My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 668 ต่อให้ตายเพื่อคุณชั้นก็ไม่มีวันเสียใจ

　　“หาที่ตาย”
　　ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาเขาสะบัดฝ่ามือออกไปโจมตีที่ศีรษะของอาร์มานด้วยความรวดเร็วอย่างน่าสะพรึงกลัว
　　บึ้ม
　　!
　　ด้วยการฟาดฝ่ามือของฉิงเฟิงศีรษะของอาร์มานระเบิดออกราวกับลูกแตงโมแตก ร่างกายของเขาค่อยๆทรุดลง
　　ในเวลาไม่กี่วินาทีอาร์มานผู้กระหยิ่มในชัยชนะที่ข่มขู่ฉิงเฟิงและผู้หญิงของเขาก็กลายซากศพ
　　เขาเป็นผู้นำของสมาคมโครงกระดูกคนปัจจุบันผู้เชี่ยวชาญระดับ SSS แต่เขาไม่มีแม้แต่เวลาเพียงน้อยนิดที่จะได้ตอบโต้วูฟคิง เขาถูกสังหารด้วยการตบหัวเพียงครั้งเดียว ทุกคนรอบบริเวณต่างก็มองฉิงเฟิงด้วยสายตาที่น่าสยดสยองราวกับว่าพวกเขาเห็นอสูรกาย
　　มือสังหารที่อยู่ข้างหลังต่างก็ใบหน้าซีดเผือดไร้สีสันร่างกายสั่นเทิ้ม พวกเขาทุกคนต่างก็เป็นนักสู้ระดับ S ขึ้นไปแต่ไม่มีไม่หวาดกลัวฉิงเฟิง
　　ความสามารถในการฆ่านักสู้ระดับSSS ด้วยการตบหัวเพียงครั้งเดียว พลังเช่นนี้เหนือจินตนาการของพวกเขาไปไกล
　　หลังจากที่ฆ่าอาร์มานราวกับฆ่ายุงตายฉิงเฟิงก็ไม่ได้เหลือบมองแม้แต่เพียงเสี้ยววินาที เขาเข้าไปโอบกอดอลิซไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วและเช็ดเลือดออกจากแก้มของเธอ
　　“เวรเอ้ย! โยชิจิโร่บอกข้อมูลผิดพลาดแก่เรา” เมื่อมองไปที่ร่างไร้วิญญาณของอาร์มานที่ตายในพริบตา ใบหน้าของลูคก็ซีดเผือด
　　ความจริงแล้วอาร์มานกับลูคได้ข้อมูลจากโยชิจิโร่มาว่าวูฟคิงหมดสติและอ่อนแอมากหลังจากใช้พลังสายเลือดไปแต่เขาไม่ได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับพลังที่หวาดกลัวอย่างแท้จริงของวูฟคิงในตอนนี้ เขาทรงพลังราวกับอสูรกายจากนรก
　　ลูคและอาร์มานมีพลังระดับเดียวกันคือSSS ในเมื่อตอนนี้วูฟคิงสามารถฆ่าอาร์มานได้ในพริบตาด้วยฝ่ามือเดียว ลูคจึงต้องหนี
　　“แกคิดจะหนี ไม่ง่ายขนาดนั้น” ราวกับว่าเขาเป็นสายฟ้า ฉิงเฟิงมาอยู่เบื้องหน้าลูคภายในพริบตาด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ปิดทางหนีของเขาหมดสิ้น
　　“ท่านวูฟคิงปล่อยผมไปเถอะ” ลูคร่ำร้องขอชีวิตขณะที่ใบหน้าซีดเผือดราวกับคนตาย เขาไม่กล้ายั่วยุอสูรร้ายตรงหน้า
　　บึ้ม
　　!
　　ฉิงเฟิงสะบัดมือใส่ศีรษะลูคโดยไม่สนใจคำอ้อนวอนศีรษะของเขาแตกกระจายเป็นชิ้นๆและตกตายในทันที　　ลูคผู้นำคนปัจจุบันของพันธมิตรนรก,นักสู้ระดับ SSS ตายแล้ว
　　เขาตบตายอีกคนแล้ว
　　เหล่ามือสังหารทุกคนมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความสยดสยองในดวงตาของพวกเขาเขาน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าปีศาจ พวกเขาได้เห็นกับตาว่าหัวหน้าที่พวกเขาคิดว่าไร้เทียมทาน ถูกชายที่อยู่ตรงหน้าตบตายทีละคนราวกับตบยุง
　　“วิ่ง!” เหล่ามือสังหารร้องตะโกนเสียงหลง น้ำเสียงของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เริ่มแตกฮือหนีไปคนละทิศคนละทาง
　　พวกเขาแตะกระเซ็นด้วยความหวาดกลัวจากพลังของฉิงเฟิงพวกเขาไม่กล้าต่อต้านฉิงเฟิงทำได้เพียงหนีให้พ้นจากสัตว์ประหลาดตัวนี้
　　ฉิงเฟิงขยับตัวราวกับสายฟ้าไล่ฆ่ามือสังหารเหล่านั้นด้วยการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เขาออกหมัดอย่างไม่ลดละ ฆ่ามือสังหารทีละคน 1 หมัด 1 ศพ เบื้องหลังของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยของเนื้อสดและกระดูก
　　ภายในสิบนาทีฉิงเฟิงได้ล้างสังหารนักฆ่าร่วม 100 กว่าคน ทั่วทั้งบริเวณคฤหาสน์ของเบอร์นาร์ดกลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจาย
　　องค์กรมือสังหารทั้งสองปกครองทวีปเสือมาเป็นเวลาหลายปีตอนนี้ผู้นำทั้งสองคนถูกสังหารแล้ว พวกเขาจะไม่ถูกนับเป็นหนึ่งในสี่องค์การมือสังหารระดับโลกอีกต่อไป
　　ภายในเวลาสิบนาทีวูฟคิงได้ทำลายล้างสององค์กรมือสังหารระดับท็อบของโลก ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปทั่วทั้งโลกใต้ดินจะต้องสั่นสะท้าน
　　ฉิงเฟิงเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์เขาหยิบเข็มเงินเก้าเข็มออกมาและรักษาอาการบาดเจ็บภายในให้อลิซและเบอร์นาร์ด ตอนนี้เขาอยู่ในระดับสูงสุดของขั้นใต้สวรรค์สามารถใช้พลังงานแท้เพื่อช่วยในการรักษาได้ หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองคนก็ได้รับการรักษาโดยสมบูรณ์　　“เบอร์นาร์ดฝากจัดการศพในไร่องุ่นด้วยและหาคนทำความสะอาดสถานที่นี้”
　　ฉิงเฟิงกล่าวว่า
　　“ครับฝ่าบาท”เบอร์นาร์ดกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชื่นชม สิ่งที่เขาได้ประจักษ์ต่อสายตาวันนี้เขาทำให้เขาตกตะลึง ในความคิดของเขา วูฟคิงเป็นพระเจ้าที่ไม่มีใครเทียบได้
　　“อลิซฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องได้รับบาดเจ็บ” ฉิงเฟิงกล่าวขอโทษอลิซพร้อมกับลูบหน้าของเธอด้วยแววตาที่อ่อนโยน
　　“คุณอย่าโง่ไปหน่อยเลยชั้นเป็นของคุณมาตั้งนานแล้ว ต่อให้ตายเพื่อคุณชั้นก็ไม่มีวันเสียใจ” อลิซกล่าวอย่างนุ่มนวล ในหัวใจของเธอ ชีวิตของฉิงเฟิงมีค่ามากเธออย่างเทียบกันไม่ได้
　　ฉิงเฟิงรู้สึกซาบซึ้งในหัวใจเขาไม่รู้จะขอบคุณอลิซอย่างไร ดังนั้นเขาจึงรั้งตัวเธอเข้ามาและจูบลงที่ริมฝีปากของเธอทันที　　อื้ม~~
　　อลิซส่งเสียงครวญครางออกมาต่อการจูบของฉิงเฟิงเธอปล่อยตัวเอง
　　ริมฝีปากของอลิซนุ่มนวลและหวานมากให้ความรู้สึกที่สดชื่น ฉิงเฟิงจูบเธอด้วยพลังทั้งหมดของเขาราวกับว่าเขากำลังส่งผ่านความรักทั้งหมดที่เขามีไปให้เธอผ่านริมฝีปาก
　　“โอ้! ดูเหมือนว่าชั้นจะมาผิดเวลาหรือเปล่าคะ” ทันใดนั้นก็มีเสียงแซวดังมาจากด้านหลังของพวกเขา
　　ฉิงเฟิงผละจากอลิซและหันกลับไปมองเขาก็เห็นแคทเธอรีนยืนอยู่หน้าประตูและมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
　　ใบหน้าของแคทเธอรีนงดงามมากเปล่งประกายราวกับว่ามันเป็นแอปเปิ้ลแดงสด ดวงตาสีฟ้าของเธอเป็นเหมือนอัญมณี ผมสีทองยาวสยายอยู่ด้านหลังของเธอเหมือนกับสิ่งทอสีทอง
　　เรือนร่างของเธอสมบูรณ์อย่างไร้ที่ติหน้าอกของเธอมีรอยแยกลึกที่ขาวราวกับหิมะ โดดเด่นอย่างสะดุดตา เธอมีขาที่เรียวยาวทำให้ดูสมส่วนงดงามเป็นพิเศษ
　　“แคทเธอรีนเธอมาที่นี่ทำไม” ฉิงเฟิงถาม
　　การปรากฏอย่างกะทันหันของแคทเธอรีนในระหว่างที่ฉิงเฟิงกำลังเคลิบเคลิ้มกับการจูบอลิซทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยถึงแม้ว่า กขค. นางนี้จะงดงามอย่างยิ่งก็ตาม
　　“วูฟคิงคุณลืมหรือเปล่าคะ ชั้นบอกคุณว่าลอร์ดอัลบรอนอยากพบคุณ ชั้นโทรหาคุณตั้งหลายครั้งแต่ก็โทรไม่ติด ดังนั้นชั้นเลยมาหาคุณแทน” แคทเธอรีนกล่าว
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าเข้าใจในทันทีเขาลืมสนิทเลยว่าคืนนี้ต้องไปพบลอร์ดอัลบรอน ไม่แปลกที่แคทเธอรีนจะเป็นฝ่ายมาหาเขา นอกจากนี้อำนาจของพระคาร์ดินัลก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าประธานาธิบดีของทวีปหมาป่าเสียอีก
　　เมื่อได้ยินคำพูดของแคทเธอรีนอลิซก็พูดออกมาว่า “โอ้ใช่ ! บอสคะตอนที่คุณหมดสติไป ทั้งหลินเสวี่ยและหลิวหรูหยานต่างก็โทรมาหาคุณด้วยความเป็นห่วง ชั้นจึงโกหกพวกเธอไปว่าคุณติดธุระ หลินเสวี่ยฝากบอกไว้ว่าให้โทรกลับทันทีถ้าคุณว่าง”
　　ฉิงเฟิงมองอลิซด้วยสายตาที่ขอบคุณเขารู้ว่าอลิซโกหกผู้หญิงทั้งสองคนเพื่อไม่ให้พวกเธอต้องเป็นห่วง
　　“แคทเธอรีนเธอรอฉันสักครู่ ฉันขอตัวโทรหาภรรยาก่อน” ฉิงเฟิงยิ้มให้แคทเธอรีนเล็กน้อยขณะที่หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหลินเสวี่ย อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งสังเกตว่าโทรศัพท์ของเขาพังแล้ว ดังนั้นเขาจึงยืมโทรศัพท์ของอลิซโทรหาหลินเสวี่ย
　　เมื่อหลินเสวี่ยรับสายฉิงเฟิงก็กล่าวว่า “ว่าไงที่รัก คุณคิดถึงฉันทั้งวันเลยใช่ไหม ”
　　ในตอนแรกที่เธอเห็นเบอร์อลิซโทรมาหลินเสวี่ยเข้าใจว่าอลิซโทรหาเธอแต่พอได้ยินเสียงของฉิงเฟิงเธอก็รู้สึกประหลาดเล็กน้อยแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นในทันที
　　“ที่รักชั้นคิดถึงคุณจริงๆ ชั้นนอนไม่หลับเลยถ้าไม่ได้เห็นหน้าคุณแม้แต่วันเดียว” 　　ใบหน้าที่งดงามของหลินเสวี่ยเต็มไปด้วยความปรารถนาถึงแม้ว่าฉิงเฟิงจะจากไปเพียงไม่นาน แต่มันก็ยาวนานเหมือนเป็นปีสำหรับเธอ เธอคิดถึงเขาอย่างไม่ว่างเว้น