My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1178 ข้ามผ่านแม่น้ำกระบี่

ตอนที่ 1178 ข้ามผ่านแม่น้ำกระบี่
　　“เซียนรัตติกาลท่านทราบหรือไม่ว่าเซียนทองคำหายไปไหน ”
　　เซียนเยือกแข็งถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยและฟังดูนุ่มนวลของอิสตรี
　　สรุปได้ว่าเซียนเยือกแข็งนางนี้และเซียนทองคำเคยเป็นคู่รักกันมาก่อนในสมัยโบราณพวกเขาทั้งสองเคยร่วมมือกันต่อสู้และสังหารเหล่าเทพนภาจากฝั่งตะวันตกไปมากมาย ซึ่งสั่นสะเทือนไปทั่วโลกผู้ฝึกตน
　　อย่างไรก็ตามสุดท้ายแล้วก็จบลงด้วยการที่เซียนทองคำหายสาปสูญและเซียนเยือกแข็งได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเหลือทิ้งไว้แต่เพียงเศษเสี้ยวจิตวิญญาณของนาง ซึ่งประคองชีวิตไว้ได้เพียงอาศัยพลังงานกระบี่จากในแม่น้ำสายนี้
　　จิตวิญญาณที่กระจัดกระจายของเซียนเยือกแข็งยังคงสิงอยู่ในกระบี่ในขณะที่มันปกป้องเศษเสี้ยวจิตวิญญาณของนางเอาไว้และป้องกันไม่ให้มันสลายไป
　　ฉิงเฟิงเพียงได้ยินแค่เสียงของนางเท่านั้นและไม่อาจเห็นรูปร่างหน้าตาได้แต่ฟังจากน้ำเสียงที่ไพเราะเช่นนี้ก็คาดเดาได้ว่า เมื่อยามที่มีกายหยาบนางย่อมเป็นสุดยอดสาวงามผู้หนึ่งเป็นแน่แท้
　　จักรพรรดิราตรีบอกกับเซียนเยือกแข็งว่าฉิงเฟิงเป็นมนุษย์ที่ฟ้าลิขิตไว้และมีโอกาสสูงที่จะขึ้นเป็นจักรพรรดิสวรรค์ในอนาคต จากนั้นเขาก็ขอให้เซียนเยือกแข็งเข้าร่วมกับฉิงเฟิง
　　นอกจากนี้จักรพรรดิราตรียังบอกกับนางอีกว่าฉิงเฟิงย่อมได้รับการยอมรับจากเซียนทองคำแน่นอน เพราะเขาได้รับการยอมรับจากน้ำเต้าทองคำ ด้วยเหตุนี้เป็นไปได้สูงว่าพวกเขาจะมีโอกาสได้พบกับเซียนทองคำในอนาคตหากอีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่
　　ในที่สุดเซียนเยือกแข็งก็ตัดสินใจร่วมเดินทางไปพร้อมกับฉิงเฟิงและยินดีให้ความช่วยเหลือตามที่เขาต้องการส่วนฉิงเฟิงก็ยินดีช่วยเซียนเยือกแข็งตามหาเบาะแสของเซียนทองคำในอนาคต
　　ฉิงเฟิงนิ่งคิดอยู่พักหนึ่งแล้วเก็บกระบี่น้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ไว้ในแหวนมิติของเขา
　　จากนั้นเขาก็บินขึ้นจากก้นแม่น้ำตอนนี้แม่น้ำกระบี่ทั้งหมดถูกควบคุมโดยฉิงเฟิงแต่เพียงผู้เดียวเพราะเขาเป็นเจ้าของกระบี่น้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์แล้ว
　　“แกเจ้าผมสั้นชุดฟ้า ถึงเวลากินดินโคลนได้รึยัง ” ฉิงเฟิงเดินไปหาผู้ฝึกตนผมสั้นและกล่าวอย่างไร้อารมณ์
　　ผู้ฝึกตนผมสั้นสติแตกทันทีใบหน้าของเขาซีดเผือด เขาไม่มีทางเลือกนอกจากควักดินโคลนจากพื้นดินแล้วยัดเข้าปากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับประกายตาอันไร้ความปราณีของฉิงเฟิง
　　ฝูงชนไม่อาจควบคุมเสียงหัวเราะของพวกเขาไว้ได้เมื่อได้เห็นภาพนี้ชายผมสั้นเพิ่งจะร่ำร้องว่าฉิงเฟิงต้องตายแน่ แต่ตอนนี้ฉิงเฟิงกลับยังไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนใดๆ　　ใบหน้าของชายผมสั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจากความอัปยศอดสูเขาหันหลังกลับเพราะเขาไม่ต้องการถูกฝูงชนเย้ยหยันอีกต่อไป
　　ฉิงเฟิงเดินไปหาปิงหยาเฟยและกล่าวว่า“ออกไปจากที่นี่กันเถอะ”
　　“นายท่านพวกเราไม่อาจต้านทานการโจมตีจากแม่น้ำกระบี่นี้ได้ แล้วพวกเราจะผ่านไปได้อย่างไรคะ ” ปิงหยาเฟยขมวดคิ้วและดูสับสน
　　“ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราสามารถข้ามไปได้แน่ เชื่อฉันสิ” ฉิงเฟิงยิ้มอย่างมั่นใจ
　　“เฮอะ! เพ้อเจ้อ ไม่มีทางที่เจ้าจะข้ามไปอีกฝั่งได้หรอก” องค์หญิงสามเหลือบมองฉิงเฟิงและกล่าวขึ้นทันที เธอไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด
　　ฉิงเฟิงเพียงเหลียวมององค์หญิงสามวูบเดียวและไม่สนใจเธออีกต่อไปซึ่งท่าทางของเขาทำเธอโกรธมาก
　　ฟุ่บ! 　　ร่างกายของฉิงเฟิงค่อยๆเหินขึ้นไปบนฟ้าและข้ามแม่น้ำไปในพริบตาทุกคนมีสีหน้าตกใจมากและไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ถูกโจมตีด้วยพลังงานกระบี่จากในแม่น้ำ
　　ปิงหยาเฟยและซุนฮุนเทียนหันไปมองหน้าและพยักหน้าให้กันจากนั้นพวกเขาก็ตัดสินใจเชื่อคำพูดฉิงเฟิงและบินข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งตามหลังฉิงเฟิง
　　“เจ้างูน้อยตามไปกันเถอะ” ลูกหมาสีดำก็บินขึ้นฟ้าและข้ามแม่น้ำไปเหมือนประกายแสงสีดำ
　　มันไม่ได้ถูกโจมตีด้วยพลังงานกระบี่จากในแม่น้ำเช่นกัน
　　หลังจากเห็นลูกหมาสีดำข้ามแม่น้ำไปได้อย่างปลอดภัยแล้วงูกลืนฟ้าก็บินขึ้นไปและข้ามแม่น้ำตามไปอีกคน
　　“ขุนพลปูทองคำเจ้าไปลองซิ” องค์ชายทะเลตะวันออกกล่าวขึ้นขณะมองไปข้างหน้า　　ขุนพลปูทองคำพยักหน้าในขณะที่มันบินขึ้นไปและพยายามข้ามไปเหนือแม่น้ำกระบี่อีกครั้งมันข้ามไปอีกฝั่งสำเร็จโดยไม่ถูกพลังงานกระบี่โจมตีเช่นเดียวกับกลุ่มของฉิงเฟิง
　　ผู้ฝึกตนคนอื่นๆตื่นเต้นมากเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าทำไมแม่น้ำกระบี่ถึงไม่โจมตีพวกเขาอีกต่อไปก็ตาม
　　ตราบใดที่พวกเขาข้ามแม่น้ำกระบี่ไปได้พวกเขาก็จะเข้าใกล้เลือดมังกรน้ำแข็งอีกแค่เพียงก้าวเดียว
　　หวืด…
　　ร่างของทุกคนเริ่มโบยบินขึ้นฟ้าและข้ามไปอีกฝั่งของแม่น้ำเมื่อทุกคนลงกับพื้นที่อีกฝั่ง
　　พลังงานกระบี่อันเกรี้ยวกราดจากแม่น้ำก็หายไปราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่จริง
　　พลังงานกระบี่นั้นมีอยู่เพราะเซียนเยือกแข็งเป็นผู้ควบคุมบังคับเนื่องจากตอนนี้นางไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไป พลังงานกระบี่จึงกระจัดกระจายและสลายไป
　　หลังจากออกจากแม่น้ำกระบี่แล้วฉิงเฟิงและฝูงชนก็ยังคงเดินหน้าต่อไป
　　บรรยากาศที่คุกคามดำรงอยู่รอบๆเกาะน้ำแข็งและมันก็แข็งแกร่งพอที่จะยับยั้งความสามารถในการบินของผู้ฝึกตนทุกคน
　　หลังจากที่ฉิงเฟิงและฝูงชนออกจากแม่น้ำกระบี่ไปได้ครู่หนึ่งพวกเขาก็ได้พบกับสัตว์อสูรปีศาจ– ปีศาจเสือน้ำแข็งประหลาดปีศาจ
　　ปีศาจเสือน้ำแข็งตัวนี้สูงห้าสิบเมตรและเต็มไปด้วยขนสีขาวที่มีผลึกน้ำแข็งอยู่บนนั้นมันเป็นสัตว์อสูรปีศาจที่น่ากลัวซึ่งมีพลังในระดับจิตวิญญาณราชันขั้นที่ห้า
　　สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่บนเกาะน้ำแข็งเป็นสัตว์อสูรประเภทน้ำแข็งและมันค่อนข้างยากที่จะพบกับสัตว์อสูรประเภทอื่น
　　“มนุษย์ข้าชื่นชอบในรสชาติเนื้อสดๆของพวกเจ้า พวกเจ้ายินดีกลายเป็นมื้ออาหารของข้าหรือไม่ ” ปีศาจเสือน้ำแข็งกล่าวในขณะที่มันจ้องมองไปที่ฉิงเฟิงและฝูงชน
　　ปีศาจเสือน้ำแข็งคุกคามพวกเขาอย่างดุเดือดเพราะมันอดใจรอไม่ไหวที่จะเขมือบพวกเขาปิงหยาเฟยสืบเท้าไปก้าวหนึ่งและกำลังจะไปต่อสู้กับมัน แต่ฉิงเฟิงก็ห้ามเธอไว้ เขารู้ว่าปีศาจเสือน้ำแข็งนั้นแข็งแกร่งเพียงใด เขาคิดที่จะรับมือกับมันเอง
　　“ปีศาจเสือน้ำแข็งฉันมาให้แกกินแล้ว แต่ระวังฟันของแกจะหักเสียล่ะ”
　　ฉิงเฟิงตอบกลับอย่างเย็นชา
　　ฮู่มมมมม~
　　ปีศาจเสือน้ำแข็งเริ่มแผดเสียงคำรามในขณะที่มันเสกเสาน้ำแข็งขนาดใหญ่ขึ้นมาที่ด้านขวามือของมันและกำลังจะโจมตีเข้าหาฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงเหยียดมือออกไปกำหมัดและเติมเต็มพลังแท้เข้าไปเขาเหวี่ยงมันออกมาและทุบทำลายเสาน้ำแข็งเป็นชิ้นๆ　　ปีศาจเสือน้ำแข็งไม่อาจเชื่อสายตาได้มันกล่าวว่า
　　“มนุษย์ดูเหมือนว่าเจ้าจะแข็งแกร่งไม่น้อย แต่ที่เจ้าได้เห็นคือพลังเพียง 50% ของข้าเท่านั้น ตอนนี้ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นถึง 70 %”
　　หวือ!
　　ทันใดนั้นปีศาจเสือน้ำแข็งก็ได้กวาดหางของมันที่มีความยาวร่วมสิบเมตรและพุ่งเข้าหาฉิงเฟิงอากาศแยกออกเป็นทางและเกิดเสียงระเบิดอันน่าสะพรึงกลัว
　　ฉิงเฟิงจดจ้องในขณะที่มองไปที่การโจมตีนี้เขาสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลจากหางของมัน
　　“
　　หมัดทลายนรกานต์
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงเหวี่ยงหมัดทลายนรกานต์ออกไปปะทะเข้ากับหางของปีศาจเสือน้ำแข็งมันก่อให้เกิดคลื่นพลังในอากาศจากแรงหมัดของเขา
　　ตูม!!!!
　　เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นเมื่อคลื่นพลังปะทะเข้ากับหางของเสือปีศาจน้ำแข็งต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ทรายและก้อนหินแตกกระเจิง ภายในไม่กี่วินาทีทุกอย่างก็หายไปและสถานที่รอบๆจุดปะทะนั้นก็ว่างเปล่า
　　“ปีศาจเสือน้ำแข็งมีอะไรอีกก็งัดมาให้หมดเลย ไม่งั้นแกคงไม่อาจเอาชนะฉันได้”
　　ฉิงเฟิงกล่าวขณะที่ยิ้มบางๆ
　　ปีศาจเสือน้ำแข็งดูประหลาดใจไม่น้อยมันไม่คาดคิดว่ามนุษย์ผู้นี้จะแข็งแกร่งพอที่จะรับมือกับพลัง 70% ของมันได้ซึ่งหน้า
　　มันบินขึ้นฟ้าทันทีและรูดกรงเล็บอันคมกร้าวไปหาฉิงเฟิง
　　มันคิดที่จะทุบทำลายร่างกายฉิงเฟิงด้วยพละกำลังทางกายภาพอันแข็งแกร่งของมันในเวลานี้
　　ฉิงเฟิงรู้เจตนาของอีกฝ่ายแต่เขาก็ยังไม่เห็นว่ามันเป็นภัยคุกคามมากนัก เขาต้องการทดสอบพละกำลังทางกายภาพของตนอยู่พอดี และตอนนี้การโจมตีของปีศาจเสือน้ำแข็งก็มอบสิ่งที่เขาต้องการได้อย่างแท้จริง