My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1195 ดรรชนีที่สอง – บดขยี้ดวงใจ

ตอนที่ 1195 ดรรชนีที่สอง – บดขยี้ดวงใจ
　　ราชางูน้ำแข็งมั่นใจว่ายามที่มันกลืนกินงูกลืนฟ้าเข้าไป พลังของมันจะพัฒนาไปถึงจุดที่มันสามารถต่อกรกับบรรพบุรุษนาคาที่แท้จริงได้
　　เมื่อนึกถึงการได้ขึ้นเป็นบรรพบุรุษของเหล่างูทั้งปวงดวงตาของราชางูน้ำแข็งก็เปี่ยมไปด้วยจิตสังหารและคลุ้มคลั่ง
　　มันจ้องมองงูกลืนฟ้าด้วยสีหน้าเย็นชาและเต็มไปด้วยความละโมบ
　　งูกลืนฟ้าตัวสั่นเทาด้วยความตระหนกจากการที่มันได้เห็นเจตนาฆ่าฟันผ่านแววตาของราชางูน้ำแข็ง
　　ราชางูน้ำแข็งต้องการฆ่ามันจริงๆ!
　　ถึงแม้ว่าราชางูน้ำแข็งนั้นจะแข็งแกร่งมากแต่งูกลืนก็ไม่กลัว มันคือบรรพบุรุษของงูทั้งโลกและรู้จุดอ่อนของสายพันธุ์งู
　　รูทวารของราชางูน้ำแข็งถูกโจมตีถึงสองครั้งและได้รับบาดเจ็บความแข็งแรงของมันลดลงมากกว่าครึ่ง
　　หากงูกลืนฟ้าต้องการฆ่าราชางูน้ำแข็งก็คงเป็นการต่อสู้ไม่ยากเย็นนักจากนั้นมันก็กระซิบบอกหลี่ฉิงเฟิงอย่างเงียบงันให้โจมตีราชางูน้ำแข็งด้วยวิชาดรรชนี
　　หลายคนเชื่อว่างูเป็นสัตว์ที่ไม่มีหัวใจแต่จริง ๆ แล้วราชางูน้ำแข็งมีหัวใจเหมือนมนุษย์และสถิตย์อยู่ใกล้ๆกับแก่นอสูรของมัน
　　หลี่ฉิงเฟิงพยักหน้าหลังจากได้ยินเสียงของงูกลืนฟ้า
　　“
　　ดรรชนีที่สอง– บดขยี้ดวงใจ
　　!
　　“
　　หลี่ฉิงเฟิงคำรามออกมา
　　เขาเหยียดนิ้วกลางขวาออกไปและยิงเป็นลำแสงสีเขียวเพื่อใช้ดรรชนีที่สองของเคล็ดวิชาดรรชนีผู้พิชิตยิงเข้าหาหัวใจของราชางูน้ำแข็ง
　　แกร่ก!
　　ด้วยเสียงปริแตกหัวใจของราชางูน้ำแข็งก็แตกสลายทันที
　　ตูม!!
　　ร่างของมันร่วงหล่นจากบนฟ้าและกระแทกพื้นอย่างแรงอดพูดไม่ได้ว่างูตัวนี้มีพลังชีวิตอันแข็งแกร่งอย่างยิ่ง ถึงแม้หัวใจของมันจะแหลกสลายแต่ก็ยังไม่ตาย !
　　จากนั้นหลี่ฉิงเฟิงก็ชักกระบี่แสงสีทองออกมาและเดินไปข้างหน้าเพื่อฆ่าราชางูน้ำแข็ง
　　มันสัมผัสได้ถึงอันตรายที่ย่างกรายเข้ามาจากจิตสังหารในแววตาของหลี่ฉิงเฟิงมันตกใจและหวาดกลัวอย่างมาก มันไม่อยากถูกฆ่า มันยังไม่อยากตาย
　　ราชางูน้ำแข็งเปิดปากพูดออกมาทันทีว่า“ข้าคือสัตว์อสูรจากดาวเคราะห์ดวงอื่นและเป็นผู้ติดตามของมังกรน้ำแข็ง เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ !”
　　หลี่ฉิงเฟิงหัวเราะและกล่าวด้วยเสียงเย็น“ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะเป็นใคร ไม่ว่าหน้าไหนก็ตามที่พยายามหยุดฉัน มีเพียงความตายที่รออยู่ !”
　　แม้ว่าราชางูน้ำแข็งนั้นเป็นสัตว์ร้ายจากดาวเคราะห์ดวงอื่นและมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งชิงเฟิงหลี่ก็ไม่สนใจเพราะสิ่งต่างๆ และพลังที่สนับสนุนเขามีภูมิหลังที่น่ากลัวกว่าราชางูน้ำแข็ง
　　หลี่ฉิงเฟิงกระชับกระบี่แสงสีทองไว้มั่นเตรียมจะสังหารราชางูน้ำแข็ง ทันใดนั้นแสงสีขาวก็ลอยลงมาจากยอดภูเขาน้ำแข็งและจับราชางูน้ำแข็งเอาไว้
　　มวลแสงสีขาวนั้นมาในรูปลักษณ์ของกรงเล็บสีขาวมันคว้าจับราชางูน้ำแข็งและพาตัวมันหนีไปทันที
　　เมื่อได้เห็นว่าราชางูน้ำแข็งถูกพาตัวหนีไปต่อหน้าต่อตาสีหน้าของหลี่ฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไป เขากำลังจะฆ่ามันได้อยู่แล้วเชียวแต่กลับถูกมังกรน้ำแข็งที่อยู่บนยอดเขาพาไป เขาไม่พอใจอย่างมาก
　　ราชางูน้ำแข็งเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งด้วยแก่นอสูรอันทรงพลังและสายเลือดของมันเขาต้องการแก่นอสูรของมันไปมอบให้งูกลืนฟ้าดูดซับเพิ่มความแข็งแกร่ง
　　อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าแผนของเขาจะไม่ประสบความสำเร็จเสียแล้ว….
　　ทุกคนที่ได้เห็นฉากนี้ต่างก้หน้าซีดและแววตาสั่นระริกด้วยความตกใจลำแสงกรงเล็บของราชามังกรน้ำแข็งมีแรงกดดันอย่างหนักหน่วงจนทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว
　　มันเป็นมังกรเทวะตัวหนึ่งย่อมแน่นอนว่าออร่าที่มันแผ่ออกมาย่อมสามารถสะกดข่มสัตวอสูรและผู้ฝึกตนได้อย่างง่ายดาย
　　โชคยังดีที่มังกรน้ำแข็งได้รับบาดเจ็บและความแข็งแกร่งของมันถูกจำกัดกรงเล็บของมันจึงทำได้เพียงชิงตัวราชางูน้ำแข็งไป แต่ไม่สามารถใช้สังหารผู้ฝึกตนรอบๆได้ มิฉะนั้นผู้ฝึกจำนวนมากคงถูกกลบฝังด้วยพลังของมันไปนานแล้ว
　　ถึงแม้ว่าหลี่ฉิงเฟิงจะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็ยังดีที่สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดที่ขวางทางอยู่หายไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถผ่านทางไปได้อย่างปลอดภัย
　　“ทางสะดวกแล้วไปกันต่อเถอะ” หลี่ฉิงเฟิงโบกมือและกล่าวกับคนอื่นๆ
　　จากนั้นเขาก็เดินผ่านหุบเขาและวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
　　เบื้องหน้าของเขาตอนนี้ก็คือภูเขาน้ำแข็งมันสูงหนึ่งพันเมตรและปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งหนาทั้งหมด ไม่มีโขดหินและพืชพรรณใดๆ มันเป็นสีขาวโพลนสุดลูกหูลูกตาและเปล่งออร่าอันเยือกเย็นออกมา
　　หลี่ฉิงเฟิงพุ่งทะยานอย่างไม่รีรออีกแล้วในครั้งนี้ต่อให้มีอันตรายเบื้องหน้าเขาก็จะฝ่าไปโดยเร็วที่สุด เขาต้องเป็นคนแรกที่ไปถึงยอดเขาเพื่อช่วงชิงเลือดมังกรน้ำแข็งให้ได้
　　ด้านหลังของเขาตามมาด้วยเจ้าชายแห่งทะเลตะวันออก,องค์หญิงทะเลใต้ นิกายราชาไผ่ นิกายสัตว์เหินหาวและนิกายกระบี่ดาวตก
　　ผู้ฝึกตนทั้งหมดมีเป้าหมายเดียวนั่นก็คือการได้รับเลือดมังกรน้ำแข็ง มันช่วยยกระดับบ่มเพาะให้กับผู้ฝึกตนทุกคนได้อย่างมหาศาลและเป็นสิ่งที่ทุกคนต่างการ
　　หลี่ฉิงเฟิงพุ่งตรงไปข้างหน้าและเร็วที่สุดเขามาถึงใต้ภูเขาภายในไม่กี่วินาที
　　ภูเขาน้ำแข็งลูกนี้ทั้งสูงชันและโล้นเลี่ยนแม้ว่าการปีนขึ้นไปจะเป็นเรื่องยาก แต่เขาก็ไม่สนใจ
　　ฟุ่บ!
　　เขาถีบตัวทะยานขึ้นไปบนอากาศดั่งสายฟ้าฟาดภายในไม่กี่วินาทีก็บินไปยังภูเขาน้ำแข็ง เขาแหย่ปลายเท้าปีนป่ายขึ้นไปบนภูเขาด้วยวิชาตัวเบา อย่างไรก็ตาม หลังจากปีนขึ้นไปได้สิบเมตร เขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
　　ภูเขาน้ำแข็งเปล่งความกดดันขนาดมหึมาออกมามันเป็นออร่าของมังกรน้ำแข็ง ยิ่งปีนขึ้นสูงก็ยิ่งหายใจลำบากราวกับว่ามีก้อนหินใหญ่นับหมื่นกิโลกรัมกำลังกดทับร่าง
　　ทุกย่างก้าวยิ่งยากเย็นขึ้นเรื่อยๆ
　　หลี่ฉิงเฟิงกลั้นใจและโคจรพลังแท้เต็มพิกัดเพื่อให้ปีนขึ้นไปได้ไม่เพียงแค่หลี่ฉิงเฟิงเท่านั้นที่ต้องดิ้นรน แต่ผู้ฝึกตนคนอื่นๆก็ประสบปัญหาในการปีนเขาเช่นเดียวกัน
　　แน่นอนว่าย่อมมีบุคลที่เป็นข้อยกเว้นเช่น เจ้าชายแห่งวังมังกรทะเลตะวันออกและวังมังกรทะเลเหนือรวมไปถึงบรรดาองค์หญิง พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกหลานของวังมังกรที่ได้ฝึกฝนเคล็ดวิชามังกรเทวะ พวกเขามีออร่าของเทพมังกรที่สามารถตอบโต้และต่อต้านแรงกดดันของมังกรน้ำแข็งได้
　　ดังนั้นพวกเขาทั้งเหล่านี้จึงแซงหน้าหลี่ฉิงเฟิงไปจนเป็นสามอันดับแรก
　　ข้างหลังของกลุ่มคนชุดนี้ก็คือองค์หญิงสองและองค์หญิงสามรวมไปถึงยอดฝีมือคนอื่นๆของวังมังกร พวกเขาก็สามารถขึ้นเขาด้วยความรวดเร็วเช่นกัน
　　หลี่ฉิงเฟิงร่วงจากอันดับแรกไปอยู่อันดับสิบห้าเขาเชื่องช้ากว่าคนของวังมังกรทั้งหมด
　　แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายเขาต้องการเป็นคนแรกที่ขึ้นไปถึงยอดเขาก่อนผู้ใด เพื่อเลือดมังกรน้ำแข็ง
　　ทันใดนั้นความคิดสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา
　　“
　　บ้าเอ้ยข้าก็มีโลหิตมังกรไหลเวียนอยู่ในร่างนี่นา ทำไมไม่ใช้มันออกมาเล่า
　　!”
　　เมื่อคิดได้หลี่ฉิงเฟิงก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจเขาหยุดปีนเขาและเริ่มโคจรโลหิตมังกรในร่างเพื่อปลุกมันจากภายใน
　　ลูกหมาสีดำที่ตามมาด้านหลังเห็นหลี่ฉิงเฟิงหยุดปีนก็ขมวดคิ้วและถามว่า“เจ้าหยุดทำไม เลือดมังกรน้ำแข็งอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้วเนี่ย”