My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 576

ตอนที่ 576 หลินเสวี่ยมารอถึงบ้าน ?

แปล Tarhai

“หรูหยาน, ฉันจะพาคุณไปส่งบ้าน” ฉิงเฟิงกล่าว

ตอนนี้หลิวหรูหยานกำลังตั้งครรภ์ เป็นเรื่องธรรมดาที่ฉิงเฟิงจะไม่ปล่อยให้เธอกลับบ้านเพียงลำพัง ประการแรกมันไม่ปลอดภัย ประการที่สองเขาเป็นห่วงว่าเธอจะพบกับคนเลว นี่เป็นลูกคนแรกของเขา

ความจริงแล้ว ฉิงเฟิงยังคงรู้สึกตื่นเต้นที่ได้รู้ว่าเป็นพ่อคน มีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้าใจความรู้สึกตื่นเต้นของคนเป็นพ่อ

หลิวหรูหยานพยักหน้าและเอนศีรษะไปซบไหล่ของฉิงเฟิง เธอรู้สึกมีความสุขมาก

ที่ทางเข้าโรงพยาบาล คิงคองและเสือดำกำลังรอฉิงเฟิงอยู่ ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นฉิงเฟิงเดินออกมาพร้อมกับสาวงามคนหนึ่ง ที่สำคัญสาวงามคนนี้ยังงามอย่างน่าเหลือเชื่อ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อน

ท่านปู่หลี่สุดยอดยิ่งนัก ! เขาสุดยอดทั้งสนามรบและสนามรักจริงๆ เขาเกี่ยวสาวงามกลับบ้านได้แม้กระทั่งในโรงพยาบาล !

คิงคองมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความชื่นชม

“เธอคือแฟนของฉันเอง หลิวหรูหยาน” ฉิงเฟิงกล่าวกับคิงคองและเสือดำ

“สวัสดีขอรับพี่สะใภ้” คิงคองโค้งทักทายหลิวหรูหยาน

ตั้งแต่ที่เขาเรียกฉิงเฟิงว่า ‘ท่านปู่หลี่’ ตามหลักแล้วเขาควรจะเรียกหลิวหรูหยานว่า ‘ท่านยายหลิว’ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงเกลียดการที่ถูกคนอื่นเรียกตัวเองว่าแก่ เพราะฉะนั้นคิงคองจึงเรียกเธอว่า ‘พี่สะใภ้’ แทน

ใบหน้าของหลิวหรูหยานดูขวยเขิน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่คนอื่นเรียกเธอว่า

“พี่สะใภ้” แต่ถึงกระนั้นเธอก็พยักหน้าให้คิงคอง

“ยินดีที่ได้พบคุณครับนายหญิง” เสือดำทักทายด้วยความเคารพเช่นกัน

หลิวหรูหยานก็พยักหน้าอีกครั้งให้เสือดำ เธอพึงพอใจกับผู้ใต้บังคับบัญชาของฉิงเฟิงมาก เนื่องจากพวกเขาให้ความเคารพต่อเธอ

คิงคองเป็นคนขับรถขณะที่เสือดำนั่งอยู่ข้างคนขับ ส่วนฉิงเฟิงและหลิวหรูหยานนั่งเคียงข้างกันที่เบาะหลัง

30 นาทีต่อมา รถของคิงคองก็ขับมาถึง Noble Palace

ฉิงเฟิงช่วยพยุงหลิวหรูหยานลงจากรถอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พาหลิวหรูหยานเข้าไปในวิลล่าที่ 14

เมื่อฉิงเฟิงเปิดประตูเข้าไป การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มีผู้หญิงสองคนอยู่ในห้องนั่งเล่น คนหนึ่งคือหลิวเจียวเจียว ส่วนอีกคน…..ก็คือหลินเสวี่ย !

“โอ้ พระเจ้า ! ท่านช่วยเลิกแกล้งผมทีจะได้ไหม ? ทำไมหลินเสวี่ยถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ?”

ฉิงเฟิงคิดในใจและพูดไม่ออก เขาตกตะลึงอย่างมาก

เมื่อเธอเห็นฉิงเฟิงและหลิวหรูหยานเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกัน ประกายแห่งความไม่พอใจพาดผ่านแววตาของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้พูดออกมาเพราะที่นี่คือบ้านของหลิวหรูหยาน

“มิสหลิน คุณมาทำอะไรที่นี่คะ ?” หลิวหรูหยานถามอย่างรวดเร็วขณะที่กลับมาทำตัวสำรวมตามปกติ

หลินเสวี่ยกล่าวเบาๆว่า “เมื่อคืนคุณชนะโกะชั้น วันนี้ชั้นมาขอแก้มือ แต่พอมาถึงก็เห็นว่าคุณไม่อยู่เลยเล่นโกะฆ่าเวลากับน้องสาวของคุณ”

ใบหน้าของหลิวเจียวเจียวซีดเซียวและดูตกตะลึง

“เจียวเจียว เล่นโกะกับมิสหลินเป็นไงบ้าง ?” หลินหรูหยานถาม

“ไม่ไหวอะพี่ ฉันแพ้ 5 รอบติด”

หลิวหรูหยานมองไปที่น้องสาวของเธอและกล่าวว่า “เธอต้องเรียนรู้และฝึกฝนให้มากขึ้น ดูตรงนี้สิเห็นมั้ย ? ถ้าเธอวางหมากนี้ไว้ตรงนี้เธอจะไม่แพ้ยับขนาดนี้”

หลิวเจียวเจียวรู้สึกอับอายมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของพี่สาว

หลินเสวี่ยพยายามยั่วยุหลิวหรูหยาน เธอกล่าวว่า” มิสหลิว น้องสาวของคุณไม่ไหวเลยแก้เซ็งให้ชั้นยังไม่ได้ ทำไมคุณไม่มาเล่นกับชั้นสักหน่อยละ ?”

หลิวหรูหยานรู้สึกเหนื่อยมากในวันนี้ แต่เธอก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเมื่อเธอได้ยินคำพูดท้าทายของหลินเสวี่ย

มีรึคนอย่างชั้นจะยอมแพ้ ?

ฉิงเฟิงเปิดปากของเขาและต้องการที่จะหยุดหลิวหรูหยาน เขารู้แล้วว่าหลิวหรูหยานกำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นเขาต้องการให้เธอพักผ่อนให้มากๆ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดออกมาอย่างไรเมื่อเห็นการแข่งขันที่รุนแรงระหว่างผู้หญิงสองคนนี้

มันเป็นไปไม่ได้อีกด้วยที่เขาจะหย่าศึกพวกเธอโดยการบอกว่าหลิวหรูหยานกำลังตั้งครรภ์ ถ้าเขาพูดออกมาหลินเสวี่ยคงฉีกเขาเป็นชิ้นๆ

ฉิงเฟิงทำได้เพียงแอบส่งสายตาไปบอกหลิวหรูหยาน แต่เธอก็ไม่สนใจฉิงเฟิง เธอไม่เคยถอยหนีจากคำท้าทาย โดยเฉพาะหลินเสวี่ย

“มาสิ มาเจอกันหน่อย” หลิวหรูหยานกล่าว เธอเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

ฉิงเฟิงมองไปที่ผู้หญิงสองคนนี้และพูดไม่ออก เขาคิดในใจว่า

“เจอหน้ากันทีไรพวกคุณก็หาเรื่องสู้กันตลอดเลย พวกคุณไม่เบื่อกันบ้างหรือไง ?”

หลินเสวี่ยและหลิวหรูหยานไปนั่งบนโต๊ะ จากนั้นพวกเธอก็เริ่มเล่นโกะกัน

รอบแรกหลินเสวี่ยชนะ

รอบที่สองหลิวหรูหยานชนะ

รอบที่สามหลินเสวี่ยชนะ

รอบที่สี่หลิวหรูหยานชนะ….

ผ่านมาสี่รอบทั้งคู่ชนะ 2 แพ้ 2 ไม่มีใครเหนือกว่าใคร

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังเตรียมที่จะเล่นกันต่อในรอบที่ห้าหลิวหรูหยานก็รู้สึกคลื่นไส้และเกือบจะล้มลงกับพื้น

ฉิงเฟิงรีบเข้าไปประคองหลิวหรูหยานไว้ เขากล่าวด้วยความกังวลว่า “คุณเป็นอะไรไหม?”

หลิวหรูหยานพยักหน้าและกล่าวเบาๆว่า

“ฉันรู้สึกเพลียและปวดหัว”

“คุณเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล คุณควรจะพักผ่อนมาก”

ฉิงเฟิงกล่าว

หลินเสวี่ยรู้สึกโมโหที่ฉิงเฟิงดูแลแคร์หลิวหรูหยานมาก ประกายแห่งความไม่พอใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ

เป็นธรรมดาที่ฉิงเฟิงสามารถบอกได้เลยว่าหลินเสวี่ยไม่พอใจ อย่างไรก็ตามหลิวหรูหยานกำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ ดังนั้นเขาต้องดูแลเธอ

ฉิงเฟิงเทน้ำให้หลิวหรูหยาน จากนั้นเขาก็ช่วยเธอดื่มน้ำ หลังจากได้ดื่มน้ำเข้าไปหลิวหรูหยานก็มีสีหน้าดีขึ้น อย่างไรก็ตามเธอยังคงรู้สึกคลื่นไส้

หลินเสวี่ยมองไปที่หลิวหรูหยานและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“มิสหลิว ชั้นรู้สึกว่าคุณอ้วนขึ้นนะ กินมากไปหรือเปล่าคะ ?”

หลิวหรูหยานกลอกตาของเธอ ผู้หญิงเกลียดการที่มีคนอื่นบอกว่าเธออ้วนขึ้น ซึ่งการที่เธออ้วนขึ้นก็เพราะเธอกำลังตั้งท้อง ไม่ใช่อ้วนจากการกิน แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้เปิดเผยความจริงให้หลินเสวี่ยรับรู้ เธอคิดอย่างรอบคอบถึงสถานะของฉิงเฟิงเสมอ

ฉิงเฟิงได้แสดงสีหน้าที่ไม่เห็นด้วยต่อหลินเสวี่ย เธอพูดได้อย่างไรหลิวหรูหยานอ้วนขึ้นเพราะการกิน ?

หลินเสวี่ยรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นแววตาที่ฉิงเฟิงหันมามองเธอ เธอคิดในใจอย่างไม่มีความสุขว่า

“ทำไมคุณถึงโกรธและมองมาที่ฉันแบบนี้ ? คุณทั้งรินน้ำให้เธอ ช่วยเธอดื่มน้ำและเทคแคร์เธอต่อหน้าฉัน ฉันสิต้องเป็นคนที่ควรจะโกรธไม่ใช่เหรอ ?”

“ฉิงเฟิงฉันเหนื่อยแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ” หลินเสวี่ยกล่าวอย่างไม่มีความสุข

วันนี้หลินเสวี่ยมาหาหลิวหรูหยานเพื่อจะดวลโกะกับเธอ แต่เธอก็ต้องกลับเมื่อเห็นว่าหลิวหรูหยานไม่ค่อยสบาย เป็นที่แน่นอนว่าเธอต้องลากฉิงเฟิงกลับบ้านไปพร้อมกับเธอด้วย เธอจะไม่ยอมให้หลิวหรูหยานและฉิงเฟิงส่งสายตาจู๋จี๋กันอีกต่อไป