My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 750 สัประยุทธ์เซียะเย่หยางจือ

　　“ไป! ตราบเท่าที่แกขยี้สวาทลั่วหนี่ชิงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ข้าจะปล่อยแกไป”
　　เซียะเย่หยางจือกล่าวอย่างโหดเหี้ยมในขณะที่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นสะกดข่มเซียะเย่หยางจือมีงานอดิเรกผิดปกติ เขาไม่เพียงแค่ชอบทำให้ผู้หญิงต้องอับอาย แต่ยังชอบทำในที่สาธารณะอีกด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการทำให้ลั่วหนี่ชิงเสื่อมเสีย
　　“นะนายท่าน ท่านจะปล่อยผมไปตราบเท่าที่ผมข่มขืนลั่วหนี่ชิงใช่ไหมขอรับ ”
　　ลั่วเทียนเฮาถามเสียงสั่นด้วยความสงสัย
　　“ถูกต้องตราบเท่าที่แกทำให้เธอเป็นคนของแก ข้าจะปล่อยแกไปแน่นอน” เซียะเย่หยางจือกล่าว
　　“ตกลงผมจะทำมัน” ลั่วเทียนเฮากัดฟันแน่น เพื่อความอยู่รอด เขาเดินตรงเข้าหาลั่วหนี่ชิง　　ทั้งลั่วเทียนเฮาและลั่วหนี่ชิงต่างก็ไร้ซึ้งลมปราณหมายความว่าพวกเขาต่างก็เป็นคนธรรมดา ซึ่งในแง่ของคนธรรมดานั้นผู้ชายแข็งแรงกว่าผู้หญิง ลั่วหนี่ชิงไม่สามารถขัดขืนลั่วเทียนเฮาได้อย่างแน่นอน
　　เมื่อเห็นลั่วเทียนเฮาเดินตรงเข้ามาใบหน้าของลั่วหนี่ชิงก็แปรเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอร่ำร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “ลั่วเทียนเฮา พวกเราเป็นญาติกัน นายคิดจะทำอะไร !”
　　“ฉันต้องการจะทำอะไรงั้นหรือ แน่นอน ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันไง, ลูกพี่ลูกน้องที่รัก”
　　“ลั่วเทียนเฮานายมันไร้ยางอาย ! นายจะทำเรื่องบ้าแบบนี้ได้อย่างไร”
　　“ญาติผู้น้องเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองเทียนจิง ฉันคิดที่จะขยี้ความสาวของเธอมาเนิ่นนานแล้ว วันนี้ ในที่สุดความปรารถนาของฉันก็เป็นจริง ฮ่าๆๆ !”
　　ดวงตาของลั่วเทียนเฮาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นเขาเข้าใกล้ลั่วหนี่ชิงด้วยใบหน้าที่ดุร้ายหื่นกระหาย เขามีความคิดชั่วช้าต่อลั่วหนี่ชิงเสมอมา แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่อาจทำอะไรเธอได้เนื่องจากเธอแข็งแกร่งกว่าเขา แต่วันนี้กลับเป็นโอกาสที่ดี
　　ใบหน้าของลั่วหนี่ชิงเต็มไปด้วยความสิ้นหวังเธอจ้องไปที่ลั่วเทียนเฮาด้วยความโกรธที่ท่วมท้น ถ้าการจ้องมองสามารถฆ่าคนได้ ลั่วเทียนเฮาคงจะถูกเธอฆ่าตายนับครั้งไม่ถ้วนไปแล้ว เธอเสียใจมากที่ไม่เคยรับรู้ถึงความปรารถนาที่วิปริตของลั่วเทียนเฮามาก่อน ถ้าหากเธอรู้ว่าเขาเป็นคนไร้ยางอายเช่นนี้ เธอคงฆ่าเขาไปตั้งนานแล้ว
　　แต่น่าเสียดายที่ไม่มียาสำหรับความเสียใจลั่วหนี่ชิงตัดสินใจว่าเธอจะฆ่าตัวตายทันทีที่ลั่วเทียนเฮาแตะต้องร่างกายเธอ เธอยอมตายดีกว่าถูกผู้ชายคนนี้ย่ำยี
　　อาวู้วววววววววววววววววว
　　!!!
　　ทันใดนั้นเสียงคำรามของหมาป่าก็ดังขึ้นเนื่องจากฉิงเฟิงปลดผนึกพลังแห่งสายเลือดของเขาด้วยเสียงเห่าหอนของหมาป่าซึ่งเป็นการกระตุ้นโทเท็มแห่งราชันหมาป่าบนหน้าอกของเขา รอยสักแห่งราชันหมาป่าบนหน้าอกของเขาปรากฏขึ้นอย่างเด่นชัด ดวงตาและทั่วทั้งร่างกายของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง จบลงด้วยออร่าสีแดงเลือดปกคลุมไปทั่วทั้งร่างของเขา
　　เมื่อสายเลือดแห่งราชันหมาป่าถูกกระตุ้นหยดโลหิตมังกรภายในร่างกายของฉิงเฟิงก็เริ่มฟื้นตัวเช่น พลังแห่งโลหิตมังกรถูกกระตุ้นตามไปด้วย
　　พละกำลังของร่างกายฉิงเฟิงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่หยุดยั้งในที่สุดพลังหมัดของเขาก็พุ่งพรวดจนถึง 9000 กิโลกรัม เทียบเท่ากับขอบเขตครึ่งก้าวแกรนด์มาสเตอร์ สูสีกับเซียะเย่หยางจือแล้ว !
　　ด้วยความแข็งแกร่งจากขอบเขตที่เพิ่มผลทำให้พลังสายที่ถูกกระตุ้นโดยฉิงเฟิงยิ่งแกร่งขึ้นเป็นเงาตามตัว นอกเหนือไปจากนี้ ข้อได้เปรียบของการกระตุ้นพลังสายเลือดก็คือทำให้สามารถใช้ออกด้วยทักษะเฉพาะของสายเลือดและร่างกายได้ ซึ่งหากวัดกันแล้วทักษะแห่งสายเลือดนั้นโดยทั่วไปแข็งแกร่งกว่าเคล็ดวิชาระดับแกรนด์มาสเตอร์ !
　　“ลั่วเทียนเฮาแกมันสมควรตาย !” เมื่อได้เห็นลั่วเทียนฉีกเสื้อผ้าของลั่วหนี่ชิง ใบหน้าของฉิงเฟิงก็ดำทะมึน จิตสังหารแผ่ซ่านไปทั่วดวงตาของเขา
　　เมื่อตอนที่ฉิงเฟิงมาถึงตระกูลลั่วในเมืองเทียนจิงลั่วเทียนเฮาก็เคยหาเรื่องกวนประสาทเขามาก่อน ชายคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของลั่วหนี่ชิงและมาจากตระกูลลั่วเช่นกัน แต่ตอนนี้เขากลับต้องการข่มขืนญาติผู้น้องตัวเองเพื่อเอาชีวิต ชายคนนี้มันสัตว์เดรัจฉานที่สมควรตาย !
　　วูบ
　　!
　　ฉิงเฟิงเคลื่อนไหวร่างราวกับฟ้าผ่าเขาเข้าถึงตัวลั่วเทียนเฮาในพริบตาและชกเข้าที่หัวของเขาทันที　　โพล๊ะ
　　!
　　ลั่วเทียนเฮาไม่มีอาสได้ตอบสนองแม้แต่น้อยก่อนที่ศีรษะของเขาจะระเบิดในทันทีเขาล้มลงกับพื้นและเสียชีวิตทันที ฉิงเฟิงที่กระตุ้นพลังสายเลือดนั้นแกร่งเกินกว่าที่ปลาซิวปลาสร้อยอย่างลั่วเทียนเฮาจะทำอะไรได้ บางทีเขาอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายอย่างไร
　　“ฉิงเฟิง..ขอบคุณนะ” ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของลั่วหนี่ชิงเต็มไปด้วยความซาบซึ้งเพราะเธอรู้ว่าเธอคงจบสิ้นแน่ถ้าหากฉิงเฟิงไม่ช่วยเธอเอาไว้ ในตอนนี้ลั่วหนี่ชิงรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ตัดสินใจยืนหยัดเคียงข้างฉิงเฟิงมาตลอดและแม้กระทั่งพาเข้าเขามาในสุสานแกรนด์มาสเตอร์
　　“ฟัค! ช่างเป็นหมัดที่เกรี้ยวกราดมาก” เมื่อได้เห็นว่าฉิงเฟิงระเบิดหัวลั่วเทียนเฮาได้ด้วยหมัดเดียว ผู้คนรอบๆทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความช็อค เกรี้ยวกราด เกรี้ยวกราดเกินไปแล้ว ! ฉิงเฟิงในตอนนี้ช่างดุร้ายบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก
　　“แกมีพลังสายเลือด” เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังและกลิ่นอายที่แข็งแกร่งจากตัวฉิงเฟิง เซียะเย่หยางจือก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่องรอยแห่งความตกใจเข้าสู่ดวงตาของเขา
　　ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสแห่งนิกายแวมไพร์เขาย่อมรู้อย่างแน่นอนเกี่ยวกับพลังอำนาจแห่งสายเลือด มันเป็นพลังลึกลับที่สืบทอดดั้งเดิมมาจากบรรพบุรุษตั้งแต่โบราณกาล แต่เขาไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มหน้าอ่อนผู้นี้จะครอบครองมัน อย่างที่รู้กันดี พลังสายเลือดนั้นหาได้ยากมาก อีกทั้งยังมีเพียงแค่ผู้คนจำนวนไม่มากที่ปลุกพลังสายเลือดได้ เมื่อยามที่พลังสายเลือดตื่นขึ้น ความสามารถโดยรวมของคนผู้นั้นจะพุ่งสูงขึ้นจนแทบจะกลายเป็นไร้เทียมทาน แม้แต่ปกป้องตนเองจากการถูกฆ่าได้อีกด้วย
　　ถ้าหากก่อนหน้านี้เซียะเย่หยางจือดูหมิ่นฉิงเฟิงตอนนี้เขาต้องเริ่มมองฉิงเฟิงใหม่อีกครั้ง เขาไม่ใช่หนอนแมลงในสายตาอีกต่อไป　　“
　　แก….ตาย
　　!!!
　　“
　　ฉิงเฟิงคำรามลั่นและพุ่งเข้าหาเซียะเย่หยางจือเขาก้าวเท้าลงบนพื้น สร้างหลุมลึกบนพื้นและส่งตัวเองพุ่งขึ้นไปบนอากาศทันที เขาง้างหมัดกลางอากาศเปลี่ยนเป็นแฟนท่อมแห่งหมาป่าโลหิตออกมาและกระแทกหมัดเข้าหาเซียะเย่หยางจืออย่างดุดัน
　　หลังจากปลุกพลังสายเลือดความแข็งแกร่งของฉิงเฟิงก็เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล แทบจะนับได้ว่าระดับพลังของเขาตอนนี้อยู่ในขั้นครึ่งก้าวแกรนด์มาสเตอร์เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใช้กระบี่แดงเพลิงคะนองในการรับมือกับเซียะเย่หยางจือ แต่เขาใช้พลังกายและหมัดลุ่นๆ !
　　“
　　ตาย　　!
　　“
　　เซียะเย่หยางจือก็คำรามออกมาด้วยความกราดเกรี้ยวเช่นกันเขาชกหมัดเข้าไปที่ฉิงเฟิง หมัดของเขานั้นแกร่งอย่างไม่อาจคาดคิด มันแหวกอากาศออกเป็นทางและก่อรูปเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ ตามมาด้วยเสียงแหลมแสบแก้วหูในอากาศ
　　ตูม
　　!!
　　หมัดของฉิงเฟิงกระแทกเข้าปะทะกับหมัดของเซียะเย่หยางจือตามมาด้วยเสียงตูมดังสนั่นไปทั่วทั้งพื้นที่ เสียงนี้ดังมากและทำให้อากาศที่จุดปะทะถึงกับปั่นป่วนพังทลาย และพลังที่รุนแรงกระจายออกไปรอบๆจนเศษหินปลิวกระจุย แม้แต่คนรอบๆบางคนที่อยู่ใกล้จุดปะทะยังต้องปลิวไปตามพลังหมัดที่กระจายออกมา
　　ความแข็งแกร่งของยอดยุทธ์ในขอบเขตครึ่งก้าวแกรนด์มาสเตอร์นั้นทรงอานุภาพมากคนธรรมดาไม่อาจต้านรับได้ โชคดีที่พวกเขาทั้งคู่บรรลุเพียงแค่ครึ่งก้าวแกรนด์มาสเตอร์ ไม่ใช่แกรนด์มาสเตอร์ที่แท้จริง ซึ่งแกรนด์มาสเตอร์ที่แท้จริงนั้นจะสามารถใช้เขตแดนของตนเองได้ เพียงกระบวนท่าเดียวก็อาจตัดสินได้ทันทีว่าใครจะอยู่ใครจะตาย
　　“
　　ต้องจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด….”
　　ฉิงเฟิงพึมพำและยังคงรุกไล่เซียะเย่หยางจืออย่างต่อเนื่องด้วยประกายเย็นเฉียบในดวงตา
　　ความแข็งแกร่งของฉิงเฟิงในตอนนี้ขึ้นอยู่กับพลังสายเลือดมันเป็นพลังในขอบเขตแกรนด์มาสเตอร์ที่เพิ่มขึ้นมาเพียงชั่วคราวเท่านั้น ซึ่งความแข็งแกร่งแท้จริงของเขานั้นยังไม่ถึงขั้นสูงสุดเหนือสวรรค์ด้วยซ้ำไป มันแตกต่างอย่างมากจากระดับพลังของเซียะเย่หยางจือ
　　เขารู้ว่าพลังสายเลือดไม่อาจคงอยู่ได้ตลอดไปมันมีเวลาจำกัด หมายความว่าเขาต้องรีบสังหารเซียะเย่หยางจือให้เร็วที่สุด ยิ่งเวลายืดเยื้อออกไปจนหมดเวลา เขาจะตกอยู่ในอันตรายอย่างใหญ่หลวงจากผลข้างเคียง