My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 655 พบเบอร์นาร์ดอีกครั้ง

　　“คุณผู้หญิงคะพวกเราอยู่บนเครื่องบิน คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ” แอร์โฮสเตสสาวกล่าว ถึงแม้ว่าอลิซจะไม่สนใจเธอ แต่เธอก็ยังคงพูดโน้มน้าวต่อไป
　　อย่างไรก็ตามอลิซไม่มองเธอแม้แต่น้อยและยังคงนวด()ฉิงเฟิงต่อไป
　　เมื่อแอร์สาวเห็นว่าอลิซไม่แคร์คำพูดเธอเธอก็แทบจะร้องไห้ เธอจึงหันไปมองฉิงเฟิงและกล่าวว่า “คุณผู้ชายคะ พวกเราอยู่บนเครื่องบิน คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ ถ้าเรื่องนี้เปิดเผยออกไปฉันโดนหักเงินเดือนแน่”
　　เมื่อเห็นแอร์สาวกำลังจะร้องไห้ฉิงเฟิงก็รู้สึกไม่ดี เขาจับมืออลิซและกล่าวว่า “พอเลยเธอ หยุดนวดได้แล้ว”
　　“ขอบคุณค่ะกาแฟแก้วนี้ให้ฟรีแทนคำขอบคุณ” ใบหน้าของแอร์สาวแดงขึ้นเล็กน้อยและเธอก็ส่งแก้วกาแฟไปให้ฉิงเฟิง　　ฉิงเฟิงยิ้มตอบเขารับกาแฟมาและพยักหน้า
　　แอร์สาวมองฉิงเฟิงอย่างเอียงอายจากนั้นเธอก็หันกลับไปใบหน้าที่แดงด้วยความเขินอายนั้นน่ารักมาก
　　ถึงแม้ว่าอลิซจะไม่เคยเรียนการนวดมาก่อนแต่ฝีมือการนวดของเธอก็ดีมาก หลังจากได้การนวดจากเธอ ฉิงก็รู้สึกผ่อนคลาย
　　เที่ยวบินจากเมืองตงไห่ไปยังกรุงปารีสในทวีปยุโรปใช้เวลาบิน12 ชั่วโมง ตอนนี้เพิ่งผ่านไปเพียง 2 ชั่วโมงเท่านั้นยังอีกตั้ง 10 กว่าจะถึงที่หมาย
　　“อลิซฉันจะนอนพักสักหน่อย ใกล้ถึงแล้วปลุกฉันด้วยนะ” ฉิงเฟิงกล่าวและหลับตาลง เขาต้องการที่จะชาร์จพลังงานและอยู่ในสภาพที่พร้อมที่สุด เพราะการต่อสู้แลกชีวิตที่รุนแรงกำลังรอเขาอยู่
　　ในขณะที่ฉิงเฟิงกำลังหลับแอร์สาวก็กลับมาอีกครั้งเพราะเธออยากคุยกับฉิงเฟิง แต่เมื่อเธอเห็นฉิงเฟิงหลับแล้วเธอก็ทำได้เพียงจากไปด้วยความผิดหวัง
　　หลังจากผ่านไป12 ชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินนานาชาติกรุงปารีส
　　“บอสคะพวกเรามาถึงปารีสแล้ว” อลิซสะกิดฉิงเฟิงเพื่อปลุกเขา
　　ฉิงเฟิงลืมตาขึ้นในทันทีและบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสายเขาได้พักผ่อนและรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก การนอนเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการฟื้นฟูความแข็งแรงของร่างกาย
　　“ไปกันเถอะ”ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและเดินลงจากเครื่องพร้อมกับอลิซ
　　ที่ล็อบบี้ของสนามบินเบอร์นาร์ดขับรถโรลส์รอยซ์ใส่ชุดสูทสีดำเต็มยศมาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขา (เบอร์นาร์ดมีบทตอน 100 กว่าๆที่มาพร้อมกับบารอนสมิธ ขอให้ฉิงเฟิงไปรักษาพ่อที่โดนยาพิษ เผื่อใครลืม)
　　เบอร์นาร์ดไม่เพียงแค่เป็นมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวยมหาศาลของกรุงปารีสประเทศฝรั่งเศสเท่านั้นแต่ยังติด 1 ใน 100 อันดับมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในโลกของฟอร์บส์อีกด้วย เขามีสินทรัพย์หลายแสนล้านเหรียญ เขามีสถานะทางสังคมที่สูงมาก ประชาชนทั่วไปที่เห็นเขาที่สนามบินต่างก็รู้ว่าเขาเป็นใคร
　　“มายก็อด! ชายคนนั้นใช่มิสเตอร์เบอร์นาร์ดนักธุรกิจชาวฝรั่งเศสหรือเปล่า เขามาทำอะไรที่สนามบิน ?”
　　“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ดูจากที่เขามาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายสิบคน เขาดูเหมือนจะมารอรับใครบางคน ”
　　“มารับคน ล้อกันเล่นหรือเปล่า เขาคือมหาเศรษฐีเชียวนะ ใครหน้าไหนกันที่เขาต้องมารอรับด้วยตัวเอง ?”
　　ทุกคนที่สนามบินต่างก็ถกเถียงกันไม่หยุดใบหน้าของพวกเขาดูตกใจมาก
　　ในเวลานี้สาวงามผมบลอนด์ที่อยู่ไม่ไกลจากเบอร์นาร์ดก็เดินตรงไปหาเขา เธอเป็นเจ้าของสถานีโทรทัศน์ในประเทศฝรั่งเศส เมื่อเธอเห็นเบอร์นาร์ดมหาเศรษฐีผู้มั่งคั่งในที่สาธารณะก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะต้องการสัมภาษณ์เขา
　　เธอเดินไปหาเบอร์นาร์ดถามว่า“สวัสดีค่ะคุณเบอร์นาร์ด วันนี้คุณมาที่สนามบินทำไมคะ ”
　　เบอร์นาร์ดมองเธอและกล่าวว่า“ผมมารอรับคน “
　　รอรับคน
　　ถึงแม้ว่าเธอพอจะคาดเดาได้ว่าเขาต้องกำลังรอรับใครสักคนแต่พอได้ยินจากปากเจ้าตัว เธอก็ตกใจไม่น้อย
　　จากที่เธอรู้มาแม้แต่นายกเทศมนตรีของกรุงปารีส เบอร์นาร์ดก็ยังไม่ยอมให้พบ แล้วใครในโลกนี้ที่จะมีสถานะสูงส่งพอจนทำให้คนอย่างเบอร์นาร์ดต้องมารอรับตัวเอง
　　ทันใดนั้นอลิซก็เห็นเบอร์นาร์ดและกล่าวว่า“บอสคะ ดูนั่นสิ เบอร์นาร์ดมารอพวกเรา”
　　ฉิงเฟิงยิ้มและเดินไปหาเบอร์นาร์ดพร้อมกับอลิซ　　เมื่อฉิงเฟิงเดินเข้ามาสาวงามผมบลอนด์จากสถานีโทรทัศน์ก็มีสีหน้าหงุดหงิดและกล่าวว่า “ขอโทษนะคะ ชั้นกำลังสัมภาษณ์คุณเบอร์นาร์ด คุณช่วยถอยไปหน่อยได้ไหมคะ ”
　　เมื่อเผชิญหน้ากับสาวงามผมลอนด์ฉิงเฟิงก็ยิ้มเล็กน้อยและเพียงแค่มองไปที่เธอ เขาเดินหน้าต่อไปทำให้เธอโกรธเล็กน้อยที่ฉิงเฟิงไม่ฟังคำพูดของเธอ
　　แต่ถ้าการกระทำของฉิงเฟิงทำให้สาวงามคนนี้โกรธดังนั้นคำพูดต่อมาของเขาจะทำให้เธอต้องโกรธมากกว่าเดิม เขากล่าวว่า “ เคราน้อย ทำไมตานายเป็นหมีแพนด้าแบบนี้ละ นอนไม่พอเหรอไง ?”
　　Wtf
　　เคราน้อย
　　!
　　ใบหน้าของสาวงามผมบลอนด์เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงเธอทำงานด้านสื่อสารมวลชนและสัมภาษณ์ผู้คนมามากมาย บางคนเป็นชาวฝรั่งเศส ส่วนบางก็เป็นชาวจีน ถ้ามองตามวัฒนธรรมของชาวจีน ศักดิ์ฐานะของเบอร์นาร์ดเทียบได้กับข้าราชการส่วนพระองค์ของจักรพรรดิ
　　ทำไมชาวจีนคนนี้ถึงได้หยาบคายนัก
　　เขาเรียกคุณเบอร์นาร์ดว่าเคราน้อยได้อย่างไรกัน
　　“คุณเบอร์นาร์ดเป็นคนร่ำรวยที่สุดคนหนึ่งของฝรั่งเศสและเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยที่สุดของโลกนายมันแค่ลิงเหลือง กล้าดียังไงมาเรียกคุณเบอร์นาร์ดเช่นนี้ ! ขอขมาเขาซะ”
　　จากมุมมองของสาวงามผมบลอนด์คนนี้เบอร์นาร์ดไม่เพียงแค่เป็นคนรวยแต่เขายังเป็นความภาคภูมิใจของชาวฝรั่งเศส ตอนนี้เขาได้รับการ “ดูหมิ่น” จากคนจีนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก
　　หลังจากได้ยินว่าสาวงามผมบลอนด์สบถใส่ฉิงเฟิงเบอร์นาร์ดก็คิ้มขมวดและตะโกนใส่เธออย่างดุร้ายว่า “คุณหุบปากไปซะ ! ฝ่าบาทวูฟคิงเรียกฉันว่าเคราน้อยมันคือเกียรติยศของฉันที่ไม่มีสิ่งใดทดแทนได้ !”
　　“คุณเบอร์นาร์ดชั้นช่วยพูดรักษาหน้าให้คุณนะคะ คุณมาด่าชั้นยังงี้ได้อย่างไร ”
　　สาวงามผมบลอนด์กล่าวด้วยความงุนงง
　　“นังบ้า! งี่เง่า เธอคิดว่าเธอเป็นใคร เธอกล้าดียังไงมาสั่งสอนฝ่าบาทวูฟคิงว่าต้องทำตัวอย่างไร ?” เบอร์นาร์ดจ้องไปที่สาวงามผมบลอนด์และตะคอกอย่างดุเดือด
　　หลังจากสบถใส่สาวงามผมบลอนด์เบอร์นาร์ดก็หันไปทางฉิงเฟิงและโค้งคำนับทักทายเขาด้วยความเคารพอย่างสุดหัวใจ เขากล่าวว่า “ฝ่าบาทวูฟคิง เคราน้อยขอต้อนรับท่านสู่กรุงปารีสครับ”
　　เบอร์นาร์ดเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยและน่านับถือแต่ต่อหน้าฉิงเฟิง เขาไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นนอกจากเป็นคนรับใช้ที่จงรักภักดี
　　เมื่อเธอเห็นเบอร์นาร์ดโค้งคำนับทักทายฉิงเฟิงและเรียกตัวเองว่า‘เคราน้อย’ เธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องประหลาดใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ เธอช็อคจนพูดไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
　　เธอได้แต่คาดเดาว่าชาวจีนคนนี้เป็นใครกันแน่ถึงสามารถทำให้เบอร์นาร์ดต้องปฏิบัติตัวเช่นนี้เธอมองฉิงเฟิงอย่าหวาดกลัวผสมไปกับความอยากรู้
　　ฉิงเฟิงไม่สนใจเธออีกและหันไปกล่าวกับเบอร์นาร์ดว่า“ พวกเราไปกันเถอะ ว่าแต่ นายยังไม่บอกฉันเลยว่าทำไมตาของนายดูง่วงขนาดนี้ละเคราน้อย งานยุ่งหรือ ”
　　“ฝ่าบาทวูฟคิงผมแค่ไม่ได้นอนมาสามวัน นี่คือข้อมูลทั้งหมดของกาโตร์คิงที่ผมเก็บรวบรวมผ่านคนของผมครับ” เบอร์นาร์ดหยิบซองกระดาษออกจากแจ็คเก็ตของเขาและส่งให้ฉิงเฟิงด้วยความเคารพ
　　“นี่…นาย”
　　ฉิงเฟิงรู้สึกประทับใจมากในขณะที่เขารับซองมาจากเบอร์นาร์ด　　ฉิงเฟิงเพิ่งจะโทรบอกเบอร์นาร์ดเมื่อไม่กี่วันก่อนว่าเขากำลังจะมากรุงปารีสเพื่อต่อสู้กับกาโตร์คิงในอารีน่าโลกใต้ดินเขาไม่ได้คาดคิดแม้แต่น้อยว่าเบอร์นาร์ดจะรวบรวมข้อมูลให้เขาโดยไม่หลับไม่นอนถึง 3 วัน ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมขอบตาของเขาถึงคล้ำเป็นหมีแพนด้าขนาดนี้