My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 524
ตอนที่ 524 คำสบประมาทของหลิวเฟยเหยียน
แปล Tarhai
ฉิงเฟิงและหวังเสี่ยวลี่พูดคุยกันสักพักหนึ่งก่อนที่จะแยกทางกัน จากนั้นเขาก็นำหลินเสวี่ยและซูหยุนชางเข้าไปที่ห้องโถงด้านใน
การแข่งขันวัตถุโบราณจะเริ่มขึ้นที่ห้องโถงชั้นหนึ่งของบริษัทฟีนิกซ์ ห้องโถงนี้มีขนาดหลายพันตารางเมตรและกว้างขวางมาก มีคนนั่งอยู่ข้างในห้องโถงหลายร้อยคน
คนเหล่านี้ทุกคนต่างก็เป็นคนที่มีอิทธิพลในจังหวัดหูเจียง พวกเขาเป็นทั้งซีอีโอ, มหาเศรษฐีและสมาชิกในตระกูลที่ทรงอำนาจ นอกจากนี้ก็ยังมีผู้สื่อข่าวอีกด้วย
การแข่งขันนี้ราวกับเป็นการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ของจังหวัดหูเจียง ที่บุคลสำคัญๆต่างก็เข้าร่วม
ฉิงเฟิงได้พบกับคนคุ้นหน้ามากมายในห้องโถง เช่นราชาวัตถุโบราณของเมืองทะเลตะวันตก,หลินฉี ผู้ที่เคยพยายามจะใส่ความเขาก่อนหน้านี้
เมื่อหลินฉีได้เห็นฉิงเฟิง การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปและเขาก็รีบเดินหนีไป เห็นได้ชัดว่าเขาค่อนข้างเกรงกลัวฉิงเฟิง
แม้ว่าหลินฉีจะหวาดกลัวฉิงเฟิงแต่บางคนกลับไม่กลัวเขา มีผู้หญิงสาวสวยท่าทางหยิ่งยโสคนหนึ่งเดินไปหาฉิงเฟิง แววตาของเธอเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม
ผู้หญิงที่หยิ่งยโสคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เธอคือซีอีโอของบริษัทฟีนิกซ์ หลิวเฟยเหยียนนั่นเอง เธอเกลียดชังฉิงเฟิงเข้าเส้น
หลิวเฟยเหยียนเดินไปหาฉิงเฟิงอย่างรวดเร็วและกล่าวอย่างหยิ่งผยองว่า “ชั้นคิดว่าคุณจะไม่กล้ามาที่นี่เสียอีก คุณมีความกล้ามากทีเดียว”
ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “แน่นอนว่าฉันต้องมาอยู่แล้ว ฉันมารอรับการขอโทษต่อบริษัท Ice Snow”
ขอโทษ ?
ดวงตาของหลิวเฟยเหยียนเต็มไปด้วยความดูหมิ่น ชายหนุ่มคนนี้ค่อนข้างเป็นคนโอ้อวดนัก เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะแพ้และต้องขอโทษบริษัท Ice Snow
อย่างแรกต้องรู้ว่าหลิวเฟยเหยียนคือผู้ชนะการแข่งขันวัตถุโบราณของจังหวัดในปีที่ผ่านมา เธอมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับวัตถุโบราณ ไม่งั้นเธอคงจะไม่สามารถเป็น CEO ของบริษัทฟินิกซ์ได้
แน่นอนว่าการที่หลิวเฟยเหยียนได้กลายเป็น CEO ของบริษัทฟินิกซ์ไม่ใช่เพราะว่าเธอมีความสามารถมากกว่าเป่ยเหยียนจื่อ แต่เธอใช้วิธีการบางอย่างในการกำจัดเป่ยเหยียนจื่อ
ผู้สื่อข่าวที่อยู่รอบๆต่างก็มารวมตัวกันเมื่อพวกเขาเห็นหลิวเฟยเหยียนและฉิงเฟิงกำลังพูดคุยกัน
“หลี่ฉิงเฟิง ชั้นจะพูดอีกครั้งต่อหน้าทุกคน ถ้าคุณสามารถเอาชนะชั้นได้ ชั้นจะขอโทษหลินเสวี่ยกับคุณ แต่แย่หน่อยนะ คงไม่มีวันนั้นหรอก”
“จุบจบของทหารที่หยิ่งผยองก็คือความพ่ายแพ้ หลิวเฟยเหยียน เธอหยิ่งยโสนัก ฉันจะเอาชนะเธอในไม่ช้าเป็น”
“พูดโอ้อวดใครๆก็พูดได้แต่คุณต้องมีฝีมืออย่างปากว่าด้วยนะ ” หลิวเฟยเหยียนจ้องมองฉิงเฟิงด้วยความดูหมิ่น จากนั้นเธอก็หันหลังและเดินจากไป
ในฐานะซีอีโอของบริษัทฟีนิกซ์ เธอไม่ได้เป็นแค่ผู้จัดการแข่งขันเท่านั้น แต่เธอก็ยังเป็นผู้เข้าร่วมด้วย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอต้องทำ เธอมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับฉิงเฟิงเล็กน้อย
ผู้สื่อข่าวที่อยู่รอบๆต่างก็รู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างหลิวเฟยเหยียนและฉิงเฟิง เรื่องนี้เป็นข่าวประเภทโปรดของพวกเขา นี่คือการแข่งขันระหว่างผู้ชนะและผู้แพ้ที่จะกลายเป็นหมาหัวเน่า ช่างเป็นเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นนัก !
ผู้สื่อข่าวต่างๆได้เตรียมตัวรายงานข่าวแล้ว แน่นอน ทุกคนจะต้องคิดว่าหลี่ฉิงเฟิงแพ้อย่างแน่นอน พวกเขาคิดว่าชายคนนี้เป็นพวกโอ้อวดโดยที่ไม่รู้จักตัวเอง มีเพียงหวังเสี่ยวลี่เท่านั้นที่รายงานข่าวว่าฉิงเฟิงจะเป็นผู้ชนะ
ความจริงแล้วหวังเสี่ยวลี่ก็ไม่มั่นใจในความสามารถของฉิงเฟิงเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พี่สาวของเธอ, หวังเสี่ยวเหมยบอกเธอว่า เธอต้องเชื่อมั่นในตัวของฉิงเฟิง หวังเสี่ยวเหมยยังกล่าวอีกว่าฉิงเฟิงเป็นอัจฉริยะ
ด้วยความไว้วางใจต่อพี่สาวตัวเอง หวังเสี่ยวลี่จึงเลือกที่จะรายงานข่าวว่าฉิงเฟิงจะต้องเป็นผู้ชนะ
แน่นอนว่ามีบางคนเริ่มเดิมพันกันแล้วว่าใครจะเป็นผู้ชนะ คนส่วนใหญ่คิดว่าหลิวเฟยเหยียนจะต้องชนะอย่างแน่นอน
ฉิงเฟิงรู้ความคิดของคนส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้แคร์ว่าใครจะคิดยังไง คนที่มีความสามารถเท่านั้นถึงจะเป็นผู้ชนะ คำพูดปากเปล่านั้นไร้ค่า
เขาเชื่อว่าถ้าเขาชนะการแข่งขันครั้งนี้ คนเหล่านี้จะต้องหุบปากลงแน่นอน
เมื่อฉิงเฟิงเดินมาถึงห้องโถงชั้นแรก มีผู้คนอยู่หลายร้อยคนภายในห้องโถง คนเหล่านี้ต่างก็เป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขันวัตถุโบราณ
ในจังหวัดหูเจียงนั้นมีหลายเมืองและหลายบริษัท มันก็เป็นธรรมดาที่จะมีผู้เข้าร่วมมากมาย
“คุณคือหลี่ฉิงเฟิงใช่ไหม ? คนที่เดิมพันกับหลิวเฟยเหยียน ?” ทันใดนั้น ฉิงเฟิงก็ได้ยินเสียงที่หยาวเย็นดังขึ้น
ฉิงเฟิงหันหน้าไปทางต้นเสียง เขาก็เห็นชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง
ชายหนุ่มคนนี้คือหลี่ชางฉิง CEO ของบริษัท Evergreen และเป็นผู้เข้าร่วมในการแข่งขันเช่นกัน
“คุณมีธุระอะไรหรือ ?” ฉิงเฟิงถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
หลี่ชางฉิงคิ้วของเขา เขาไม่พอใจกับทัศนคติของฉิงเฟิงพอสมควร เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผมหวังว่าคุณจะถอนตัวจากการแข่งขันหรือยอมรับความพ่ายแพ้ไปซะ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลิวเฟยเหยียนหรอก คุณจะขายหน้าเสียเปล่าๆ”
ฉิงเฟิงหงุดหงิดเล็กน้อยต่อคำพูดของหลี่ชางฉิง เขาคิดในใจว่า
“การเดิมพันของฉันกับหลิวเฟยเหยียนไม่ใช่ธุรกิจอะไรของคุณ คุณเป็นใครถึงมาพูดให้ฉันถอนตัวจากการแข่งขัน ?“
ฉิงเฟิงเบือนหน้าหนีและเลือกที่จะไม่พูดคุยกับชายคนนี้
“ผมกำลังพูดกับคุณอยู่นะ คุณหันไปมองอะไร ?” หลี่ชางฉิงกล่าวอย่างหงุดหงิด
หลี่ชางฉิงไม่เพียงแค่หล่อเหลาแต่เขาก็ยังเป็นรวยมากอีกด้วย เขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดอันดับสองของจังหวัดหูเจียง คนส่วนใหญ่มีแต่พยายามจะหาทางคุยกับเขา
แต่ตอนนี้กลับมีคนโนเนมคนหนึ่งจากเมืองทะเลตะวันออกกล้าที่จะไม่สนใจเขา มันก็เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่พอใจ
“คุณเป็นคนบ้าหรือไง ? คุณไม่เห็นหรือไงว่าฉันไม่อยากคุยกับคุณ ไปไกลๆเลย”
ฉิงเฟิงกล่าวขณะที่โบกมือไล่หลี่ชางฉิง เขาไม่อยากเสียเวลาคุยกับชายคนนี้
เวลาของเขามีค่ามาก การแข่งขันวัตถุโบราณกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลามาพูดคุยเรื่องไร้สาระกับชายที่หยิ่งยโสคนนี้ นอกจากนี้ฉิงเฟิงก็สามารถบอกได้ว่าชายคนนี้มีความเป็นปฏิปักษ์ต่อเขาอย่างเห็นได้ชัด
“หลี่ฉิงเฟิง ! คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร ? คุณกล้าดียังไงมาไล่ผมให้ไปไกลๆ ?”
หลี่ชางฉิงกล่าวด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม
ในช่วงหลายปีมานี้ ฉิงเฟิงเป็นคนแรกที่กล้าพูดไล่เขา ชายคนนี้ไม่มีความเคารพต่อเขา
“ตัวตนของคุณไม่ได้ทำให้ฉันต้องกังวลอะไรเลย นายมายุ่งเรื่องการเดิมพันของฉันกับหลิวเฟยนเหยียนทำไม ? ว่างงานนักเหรอไง ?” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างเย็นชาด้วยความดูหมิ่น
“ผมชอบหลิวเฟยเหยียน แน่นอน ผมย่อมมีคุณสมบัติที่จะพูดแทนเธอ”
“แล้วไง ? นายจะชอบใครก็ไม่ใช่ธุระอะไรของฉัน ไปไกลๆไป๊”
“คุณ ! คุณช่างกล้าดีนัก, หลี่ฉิงเฟิงแล้วเราจะได้เห็นดีกัน ! ผมจะสั่งสอนบทเรียนคุณเมื่อการแข่งขันวัตถุโบราณเริ่มขึ้น !” หลี่ชางฉิงกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนที่จะเดินจากไป
เขาตัดสินใจว่าจะสั่งสอนบทเรียนให้แก่ฉิงเฟิงในระหว่างการแข่งขันวัตถุโบราณ เขาต้องการทำให้ฉิงเฟิงได้รู้สำนึกว่า คนอย่างเขาไม่ใช่คนที่จะมาดูถูกกันได้ง่ายๆ
“เจ้าโง่เอ้ย” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มอันหนาวเย็นขณะที่เขาเฝ้าดูเงาหลังของหลี่ชางฉิงที่เดินจากไป
ในความคิดของฉิงเฟิง ผู้เข้าร่วมการแข่งขันทุกคนคือศัตรูของเขา และมันก็รวมถึงทั้งหลิวเฟยเหยียนและหลี่ชางฉิง
