My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 596

ตอนที่ 596 พี่เขย, พี่สาวหายตัวไป !

แปล Tarhai

หลังมหาลัยเลิก หลิวเจียวเจียวเตรียมจะกลับบ้านทันทีเพราะเธอต้องกลับไปดูแลพี่สาวของเธอ

“เจียวเจียวจ๋า คืนนี้ไปดินเนอร์กันปะ ?” หลินไห่เดินเข้ามาหาหลิวเจียวเจียวและถาม

“ไม่” หลิวเจียวเจียวจ้องไปที่หลินไห่และเดินหนีทันที เธอไม่ชอบหลินไห่เพราะเขาเป็นน้องชายของหลินเสวี่ย คู่แข่งทางความรักของพี่สาวเธอ

หลิวเจียวเจียวไม่สนใจหลินไห่ เธอขึ้นเฟอร์รารี่ของเธอและขับออกนอกมหาลัยทันที ทิ้งหลินไห่ที่แววตาเศร้าสร้อยไว้เบื้องหลัง

รถเฟอร์รารี่คันนี้เป็นคันใหม่ คันเก่าของเธอพังไปตอนที่แข่งรถบนเขาพร้อมกับฉิงเฟิง ซึ่งที่เธอขับนี้เป็นหลิวหรูหยานซื้อให้เป็นของขวัญ เมื่อพี่สาวกลับมาอยู่กับเธอ เธอไม่จําเป็นต้องกังวลเรื่องเงินอีกต่อไป เธอมีเงินให้ผลาญมากมาย

หลิวเจียวเจียวขับรถเร็วมากเพราะเธออยากรีบกลับบ้านไปดูแลพี่สาวของเธอ เธอกลับมาถึงบ้านภายในครึ่งชั่วโมง แต่เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านก็พบว่าไม่มีคนอยู่เพราะไฟปิดหมด เธอจึงเปิดไฟ และตะโกนว่า “พี่ ฉันกลับมาแล้วนะ”

หลิวเจียวเจียวร้องเรียกหลิวหรูหยานหลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เธอคิดว่าพี่สาวของเธออาจจะกําลังนอนหลับอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปในห้อง แต่ก็ไม่มีใครอยู่ในห้องของพี่สาวเธอเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น ? พี่ไม่อยู่บ้าน เห็นเธอบอกแค่ว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าสําหรับทารก แล้วทําไมเธอถึงใช้เวลานานขนาดนี้ ?” หลิวเจียวเจียวพึมพัมออกมาด้วยความสับสน

หลิวเจียวเจียวหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรเข้าเบอร์ของหลิวหรูหยาน แต่เครื่องปิด

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง เพราะหลิวหรูหยานไม่เคยปิดโทรศัพท์ หลิวเจียวเจียวเริ่มเป็นกังวลเพราะตอนนี้ก็ดึกแล้ว

หลิวเจียวเจียวเดินออกนอกวิลล่าเพื่อพยายามตามหาพี่สาวของเธอ เธอไปถามเจ้าหน้าที่ว่า “เฮ้ คุณยาม คุณเห็นพี่สาวของฉัน หลิวหรูหยานไหม ?”

ยามคนนี้เห็นได้ชัดว่ารู้จักหลิวหรูหยาน เขากล่าวว่า “อ๋อ มิสหลิวเหรอครับ เธอเดินออกไปซื้อของตั้งนานแล้ว เธอยังไม่เข้าบ้านอีกเหรอครับ ?”

หลิวเจียวเจียวเริ่มรู้สึกว่าเรื่องราวเริ่มไม่ถูกต้อง เธอถามด้วยความกังวลว่า ” แล้วคุณรู้ไหมว่าพี่สาวของฉันไปซื้อของที่ไหน?”

ยามชี้ไปที่ร้านขายของเด็กและแม่และกล่าวว่า “ผมเห็นมิสหลิวไปที่ร้านนั้นนะครับ”

” ขอบคุณค่ะ” หลิวเจียวเจียวขอบคุณยามและเริ่มวิ่งไปที่ร้านดังกล่าวทันที

เธอวิ่งเร็วมากและมาถึงร้านในเวลาไม่นาน เมื่อเธอเดินเข้าไปข้างใน เธอก็ตกใจมากเพราะเธอเห็นเจ้าของร้านนอนไม่ได้สติอยู่บนพื้นพร้อมกับไม้ที่หักอยู่ข้างๆเธอ

หลิวเจียวเจียวเคยเจออันธพาลมาก่อนและเธอก็รู้ว่าท่อนไม้ที่หักนี้อันธพาลทั่วไปทําให้หักเช่นนี้ไม่ได้แน่นอน มีเพียงพวกนักสู้หรือไม่ก็กองกําลังพิเศษเท่านั้น

พี่ ? พี่สาวของฉันอยู่ที่ไหน ?

หลิวเจียวเจียวมองไปมองมาทั่วทั้งร้านแต่ก็ไม่พบหลิวหรูหยาน เธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“คุณเจ้าร้าน ! ตื่นสิ!” หลิวเจียวเจียวเขย่าตัวเจ้าของร้าน แต่เธอยังไม่รู้สึกตัว ชายชุดดําเหล่านั้นลงมือรุนแรงเกินไป

หลิวเจียวเจียวรู้สึกกระวนกระวายอย่างมาก เธอจึงเทน้ำใส่เจ้าของร้าน ด้วยการกระตุ้นจากน้ำเย็น เจ้าของร้านก็ได้สติทันที

เจ้าของร้านรู้สึกโกรธเพราะเธอเปียกน้ำไปทั้งตัว เธอกรีดร้องออกมาว่า ” คุณสาดน้ำใส่ฉันทําไม !?”

เวลานี้หลิวเจียวเจียวไม่สนใจความรู้สึกของเจ้าของร้าน เธอถามทันทีว่า “คุณเห็นพี่สาวของฉันหรือเปล่า ?”

“ใครเป็นพี่สาวของคุณละ ?”

“ยามบอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้าที่ร้านคุณ”

“มีคนเป็นร้อยเป็นพันมาที่ร้านทุกวัน ฉันจะรู้ได้ไงว่าคนไหนเป็นพี่สาวของคุณ ?”

เจ้าของร้านกล่าวด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด เธอโกรธเพราะหลิวเจียวเจียวสาดน้ำใส่เธอ

หลิวเจียวเจียวหยิบโทรศัพท์ออกมาและเอารูปของหลิวหรูหยานให้เจ้าของร้านดู

” คนนี้คือพี่สาวของฉัน คุณเห็นเธอหรือเปล่า ?”

ใบหน้าของเจ้าของร้านเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่เธอเห็นผู้หญิงในภาพ เธอรู้จักผู้หญิงในภาพเพราะเธอเพิ่งจะซื้อเสื้อผ้าในร้านของเธอและไม่ได้ต่อรองราคาแม้แต่น้อย

“ พะ พี่สาวของคุณถูกลักพาตัวโดยผู้ชายชุดดําสองคน ฉันพยายามจะช่วยเธอแล้ว แต่ก็โดนทําร้ายจนหมดสติอย่างที่เธอเห็นนี่ละ” เจ้าของร้านชี้ไปที่ไม้ที่หัก

พี่สาวถูกลักพาตัว !?

ใบหน้าของหลิวเจียวเจียวซีดเผือดไม่มีสีสัน เธอหวาดกลัวจนล้มลงกับพื้น

ในหัวใจของหลิวเจียวเจียว หลิวหรูหยานคือญาติสนิทที่เหลือเพียงคนเดียวของเธอ เธอทั้งกังวลและกลัวมาก

ถึงแม้ว่าเธอจะกลัว แต่เธอก็รีบคุมสติและรู้ว่าจะต้องทําอย่างไร เธอโทรหาฉิงเฟิงทันที

ฉิงเฟิงกําลังนั่งคุยกับเซียะเฟยเฟยอยู่ในห้องของเธอที่โรงแรม Moon Bay

เขาอยากจะกลับหลายครั้งแล้ว แต่เซียะเฟยเฟยก็ไม่ยอมปล่อยให้เขากลับ นอกจากนี้เขาก็เพิ่งได้ความบริสุทธิ์ของเธอไป ถึงแม้เขาจะเป็นฝ่ายถูกข่มขืนก็ตามแต่มันก็ดูไม่ดีนักที่จะรีบร้อนจากไปในทันที

โทรศัพท์ของฉิงเฟิงดังขึ้นเมื่อเขากําลังจะเทชาให้เซียะเฟยเฟย เขาเห็นว่าเป็นหลิวเจียวเจียวโทรมา ฉิงเฟิงรู้สึกสับสนว่าทําไมเธอถึงโทรหาเขาดึกดื่นปานนี้

”เจียวเจียว มีเรื่องอะไรหรือ ?” ฉิงเฟิงรับสายและถาม

“พี่เขย ! พี่สาวถูกลักพาโดยชายชุดดํา ” หลิวเจียวเจียวกล่าวพร้อมเสียงสะอื้นไห้ที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

หรูหยานถูกลักพาตัว !?

สีหน้าของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปและซีดเผือดอย่างรุนแรง ถ้วยน้ำชาที่อยู่ในมือของเขาตกลงมาบนพื้นและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ฉิงเฟิงได้เตรียมการ เตรียมความพร้อมแล้วหลายครั้ง แต่ก็มีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ในขณะนี้เขาเพียงได้แต่ตําหนิตัวเอง

เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉิงเฟิงสังหรณ์ใจว่าจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้น เขาคิดว่าศัตรูของเขาจะลักพาตัวหลินเสวี่ย เขาจึงบอกให้เหมียวซิยี้และนักบวชมาคอยปกป้องเธอ เขาไม่คิดว่าพวกมันจะเบนเป้าไปหาหลิวหรูหยานแทน

“ฉันจะฆ่าพวกมันทุกตัวที่ลักพาตัวหรูหยาน !” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง

“เจียวเจียว เธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” ฉิงเฟิงกล่าว เขารู้ว่าเวลานี้รอช้าไม่ได้อีกแล้ว

“ฮึก ฮึก พี่เขย ฉันอยู่ที่ร้านขายของเด็กและแม่ข้างๆวิลล่าของพวกเรา” หลิวเจียวเจียวกล่าวพร้อมกับร้องไห้

“รอก่อนนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” ฉิงเฟิงวางสายและพรวดพราดลุกออกไปทันที

เมื่อเซียะเฟยเฟยเห็นฉิงเฟิงกําลังจะออกไป เธอกล่าวว่า “พี่ใหญ่หลี่ คุณจะไปไหนคะ ? นี่มันดึกแล้วนะอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนสิ”

เซียะเฟยเฟยไม่รู้เรื่องและไม่รู้จักหลิวหรูหยาน อีกทั้งตอนนี้ร่างกายของเธอก็ระบมไปหมดจากศึกหนัก เธอจึงรู้สึกไม่ค่อยสบาย เธออยากให้ฉิงเฟิงอยู่เป็นเพื่อนเธอให้นานกว่านี้

“เฟยเฟย เกิดเรื่องร้ายขึ้นกับคนของฉัน ฉันต้องรีบไป” ฉิงเฟิงโบกมือลาและรีบร้อนออกไปท่ามกลางสายตาที่แง่งอนของเซียะเฟยเฟย