My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 729 ผลไม้เจ็ดดารา

　　ฉินตงรู้สึกพอใจไม่น้อยกับข้อเสนอนี้เขาคิดว่าฉิงเฟิงช่างโงเขลานัก เพียงลำพังสมาชิกในทีมของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้ก็นับได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มแล้ว ถ้าหากใช้ระบบการแบ่งสมบัติกันตามผลงาน ตำหนักโห่วเย่อหวงตี้ก็จะได้สมบัติทุกชิ้น
　　แน่นอนว่าตระกูลลั่วที่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ในบรรดาผู้ฝึกยุทธ์ของเมืองเทียนจิงนั้นแข็งแกร่งและทรงอำนาจอย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับตำหนักโห่วเย่อหวงตี้แล้วก็ยังนับได้ว่ามีช่องว่างอยู่บ้าง
　　นอกจากนี้ฉินตงก็มั่นใจว่าตนเองแข็งแกร่งและสามารถเอาชนะลั่วหนี่ชิงที่เป็นหัวหน้าทีมได้ง่ายๆดังนั้นคนอื่นในทีมของเธอก็ไม่ใช่ปัญหาแม้แต่น้อย
　　ในสายตาของฉินตงฉิงเฟิงเพียงอยู่ในขั้นเหนือสวรรค์ขั้นแรกเท่านั้นแต่ตัวเขาเองอยู่ขั้นสูงสุดแล้ว นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เขายิ่งมั่นใจ
　　“งั้นก็เอาตามที่หลี่ฉิงเฟิงพูดพวกเรา, ตำหนักโห่วเย่อหวงตี้จะร่วมมือกับตระกูลลั่ว สมบัติที่ได้มาจะแบ่งตามผลงาน” ฉินตงกล่าวด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสที่ทุกตระกูลใหญ่มี ความภาคภูมิใจและหยิ่งทนงเป็นเอกลักษณ์ของผู้ที่มีอำนาจ
　　ในฐานะศิษย์พี่ของฉินเซียนจื่อเขามีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจเรื่องนี้
　　ฉินเซียนจื่อขมวดคิ้วเรียวงามในตอนแรกเธอไม่เห็นด้วยกับฉินตงเพราะเธอรู้ว่าฉิงเฟิงไม่ธรรมดา อย่างไรก็ตาม ในเมื่อผู้อาวุโสได้ตกปากรับคำไปแล้ว มันสายเกินไปที่จะคัดค้าน เธอไม่สามารถทำอะไรได้อีก จึงได้แต่เพียงพยักหน้า
　　ฉินเซียนจื่อรู้ว่าฉินตงแข็งแกร่งและมีพรสวรรค์มากแค่ไหนเขาทรงพลังมากในขั้นเหนือสวรรค์ เขาสามารถวัดกับเหลิงเสวี่ยได้สบายๆโดยไม่เปลืองแรง
　　แต่… ฉิงเฟิงดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าด้วยความลับมากมายที่มีในร่างและพลังที่ระเบิดออกมายามคับขัน ฉินเซียนจื่อถอนหายใจ เธอรู้สึกว่าศิษย์พี่ของเธอสมบูรณ์แบบยกเว้นแต่ความเย่อหยิ่งที่เกินพอดีและชอบดูถูกคนอื่น
　　หลังจากได้ยินว่าฉินตงเห็นด้วยกับการแบ่งสมบัติตามผลงานใบหน้าอันมีเสน่ห์ของลั่วหนี่ชิงก็แสดงให้เห็นถึงความสุข คนอื่นๆคงไม่รู้ว่าฉิงเฟิงเป็นอย่างไร แต่เธอรู้อย่างชัดเจน แค่เพียงฉิงเฟิงเปิดใช้งานพลังสายเลือด เขาก็สามารถพิชิตทุกคนในที่นี้ได้แม้จะเป็นเวลาอันสั้นก็ตาม
　　ในที่สุดทีมของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้และลั่วหนี่ชิงก็บรรลุข้อตกลงกันทั้งสองทีมทำงานร่วมกันและแบ่งสมบัติโดยดูจากผลงาน
　　ที่ตีนเขาของเทือกเขาใหญ่ผู้คนทั้งหมดรวมกันเป็นแล้วแบ่งเป็นห้ากลุ่มใหญ่มุ่งหน้าสู่ด้านในภูเขาลึก
　　เทือกเขาใหญ่แห่งนี้ไม่ได้มีเพียงภูเขาลูกเดียวแต่มันมีภูเขาหลายสิบลูกรวมกัน เทือกเขาเหล่านี้ทอดยาวเป็นระยะทางหลายพันไมล์
　　สุสานของแกรนด์มาสเตอร์ตั้งอยู่ในส่วนลึกที่สุดของเทือกเขาหากต้องการเข้าไปในส่วนนั้นก็ต้องผ่านภูเขาหลายลูก ป่าดิบชื้น หนองน้ำและสถานที่อันตรายอื่นๆอีกมาก
　　มีต้นไม้เก่าแก่จำนวนมากอยู่ในเทือกเขาสูงแต่ละต้นสูงกว่าสิบเมตรและบดบังแสงอาทิตย์ ใต้ต้นไม้เหล่านี้เต็มไปด้วยพืช, ดอกไม้, ผลไม้, ใบไม้ที่เหี่ยวเฉาและอื่นๆ
　　พืชเหล่านี้ทั้งหมดเป็นพืชที่ขึ้นตามธรรมชาติคุณสามารถเห็นพืชที่หายากบางประเภทที่หายสาปสูญไปจากโลกภายนอกได้ในสถานที่แห่งนี้
　　แน่นอนว่านอกเหนือไปจากต้นไม้เก่าแก่เหล่านี้มันยังมีทั้งพืช ต้นไม้มีพิษ แมลงและสัตว์อีกมากมาย
　　ทั้งห้ากลุ่มใหญ่เดินเข้าไปในทิศทางที่แตกต่างกันแต่ละทีมต่างก็มีแผนที่ที่ระบุไว้ชัดเจนว่าสุสานแกรนด์มาสเตอร์อยู่ในจุดที่ลึกที่สุดของเทือกเขา แต่แน่นอนว่าระหว่างทางย่อมต้องมีสมบัติบางอย่างภายในเทือกเขานี้
　　อู้ววววว!
　　ฮูมมมมม!
　　แฮ่!
　　ในบางครั้งก็มีเสียงคำรามของสัตว์ร้ายและเสียงที่แปลกประหลาดดังมาจากในภูเขาเหล่านี้เป็นสัตว์ประหลาดบางประเภทที่ไม่เคยเห็นที่ใดนอกจากภายในบริเวณเทือกเขานี้
　　ฉิงเฟิงและลั่วหนี่ชิงเดินอยู่ทางซ้ายโดยมีสมาชิกตระกูลลั่วเดินตามหลังฉินเซียนจื่อและฉินตงเดินอยู่ทางขวา ถึงแม้ว่าทั้งสองทีมจะทำงานร่วมกันแต่สมาชิกของแต่ละทีมก็แยกกัน เดินกันคนละเส้นทาง
　　แม้จะดูเหมือนร่วมมือกันเป็นอย่างดีแต่ที่จริงแล้วพวกเขาก็ไม่ได้ไว้ใจซึ่งกันและกันมากนัก เมื่อใดที่ได้เห็นสมบัติล้ำค่าย่อมต้องมีการต่อสู้แย่งชิงกันแน่นอน
　　หลังจากเดินทางมาได้ประมาณสองกิโลเมตรภายในเทือกเขาทั้งสองทีมก็เห็นสมบัติชิ้นแรก
　　“ผลไม้7ดารา! บ้าไปแล้ว !! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าผลไม้7ดาราที่ล้ำค่าจะมาอยู่ในที่แห่งนี้ !” ชายร่างผอมคนหนึ่งของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้ตะโกนลั่นออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
　　ปรากฏต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่งตรงหน้าของพวกเขาในพื้นที่ที่เปิดโล่งต้นไม้นั้นมีผลสีแดง 4 ลูกเหมือนกับแอปเปิ้ลแดง ถ้าคุณไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดของมัน คุณจะคิดว่ามันเป็นแอปเปิ้ลป่าธรรมดาๆ
　　“ผลไม้เจ็ดดาราคืออะไรหรือ” หนึ่งในสมาชิกตระกูลลั่วเอ่ยถามด้วยความไม่รู้
　　ชายชายผอมสูงหันไปมองเขาด้วยความรังเกียจและพูดว่า“ช่างโง่เขลานัก ผลไม้เจ็ดดาราเป็นผลไม้อันมีค่าที่กักเก็บไปด้วยพลังงานแท้มากมาย ผู้ฝึกยุทธ์สมารถเพิ่มพลังได้ด้วยการดูดซับพลังงานของมัน”
　　เมื่อเห็นท่าทางที่หยิ่งทะนงของชายผอมสูงสมาชิกตระกูลลั่วที่เอ่ยปากถามก็หน้าแดงด้วยความอับอาย แต่เขาก็ไม่รู้จริงๆว่าผลไม้นี้คืออะไร
　　จากประเด็นเรื่องผลไม้เจ็ดดารานี้ทำให้เห็นว่าระหว่างตระกูลลั่วและตำหนักโห่วเย่อหวงตี้ยังมีช่องว่างทางด้านความแข็งแกร่งของกองกำลังอยู่พอสมควรเนื่องจากตระกูลลั่วนั้นไม่มีความรอบรู้มากเท่ากับคนของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้
　　แต่ที่จริงแล้วมีบางคนภายในตระกูลลั่วพอจะมีความรู้อยู่บ้างเช่นลั่วหนี่ชิงและลั่วเทียนเฮา แต่ทั้งคู่ไม่ได้พูดออกมา
　　“ผลไม้เจ็ดดารานี้คนของตำหนักเราเป็นผู้พบเห็นก่อน ดังนั้นฉันคิดว่าผลไม้เหล่านี้ควรจะเป็นของเรา” ฉินตงยิ้ม เขาหันไปมองลั่วหนี่ชิงและกล่าว
　　ลั่วหนี่ชิงขมวดคิ้วด้วยร่องรอยของความไม่พอใจที่ปรากฏบนใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเธอคุณควรจะรู้ว่าผลไม้เจ็ดดารานั้นไม่ได้อยู่ลึกลับอะไรเลย ไม่ใช่แค่คนของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้จะเห็น แต่คนของตระกูลลั่วก็เห็นเช่นกัน เพียงเพราะชายผอมสูงตะโกนออกมาก่อนก็ไม่ได้หมายความว่าผลไม้เจ็ดดาราทั้งหมดจะต้องเป็นของพวกคุณ !
　　“ฉินตงพวกเราก็พบผลไม้เจ็ดดาราพร้อมๆกับคนของคุณ มันมีทั้งหมดสี่ผล แบ่งกันคนละครึ่งเถอะ” ลั่วหนี่ชิงกล่าว
　　แต่ฉินตงกลับส่ายหัวและกล่าวว่า“เรื่องนี้ทำไม่ได้ ก็ไหนหลี่ฉิงเฟิงเป็นคนเสนอว่าสมบัติควรตกเป็นของผู้ที่ทำผลงานมากที่สุดไง คนของเราตะโกนร้องทักออกมาก่อน ดังนั้นสมบัติชิ้นนี้ควรจะเป็นของพวกเรา ถ้าพวกเธอเห็นเหมือนกันทำไมไม่ตะโกนออกมาก่อนละ ?”
　　เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย
　　เจ้าหมอนี่เป็นคนที่โคตรหน้าด้านเลย
　　!
　　ลั่วหนี่ชิงฉิงเฟิงและทุกคนในทีมตระกูลลั่วต่างก็สบถในใจออกมาคล้ายๆกัน พวกเขาต่างก็หงุดหงิดมาก
　　เดิมทีพวกเขาคิดว่าการร่วมมือเป็นพันธมิตรชั่วคราวกับตำหนักโห่วเย่อหวงตี้อาจจะช่วยเพิ่มโอกาสในการหาสมบัติล้ำค่าของพวกเขาแต่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนผู้นี้จะหน้าด้านและฮุบทั้งหมดเป็นของฝ่ายตนเช่นนี้
　　ลั่วหนี่ชิงและฉิงเฟิงต่างก็ไม่พอใจแต่พวกเขาไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองทีม เลยต้องปล่อยเลยตามเลยไปก่อน
　　ต้นนี้เป็นต้นเล็กจึงมีผลไม้เจ็ดดาราเพียงแค่4 ลูกเท่านั้น พวกมันเปล่งกลิ่นหอมที่เย้ายวนใจออกมา
　　ชายผอมสูงที่ตะโกนออกมาเป็นคนแรกเดินไปที่ต้นของมันและยื่นมือออกไปเตรียมจะเก็บผลไม้ทั้งสี่ลูกมา
　　“
　　อ๊า
　　!!
　　“　　แต่ทันทีที่ชายผอมสูงสัมผัสผลไม้นั้นเขาก็ส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมา งูสีขาวตัวหนึ่งพุ่งออกมาจากใบไม้และกัดที่ข้อมือของเขาในพริบตา
　　“งูพิษเกล็ดแดง!” (Red Scaled Viper)
　　ผู้คนรอบๆทั้งหมดต่างก็ตื่นตระหนกด้วยความตกตะลึงในสายตาของพวกเขา
　　งูเกล็ดแดงเป็นงูพิษที่มีพิษร้ายแรงมากเมื่อถูกมันกัดเพียงครั้งเดียว คนผู้นั้นจะตายภายในเวลา 10 นาที !
　　ชายผอมสูงมัวแต่สนใจจะเก็บผลไม้เจ็ดดาราและไม่ได้สังเกตเห็นงูพิษเกล็ดแดงที่อยู่ใกล้ๆแม้แต่น้อย