My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 678 สังหารเตี๋ยเมิ่ง

　　ถึงแม้ว่าหลินเสวี่ยและลั่วเฮาจะกล่าวเตือนด้วยความห่วงใยฉิงเฟิงเพียงแค่โบกมือและกล่าวว่า “อย่ากังวลไป มันก็แค่พวกอ่อนแอ ฉันสามารถฆ่ามันได้ด้วยหมัดเดียว”
　　อ่อนแอ ฆ่าด้วยหมัดเดียว ?
　　การแสดงออกทางสีหน้าของเตี่ยเมิ่งเปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงดวงตาเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
　　เตี๋ยเมิ่งเป็นใคร เขาเป็นนายน้อยแห่งนิกายหมัดเหล็กและเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์ยุคนี้ของนิกาย อีกแค่ก้าวเดียวเขาก็จะตัดผ่านไปถึงระดับเหนือสวรรค์แล้ว
　　แต่สิ่งที่เตี๋ยเมิ่งเพิ่งจะได้ยินก็ทำให้เขาโมโหจนหงุดหงิดฉิงเฟิงกล่าวว่าเขาเป็นคนอ่อนแอแถมยังจะฆ่าเขาด้วยหมัดเดียว นี่ไม่ใช่การไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แต่มันคือการดูถูก !
　　“หลี่ฉิงเฟิง! แกมันปากหมาหาที่ตาย วันนี้ข้าจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ !” เตี๋ยเมิ่งคำรามออกมาอย่างดุร้าย เขาปรารถนาจะฆ่าฉิงเฟิงในทันที
　　“
　　หมัดเหล็กทลายศิลา
　　!!!
　　“
　　เตี๋ยเมิ่งโห่ร้องออกมาขณะที่เขาควบแน่นแก่นแท้พลังลงไปที่หมัดเขาเหวี่ยงหมัดที่ทำลายอากาศโดยรอบตรงเข้าที่หัวใจของฉิงเฟิง
　　หัวใจเป็นส่วนสำคัญที่สุดของร่างกายมนุษย์และมันก็เป็นส่วนที่อ่อนแอที่สุดเช่นกันหากโดนโจมตีเข้าที่หัวใจอย่างรุนแรง คนผู้นั้นจะต้องตายแน่นอน
　　การกระทำของเตี๋ยเมิ่งนั้นโหดเหี้ยมมากเขาต้องการที่จะฆ่าฉิงเฟิงด้วยหมัดที่รุนแรงนี้
　　“ในเมื่อแกร้องขอความตายฉันก็จะไม่ขัดใจแก” ฉิงเฟิงแสยะยิ้มอย่างดุร้ายด้วยเจตนาฆ่าที่ปรากฏในสายตา สำหรับคนที่ปองร้ายต่อเขา เขาก็ไม่อ่อนข้อแน่นอน
　　ฉิงเฟิงไม่ได้ขยับร่างไปไหนในขณะที่กำลังขับเคลื่อนเคล็ดวิชาจักรพรรดิยุทธ์ทั่วทั้งร่างของเขาเปล่งประกายสีฟ้าเรืองรองออกมาและหมัดของเขากลายลำแดงสีฟ้าขณะที่เหวี่ยงหมัดไปที่เตี๋ยเมิ่งอย่างดุเดือด
　　หมัดทั้งสองกระแทกเข้าปะทะกันทำให้เกิดเสียงดังแตกดังขึ้นหมัดของเตี๋ยเมิ่งแตกหักเป็นชิ้นๆ ไม่เพียงแค่หมัดแต่ยังรวมถึงข้อมือและแขนที่ถูกทำลายเป็นชิ้นๆด้วยพลังหมัดของฉิงเฟิง
　　ในขอบเขตเดียวกันฉิงเฟิงนั้นแข็งแกร่งที่สุดยากที่จะหาใครมาเทียบกับเขาได้
　　“อ้ากกกกกก!! มือข้า…..แขนข้า !!!” เตี๋ยเมิ่งร่ำร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด มือและแขนที่แหลกเป็นเสี่ยงๆทำให้เขาต้องปวดร้าวอย่างทุกข์ทรมาน
　　อย่างไรก็ตามเสียงกรีดร้องของเตี๋ยเมิ่งก็หยุดลงในวินาทีต่อมา ตาเขาแทบถลนเมื่อเห็นหัวใจของเขาอยู่ในมือของฉิงเฟิงและถูกขยี้จนแหลกเป็นเสี่ยงๆ หมัดของฉิงเฟิงไม่เพียงแค่ทะลวงหมัดของเขา แต่ยังทะลวงหน้าอกไปจนถึงหัวใจ
　　พรู่ดดด
　　….
　　เลือดไหลออกจากปากของเตี๋ยเมิ่งเขารู้สึกหวาดกลัวและรู้สึกว่าชีวิตของเขากำลังจะดับลง
　　เตี๋ยเมิ่งไม่อาจทำใจยอมรับความโกรธ ช็อค เสียใจ ทุกๆอารมณ์พาดผ่านบนใบหน้าของเขา
　　“หลี่..ฉิงเฟิงพ่อของข้าจะแก้แค้นให้ข้าอย่างแน่….นอน … “
　　เตี๋ยเมิ่งกล่าวด้วยความขมขื่นจากลมหายใจเฮือกสุดท้ายเขามองไปที่ฉิงเฟิงอย่างไม่ยินยอม จากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นและกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ
　　ดะ..เดี๋ยว อะไรกัน นายน้อยตายแล้ว
　　!
　　เหล่าชายชุดดำของนิกายหมัดเหล็กหันไปมองหน้ากันเลิ่กลั่กด้วยความตกตะลึงราวกับเห็นผีนายน้อยของพวกเขาไม่เพียงแต่จะอยู่ในขั้นสูงสุดใต้สวรรค์ แต่เขายังเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาหมัดเหล็กของนิกายอีกด้วย สำหรับเหล่าสาวก หมัดเหล็กทลายศิลานั้นไร้เทียมทาน แต่นายน้อยกลับถูกฆ่าหลังจากการปะทะหมัดกับหลี่ฉิงเฟิง
　　สาวกชุดดำทุกคนต่างก็ไม่อยากเชื่อว่ามันคือความจริงแต่พอเห็นศพของเตี๋ยเมิ่งกองอยู่ตรงหน้าพวกเขาถึงตระหนักได้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน
　　“นายน้อยตายแล้ว! พวกเราถอย !” สาวกคนหนึ่งคนโกนออกมาแล้วเตรียมที่จะหนีทันที
　　“หนี พวกนายคิดว่าจะหนีพ้นหรือ ?” ฉิงเฟิงแสยะยิ้มและไหวร่างมาเบื้องหน้าพวกเขาทันที
　　กร๊อบกร๊อบ ……
　　!
　　เสียงกระดูกหักดังอยู่ไปทั่วทั้งบริษัท
　　ฉิงเฟิงไม่ใช่ฆาตกรบ้าเลือดความตั้งใจของเขามีเพียงฆ่าเตี๋ยเมิ่ง เขาไม่จำเป็นต้องฆ่าทุกคน
　　เสียงของกระดูกหักดังชัดเจนมากตามมาด้วยเสียงกรีดร้องดังก้องอยู่ทุกหนทุกแห่งสิ่งที่คนทั่วไปได้เห็นก็คือแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขากลัวฉิงเฟิง
　　พวกเขาคิดว่าการหนีกระะจัดกระจายไปคนละทางจะช่วยให้พวกเขาหลบหนีได้แต่พวกเขาคิดผิด ฉิงเฟิงไล่ทันและหักแขนพวกเขาทีละคน
　　“เอาศพนายน้อยพวกนายออกไปจากที่นี่ด้วยถ้าพวกนายกล้ามาที่นี่อีก ฉันจะฆ่าให้หมด !” ฉิงเฟิงกล่าวอย่างโหดเหี้ยม
　　เหล่าสาวกไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเองพวกเขารีบหอบร่างไร้วิญญาณของเตี๋ยเมิ่งและออกไปจากบริษัททันที
　　แปะแปะ แปะ แปะ …
　　เหล่าพนักงานของบริษัทIce Snow ต่างก็ปรบมือเมื่อพวกเขาเห็นเหล่าคนที่ดุร้ายพวกนั้นถูกทุบตีด้วยน้ำมือฉิงเฟิงเพียงคนเดียว พวกเขามองฉิงเฟิงด้วยความชื่นชม
　　ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนบุคคลที่มีพลังมักจะได้รับความเคารพนับถือเสมอ
　　เนื่องจากความเสียหายที่เกิดขึ้นในบริษัททำให้เหล่าพนักงานไม่สามารถทำงานกันต่อได้หลินเสวี่ยจึงบอกให้พนักงานทุกคนหยุดงาน
　　ถึงแม้ว่าบริษัทจะปิดทำการแต่หลินเสวี่ยก็ไม่ได้หยุดพักเธอติดต่อบริษัทรับเหมาก่อสร้างเพื่อให้เริ่มทำการซ่อมแซมประตูและล็อบบี้ในทันที
　　ฝ่ายรักษาความปลอดภัยและฝ่ายโลจิสติกส์รับหน้าที่ในการซ่อมแซมบริษัทหลินเสวี่ยจึงพาฉิงเฟิงและอลิซกลับวิลล่า
　　หลังจากกลับมาถึงวิลล่าแล้วพวกเขาก็พบว่าในครัวไม่มีอาหารเหลือแล้วฉิงเฟิงจึงกล่าวว่า “เดี๋ยวฉันไปซื้อของให้เอง คุณพักผ่อนอยู่ในบ้านเถอะ”
　　เขารู้ว่าหลินเสวี่ยนอนไม่เต็มอิ่มหลังจากที่เขาไม่อยู่หลายวันอีกทั้งวันนี้ที่บริษัทก็เกิดเรื่องขึ้นอีก เธอคงต้องเหนื่อยมาก
　　“เข้าใจแล้วซื้อมาเยอะๆก็แล้วกัน” หลินเสวี่ยกล่าว
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและเดินออกไป
　　เมื่อเขาเดินผ่านประตูชุมชนก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่ทำให้เขาโกรธ มีพวกอันธพาลหลายคนมารวมตัวกันที่หน้าร้านสะดวกซื้อใกล้ๆกับชุมชน พวกมันขว้างปาสิ่งของในร้าน ส่วนเจ้าของร้านซูหว่านหรูก็ล้มลงกับพื้น
　　ฉิงเฟิงเกลียดผู้ที่รังแกคนอ่อนแอกว่ามากเมื่อไม่นานนี้บริษัท Ice Snow และพนักงานก็เพิ่งถูกเตี๋ยเมิ่งและสาวกของนิกายหมัดเหล็กทำร้าย หลังจากที่ปลดปล่อยความฉุนเฉียวได้ไม่นาน เขาก็เจอเหตุการณ์คล้ายๆกันที่ร้านสะดวกซื้อข้างชุมชนอีกครั้ง
　　ถ้าหากเป็นร้านสะดวกซื้อที่อื่นถูกทำลายเขาก็คงไม่สนใจเพราะเขาไม่ใช่พวกชอบสอดเรื่องของชาวบ้านแต่สำหรับที่นี่นั้นต่างกันร้านสะดวกซื้อแห่งนี้อยู่ใกล้ชุมชนของเขาและเขาก็รู้จักเจ้าของร้าน ครั้งที่แล้วเขามาซื้อเหล้าที่ร้านนี้แต่เธอไม่คิดเงิน
　　หัวหน้าของเหล่านักเลงพวกนี้เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งฉิงเฟิงจำชื่อเขาได้ เขาคือหยางผิง เขาเป็นน้องเขยของซูหว่านหรู สามีของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์และเธอได้เงินประกันมาหนึ่งล้านหยวน ซึ่งหยางผิงต้องการปล้นเงินจากเธอ
　　พูดถึงหยางผิงฉิงเฟิงไม่ชอบเขาแม้แต่น้อย เขาเป็นคนก้าวร้าวและนิสัยเสีย ฉิงเฟิงคิดว่าเขาได้สั่งสอนชายคนนี้ไปแล้วเมื่อครั้งก่อน ไม่คิดว่าเขาจะยังรังแกพี่สะใภ้อยู่เหมือนเดิม