคู่แข็งแกร่งมาก ดังนั้นการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายจึงดูเหมือนยังกินกันไม่ลง
　　แน่นอนว่าสถานการณ์นี้เป็นเพราะลูกหมาสีดำและงูกลืนฟ้ายังไม่ได้ปลุกพลังแห่งสายเลือดของพวกมันขึ้นมาใช้
　　ทุกคนต่อสู้อย่างรุนแรงเพื่อผลคริสตัลน้ำแข็งและการต่อสู้ระหว่างหลี่ฉิงเฟิงกับซุนฮุนเทียนดูเหมือนจะรุนแรงที่สุด ท่าทีของพวกเขาทั้งคู่เหมือนโกรธแค้นกันมากและกระสันที่จะเอาชนะอีกฝ่ายให้จงได้โดยเร็วที่สุด
　　“หลี่ฉิงเฟิงจานจิตวิญญาณทานตะวันของข้าเป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับราชัน ! ลองลิ้มรสพลังของมันดู”
　　ซุนฮุนเทียนยิ้มอย่างเย็นชาหยิบจานจิตวิญญาณทานตะวันออกมา
　　(TL: คืออะไรวะ…. Sunflower Spiritual Disk แผ่นดิสก์,จาน จิตวิญญาณ ดอกทานตะวัน)
　　อุ๊บ! ฮ่าๆๆๆ
　　ฉิงเฟิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นจานดอกทานตะวัน
　　“
　　นั่นมันบ้าอะไรวะ
　　ทำไมเจ้าซุนฮุนเทียนถึงได้หยิบดอกทานตะวันออกมาหน้าตาเฉยแบบนี้
　　“　　อันที่จริงมันเป็นเพียงดอกทานตะวันขนาดใหญ่เท่ากับจานใบหนึ่งและมันดูเหมือนดอกทานตะวันของจริงมันเป็นสีทองและเมล็ดทานตะวันมากกว่าหนึ่งพันเม็ด
　　เมล็ดยังมีสีทองที่เปล่งแสงสีทองจนทำให้ผู้คนรู้สึกเวียนหัว
　　“ซุนฮุนเทียนแกหยิบดอกทานตะวันออกมาทำไม คิดจะชวนฉันไปแกะเมล็ดมากินหรือไง ?” ฉิงเฟิงยิ้มประชดประชัน
　　เมล็ดทานตะวัน
　　ดอกทานตะวัน
　　ซุนฮุนเทียนแข็งค้างเล็กน้อยด้วยสีหน้าสับสนแต่ในวินาทีต่อมาเขาก็เข้าใจว่าดอกทานตะวันที่ฉิงเฟิงกล่าวถึงนั้นก็คือของในมือเขานั่นเอง
　　“หลี่ฉิงเฟิงเจ้าบัดซบ จานดอกทานตะวันของข้าเป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับราชันขั้นที่สี่ มันไม่ใช่ดอกทานตะวันธรรมดาๆ !”
　　ซุนฮุนเทียนคำรามด้วยความโกรธ　　เขาขุ่นเคืองเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าฉิงเฟิงพูดประชดลักษณะของอุปกรณ์วิญญาณของเขา
　　“ซุนฮุนเทียนฉันไม่สนใจหรอกว่ามันเป็นดอกทานตะวันหรือจานจิตวิญญาณทานตะวันอะไร ในความคิดของฉันมันเป็นเพียงแค่ของกิน ไหนลองแสดงให้ฉันดูซิว่ามันทรงพลังแค่ไหน” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา
　　เขาสัมผัสได้ว่าน้ำเต้าทองคำในแหวนมิติของเขากระสันที่จะกลืนกินจานจิตวิญญาณดอกทานตะวันของซุนฮุนเทียน
　　“ได้เลยข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่ามันทรงพลังแค่ไหน !” ด้วยแสงเย็นที่กระพริบผ่านดวงตา ซุนฮุนเทียนตัดสินใจมอบบทเรียนที่ไม่มีวันลืมเลือนให้อีกฝ่าย
　　เขาวางมือไว้ด้านหลังจานแล้วตบเบาๆ
　　หวือ!
　　เมล็ดทานตะวันสีทองบินออกมาจากจานมันฉีกกระชากท้องฟ้าและสั่นสะเทือนชั้นบรรยากาศ ทิ้งรอยปริแตกไว้ในอากาศและยิงไปหาฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงตกตะลึงเมื่อเขาได้เห็นถึงพลังอันรุนแรงจากเมล็ดทานตะวันเม็ดเล็กๆ
　　เขาใช้พลังจิตเรียกน้ำเต้าทองคำออกมาจากแหวนมิติและเปิดฝาโดยเล็งไปที่เมล็ดทานตะวันที่กำลังพุ่งเข้ามา
　　ด้วยเสียงที่ดังขึ้นในฉับพลันน้ำเต้าทองคำกินเมล็ดทั้งหมดเข้าไปและเปลี่ยนเป็นพลังงานของมันเอง
　　เห็นได้ชัดถึงความสุขและอิ่มหนำสำราญของน้ำเต้าทองคำมันกลืนเมล็ดทานตะวันเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย
　　“ซุนฮุนเทียนเมล็ดทานตะวันของแกห่วยแตกมาก ! ยิงออกมาอีก”
　　ฉิงเฟิงกล่าวเย้ยหยันและยั่วยุให้อีกฝ่ายลงมือต่อไป
　　ซุนฮุนเทียนเป็นคนซื่อและยุขึ้นแม้ว่าเขาจะทรงพลังและแข็งแกร่งก็ตาม….　　เขาตกหลุมพรางการยั่วยุของฉิงเฟิงอย่างง่ายดาย
　　“หลี่ฉิงเฟิงงั้นข้าจะให้เจ้าได้เห็นถึงพลังของเมล็ดทานตะวันหนึ่งร้อยเม็ดพร้อมกัน !”
　　ซุนฮุนเทียนยิงเมล็ดทานตะวันออกไปด้วยท่าทางโกรธ
　　ฟุ่บฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ …
　　เมล็ดทานตะวันหนึ่งร้อยเม็ดถูกยิงออกมามันแยกท้องฟ้าและเปล่งพลังมหาศาลในขณะที่มันเข้าใกล้ฉิงเฟิง
　　เมื่อพิจารณาว่าเมล็ดทานตะวันหนึ่งร้อยเมล็ดที่ยิงออกมานั้นรวมกันก็สามารถครอบคลุมพื้นที่เกือบหนึ่งตารางเมตร ในขณะที่เส้นผ่าศูนย์กลางของน้ำเต้าทองคำนั้นมีเพียงสามเซนติเมตร มันดูจะเป็นการยากที่น้ำเต้าทองคำของฉิงเฟิงจะกลืนเมล็ดทั้งหมดได้
　　ทว่าในวินาทีต่อมามีบางอย่างเกิดขึ้นทำให้ฉิงเฟิงต้องตะลึง น้ำเต้าทองคำพองตัวขึ้นเร็วมากและขนาดของมันขยายขึ้นเป็นสิบเท่าภายในเวลาอันรวดเร็ว