My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 550

เขาเป็นบาร์เทนเดอร์ที่มีประสบการณ์

หลิงเมิ่งเริ่มมีสีหน้ากังวลเล็กน้อยเพราะเธอไม่ได้คาดคิดว่าเจียงเถาจะชงเหล้าเป็นจริงๆและอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญอีกด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลานาน

เจียงเถายังคงเขย่าถ้วยไปทางซ้ายทีทางขวาที มันเร็วมากพอที่จะทิ้งภาพติดตาไว้ในอากาศได้

สามนาทีต่อมาเจียงเถาก็วางถ้วยลงบนโต๊ะและประกาศเสียงดังว่า

“โปรดลองดูมาร์ตินี่ค็อกเทลฝีมือผม”

หลิงเมิ่งและฝูงชนทั้งหมดต่างก็มองไปในทิศทางเดียวกัน พวกเขาเห็นเพกาซัสสีขาวเชิดหัวขึ้นเล็กน้อยภายในถ้วย มันเป็นงานระดับมาสเตอร์พีซที่น่าทึ่ง

“มีเพกาซัสอยู่ในค็อกเทล เป็นที่แน่นอนแล้วว่านี่คือมาร์ตินี่ค็อกเทล”

“เจียงเถาคนนี้ไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว เขาประสบความสำเร็จในการทำค็อกเทลที่ดีที่สุดในอันดับ 9 ของโลกได้อย่างไร?”

“อ่า……นั่นสิ ตอนแรกข้าคิดว่าหลิงเมิ่งน่าจะชนะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะแพ้”

ฝูงชนยังคงพูดคุยกันในขณะที่รู้สึกเห็นใจหลิงเมิ่ง พวกเขารู้ว่ามาร์ตินี่ค็อกเทลเป็นที่นิยมมากและยอดเยี่ยมกว่าค็อกเทลลูกศรกามเทพ เจียงเถาจะต้องเป็นผู้ชนะแน่นอนในการเดิมพันครั้งนี้

“มิสหลิงเมิ่ง คุณแพ้แล้ว” เจียงเถากล่าวในขณะที่มองหลิงเมิ่งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยตัณหา

ใบหน้าของหลิงเมิ่งกลายเป็นซีดเซียวเพราะเธอไม่คิดว่าเธอจะแพ้ นอกจากนี้เธอยังแพ้การเดิมพนันที่ซูหลิวลี่รับคำไปแล้วเสียด้วย

ฉีหลางหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ซูหลิวลี่ บาร์เทนเดอร์ของเธอหลิงเมิ่งได้แพ้แล้ว เธอแพ้เดิมพันอีกด้วย ตอนนี้พวกเธอสองคนเป็นคนของข้าแล้ว !”

ซูหลิวลี่หน้าซีดและต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เธอก็ทำไม่ได้เพราะเธอตกปากรับคำไปแล้ว มันสายเกินไปที่จะเปลี่ยนใจ

แต่เธอไม่กล้าที่จะไป Men’s Bar ของฉีหลางพร้อมกับหลิงเมิ่งด้วยเช่นกัน เธอรู้ว่ามันเป็นถิ่นของฉีหลาง ถ้าพวกเธอเข้าไปก็ไม่รู้ว่าจะโดนทำอะไรที่นั่นบ้าง

ฉิงเฟิงเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาขมวดคิ้วขณะที่รู้สึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่เมื่อได้ยินเสียงเอ็ดตะโรจากผู้คน

เขาเห็นหลิวเจียวเจียวและหลิงเมิ่งยืนอยู่ท่ามกลางเหล่านักเลงเมื่อเขาเดินกลับมาที่โต๊ะ เขาถามว่า “เจียวเจียวเกิดเรื่องอะไรขึ้น ?”

หลิวเจียวเจียวดูมีความหวังเมื่อเธอเห็นฉิงเฟิงกลับมา เธออธิบายกับเขาว่า “พี่เขย !โปรดหาทางช่วยหลิงเมิ่งด้วย เรื่องมันเป็นแบบนี้ ……. ”

หลังจากได้ฟังหลิวเจียวเจียวเล่าเรื่องทั้งหมด ฉิงเฟิงดูท่าทางดุร้ายเพราะเขาไม่คาดคิดว่าฉีหลางและน้องชายของมันจะเลวทรามขนาดนี้ ถึงจะมาพาตัวหลิงเมิ่งไปบำเรอกลางสาธารณะเช่นนี้

“หลิงเมิ่ง เธอไม่ต้องกังวล ไม่มีใครพาเธอไปไหนได้ตราบที่ฉันยังอยู่ที่นี่” ฉิงเฟิงเดินไปยืนอยู่ข้างๆหลิงเมิ่งและกล่าว

หลิงเมิ่งพยักหน้าและมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความขอบคุณ เธอพยายามจะเตือนฉิงเฟิง เมื่อเธอตระหนักว่าฝ่ายตรงข้ามน่ากลัวแค่ไหน “อาจารย์คะ ฉีหลางเป็นนักเลงที่เกรงขามในย่านนี้ ส่วนเจียงเถาเป็นบาร์เทนเดอร์ที่ได้รับการฝึกฝนเรื่องชงเหล้ามาอย่างเชี่ยวชาญ อาจารย์ต้องระวังตัวด้วย”

ฉิงเฟิงโบกมือราวกับจะบอกให้เธอไม่ต้องกังวล เขาไม่ได้จริงจังอะไรกับลูกกระจ๊อกเหล่านี้เลย

“ฉีหลาง ฉันจะให้โอกาสนายและพรรคพวก ออกไปจาก Dream Bar เดี๋ยวนี้”

ฉิงเฟิงกล่าวอย่างใจเย็นขณะที่เอามือไขว้หลัง

“แกเป็นใครกันวะ ? ถึงเสนอหน้ามาพูดกับข้าเช่นนี้ ?” ฉีหลางตะโกนอย่างอุกอาจ

ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “ฉันเป็นอาจารย์ของหลิงเมิ่ง ฉันจะไม่ยอมให้นายพาตัวลูกศิษย์ของฉันไปหรอก”

“ไอ้หนุ่ม เธอแพ้ในการแข่งทำค็อกเทลกับน้องชายข้า เราสู้กันอย่างยุติธรรม ในเมื่อเธอแพ้ เธอก็ต้องไปกับพวกข้า !” ฉีหลางแสยะยิ้มและกล่าวอย่างดุร้าย

“น่าขัน มาร์ตินี่ค็อกเทลของน้องชายนายมันน้ำล้างถ้วยชัดๆ ฉันไม่ยอมให้นายพาพวกเธอไปหรอก” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างเอาแต่ใจ

ฉีหลางรู้สึกหงุดหงิดและกล่าวว่า “ค็อกเทลที่ลูกพี่ลูกน้องของข้าทำขึ้นคือค็อกเทลที่โด่งดังอันดับ 9 ของโลก แกหมายความว่าไงวะ ว่ามันคือขยะ ?”

“เจียงฉีหลาง นายกล้าเดิมพันกับฉันไหมละ ฉันขอท้าลูกพี่ลูกน้องของนายเพื่อทำค็อกเทลแข่งกัน ถ้าเขาชนะก็พาหลิงหมิ่งไปได้เลยแต่ถ้าเขาแพ้พวกนายทั้งสองคนต้องคุกเข่าขอโทษฉัน ฟังเป็นไงละ หืม ?” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างสงบราวกับว่าเขาไม่เห็นฉีหลางเป็นภัยคุกคามเลยแม้แต่น้อย

ฉีหลางแสยะยิ้มและตะโกนออกมาว่า “ทำไมจะไม่กล้าวะ ? ไอ้หนุ่ม ถ้าแกแพ้ข้าจะพาหลิงเมิ่งและซูหลิวลี่รวมทั้งผู้หญิงข้างๆแกไปบำเรอพวกข้าคืนนี้ นอกจากนี้แกต้องคุกเข่าขอขมาข้าอีกด้วย !”

“ตกลงตามนี้ หุบปากแล้วเริ่มได้เลย” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างสงบขณะที่เอามือไขว้หลัง

“น้องพี่ ถ้านายชนะมัน พี่จะให้นาย 100,000 หยวน”

เจียงเถาพยักหน้าและตอบอย่างมั่นใจว่า “พี่วางใจ เดี๋ยวฉันจัดการไอ้หน้าหล่อนี่ให้หน้าแตกเอง”

เจียงเถามีความมั่นใจเป็นอย่างมากเกี่ยวกับทักษะการชงเหล้า เพราะเขาเพิ่งจะเอาชนะมือหนึ่งของเมืองทะเลตะวันออกมา

เจียงเถาหยิบวัตถุและเทลงในถ้วยเหมือนเดิม จากนั้นเขาก็เขย่าถ้วยกลางอากาศ

ในไม่ช้าเจียงเถาก็ทำมาร์ตินี่ค็อกเทลเสร็จอีกแก้วหนึ่ง ปรากฏเพกาซัสสีขาวลอยอยู่ภายในเครื่องดื่มราวกับมันยังมีชีวิตอยู่

“สหาย ตาคุณแล้ว ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ คุณยังไม่ใช่คู่มือของผมหรอกในเรื่องการชงเหล้า” เจียงเถากล่าวอย่างมั่นใจในขณะมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างดูหมิ่น

ฉิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยและเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ในขณะที่เขาไม่สนใจเจียงเถาแม้แต่น้อย เขาหยิบถ้วยมาและเพิ่มวัตถุดิบเป็นสองเท่าจากที่เจียงเถาทำ จากนั้นเขาก็เริ่มเขย่ามันขึ้นลง

“เฮ้ยๆ ไอ้หมอนี่มันรู้วิธีชงเหล้ารึเปล่าเนี่ย ทำไมเขาถึงเพิ่มส่วนผสมเป็นสองเท่า ?”

เจียงเถาแสยะยิ้มและกล่าวดูถูก

ความจริงแล้ว ส่วนผสมเพียงชุดเดียวก็เพียงพอสำหรับการทำมาร์ตินี่ค็อกเทลแล้ว

ฉิงเฟิงยังคงเขย่าถ้วยด้วยความเร็วราวกับแสงซึ่งเร็วกว่าเจียงเถา มันทำให้แทบทุกคนรู้สึกเวียนหัวเมื่อมองตามมือของเขา

ฉิงเฟิงยังเขย่าต่อไปจนเกือบถึง 5 นาทีซึ่งมากกว่าเจียงเถาสองนาที

ปัง !

ฉิงเฟิงวางถ้วยลงบนเคาน์เตอร์บาร์และกล่าวอย่างสงบว่า “ลองดูมาร์ตินี่ค็อกเทลของฉันดู”

ทุกคนมองไปในทิศทางเดียวกันและพวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพวกเขาเห็นในถ้วยปรากฏเพกาซัสสีขาวสองตัว !?

พะ เพกาซัสสองตัว !?

เจียงเถาตกใจมากเมื่อได้เห็นฉิงเฟิงสามารถทำเพกาซัสได้ถึงสองตัวในมาร์ตินี่ค็อกเทล ในขณะที่เขาทำได้เพียงแค่ตัวเดียวเท่านั้น

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝีมือการชงเหล้าของฉิงเฟิงเหนือกว่าเจียงเถามากนัก เขาคือผู้ชนะอย่างไม่มีข้อกังขาในการแข่งขันนี้

“เย้ ! อาจารย์ คุณสุดยอดมาก” หลิงเมิ่งกล่าวอย่างตื่นเต้นขณะที่เธอรีบวิ่งเข้าไปหาฉิงเฟิงและจูบที่แก้มของเขา

“เดี๋ยวเหอะ ! พี่หลิงเมิ่ง พี่กล้าดียังไงมาจูบพี่เขยของฉัน” หลิวเจียวเจียวจ้องมองไปที่หลิงเมิ่งและบ่นออกมา

“เจียวเจียว เธออย่าคิดมากสิ นี่เป็นแค่รางวัลสำหรับชัยชนะของอาจารย์ของฉันเท่านั้นเอง” หลิงเมิ่งกล่าวอย่างกระวนกระวาย