My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 654 เพื่อให้ได้หัวใจผู้ชาย !!

　　ในฐานะราชันฉิงเฟิงมีศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของตัวเอง เมื่อมีการท้าทายเกิดขึ้น เขาต้องชนะเท่านั้น !
　　ถึงแม้ว่าหลินเสวี่ยจะไม่ต้องการฉิงเฟิงไปแต่เธอก็รู้ดีว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายและเธอก็ไม่สามารถห้ามเขาได้ สุดท้ายหลินเสวี่ยทำได้เพียงต้องยอมให้เขาไปทวีปเสือและย้ำให้เขาดูแลตัวเองให้ดี
　　“ที่รักคุณไม่ต้องเป็นห่วงทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย” ฉิงเฟิงยิ้มและส่งหลินเสวี่ยขึ้นรถ
　　ความจริงเธอตั้งใจจะไปขับรถไปส่งฉิงเฟิงที่สนามบินแต่ฉิงเฟิงบอกให้เธอตรงเข้าบริษัทไปทำงานพร้อมกับเหมียวซิยี้แทน
　　หลังจากที่หลินเสวี่ยขับลับตาไปฉิงเฟิงก็เดินไปที่วิลล่า 14 ที่หลินหรูหยานอยู่
　　ก๊อกก๊อก ก๊อก
　　!! ! 　　ฉิงเฟิงเคาะประตูสามครั้งจากนั้นไม่นานอลิซก็มาเปิดประตู เธอเป็นผู้รับผิดชอบในการดูแลความปลอดภัยให้หลิวหรูหยาน ดังนั้นเธอจึงอาศัยอยู่ในบ้านนี้
　　ในเมื่อตอนนี้ยังเช้าอยู่อลิซจึงเพิ่งตื่นนอนเธอสวมเพียงชุดนอนสีดำทำให้อกหน้าใหญ่และร่องขาวลึกของเธอเปิดเผยออกมา
　　ความงามของอลิซนั้นแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆเพราะเธอเป็นชาวยุโรปดวงตาสีฟ้าของเธอแซฟไฟร์สีฟ้า หน้าอกสีขาวส่องประกายราวกับหิมะบนภูเขา ผมยาวสลวยสีทองของเธอดั่งเช่นต้นวิลโลว์สีทองที่พริ้วไหวไปตามสายลมที่พัดมา
　　ฉิงเฟิงเห็นหญิงงามมามากมายแต่ส่วนใหญ่เป็นคนหัวเซี่ย ซึ่งอลิซนั้นเป็นชาวยุโรปและแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
　　“ท่านวูฟคิงงงงคิดถึงจังเลยค่ะ !” เมื่ออลิซเห็นฉิงเฟิงที่หน้าประตู เธอก็มีรอยยิ้มและดวงตาที่สดใสของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขอย่างเห็นได้ชัด เธอโผเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและจูบริมฝีปากของเขาทันที
　　ริมฝีปากของอลิซหวานมากและมีกลิ่นหอมถ้าหากเป็นวันอื่นฉิงเฟิงคงพาเธอขึ้นเตียงไปแล้ว แต่วันนี้เขามีธุระสำคัญจึงผลักอลิซออกไป
　　“อลิซฉันมีเรื่องจะต้องคุยกับเธอ”
　　“เดี๋ยวค่อยว่ากัน! จูบก่อนคุยทีหลังดิ !”
　　ฉิงเฟิงกล่าวขณะที่ผลักเธอออก“ไม่เอา อย่าเพิ่ง นี่เรื่องซีเรียส ฉันอยากให้เธอไปทวีปเสือกับฉันหน่อย เพราะคืนนี้ฉันท้าสู้กับกาโตร์คิงไว้ที่อารีน่าโลกใต้ดิน”
　　ท้าทายกาโตร์คิง
　　!
　　อลิซแข็งค้างและมองฉิงเฟิงอย่างสับสนด้วยความแปลกใจในแววตาของเธอเธอไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเพราะฉิงเฟิงส่งสาส์นถึงกาโตร์คิงผ่านแคทเธอรีนโดยตรง
　　ฉิงเฟิงอธิบายให้อลิซฟังถึงเรื่องการท้าทายกาโตร์คิงจากนั้นก็กล่าวว่า “วันนี้เธอไปทวีปเสือกับฉันนะ”
　　อลิซพยักหน้าและกล่าวว่า“ได้ค่ะบอส ชั้นจะไปกับคุณ”
　　อะแฮ่ม
　　!!
　　เสียงกระเอมของหลิวหรูหยานดังขึ้นจากด้านหลังขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่เธอมาทันเห็นตอนที่อลิซกอดจูบฉิงเฟิงตั้งแต่แรก เธอจึงรู้สึกหึงหวงเล็กน้อย
　　“ฉิงเฟิงคะคุณมาทำอะไรแต่เช้า ” หลิวหรูหยานบุ้ยปากเล็กน้อยและถาม
　　จากนั้นฉิงเฟิงก็อธิบายเรื่องทั้งหมดให้หลิวหรูหยานฟังอีกครั้งเมื่อเธอได้ยินเธอก็ไม่ต้องการให้ฉิงเฟิงไปเช่นเดียวกันกับหลินเสวี่ย สุดท้ายฉิงเฟิงก็ต้องแสดงพลังให้เธอเห็นด้วยการหยิบถ้วยไทเทเนี่ยมอัลลอยด์ใบหนึ่งขึ้นมาและออกแรงบีบจนแตกเป็นเสี่ยงๆอย่างง่ายดาย ซึ่งเมื่อเธอได้เห็นเช่นนั้นก็ตกใจจนต้องยอมให้เขาไป　　“ฉิงเฟิงคุณอย่าลืมนะว่าลูกของเรากำลังจะคลอดในไม่ช้า สัญญานะว่าคุณจะกลับมาอย่างปลอดภัย” หลิวหรูหยานกล่าวพร้อมกับลูบท้อง แก้มของเธอกลายเป็นสีแดงเล็กน้อย
　　ฉิงเฟิงจ้องมองไปที่ดวงตาที่มีเสน่ห์ของหลิวหรูหยานอย่างอ่อนโยนขณะที่สัมผัสหน้าท้องของเธอและกล่าวว่า ” หรูหยานเธอไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะต้องกลับมาแน่นอน”
　　จากนั้นฉิงเฟิงและหลิวหรูหยานก็พูดคุยร่ำลากันเล็กน้อยระหว่างรออลิซเก็บของจากนั้นเขาก็ไปที่สนามบินพร้อมกับอลิซ พวกเขาทั้งสองคนขึ้นเครื่องบินและมุ่งหน้าไปยังกรุงปารีสประเทศฝรั่งเศส ขณะที่พวกเขาขึ้นเครื่องบิน ฉิงเฟิงก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ซึ่งคนๆนั้นก็คือแอร์โฮสเตสสาวคนสวยที่เขาเคยพบบนเครื่องบินครั้งที่แล้วนั่นเอง
　　แอร์สาวคนนี้มีใบหน้าที่อ่อนโยนและงดงามด้วยการแต่งหน้าเล็กน้อยและทาลิปสติกสีม่วง เธอสวมยูนิฟอร์มสีฟ้าซึ่งทำให้เธอดูงดงามและสง่างามมาก　　“สวัสดีค่ะเราได้พบกันอีกแล้วนะ” เธอกล่าวอย่างมีความสุขขณะมองหน้าฉิงเฟิง
　　จากใจจริงแอร์สาวคนนี้มีความรู้สึกต่อฉิงเฟิง เธอได้พบกับเขามาหลายครั้งแล้วบนเครื่องบิน เธอคิดว่านี่อาจเป็นพรหมลิขิต
　　“ใช่แล้วคนสวยไม่ได้เจอกันตั้งนานดูเหมือนว่าคุณจะสวยขึ้นมากเลย”
　　ฉิงเฟิงยิ้มและมองหน้าเธอ
　　เมื่อแอร์สาวได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงใบหน้าเธอก็แดงก่ำ หัวใจของเธอเต้นรัวทุกครั้งที่เธอเห็นฉิงเฟิง
　　เมื่ออลิซจ้องเขม็งไปที่ดวงตาของฉิงเฟิงและแอร์สาวเธอก็บุ้ยปากและกอดแขนฉิงเฟิงพร้อมกับกล่าวว่า “เจอเด็กเก่าเหรอ ”
　　ถึงจะพูดอย่างหึงหวงแง่งอนก็ตามแต่อลิซอยู่กับฉิงเฟิงมานานและรู้ดีว่าบอสของเธอเป็นผู้ชายที่ดึงดูดเพศตรงข้ามเป็นอย่างมาก เขามี “เพื่อนสนิทเพศหญิงจำนวนมาก” ทั่วโลก แม้แต่บนเครื่องบิน　　เสียงของอลิซเบามากแต่แอร์สาวก็ยังคงได้ยินซึ่งทำให้แก้มของเธอแดงมากยิ่งขึ้นจนกลายเป็นสีแดงราวกับลูกพลับ
　　“ขอโทษค่ะคุณผู้หญิงดิฉันไม่ใช่คนรักเก่าของเขา” แอร์สาวตอบกลับ จากนั้นเมื่อเธอมองไปที่อลิซ เธอก็ตกตะลึงกับความงามของสาวชาวยุโรปคนนี้
　　“โอ๊ะโอ๋ ไม่ใช่เด็กเก่าก็แสดงว่าต้องเป็นเด็กใหม่ใช่ไหมคะ ” อลิซยังคงแซวต่อพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
　　เห็นได้ชัดว่าแอร์สาวคนนี้ไม่หน้าหนาเหมือนอลิซเธอรีบเดินหนีด้วยความเขินอายทันทีหลังจากถูกอลิซหลอกเย้าได้ไม่นาน เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับเทพธิดาชาวยุโรปคนนี้
　　“เฮ้อดูเธอทำเข้าสิ ฉันแค่อยากจะผ่อนคลายด้วยการคุยกับแอร์สาวบ้าง แต่เธอก็แกล้งซะหล่อนเดินหนีไปซะงั้น” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างหดหู่เล็กน้อย
　　อลิซเหลือบมองฉิงเฟิงและกล่าวว่า“เชอะ คุณมีทั้งหลินเสวี่ยและหลิวหรูหยานที่หัวเซี่ยแล้วนี่ ตอนนี้มีแค่ชั้นคนเดียวก็พอแล้ว ตอนพวกเราอยู่ต่างประเทศ คุณเป็นของชั้น มีชั้นคนเดียวที่เป็นเจ้าของคุณ !”
　　คำพูดของอลิซแฝงความไม่พอใจและแง่งอนเล็กน้อยเธอเป็นผู้หญิงของฉิงเฟิง เธอกับเขามีอะไรกันมานาน นานกว่าหลินเสวี่ยและหลิวหรูหยานด้วยซ้ำ
　　“มาที่รักถ้าคุณอยากผ่อนคลายงั้นชั้นจะนวดให้คุณเองนะคะ” อลิซยิ้มอย่างมีเสน่ห์และเหยียดมือที่ขาวเนียนออกมาเริ่มนวดให้ฉิงเฟิง
　　ในตอนแรกอลิซก็นวดตามปกติเธอนวดศีรษะของเขา เลื่อนลงมาที่หลัง ท้อง และสุดท้ายก็ก้นของเขา
　　ฉิงเฟิงเริ่มหายใจถี่และเร็วขึ้นเขาสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างจนเกือบจะตะโกนออกมา
　　“เฮ้ย! อลิซ นี่เราอยู่บนเครื่องบินนะ” ฉิงเฟิงหอบหายใจอย่างหนัก
　　“ไงละบนเครื่องตื่นเต้นกว่าใช่ปะ ” อลิซหรี่ตาและเลียริมฝีปากสีแดงสดของเธอ เธอยังคงนวดให้ฉิงเฟิงต่อ ซึ่งทำให้เขารู้สึกดีมากจนเกือบจะตะโกนออกมา
　　ฉิงเฟิงมองออกไปนอกหน้าต่างที่หมู่เมฆสีขาวและเพลิดเพลินกับการนวดของอลิซเขารู้สึกสบายมากจนไม่อยากขยับไปไหน
　　แอร์สาวถือกาแฟสองแก้วออกมาวางไว้ข้างๆฉิงเฟิง แต่ทันทีที่เธอเห็นการกระทำของอลิซเธอก็หน้าแดงก่ำจรดหู
　　แอร์สาวเดินอย่างเขินอายมาตรงหน้าพวกเขาและพูดกับอลิซว่า“คุณผู้หญิงคะ พวกเราอยู่บนเครื่องบิน คุณทำแบบนี้ไม่เหมาะนะคะ”
　　อลิซไม่สนใจแอร์สาวเธอก้มหน้านวดให้ฉิงเฟิงต่อไป เพื่อคว้าหัวใจผู้ชาย เธอรู้ว่าเธอต้องตอบสนองความต้องการทางร่างกายของเขาและทำให้เขาพอใจ
　　แอร์สาวเขินอายมากขึ้นและรู้สึกโกรธเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอลิซไม่หยุดเธอรู้สึกว่าสาวยุโรปผู้งดงามราวกับเทพธิดาคนนี้เปิดกว้างและสัปดนเกินไป…