My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 539
เฮลคิงค่อนข้างพอใจในตัวของหลิวเฟยเหยียนเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่งดงาม แต่ในขณะที่เขาเตรียมจะไว้ชีวิตเธอ เขาก็ได้กลิ่นจางๆของผงติดตามตัวบนร่างของเธอ
“ชิ ! หลี่ฉิงเฟิงใส่บางอย่างไว้บนร่างของเธอในการแกะรอย” เฮลคิงกล่าวอย่างดุร้าย
หมับ !
เฮลคิงคว้าคอหลิวเฟยเหยียน ปรากฏเจตนาฆ่าในดวงตาของเขา เขากำลังคิดที่จะไว้ชีวิตหลิวเฟยเหยียนแต่ไม่อาจทำได้อีกต่อไป ถ้าเขาปล่อยเธอไปหลี่ฉิงเฟิงจะหาที่ซ่อนของเขาพบผ่านผงแกะรอย
“นายท่าน ได้โปรดอย่าฆ่าดิฉันเลย !” หลิวเฟยเหยียนกล่าวอย่างหวาดผวาเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าจากตัวของเฮลคิง มนุษย์ทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนที่มีอิทธิพลแค่ไหนก็ยังกลัวความตาย
กร๊อบ !
เฮลคิงไม่หวั่นไหวกับคำร้องขอชีวิตของหลิวเฟยเหยียน เขาบีบคอเธอทันทีและออกจากวิลล่าไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เฮลคิงออกไปจากวิลล่า ฉิงเฟิงก็มาถึงพอดี
เมื่อฉิงเฟิงเปิดประตูเข้ามาเขาเห็นร่างไร้วิญญาณของหลิวเฟยเหยียนและผี 11
“ผงแกะรอยของฉันถูกค้นพบ ?”
ฉิงเฟิงกล่าวในขณะที่ขมวดคิ้ว เขาไม่พอใจมาก
ตอนแรกเขาต้องการใช้ผงแกะรอยในการลอบติดตามหลิวเฟยเหยียนจนสาวมาถึงตัวการใหญ่ อย่างไรก็ตาม เฮลคิงกลับไหวตัวทันเสียก่อนและฆ่าหลิวเฟยเหยียนทันที
“เฮลคิง…. คนผู้นี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว” ฉิงเฟิงคิดในใจและเริ่มระวัง
ฉิงเฟิงค้นหาทั่วทั้งวิลล่าแต่ก็ไม่เจอเบาะแสะหรือเงื่อนงำใดๆเกี่ยวกับตัวเฮลคิงได้ เขาจึงต้องออกจากวิลล่าด้วยความผิดหวัง
จากนั้นฉิงเฟิงก็กลับไปที่โรงพยาบาล
“ท่านวูฟคิง, ท่านพบคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดนี้หรือไม่คะ ?” เย่หงตี้ถามและเป่ยเหยียนจื่อก็มองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความกังวล
ฉิงเฟิงส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่ ตอนที่ฉันไปถึงเฮลคิงก็หนีไปแล้ว เขาไม่ธรรมดาเลยที่สามารถพบผงแกะรอยที่ฉันใส่ไว้บนร่างของหลิวเฟยเหยียน นอกจากนี้เขายังคาดเดาถึงอันตรายที่เข้ามาใกล้จากฉันได้อีกด้วย”
ความรู้สึกผิดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของเป่ยเหยียนจื่อเมื่อเธอได้ยินคำพูดของฉิงเฟิง เธอหวังว่าฉิงเฟิงจะสามารถพบเฮลคิงและแก้แค้นให้เธอได้ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว
“เป่ยเหยียนจื่อ เธอไม่ต้องกังวล ถึงแม้ว่าตอนนี้เฮลคิงจะหนีไปได้ แต่สักวันฉันจะหามันให้พบและแก้แค้นให้เธอ” ฉิงเฟิงปลอบโยนเธอ
“ขอบคุณนะ” เป่ยเหยียนจื่อขอบคุณฉิงเฟิงอย่างจริงใจด้วยรอยยิ้มที่ดูฝืนๆ
ฉิงเฟิงคิดที่จะเชิญเป่ยเหยียนจื่อไปอยู่ที่เมืองทะเลตะวันออก
อย่างไรก็ตาม เป่ยเหยียนจื่อปฏิเสธที่จะไปเมืองทะเลตะวันออก เธอบอกว่าบริษัทฟินิกซ์ยังอยู่ที่เมืองนี้ ในเมื่อหลิวเฟยเหยียนก็ตายไปแล้วเธอจึงต้องกลับไปดูแลธุรกิจในบริษัทต่อ
ฉิงเฟิงไม่สามารถฝืนใจเธอได้ เขาจึงขอให้เย่หงตี้ส่งสมาชิกในทีมเขี้ยวมังกรมาแอบดูแลความปลอดภัยของเป่ยเหยียนจื่อจากเงามืด
หลังจากฉิงเฟิงจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว เขากับหลินเสวี่ยก็กลับไปที่โรงแรมเพื่อตามหาซูหยุนชาง
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ต้องเผชิญกับปัญหาเมื่อมาถึงโรงแรม ซูหยุนชางถูกคุมตัวไว้ในห้องโดยอันธพาลคนหนึ่ง
อันธพาลคนนี้อายุประมาณ 20 ปี เขาย้อมผมหลากสีและมีรอยสักบนข้อศอกของเขา
“ไอ้แก่ แกควงแฟนฉันเข้าห้อง จ่ายเงินมา !” อันธพาลกล่าว
ร่างกายของซูหยุนชางสั่นสะท้านด้วยความโกรธ เขากล่าวด้วยความโกรธว่า
“คุณพ่นอะไรไร้สาระ ! ฉันไม่เคยทำเรื่องอะไรแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามาในห้องของฉันเอง ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
อันธพาลมึนงงชั่วครู่หนึ่ง เขากล่าวว่า “ไอ้แก่ งั้นฉันขอถามหน่อย แกไม่ได้โทรเรียกให้แฟนฉันเข้ามารึไง ?”
“ฉันรู้สึกปวดเมื่อยก็เลยโทรหาบริการนวดตามนามบัตรของโรงแรม”
“ไอ้แก่ ฉันไม่เชื่อคำพูดของแกหรอก แกต้องโทรเรียกแฟนฉันมาซั่มแน่นอน จ่ายเงินมาเร็วๆ”
“คุณกำลังพยายามที่จะรีดไถผมชัดๆ ! ผมไม่จ่ายให้คุณหรอก”
“ถ้าแกไม่ยอมจ่าย ฉันจะสั่งสอนแกจนกว่าแกจะยอม !” อันธพาลแสยะยิ้มขณะที่เดินเข้าหาซูหยุนชาง เขาคว้าคอและง้างหมัดเตรียมจะชก
นี่คือฉากที่ฉิงเฟิงและหลินเสวี่ยเห็นหลังจากเดินมาถึงพอดี
“ปล่อยท่านประธานซูเดี๋ยวนี้” ฉิงเฟิงกล่าวกับอันธพาล
อันธพาลคว้าคอของซูหยุนชางไว้แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือ เขากล่าวว่า “ฉันไม่ปล่อยจนกว่าพวกแกจะยอมจ่าย”
“ฉิงเฟิง อันธพาลนี้กำลังพยายามจะเอาเปรียบฉัน” ซูหยุนชางรีบเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฉิงเฟิงฟัง
ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของซูหยุนชาง ซูหยุนชางกำลังติดกับ
นี่เป็นเรื่องปกติสำหรับการสมรู้ร่วมคิดและกับดักที่มักเกิดขึ้นในโรงแรม
โรงแรมหลายแห่งจะวางนามบัตรไว้ในห้องพักของพวกเขา มันจะมีข้อมูลการติดต่อผู้หญิงอยู่บนหลังบัตร บนบัตรจะระบุไว้ว่ามันเป็นบริการนวด แต่ความจริงแล้วมันคือการให้บริการทางเพศ
ฉิงเฟิงเข้าใจว่าซูหยุนชางโทรเรียกหมอนวดจากนามบัตรของโรงแรม แต่เขาไม่รู้ว่ามันคือการขายบริการ
“ฉันจะให้โอกาสนาย ปล่อยประธานซูและไสหัวออกไป มิฉะนั้นฉันจะสั่งสอนบทเรียนนาย” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา
“ไอ้น้อง แกเป็นใครกันวะ ? แกจ่ายมาก่อนสิ 10,000 หยวน ไม่งั้นฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น” คนอันธพาลกล่าวอย่างหยิ่งผยอง
“ไม่ๆ 10,000 หยวนน้อยเกินไป ชั้นต้องการ 20,000 หยวน” ทันใดนั้นผู้หญิงผมทองที่อยู่ข้างๆก็พูดแทรกขึ้นมา
ผู้หญิงผมทองคนนี้อายุประมาณ 20 ปี เธอแต่งหน้าหนาเตอะและเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี
ผู้หญิงคนนี้คือแฟนของอันธพาล พวกเขาได้รวมหัวกันเพื่อหลอกต้มซูหยุนชาง
ฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อเขาคิดถึงคนคู่นี้ เขาเดินตรงไปหาผู้หญิงผมทองและตบหน้าเธอทันที
เพี๊ยะ !
ฉิงเฟิงตบหน้าเธอ ใบหน้าของเธอบวมเป่งและล้มลงกับพื้น
“ไอ้คนชั่ว ! แกกล้าตีชั้นเหรอ ? พี่เว่ย, จัดการมันเลย !” ผู้หญิงผมทองกล่าวกับอันธพาลขณะที่เอามือกุมแก้มไว้
อันธพาลเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อเขาเห็นว่าแฟนถูกตบ
“ไอ้บัดซบ ! แกกล้าตบหน้าแฟนฉัน ?”
อันธพาลปล่อยมือจากซูหยุนชางและเดินเข้าหาฉิงเฟิง เขาโบกกำปั้นไปที่หน้าอกของฉิงเฟิง เขาต้องการที่จะสั่งสอนฉิงเฟิงให้หลาบจำ
ตูม !
ฉิงเฟิงเตะอันธพาลจนล้มลงบนพื้นและหักแขนของเขา
อันธพาลกรีดร้องและมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างหวาดกลัว ชายหนุ่มคนนี้แข็งแรงมาก
“หุบปากไว้ซะ ไม่งั้นฉันจะหักขาของนายถ้านายยังร้องไม่หยุด” ฉิงเฟิงกล่าว
อันธพาลรีบหุบปากทันทีเมื่อเขาได้ยินคำพูดของฉิงเฟิง ใบหน้าของเขาดูซีดเซียวและมีเหงื่อหยดจากหน้าผากของเขา
“พวกนายทำให้ประธานซูต้องตกใจ จ่ายพวกเรามา 20,000 หยวนเป็นค่าทำขวัญ” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา
อันธพาลและผู้หญิงผมทองหันไปมองหน้ากัน พวกเขาอยากจะรีดไถคนแก่อย่างซูหยุนชาง แต่ตอนนี้พวกเขากลับถูกรีดไถเสียเอง
