My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 667 บรรยากาศแห่งการฆ่าฟัน

　　“วูฟคิงออกมารับความตายซะ !” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังออกมาจากด้านนอก เสียงนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง
　　“มิสอลิซนี่ไม่ดีแล้ว ! มือสังหารพวกนี้อยู่ข้างนอกแล้ว เราจะทำอย่างไรกันดี !”
　　เบอร์นาร์ดกล่าวด้วยความตื่นตระหนกที่ฉาบไปทั่วใบหน้าของเขา
　　ในฐานะที่เป็นนักธุรกิจและมหาเศรษฐีเขาย่อมรู้ว่ามือสังหารเหล่านี้มาจากสมาคมโครงกระดูกและพันธมิตรนรก
　　อลิซมองไปที่ฉิงเฟิงที่ยังไม่ได้สติเธอขบกรามแน่นและกล่าวว่า “คุณอยู่ที่นี่คอยดูแลฝ่าบาทวูฟคิง ชั้นจะออกไปหยุดพวกมันเอง”
　　อลิซตระหนักดีว่าเบอร์นาร์ดเป็นเพียงคนธรรมดาถ้าส่งเขาออกไปเขาจะตายทันที แต่ตัวเธอเป็นนักสู้ระดับ SS อย่างน้อยอาจจะพอทำอะไรได้บ้าง　　“มะ…มิสอลิซ … ” เบอร์นาร์ดอยากจะพูดบางอย่างขึ้น แต่อลิซก็วิ่งออกไปข้างนอกแล้ว เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอจะต้องออกไปเผชิญเป็นอันตรายร้ายแรงจนอาจจะต้องตาย แต่เธอก็ต้องเสี่ยงกับมันเพื่อฉิงเฟิง
　　แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูออกไปสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันทีรูม่านตาของเธอหดเล็กลง สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอคือชายชุดดำกว่าร้อยคน ชายชุดดำเหล่านี้แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มทางซ้ายใส่ชุดที่มีลวดลายโครงกระดูก แทนตัวถึงสมาคมโครงกระดูก ส่วนอีกกลุ่มใส่ชุดลวดลายขุมนรก ซึ่งเป็นคนของพันธมิตรนรกนั่นเอง
　　คนกว่าร้อยคนมาจากสองในสี่กลุ่มมือสังหารระดับท็อบทุกคนในที่นี้เปล่งออร่าที่ทรงพลังและจิตสังหารออกมา มือสังหารกว่าร้อยคนนี้ต่างก็เป็นนักสู้ระดับท็อบ อย่างน้อยก็อยู่ในระดับ S และมีหัวหน้าทีมสองคนที่อยู่ในระดับ SSS อีกด้วย !
　　“ฮ่าๆๆอีหนูคนสวย วูฟคิงมุดหัวอยู่ที่ไหน มันตายไปแล้วหรือ ? มันส่งผู้หญิงออกมาได้อย่างไร ?” เสียงดังมาจากหัวหน้าของสมาคมโครงกระดูก เขาเป็นผู้ชายอายุประมาณ 30 ปี ในมือถือมีดยาวไว้ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น
　　“อาร์มานนายลืมแล้วหรือ อิซุ โยชิจิโร่บอกเราว่าวูฟคิงหมดสติไป ไม่แน่ว่าอาจจะตายไปแล้ว” ลูค หัวหน้าพันธมิตรนรกกล่าว
　　บ้าชิบ
　　!
　　เป็นไอ้ซามูไรบ้านั่นนี่เองที่บอกสภาพอาการของวูฟคิงต่อพวกมัน
　　อลิซใบหน้าอึมครึมด้วยความโกรธ
　　เธอต้องยอมรับว่าโยชิจิโร่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเขารู้ตัวว่าตนเองถูกขัดขวางโดยกัวซื่อเว่ย ดังนั้นเขาจึงแจ้งข่าวให้กับสมาคมโครงกระดูกและพันธมิตรนรกว่าวูฟคิงกำลังโคม่าไม่รู้สึกตัว
　　อาร์มานควงมีดยาวในมือของเขาและกล่าวอย่างเย็นชาว่า“อลิซเป็นผู้หญิงของวูฟคิง ในเมื่อมันหมดสติอยู่ งั้นเราจับตัวเธอไว้เล่นสนุกโชว์ต่อหน้ามัน”
　　ลูคพยักหน้าเห็นด้วยกับอาร์มานเขาต้องการทรมานผู้หญิงของวูฟคิง
　　หัวหน้าของทั้งสองกลุ่มต่างก็เป็นทายาทของหัวรุ่นก่อนที่ถูกฉิงเฟิงสังหารไปเมื่อหลายเดือนก่อนดังนั้นพวกเขาจึงเกลียดชังฉิงเฟิงอย่างเป็นธรรมดา
　　“พวกแกไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นมาฉันจะทรมานเธอต่อหน้าวูฟคิง !” อาร์มานโบกมีดยาวในมือกล่าวออกคำสั่งต่อลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง
　　สิ้นเสียงของอาร์มานเหล่ามือสังหารของสมาคมโครงกระดูกหลายสิบคนก็พุ่งเข้าหาอลิซ พวกเขาต้องการจับเธอเป็นๆ
　　~ฟิ้ว ฟิ้ว ~
　　ทันใดนั้นก็มีเข็มสีเงินยิงออกมาจากมือของอลิซและเจาะคอของมือสังหารบางส่วนมือสังหารที่โดนเข็มเงินเข้าไปตายในทันที ซึ่งมือสังหารที่ตายไปนี่เป็นแค่นักสู้ระดับ S ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถรับมือกับอลิซที่อยู่ในระดับ SS ได้
　　เมื่อเห็นว่าอลิซใช้อาวุธลับฆ่าคนของเขาไปหลายคนดวงตาของอาร์มานก็กระพริบด้วยความโกรธเกรี้ยว
　　“อลิซ! เธอกล้าดียังไงมาฆ่าคนของฉัน ฉันจะทรมานเธอจนตาย !” อาร์มานแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็นขณะที่เดินไปหาอลิซด้วยมีดยาวในมือ
　　~ฟิ้ว ฟิ้ว ฟุ่บ ~
　　อลิซรู้ซึ้งถึงพลังของอาร์มานดีเธอยิงเข็มเงินทั้งหมดออกมาในขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเธอ
　　แต่อาร์มานเป็นนักสู้ระดับSSS เข็มเงินของอลิซไม่เป็นภัยคุกคามต่อเขาแม้แต่น้อย ด้วยการสะบัดมีดยาวสีดำของเขาเพียงครั้งเดียวก็ทำให้เข็มเงินทั้งหมดของเธอตกลงพื้นทันที
　　หลังจากที่เขาเหวี่ยงมีดปัดเข็มเงินทั้งหมดไปแล้วอาร์มานก็ไหวร่างมาถึงตรงหน้าอลิซในพริบตาด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า เขาเหวี่ยงออกไปเฉือนโดนผมอลิซไปหลายเส้น
　　อลิซรู้สึกตกใจมากอาร์มานแข็งแกร่งกว่าเธอมากนัก เธอไม่ใช่คู่มือเขา
　　ปัง
　　!
　　ทันใดนั้นลูคก็โผล่มาอยู่ข้างหลังอลิซในทันทีและออกหมัดใส่เธอจนล้มลงไปกับพื้น
　　อ๊า
　　!
　　อลิซอ้าปากกระอักเลือดสดคำโตออกมาร่างกายของเธอได้รับบาดเจ็บอย่างแรง เธอไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้
　　“ลูค,อลิซเป็นเหยื่อของฉัน นายมายุ่งทำไม ” อาร์มานกล่าวด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย เขาต้องการที่จะใช้เวลานี้เอามีดตัดเสื้อผ้าของเธอออก เมื่อเห็นว่าลูคลงมือจนเธอล้มลงไปแล้วจึงทำให้เขารู้สึกรำคาญ
　　“อาร์มานภารกิจของพวกเราในวันนี้คือการฆ่าวูฟคิง เราต้องรีบจัดการอย่างรวดเร็ว อย่ามัวเสียเวลา” ลูคกล่าวขณะเหลือบมองไปที่อาร์มาน
　　“ก็ได้งั้นลากตัวเธอไปหาวูฟคิง ฆ่ามัน จากนั้นข้าจะเย่อกับเธอต่อหน้ามัน ฮี่ๆ”
　　อาร์มานแสยะยิ้มอย่างชั่วช้าลามากเขาลากอลิซที่บาดเจ็บหนักมุ่งหน้าไปที่ห้องของฉิงเฟิงอย่างรวดเร็ว
　　ปัง!
　　อาร์มานเตะไปที่ประตูห้องสิ่งแรกที่เขาเห็นคือวูฟคิงที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงโดยมีมหาเศรษฐีเบอร์นาร์ดดูแลอยู่ข้างๆ
　　“คุณ…พวกคุณเข้ามาได้อย่างไร ” เมื่อเห็นดวงตาหลายสิบคู่ที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของเหล่านักฆ่า เบอร์นาร์ดก็ตกใจกลัวจนขนลุก
　　เปรี้ยง　　!
　　อาร์มานสะบัดมือตบเบอร์นาร์ดจนลอยกระเด็นติดกำแพงเขากระอักเลือดกองโตออกมาและสั่นไปทั้งร่าง
　　“วูฟคิงฉันก็คิดว่าแกเก่งนักหนา ที่ไหนได้นอนหมดสภาพ วันนี้ฉันจะตัดคอแกไปเซ่นวิญญาณพ่อฉัน จากนั้นฉันจะให้ลูกน้องหลายร้อยคนรุมทรมานผู้หญิงของแก !”
　　อาร์มานกล่าวอย่างโกรธแค้นด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวขณะที่มองฉิงเฟิงที่หมดสติไม่รู้สึกตัว
　　นัยน์ตาของอลิซเต็มไปด้วยความสิ้นหวังน้ำตาไหลลงมาจากใบหน้าที่งดงามของเธอ เธอตัดสินใจที่จะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย เธอเป็นของฉิงเฟิง เธอจะไม่มีทางยอมถูกย่ำยีโดยคนเหล่านี้
　　“นังหนูอย่าเพิ่งร้องซี่ ไว้หลังจากฉันตัดหัววูฟคิงก่อน แล้วพวกเราค่อยมาสนุกกัน ฉันจะทำให้เธอร้องครางไม่หยุดเลยทีเดียว” อาร์มานแสยะยิ้ม เขาเหวี่ยงมีดยาวในมือและแทงไปที่ศีรษะฉิงเฟิง
　　ทันใดนั้นน้ำวนสีดำในร่างกายของฉิงเฟิงก็ได้เสร็จสิ้นการดูดซับพลังสายเลือดพอดี ทำให้ร่างกายของเขามีพลังมากขึ้นกว่าเดิม เขาก็เปิดตาขึ้นในฉับพลัน
　　ฟุ่บ!
　　ฉิงเฟิงเหยียดสองนิ้วออกมาและคีบจับไปที่มีดยาวของอาร์มานในพริบตาเขาออกแรงเล็กน้อยและหักมีดยาวเป็นสองส่วน
　　“ปล่อยเธอ”ฉิงเฟิงลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเขาเย็นเฉียบ
　　เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของอลิซก็เป็นที่แน่ชัดว่าเธอได้รับบาดเจ็บรุนแรง ความโกรธของฉิงเฟิงก็ปะทุขึ้น
　　“วูฟคิงแกฟื้นแล้วเรอะ เยี่ยมมาก งั้นฉันจะฆ่าแกก่อน จากนั้นค่อยเล่นสนุกกับอีหนูของแก” อาร์มานแสยะยิ้มอย่างเย็นชา สีหน้าเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
　　เมื่อได้ยินคำพูดของอาร์มานดวงตาของฉิงเฟิงก็เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ทั่วทั้งร่างกายของเขาเปล่งออร่าที่ดุร้ายอย่างชัดเจน