My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 536

ฉิงเฟิงหยุดหลิวหมิงด้วยการคว้ามือของเขาไว้ เขาจะปล่อยให้หญิงสาวคนหนึ่งโดนทำร้ายต่อหน้าเขาได้อย่างไร ?

“ปล่อยผม !” หลิวหมิงจ้องมองฉิงเฟิงขณะที่เขาพูดข่มขู่

เขาพยายามที่จะปิดปากหวังเสี่ยวลี่ไม่ให้เธอรายงานการกระทำผิดของเขาด้วยการลงมือทำร้ายเธอ แต่เขาไม่สามารถลงมือได้เพราะมือของเขาถูกฉิงเฟิงกุมไว้แน่น

เพี๊ยะ !

ฉิงเฟิงตบหน้าหลิวหมิงอย่างแรงจนทำให้แก้มของเขาบวมเป่ง

“เศษขยะเอ้ย ! นายมันหมอเก๊ที่เกือบจะทำให้หวังเสี่ยวเหมยต้องตายไม่พอ นายยังจะทำร้ายหวังเสี่ยวลี่อีกหรือ !?” ฉิงเฟิงด่าหลิวหมิง

“นี่คุณกล้าตบหน้าผมเหรอ ?” คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร ? ลูกพี่ลูกน้องของผมเป็น CEO ของบริษัทฟินิกซ์ หลิวเฟยเหยียน !” หลิวหมิงตะโกนใส่ฉิงเฟิงอย่างดุร้าย

หลิวเฟยเหยียนเป็นที่รู้จักกันดีในเมืองเป่ยหยาง เธอไม่เพียงแค่เป็นแชมป์การแข่งขันวัตถุโบราณเมื่อปีที่แล้ว แต่เธอก็ยังเป็น CEO ของบริษัทฟินิกซ์อีกด้วย เธอมีทั้งสถานะ, เบื้องหลังและความมั่งคั่ง ดังนั้นการที่หลิวหมิงได้เป็นหมอที่โรงพยาบาลแห่งนี้ก็เป็นเพราะอิทธิพลของหลิวเฟยเหยียนนั่นเอง

“หลิวเฟยเหยียนเป็นลูกพี่ลูกน้องของนายงั้นหรือ ?” ฉิงเฟิงถามขณะที่มองหลิวหมิง

หลิวหมิงคิดว่าฉิงเฟิงรู้จักญาติของเขาเมื่อฟังจากน้ำเสียงของฉิงเฟิง เขาเริ่มวางท่าหยิ่งผยองในทันทีและกล่าวว่า “ตอนนี้กลัวแล้วใช่ไหม ? ลูกพี่ลูกน้องของผมเป็นมหาเศรษฐีในเมืองทะเลตะวันตกและมีคนรู้จักที่มีอำนาจนับไม่ถ้วน เอาละ ตอนนี้พวกคุณก็คุกเข่าลงและขอโทษผมซะดีๆ ไม่งั้นผมจะทำให้พวกคุณร้องไห้ไปชั่วชีวิต !”

ชายคนนี้พยายามจะข่มขู่ฉันหลังจากที่ข่มขู่หวังเสี่ยวลี่งั้นหรือ ? ทำไมพวกคนที่มีแบ็คอัพที่ทรงอำนาจมักจะชอบข่มขู่คนอื่นและทำตัวหยิ่งยโสกันนักนะ

ฉิงเฟิงแสยะยิ้มและคิดในใจหลังจากได้ยินที่หลิวหมิงกล่าว

เพี๊ยะ !

โดยไม่มีคำพูดใดๆ ฉิงเฟิงตบหน้าหลิวหมิงอีกครั้งและทำให้แก้มอีกข้างของเขาบวมเป่มอย่างมาก

หลิวหมิงผู้โชคร้ายถูกตบหน้าสองครั้งหลังจากที่พูดจาข่มขู่สองครั้ง เขาตะโกนออกมาอย่างรุนแรงและแม้แต่ริมฝีปากก็เริ่มมีเลือดออก

“หลี่ฉิงเฟิง ! คุณกล้าดียังไงมาทำร้ายผม ลูกพี่ลูกน้องของผมจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ คุณตายแน่!” หมิงหลิวโห่ร้องออกมาเพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉิงเฟิงถึงดูไม่เกรงกลัวเลยหลังจากที่เขากล่าวว่าเขาเป็นญาติของหลิวเฟยเหยียน

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ …

หลังจากได้ยินที่หลิวหมิงพูดจาข่มขู่ ฉิงเฟิงก็ตบหน้าเขาอีกนับสิบครั้ง ตอนนี้หลิวหมิงแก้มบวมเป่งเป็นหมูแถมยังฟันร่วงไปหลายซี่ สภาพของเขาดูน่าอนาถมาก

“ไสหัวออกไปซะ ! ถ้าฉันเห็นหน้านายอีกฉันจะหักขานาย !” ฉิงเฟิงสบถอย่างดุร้าย

หลิวหมิงหวาดผวาเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่ฉิงเฟิงปล่อยออกมา เขารีบเผ่นไปทันที

“เสี่ยวเหมย ฉันรักษาอาการให้เธอแล้ว วันนี้เธอก็กลับบ้านได้เลย” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“พี่ใหญ่หลี่ ขอบคุณมาก” หวังเสี่ยวเหมยกล่าวด้วยความซาบซึ้ง

ฉิงเฟิงโบกมือให้เธอและกล่าวว่า “เรื่องเล็กน้อย” เขาคุยกับเธอเป็นเวลานานกว่าจะออกจากห้อง โดยบอกไว้ว่าให้ติดต่อมาหากต้องการอะไรและบอกให้เธอรักษาสุขภาพ

เมื่อฉิงเฟิงกลับมาที่ห้องเขาก็เห็นเย่หงตี้เดินไปเดินมาอยู่หน้าประตูด้วยความตื่นเต้น

“ท่านวูฟคิง, ในที่สุดคุณก็กลับมา ถังจิงฟื้นแล้ว !” เย่หงตี้กล่าวด้วยความตื่นเต้น

ถังจิงฟื้นแล้ว ?

ฉิงเฟิงรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินที่เย่หงตี้กล่าว นี่ถือเป็นข่าวดีจริงๆ

เขารีบเปิดประตูห้องเข้าไปทันทีและเห็นถังจิงที่ฟื้นขึ้นมาแล้วหลังการผ่าตัด ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะดูซีดเซียวเล็กน้อยแต่ตาของเธอก็เปิดแล้ว

“ถังจิง คุณจำผมได้ไหม ?” ฉิงเฟิงถามถามขณะเดินเข้าไปในห้อง

ถังจิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ฉันจำได้ คุณคือหลี่ฉิงเฟิงใช่มั้ยคะ ? บอสของฉัน มิสเป่ยกล่าวถึงคุณอยู่เสมอ”

“เกิดอะไรขึ้นกับเป่ยเหยียนจื่อ เจ้านายของคุณอยู่ที่ไหนตอนนี้ ?” ฉิงเฟิงถามอย่างใจจดใจจ่อ

“เมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้ว ตระกูลเป่ยถูกทำลาย เจ้านายกับฉันถูกลักพาตัวโดยคนกลุ่มหนึ่ง ฉันหนีออกมาได้และพยายามเรียกหาคนช่วยเจ้านาย แต่คนร้ายเหล่านั้นก็มาพบเข้า พวกมันพยายามจะฆ่าฉัน โชคดีที่เย่หงตี้มาช่วยไว้ได้ทัน”

ฉิงเฟิงรู้สึกแปลกใจมากและถามว่า “เป่ยเหยียนจื่ออยู่ที่ไหนตอนนี้?”

“เธออยู่ที่ห้องใต้ดินของวิลล่าทะเลตะวันตก” ถังจิงตอบ

“ถุงจิง คุณพักฟื้นที่นี่ ฉันจะไปช่วยเป่ยเหยียนจื่อเอง” ฉิงเฟิงเดินออกไปหลังจากได้รับข้อมูลจากถังจิง

เมื่อเขาเดินออกไปที่ห้องโถงเขาบอกกับหลินเสวี่ยว่า “หลินเสวี่ย ฉันจะไปช่วยเป่ยเหยียนจื่อ คุณอยู่ที่นี่กับเย่หงตี้ไปก่อนนะ จำไว้ว่าอย่าไปไหนให้อยู่กับเย่หงตี้ตลอดเวลา

หลินเสวี่ยพยักหน้าและกล่าวว่า “ชั้นเข้าใจแล้ว คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”

ฉิงเฟิงพยักหน้าและเดินออกจากโรงพยาบาลหลังจากฝากหลินเสวี่ยไว้กับเย่หงตี้ เขามุ่งหน้าไปยังวิลล่าทะเลตะวันตก

วิลล่าทะเลตะวันตกเป็นวิลล่าที่หรูหราที่สุดในเมืองเป่ยหยาง มันมีราคาหลายพันล้านหยวน ดังนั้นจึงมีเพียงคนรวยเท่านั้นที่สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้

ถึงแม้ว่ามันจะราคาแพงมากแต่ก็คุ้มค่า เนื่องจากวิลล่าแต่ละหลังมีพื้นที่ส่วนตัว สวน,สระว่ายน้ำ, สนามกีฬา

ที่วิลล่าหลังที่ 1, ชั้นใต้ดิน

ที่ชั้นใต้ดินนี้มีขนาดใหญ่กินพื้นที่มากกว่า 100 ตารางฟุต โดยปกติชั้นใต้ดินมักจะมีพื้นที่เพียง 10-20 ตารางฟุต ผู้ที่สามารถเป็นเจ้าของห้องใต้ดินที่มีขนาดใหญ่กว่า 100 ตารางฟุตได้นั้นส่วนใหญ่จะเป็นมหาเศรษฐี

ในห้องใต้ดินมีหญิงงามคนหนึ่งถูกมัดไว้กับเก้าอี้ เธอมีใบหน้าที่ละเอียดอ่อน ผิวบอบบางและเรียบเนียน ดวงตาของเธอใสบริสุทธิ์ราวกับสายน้ำ

ผู้หญิงคนนี้งดงามอย่างน่าตกตะลึง ถึงแม้ว่าเธอจะถูกมัดไว้ที่เก้าอี้ก็ตาม

ผู้หญิงที่ถูกมัดคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือเป่ยเหยียนจื่อผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในจังหวัดหูเจียงนั่นเอง

หลิวเฟยเหยียนกำลังยืนอยู่ข้างๆเป่ยเหยียนจื่อและมองเธอด้วยแววตาเย็นชา

“หึหึ เป่ยเหยียนจื่อ เธอคงไม่เคยคาดคิดสินะว่าจะมีจุดจบเช่นนี้ หือ ?”

หลิวเฟยเหยียนจ้องมองไปที่เป่ยเหยียนจื่อด้วยความเกลียดชังที่รุนแรง

การแสดงออกของเป่ยเหยียนจื่อเปลี่ยนไปเล็กน้อยและตะโกนออกมาว่า

“หลิวเฟยเหยียน แม่ของชั้นเห็นเธอเป็นเหมือนลูกสาว และชั้นก็ดูแลเธอเป็นอย่างดีแม้กระทั่งมอบตำแหน่งรองประธานบริษัทให้เธอ แล้วดูการกระทำของเธอสิ ! นี่หรือคือการตอบแทนบุญคุณของเธอ ? ทำไมเธอถึงต้องส่งคนมาทำลายตระกูลเป่ยของชั้นด้วย เธอเสียสติไปแล้วหรือไง !?”

หลิวเฟยเหยียนหันขวับกลับไปมองอย่างดุร้ายและแสยะยิ้ม เธอกล่าวว่า

“เป่ยเหยียนจื่อ เธอหยุดแกล้งทำตัวเป็นคนดีได้แล้ว ไม่ใช่ว่าเธอและครอบครัวของเธอทำดีต่อชั้นเพื่อหวังจะใช้ประโยชน์จากชั้นหรือไง !? นอกจากนี้ ชั้นรู้นะว่าเธอคิดว่าตัวเองวิเศษกว่าชั้นและดีกว่าชั้น ! ตอนนี้คอยดูชั้นทำลายเธอ !”

เป่ยเหยียนจื่อจ้องมองไปที่หลิวเฟยเหยียนด้วยความโกรธ เธอไม่อาจเชื่อได้เลยว่ายัยลูกเจี๊ยบคนหนึ่งที่เธอดูแลเป็นอย่างดีมาตลอดกลับกำลังจะทำลายชีวิตของเธอ

“หลิวเฟยเหยียน ถ้าเธออิจฉาชั้นเธอก็มาลงที่ชั้นสิ ทำไมต้องให้คนมาล้างตระกูลของชั้นด้วย !” เป่ยเหยียนจื่อร่ำร้องออกมาในขณะที่ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง