My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 552

เสือดำกำลังนอนอยู่บนเตียงเมื่อฉิงเฟิงและคิงคองมาถึง เขามีใบหน้าซีดเซียวและกระอักเลือดออกมา

“นายท่าน ท่านมาแล้ว” เสือดำพยายามที่จะลุกจากเตียงเพื่อทำความเคารพฉิงเฟิงเมื่อเขาเดินเข้ามา แต่มือที่ค้ำตัวของเขาไว้เกิดลื่นจนเขาล้มลงกับพื้นจากอาการบาดเจ็บสาหัส

“เสือดำ ไม่ต้องลุกขึ้นมาหรอกนายกำลังบาดเจ็บอยู่” ฉิงเฟิงรีบวิ่งไปหาเสือดำและช่วยพยุงเขาขึ้นไปบนเตียง

“นายท่าน ผมขออภัยสำหรับความไร้ประโยชน์ของผม” เสือดำก้มศีรษะลงอย่างอับอาย เขารู้สึกไม่ดีนักที่ถูกน็อคอย่างง่ายดายเช่นนี้ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของฉิงเฟิง

“เสือดำ ใครทำร้ายนาย ?” ฉิงเฟิงถาม

“นายท่าน มันเป็นชายคนหนึ่งที่สวมหน้ากากเหมือนปีศาจ ทุกคนเรียกมันว่าเฮลคิง มันสามารถเอาชนะผมได้ด้วยการชกเพียงหมัดเดียว” เสือดำกล่าวด้วยใบหน้าซีดเซียว เขารู้สึกขนลุกมากเมื่อนึกถึงเฮลคิง

ในฐานะที่เป็นนักสู้ระดับ S เขามีพลังมากพอที่จะติด 300 อันดับแรกบนฮีโร่ลิส แต่เขากลับถูกน็อคด้วยหมัดเดียวของเฮลคิงก่อนที่เขาจะได้เห็นการโจมตีด้วยซ้ำ

เฮลคิง ?

ฉิงเฟิงรู้สึกตกใจเพราะนี่เป็นครั้งที่สองที่เขาได้ยินชื่อนี้ ได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรกจากเป่ยเหยียนจื่อ คราวนี้ได้ยินอีกครั้งจากเสือดำ

ฉิงเฟิงคาดเดาจากคำบอกเล่าของเสือดำ เฮลคิงคนนี้อย่างน้อยๆมันจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญของระดับ SSS โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันสามารถเอาชนะเสือดำได้ด้วยหมัดเดียว ซึ่งมีเพียงนักสู้ต่างระดับกันขนาดนี้เท่านั้นถึงทำได้

“เสือดำ ฉันจะรักษาให้นาย” ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและตัดสินใจที่จะรักษาอาการบาดเจ็บให้เสือดำก่อน

ฉิงเฟิงพลิกตัวเสือดำจากนั้นเขาก็หยิบเข็มเงินเก้าเล่มออกมา ปักใส่จุดที่ได้รับบาดเจ็บของเสือดำ

ฉิงเฟิงสั่นปลายเข็มอย่างรวดเร็วราวกับผีเสือกำลังกระพือปีก พลังลึกลับสายหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเสือดำและเยียวยาอาการบาดเจ็บของเขาอย่างช้าๆ

เสือดำรู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มร้อนขึ้นเนื่องจากมีการไหลเวียนของความร้อนและกระตุ้นร่างกายที่แข็งตัวของเขา

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉิงเฟิงถอนเข็มออกและกล่าวว่า “เรียบร้อย ลองดูว่านายสามารถลุกขึ้นจากเตียงได้หรือยัง”

เสือดำค่อยๆลุกขึ้นและเดินลงจากเตียง เขาเริ่มเดินไปรอบๆห้องและรู้สึกราวกับว่าเขาฟื้นตัวเต็มที่แล้ว

“นายท่าน ! ท่านเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อเลย ผมไม่คิดว่าท่านจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของผมได้ในเวลาอันสั้น !” เสือดำกล่าวในขณะที่ชื่นชมฉิงเฟิงอย่างมาก เขารู้ว่าเจ้านายของเขาแข็งแกร่งมากในด้านการต่อสู้ แต่เขาก็ไม่คิดว่าฉิงเฟิงจะมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้อีกด้วย

ฉิงเฟิงยิ้มขณะที่พูดว่า “ในเมื่อตอนนี้นายหายดีแล้ว งั้นไปเตรียมตัว พวกเราจะไปหามันด้วยกัน”

“ได้ครับนายท่าน” เสือดำพยักหน้าและมุ่งหน้าไปยังสนามต่อสู้ฮีโร่ลิสพร้อมกับฉิงเฟิงและคิงคอง

ฮีโร่ลิสคือลิสรายชื่อของยอดฝีมือทั่วทั้งประเทศจีน มีสนามต่อสู้อยู่ในเมืองทั้ง 4 เมือง ได้แก่ เมืองหลวงจิง(ปักกิ่ง) เมืองเทียนจิง เมืองซีจิง (สมัยก่อนเรียกว่าเมืองซีอาน แต่ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นซีจิงตั้งแต่ ค.ศ 1930) และเมืองทะเลตะวันออก

สนามต่อสู้ในเมืองทะเลตะวันออกเป็นสนามต่อสู้ขนาดใหญ่ที่เรียกว่า ทะเลตะวันออกอารีน่า มันเป็นอารีน่าพื้นที่กว่า 100 เอเคอร์ที่ล้อมรอบไปด้วยสแตนด์เชียร์สำหรับคนดูและตั้งอยู่นอกเมือง

มีชายร่างใหญ่ 4 คนยืนขวางอยู่ที่ประตูของเข้าอารีน่าทะเลตะวันออก แต่ละคนมีความสูง 6 ฟุตรูปร่างกายแข็งแรงและมีกล้ามเนื้อราวกับว่าพวกมันสามารถปริแตกออกมาได้ทุกวินาที

“หืม ? นั่นไม่ใช่ไอ้หนุ่มขี้แพ้ที่โดนอัดจนเละหรอกหรือ ? แกกลับมาทำไมวะ ?”

ชายผมสั้นคนแรกที่อยู่ทางด้านซ้ายกล่าวอย่างดูหมิ่น เพราะเขาจำเสือดำได้

ที่อารีน่าทะเลตะวันออกแห่งนี้เชิดชูผู้ชนะ ถากถางผู้แพ้

เสือดำตะโกนออกมาด้วยความโกรธใส่พวกเขาว่า “พวกแกมันเป็นแค่หมาเฝ้าประตู แกคิดว่าแกมีสถานะอะไรถึงมาพูดกับข้าแบบนี้ ?”

ชายผมสั้นตะโกนกลับมาว่า “ไอ้งี่เง่า แกกล้าพูดกับข้าแบบนี้ได้ไงวะ ? ฟังไว้ซะ ไม่มีพวกแกคนใดสามารถผ่านประตูนี้ไปได้ ไสหัวกลับไป !”

ใบหน้าของเสือดำอึมครึมและมองไปที่คนเฝ้าประตูอย่างเกรี้ยวกราด เขากำลังพาเจ้านายเข้าไปในอารีน่าวันนี้ มันน่าอับอายมากที่เขาถูกคนเฝ้าประตูขวางทางไว้

เสือดำเดินก้าวใหญ่ๆตรงไปข้างหน้าและเตรียมจะผ่านคนเฝ้าประตูผมสั้นไป แต่เขาก็หยุดกึกในทันทีหลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเมื่อชายผมสั้นคว้าปืนออกมาและเล็งไปที่เขา

“สหาย แกดูนี่ก่อน ให้มันรู้ซะบ้างว่าข้าก็มีของ อย่ามาทำตัวใหญ่โตในอารีน่าแห่งนี้ ข้าไม่ชอบขี้หน้าแกดังนั้นแกไสหัวไปซะไม่งั้นแกจะโดนเป่าสมองนอนเป็นศพอยู่ที่นี่”

ชายผมสั้นกล่าวอย่างหยิ่งยโส

เสือดำตกใจ ใบหน้าของเขาซีดลง เขาไม่มีทางยอมถูกข่มขู่ในแง่ของเรื่องการต่อสู้ แต่ไม่ใช่กับปืน

เสียงความขัดแย้งที่เกิดขึ้นได้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนรอบๆอารีน่า พวกเขามารวมตัวกันเพื่อดูละครฉากนี้

“หือ ? นี่มันเสือดำที่เพิ่งจะโดนคว่ำไปไม่นานนี้นี่นา ทำไมเขาถึงไปมีปัญหากับคนเฝ้าประตูได้ ?

“อ้าว แกไม่เข้าใจหรือเรอะ ? คนเฝ้าประตูเหล่านี้ไม่ชอบหน้าคนขี้แพ้ พวกเขาดูถูกเสือดำเพราะเสือดำเพิ่งแพ้ไป”

“โอ้……. แบบนี้นี่เอง มันสมควรแล้ว”

“แล้วเสือดำมันจะเอายังไงวะ ? อารีน่าทะเลตะวันออกแห่งนี้เป็นของราชามวยแห่งหัวเซี่ยเชียวนา ใครจะกล้าไปหาเรื่องท่านผู้นั้น ?”

ทุกคนกำลังพูดคุยกันในขณะที่มองเสือดำอย่างเห็นอกเห็นใจ แต่ก็ไม่มีใครออกหน้าให้เขา เพราะพวกเขาไม่ต้องการที่จะมีเรื่องกับราชามวย

ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและพูดกับชายผมสั้นว่า “วางปืนของนายลงเถอะ ฉันไม่ชอบให้ลูกน้องของฉันถูกปืนจ่อหัว”

“ไอ้หนุ่ม แล้วแกเป็นใครกันวะ อย่ามาสอด ?” คนเฝ้าประตูผมสั้นมองฉิงเฟิงขณะที่ถามอย่างไม่แยแส

ใบหน้าของฉิงเฟิงกลายเป็นจริงจังในทันทีเมื่อได้ยินคนเฝ้าประตูผมสั้นพูด เขาตระหนักได้ว่ามีเพียงการใช้ความรุนแรงเท่านั้นที่สามารถสยบคนเหล่านี้ลงได้

วูบ !

ฉิงเฟิงพุ่งเข้าหาชายผมสั้นในเสี้ยวพริบตาและทุบปืนของเขาจนแหลกเป็นชิ้นๆด้วยมือเปล่าของเขา ภายใต้สายตาอันหวาดกลัวของคนเฝ้าประตู

“เชี้*ไรวะเนี่ย ไอ้หนุ่มคนนี้เป็นมนุษย์จริงๆหรือเปล่า ? เขาเปลี่ยนปืนโลหะแข็งๆให้แหลกเป็นเสี่ยงได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ได้ไงวะ !?”

ทุกคนมองฉิงเฟิงอย่างตกใจ

ชายหนุ่มผมสั้นเริ่มหวาดกลัวมากเพราะเขาไม่เคยเห็นใครที่มีพลังเช่นเดียวกับฉิงเฟิงมาก่อน เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆของเขาก็ขนหัวลุกและจ้องมองฉิงเฟิงอย่างพูดไม่ออก

“ฉันกำลังจะเข้าไปที่อารีน่าตอนนี้ พวกนายอยากพูดอะไรไหม ?” ฉิงเฟิงถามขณะที่ยิ้มให้กับชายผมสั้น

“มะ … ไม่มี เข้าไปเลย เชิญๆ” ชายผมสั้นพูดติดอ่างขณะจ้องมองที่ฉิงเฟิงอย่างหวาดกลัว

ชายหนุ่มคนนี้น่าหวาดกลัวจริงๆ ชายผมสั้นมองฉิงเฟิงอย่างตื่นตระหนกราวกับว่าเขากำลังถูกหมาป่าตัวหนึ่งจ้องมอง

“พวกเราไปกันเถอะ” ฉิงเฟิงเอามือไขว้หลังและเดินเข้าไปในอารีน่าอย่างผ่าเผยพร้อมกับเสือดำและคิงคอง ทิ้งผู้คนรอบๆไว้เบื้องหลังด้วยใบหน้าที่น่าตกใจ

ทุกคนต่างมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความสะพรึงกลัว และเปิดเส้นทางให้พวกเขาโดยอัตโนมัติ เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการยุแหย่ปีศาจร้ายคนนี้ พวกเขารู้สึกว่าอารีน่าในวันนี้จะต้องลุกเป็นไฟ