My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1196 ปีนสู่ยอดเขา

ตอนที่ 1196 ปีนสู่ยอดเขา
　　หลี่ฉิงเฟิงหันไปตอบลูกหมาสีดำว่า“เดี๋ยวฉันไปทีหลัง แกรีบขึ้นไปก่อนเลย อย่าให้ใครได้เลือดมังกรน้ำแข็งไปเด็ดขาด”
　　หลี่ฉิงเฟิงต้องการสมบัติชิ้นนี้มากใครก็ตามที่กล้าแย่งชิงมันไปจากเขาก็คือศัตรู !
　　“จะพยายามก็แล้วกันนะ…”
　　ลูกหมาสีดำพยักหน้าและปีนขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับงูกลืนฟ้า
　　พวกมันทั้งสองเป็นสัตว์อสูรในเทพนิยายตะวันออกและมีสายเลือดตะวันออกโบราณหนึ่งคือปฐมนาคาแห่งทวีปโบราณ อีกหนึ่งคือสุนัขตัวแรก พวกมันทั้งคู่มีออร่าของสัตว์อสูรในเทพนิยายและไม่กลัวมังกรน้ำแข็ง
　　พวกมันปีนขึ้นอย่างรวดเร็วและตามกลุ่มคนจากวังมังกรได้ทันอย่างรวดเร็ว
　　หลี่ฉิงเฟิงเปิดใช้งานโลหิตมังกรภายในร่างจากนั้นความอหังการและหยิ่งทระนงของมังกรก็เปล่งประกายออกจากร่างกายของเขา ดุจดั่งการคืนชีพของเทพมังกรโบราณที่ทำให้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังความแข็งแกร่งที่ไม่อาจหยุดยั้ง
　　หลี่ฉิงเฟิงปีนเขาขึ้นไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับง่ายกว่ามากด้วยพลังของโลหิตมังกรที่ไหลเวียนอยู่ทั่วร่างทำให้แรงกดทับของยอดเขาหายวับไปหมดสิ้น
　　เขาเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วและตามกลุ่มผู้นำได้ในเวลาไม่นาน
　　สีหน้าขององค์หญิงสามเปลี่ยนไปและถามว่า“เจ้าเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ”
　　หลี่ฉิงเฟิงกลอกตาและกล่าวว่า“เธอก็ไม่ช้าเหมือนกัน”
　　ทุกครั้งที่เขาพบองค์หญิงสามเขามักจะชอบหยอกล้อกับเธอ หากไม่ได้แหย่เธอเขาจะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
　　พวกเขาพลางหลอกล้อและปีนเขาขึ้นไปทันใดนั้นองค์หญิงสามก็ลื่นล้มลง หลี่ฉิงเฟิงปฏิกิริยาตอบโต้รวดเร็ว เขายื่นมือขวาจับข้อมือเธอและดึงเข้าหาตัวจนเธอตกลงไปในอ้อมแขนของเขา
　　ใบหน้าของเธอแดงก่ำในขณะที่หัวใจเต้นถี่รัวเธอมองหลี่ฉิงเฟิงอย่างเขินอายและกล่าวว่า “ปล่อยข้านะ !”
　　หลี่ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและกล่าวว่า“ถ้าปล่อยเธอก็ตกลงไปสิ อย่าดื้อ”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่มองค์หญิงสามก็ฮึดฮัดไม่พอใจ พวกเขาอยู่บนยอดเขาสูงร่วม 800 เมตรจนเกือบจะถึงยอดอยู่แล้ว ด้านล่างพวกเขามีหินแข็งและเศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วน หากตกลงไปจะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
　　ถ้าเป็นภูเขาปกติองค์หญิงสามย่อมสามารถบินขึ้นไปได้เองโดยไม่มีปัญหาแต่ที่นี่ไม่ใช่ภูเขาธรรมดา มันเป็นภูเขาน้ำแข็งทั้งลูก มันลื่นแต่ยากที่จะปีนป่าย
　　สำหรับหลี่ฉิงเฟิงที่ผลาญโลหิตมังกรในตอนนี้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะปีนเขาแม้ว่าต้องแบกองค์หญิงสามไปด้วย　　เขาอุ้มเธอพลางปีนขึ้นเขาไปสมทบกับคนอื่นและมาถึงยอดเขาหลังจากนั้นไม่นาน
　　บนยอดเขานั้นโล่งมากมีมังกรน้ำแข็งตัวหนึ่งยืนตะหง่านอยู่ ณ จุดนั้น ลำตัวของมันยาวหนึ่งกิโลเมตรหรือมากกว่านั้น มันทอดร่างปกคลุมยอดเขาทั้งหมดและเปล่งรัศมีของสัตว์อสูรโบราณออกมา เพียงสายตาวูบเดียวที่มันจ้องมองก็ทำให้ผู้ฝึกตนแทบวิญญาณหลุดออกจากร่าง !
　　ทุกคนปีนขึ้นไปบนยอดเขาแล้วแต่พวกเขาไม่ได้เดินหน้าต่อไป
　　ถึงแม้ว่ามังกรน้ำแข็งจะได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่มันก็ยังแข็งแกร่งมาก หากพวกเขาบ่มบ่ามเดินไปข้างหน้าพวกเขาจะตายอย่างแน่นอน
　　หลี่ฉิงเฟิงวางองค์หญิงสามลงท่ามกลางดวงตาคู่งามที่ซับซ้อนของเธอเธอทั้งซาบซึ้งและโกรธแค้นต่อเขา เธอซาบซึ้งเพราะเขาช่วยเธอเอาไว้แต่ก็โกรธที่เขามักจะแกล้งและเอาเปรียบเธออยู่ตลอดเวลา　　หลี่ฉิงเฟิงไม่มีเวลาสนใจแววตาของเธอเขามองไปยังมังกรน้ำแข็งทันทีที่มาถึง
　　มันใหญ่เกินไปด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเกล็ดสีขาว แต่ละเกล็ดนั้นมีความยาวมากกว่าหนึ่งเมตรและเปล่งแสงสีขาวออกมาอย่างต่อเนื่องพร้อมกับออร่ากดทับอันน่าหวาดหวั่นแต่มันแผ่ซ่านออกมา
　　ที่บริเวณท้องของมันมีรูขนาดใหญ่มันใหญ่พอๆกับแท็งค์น้ำและลึกราวกับว่าทะลุร่างมันไปแล้ว
　　พวกเขาไม่รู้ว่าอาวุธชนิดใดที่ทำให้ร่างกายอันแข็งแกร่งของมังกรเกิดบาดแผลได้เช่นนี้
　　โชคดีสำหรับมังกรน้ำแข็งที่เป็นสัตว์อสูรเทวะต่อให้บาดเจ็บสาหัสก็ยังไม่ตกตายโดยเร็ว หากเปลี่ยนเป็นผู้ฝึกตนทั่วไปคงตายไปนานแล้ว
　　ใกล้บาดแผลของมันมีสระเลือดอยู่นั่นก็คือเลือดมังกร ! 　　เลือดของมันเป็นสีแดงสดและมีแรงกดทับอันน่าสะพรึงกลัวเพียงมองครั้งเดียวก็ทำให้หัวใจของทุกคนต้องหวาดผวา
　　ทุกคนจ้องมองเลือดมังกรตาเป็นมันแม้แต่หลี่ฉิงเฟิงก็ไม่มีข้อยกเว้น
　　ครั้งนี้เขาตัดสินใจเป็นฝ่ายรุกเขาไม่อยากเสียเวลารออีกต่อไปเพราะกลัวว่าคนอื่นจะฉวยโอกาส
　　หลี่ฉิงเฟิงรีบเดินไปที่สระเลือดมันเป็นสีแดงสดใสจนบาดสายตาของเขา นอกจากนี้ยังมีออร่าอันน่ากลัวปลดปล่อยออกมาอีกด้วย
　　ในทุกๆก้าวที่เดินไปออกนั้นหลี่ฉิงเฟิงรู้สึกว่าแรงกดทับเพิ่มขึ้นและรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
　　ถึงแม้ว่าเขาจะเปิดใช้งานพลังของโลหิตมังกรภายในร่างก็ยังเดินติดขัดไม่น้อยเขามีโลหิตมังกรเพียงหยดเดียว แต่ตรงหน้าเขาคือโลหิตมังกรเป็นสระ !
　　เมื่อเห็นว่าหลี่ฉิงเฟิงกำลังเดินไปที่สระเลือดสีหน้าของผู้ฝึกตนคนอื่นๆก็เปลี่ยนไป พวกเขาต่างก็ต้องการเลือดมังกรด้วยเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงเดินติดตามหลี่ฉิงเฟิงไปที่นั่น
　　เนื่องจากมังกรน้ำแข็งเพิ่งใช้พลังช่วยราชางูน้ำแข็งออกมามันจึงอ่อนแอมากและไม่ได้รู้สึกถึงเหล่าผู้มาเยือนแม้แต่น้อย มันหลับสนิท
　　หลี่ฉิงเฟิงเดินมาถึงเบื้องหน้าสระมังกรอย่างรวดเร็วเขากางฝ่ามือเพื่อเตรียมคว้าเลือดมังกร ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงอันตรายและรีบถอยหลังทันที
　　เขาได้ยินเสียงซูมในขณะที่มีลูกศรอันแหลมคมลอยมาจากอากาศมันกระแทกพื้นอย่างแรงด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว
　　หลี่ฉิงเฟิงชักมือกลับและหลบลูกศรนั้นมันเจาะพื้นและฝังลึกเข้าไปในภูเขาน้ำแข็งหนึ่งฟุต พลังของมันแข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัด
　　เขาหันหลังกลับทันทีและเห็นใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังเขาไม่ไกลคนผู้นั้นก็คือชายหนุ่มรูปร่างกำยำเต็มไปด้วยพละกำลังและแบกธนูไว้ที่กลางหลัง
　　ธนูนั้นใหญ่และยาวประมาณสองเมตรแต่ชายหนุ่มผู้นั้นกลับสูงใหญ่ยิ่งกว่า ซึ่งลูกศรเมื่อครู่ก็มาจากธนูนี้เอง
　　“หยุดอย่าได้เข้าไปใกล้กว่านั้น” ชายหนุ่มที่มีผมสีเงินกล่าวกับหลี่ฉิงเฟิงด้วยน้ำเสียงเย็นชา
　　ท่าทางของเขาเย่อหยิ่งอหังการและมองหลี่ฉิงเฟิงด้วยความรังเกียจราวกับว่าเขากำลังมองมดปลวกตัวหนึ่ง
　　หลี่ฉิงเฟิงขมวดคิ้วในขณะที่ดวงตาทอประกายโกรธเคืองเขาไม่พอใจต่อสายตาที่ชายหนุ่มผู้นี้มองดูเขา
　　“นายเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งฉัน ? ถ้าฉันจะทำซะอย่างนายจะบังคับอะไรฉันได้ ?” หลี่ฉิงเฟิงหัวเราะเยาะและตอบกลับอย่างเยือกเย็น
　　หลังจากพูดจบเขาก็ลงมือต่อไป
　　เมื่อชายหนุ่มผมเงินเห็นว่าหลี่ฉิงเฟิงไม่ฟังคำเตือนของเขารังสีฆ่าฟันพลันปะทุขึ้นในแววตาทันที เขาหยิบคันธนูออกมาและพาดลูกศรแหลมยิงเข้าหาหลี่ฉิงเฟิงอีกรอบ
　　ฟิ้ว!
　　ลูกศรนั้นรวดเร็วอย่างมากมันเจาะอากาศเป็นเสียงแหลมและมาถึงหน้าหลี่ฉิงเฟิงในพริบตา เขากางสองนิ้วที่มือขวาขึ้นและหนีบจับลูกศรพลางบีบมันแตกโดยตรง