My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 677 ความเดือดดาลของฉิงเฟิง

　　เมื่อได้ยินเตี๋ยเมิ่งกล่าวว่าเขาต้องการให้เธออยู่กับเขาคืนนี้สายตาของหลินเสวี่ยก็เต็มไปด้วยความขยะแขยง เธอกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ไปให้พ้น !”
　　“สาวงามน้ำแข็งคนนี้มีเอกลักษณ์นักข้าถูกใจเธอมาก ! ไปพาตัวเธอมา ข้าจะปราบพยศเธอในคืนนี้ !” ใบหน้าของเตี๋ยเมิ่งเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เขายิ้มอย่างบ้าคลั่งขณะพูดคุยกับสาวกโดยรอบ
　　หลินเสวี่ยไม่ได้เพียงแค่งดงามเพียงอย่างเดียวแต่เธอยังเป็นภรรยาของหลี่ฉิงเฟิง ศัตรูของเขา ถ้าเขาได้ตัวหลินเสวี่ยมาและครอบครองเธอ มันเหมือนกับว่าเขาได้แก้แค้นฉิงเฟิงสำเร็จแถมยังได้ตอบสนองความต้องการของตัวเองโดยการเสพสุขกับเรือนร่างของสาวงามคนนี้อีกด้วย
　　“ท่านประธานคะพวกเราจะทำอย่างไรกันดี ” เมื่อเห็นกลุ่มชายชุดดำเดินมาหาพวกเธอด้วยท่าทางราวกับอสูรกาย ความหวาดกลัวก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ไร้เดียงสาของจางเสี่ยวเยวี่ย ขนตาของกระเธอสั่นเล็กน้อย
　　เธอไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนคนเหล่านี้ไม่เพียงแค่ทำลายข้าวของในบริษัทของพวกเขา แต่ยังต้องการฉุดคร่าผู้คนอย่างโจ๋งครึ่ม คนเหล่านี้ไม่สนใจกฏบ้านเมืองแม้แต่น้อย
　　“โทรหาตำรวจสิ”หลินเสวี่ยยิ้มอย่างเฉิดฉัน เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดเบอร์โทรหาตำรวจทันที
　　อย่างไรก็ตามความเร็วของชายชุดดำนั้นรวดเร็วมาก ในขณะที่เธอดึงโทรศัพท์มือถือออกมา ชายคนนั้นก็พุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็วและฉกโทรศัพท์ของเธอไป หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาคว้าแขนหลินเสวี่ยไว้
　　นี่คือสิ่งที่ฉิงเฟิงเห็นทันทีที่เขามาถึงบริษัทIce Snow
　　เขาเห็นเต็มสองตาว่ามีผู้ชายชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังจะฉุดคร่าภรรยาของเขา
　　“
　　ไอ้พวกบัดซบ
　　!
　　พวกแกกล้าแตะต้อง
　　ภรรยาของฉัน
　　เบื่อชีวิตกันนักใช่ไหม
　　!
　　”
　　ใบหน้าของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความโกรธกริ้วเขากระทืบเท้าอย่างแรงลงบนพื้นและพุ่งตัวออกไปราวกับสายฟ้า เขามาถึงด้านหน้าของชายชุดดำคนนั้นในทันที
　　เปรี้ยง
　　!!!
　　ฉิงเฟิงตะบันหมัดตรงเข้าที่ทรวงอกของชายชุดดำคนนั้นและทำให้ซี่โครงของเขาแหลกละเอียดทันทีร่างของชายคนนั้นร่วงลงบนพื้นอย่างรุนแรง
　　เมื่อชายคนนั้นถูกหมัดของฉิงเฟิงชกจนกระเด็นและหมดสภาพในหมัดเดียวเหล่าชายชุดดำที่เหลือต่างก็หน้าเปลี่ยนสีด้วยความตกใจ
　　พวกเขาทุกคนเป็นสาวกของนิกายหมัดเหล็กและความแข็งแกร่งของพวกเขาต่างก็อยู่ในขอบเขตขั้นสูงแต่ชายหนุ่มข้างหน้าพวกคนนี้น่ากลัวเกินไป หมัดของเขาสามารถทำร้ายผู้ที่อยู่ในขอบเขตขั้นสูงจนหมดสภาพได้ในพริบตา
　　“ที่รักคุณเป็นอะไรไหม ” เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวเล็กน้อยของหลินเสวี่ย ฉิงเฟิงก็ถามด้วยความกังวล
　　ริมฝีปากสีแดงอ่อนของหลินเสวี่ยเผยอออกเล็กน้อยดูเหมือนว่าเธอจะยังสงบสติอารมณ์ไม่ได้จากอาการตกใจ สามีของเธอปรากฏตัวต่อหน้าและจัดการชายชุดดำที่คุกคามเธอได้อย่างไรกัน เขามาตั้งแต่เมื่อใด
　　หลินเสวี่ยขยี้ดวงตาของเธอเบาๆเพื่อพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้ฝันชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคือสามีของเธอจริงๆ
　　“ที่รักคุณกลับมาจากทวีปเสือแล้วเหรอ” หลินเสวี่ยถามด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงสดใส
　　ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกุมมือนุ่มนิ่มของหลินเสวี่ยเขากล่าวว่า “ใช่แล้ว ฉันคิดถึงคุณเลยรีบกลับมาหลังจากเสร็จธุระที่นั่นแล้ว”
　　เมื่อหลินเสวี่ยได้ยินคำพูดหวานๆของฉิงเฟิงใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและงดงามของเธอก็เริ่มกลายเป็นสีแดงราวกับแอปเปิ้ลแดง ดวงตาของฉิงเฟิงกลายเป็นร้อนรุ่ม
　　เมื่อเตี๋ยเมิ่งเห็นฉิงเฟิงแสดงความรักกับหลินเสวี่ย,ผู้หญิงที่เขาหมายตา ใบหน้าของเตี๋ยเมิ่งก็มืดครึ้มและมีร่องรอยแห่งความโกรธพาดผ่านดวงตาของเขา
　　เมินเฉยนี่เป็นการเมินเฉยอย่างแท้จริง ฉิงเฟิงไม่สนใจเตี๋ยเมิ่งแม้แต่น้อยราวกับเขาเป็นอากาศธาตุ
　　เตี๋ยเมิ่งเป็นถึงนายน้อยของนิกายหมัดเหล็กไม่เพียงแค่สถานะของเขาจะสูงส่งแต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังน่ากลัวมากอีกด้วย ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็มีแต่ผู้คนเคารพนอบน้อม แต่ตอนนี้เขาถูกชายคนหนึ่งเผิกเฉยอย่างไม่เห็นหัว เขาจึงโกรธเป็นอย่างมาก
　　“หลี่ฉิงเฟิงในที่สุดแกก็ยอมโผล่หัวออกมา ข้าจะฆ่าแก !” เตี๋ยเมิ่งมองไปที่ฉิงเฟิงและคำรามออกมา ใบหน้าของเขามืดครึ้มและเย็นชา
　　“ครั้งที่แล้วฉันอัดแกจนสลบและไว้ชีวิตแกแล้วนี่แกยังจะแส่หาที่ตายอีกหรือ ”
　　ฉิงเฟิงปล่อยมือที่อ่อนนุ่มของหลินเสวี่ยเขาหันหน้าไปหาเตี๋ยเมิ่งและกล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชา
　　ฉิงเฟิงมองไปรอบๆและพบว่าบริษัทIce Snow ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากการกระทำของเตี๋ยเมิ่งและสาวกของเขา ไม่มีข้าวของชิ้นใดที่มีสภาพสมบูรณ์ ที่นี่คือบ้านหลังที่สองของเขาและมีความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ดังนั้นเมื่อฉิงเฟิงเห็นสภาพบ้านของเขาที่ถูกทำลายเช่นนี้ เขาโกรธมาก
　　ไม่เพียงแค่บ้านของเขาที่ถูกทำลายแต่ยังมีลั่วเฮนและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อเห็นฉากนี้แล้วฉิงเฟิงก็โกรธจนแทบจะคุมจิตสังหารไม่อยู่
　　สำหรับเตี๋ยเมิ่งฉิงเฟิงรู้ว่าเขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ระดับใต้สวรรค์ขั้นปลาย ส่วนคนของบริษัท Ice Snow เป็นแค่คนธรรมดา พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กับคนของนิกายหมัดเหล็กแม้แต่น้อย
　　ยกตัวอย่างเช่นถ้าเตี๋ยเมิ่งถือเป็นผู้ใหญ่ คนของบริษัท Ice Snow ก็เป็นเหมือนเด็กอายุสามขวบ แล้วเด็กสามขวบจะไปสู้ผู้ใหญ่ได้อย่างไร นี่เป็นการรังแกกันฝ่ายเดียวชัดๆ !
　　“หลี่ฉิงเฟิงข้าจะบอกแกให้รู้ไว้ ข้าได้ทะลวงผ่านถึงขั้นสูงสุดใต้สวรรค์แล้ว พลังหมัดของข้าอยู่ที่ 5000 กิโลกรัม แกอยากฆ่าข้างั้นหรือ กลัวว่าแกจะไม่มีความสามารถพอ” เตี๋ยเมิ่งยิ้มอย่างเยือกด้วยเจตนาฆ่าที่พาดผ่านสายตาของเขา
　　ความเกลียดชังระหว่างคนสองคนนี้รุนแรงมากและมันเริ่มปะทุขึ้นแล้วในเวลานี้
　　“ขั้นสูงสุดเหนือสวรรค์แข็งแกร่งนักรึไง สำหรับฉันมันเป็นแค่ขยะ” ฉิงเฟิงแสยะยิ้ม เขามองเตี๋ยเมิ่งด้วยความเย้ยหยัน
　　ระดับพลังของฉิงเฟิงตอนนี้ก็อยู่ในขั้นสูงสุดใต้สวรรค์เช่นกันเขาไร้เทียมทานในขอบเขตนี้ เขาสามารถฆ่าเตี๋ยเมิ่งได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้พลังสายเลือดหรือวิชากระบี่
　　“หลี่ฉิงเฟิงวันนี้จะเป็นวันตายของแก !” ใบหน้าของเตี๋ยเมิ่งเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขากระทืบเท้าลงบนพื้นและพุ่งเข้าหาฉิงเฟิงในทันที
　　หลังจากการทะลวงเข้าสู่ขั้นสูงสุดใต้สวรรค์ความแข็งแกร่งของเตี๋ยเมิ่งก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ แต่ละก้าวของเขาทิ้งรอยลึกไว้บนพื้นหินอ่อนราวกับเขากำลังเหยียบบนเต้าหู้
　　“ฮ่าๆๆหลี่ฉิงเฟิงใกล้ถึงฆาตแล้ว เขากล้ามาต่อต้านนายน้อยของนิกายเรา ช่างไม่ประมาณตน !”
　　“แกพูดถูกแล้วนายน้อยทะลวงถึงขั้นสูงสุดใต้สวรรค์และจะตัดผ่านเข้าสู่ขั้นเหนือสวรรค์ในไม่ช้า เขาคือนายน้อยอันดับของรุ่นเยาว์ในนิกายหมัดเหล็กของเรา”
　　“พวกนายว่านายน้อยจะฆ่าหลี่ฉิงเฟิงอย่างไร”
　　“ไม่เห็นต้องถามแน่นอนว่านายน้อยต้องชกทะลวงหัวใจของมัน นี่เป็นวิธีฆ่าศัตรูที่นายน้อยชื่นชอบ”
　　ชายชุดดำโดยรอบต่างก็เป็นสาวกนิกายหมัดเหล็กพวกเขารู้ว่านายน้อยทรงพลังเพียงใดและเชื่อมันว่าฉิงเฟิงจะต้องตายแน่นอน
　　“ที่รักผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา คุณต้องระวังด้วยนะ”
　　หลินเสวี่ยกล่าวถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้วิทยายุทธ์แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าเตี๋ยเมิ่งไม่ใช่นักเลงธรรมดา เธอจึงกระซิบเตือนฉิงเฟิง
　　ส่วนลั่วเฮาที่กำลังนอนกระอักเลือดอยู่บนพื้นก็ตะโกนเตือนฉิงเฟิงเสียงดังว่า
　　“พี่ใหญ่หลี่หมอนี่ไม่ธรรมดา มันแข็งแกร่งมาก พี่รีบหนีไปเถอะ !”
　　ลั่วเฮาเคยเห็นฉิงเฟิงต่อสู้มาก่อนเขารู้ว่าพี่ใหญ่หลี่เข้มแข็งมากและสามารถล้มนักเลงหลายสิบคนได้ด้วยตัวคนเดียว แต่ว่าเตี๋ยเมิ่งไม่ใช่นักเลงทั่วไป เขาเป็นยอดฝีมือ เพราะฉะนั้นด้วยความเป็นห่วงความปลอดภัยของฉิงเฟิง เขาจึงบอกให้ฉิงเฟิงรีบหนีไป